ตอนที่ 915

มุ่งมั่นสู่ความสมบูรณ์ขั้นสูงสุด

ในทันทีที่ผ่านเข้าไปบนชั้นห้า เมิ่งฮ่าวก็หยุดชะงักนิ่งและมองไปรอบๆ จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ และดวงตาก็เริ่มสาดประกายเป็นอันแสงเจิดจ้าขึ้น

เขาเริ่มสั่นสะท้าน เป็นการสั่นสะท้านที่ออกมาจากความตื่นเต้นในจิตใจ และดูเหมือนว่ายากที่จะควบคุมไว้ได้ เมิ่งฮ่าวไม่เคยแสดงท่าทีเช่นนี้ในการต่อสู้อย่างเป็นตายมาก่อน แต่นี่คือการทดสอบ เป็นการทดสอบทักษะที่เกี่ยวข้องกับพืชสมุนไพรของเขา

เมิ่งฮ่าวอยากรู้จริงๆ ว่าเขามีทักษะความก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว ดังนั้นเขาจึงอยากได้การทดสอบที่ยากมากไปกว่านี้ เมื่อมีต้นพืชสมุนไพรเข้ามาเกี่ยวข้อง

ในตอนนี้สิ่งที่เขาเห็นก็คือ…ชั้นห้าอันกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับ และส่วนผสมต้นสมุนไพรที่ดูเหมือนจะไร้จุดสิ้นสุด มีต้นสมุนไพรอยู่ทุกชนิด และบางต้นก็มีรูปร่างคล้ายกับสัตว์ป่าอีกด้วย

เท่าที่มองไป ชั้นนี้มีต้นสมุนไพรมากกว่าชั้นก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า!

“หนึ่งพันล้าน…” เมิ่งฮ่าวคิด ดวงตาสาดประกายขณะที่มองไปรอบๆ ในตอนนี้เองที่เขามีความเข้าใจเต๋าแห่งการปรุงยาของตระกูลฟางเพิ่มมากขึ้น ส่วนผสมพืชสมุนไพรหนึ่งพันล้านต้นเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญ ที่สามารถจะถือได้ว่าเป็นตัวยาที่ปรากฏขึ้นในประวัติศาสตร์ของขุนเขาทะเลที่เก้า ตลอดหลายหมื่นปีที่ผ่านมา

สิ่งของเหล่านี้ไม่ได้เป็นแค่ต้นพืชสมุนไพรเท่านั้น!

พวกมันไม่ได้ถูกทาบกิ่งมาด้วยเช่นกัน แต่มีความสมบูรณ์อยู่ในแต่ละต้นของมันเอง เมิ่งฮ่าวมองไปยังพวกมัน และเห็นว่ามีอยู่อย่างน้อยแสนชนิดที่เขาไม่รู้จัก

เมิ่งฮ่าวเริ่มสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนักหน่วง พืชสมุนไพรหนึ่งพันล้านชนิดเหล่านี้ จู่ๆ ก็ซ้อนทับกันอยู่ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว เพื่อกลายเป็นตำราโบราณขนาดใหญ่ซึ่งมีความสูงเท่าคน

อีกครั้งที่หน้าปกมันเขียนคำว่า ตำราพืชสมุนไพร

อย่างไรก็ตาม ด้านล่างของชื่อตำรานี้มีคำว่า ‘เล่มหนึ่ง’ อยู่ด้วย

“นี่ต้องเป็นตำราพืชสมุนไพรเล่มแรกที่สมบูรณ์แบบมากที่สุด!” เมิ่งฮ่าวคิดด้วยจิตใจที่เต้นรัว “หนึ่งพันล้านต้นสมุนไพร เต๋าแห่งการปรุงยาของตระกูลฟาง ช่างลึกล้ำอย่างไร้ขอบเขตจริงๆ!”

กลุ่มฝูงชนที่อยู่ในโลกด้านนอก ต่างก็ตกตะลึงขึ้นเช่นเดียวกัน

ผู้ฝึกตนมากมายเริ่มมาปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพวกมันมองเห็นภาพที่อยู่บนจอภาพนั้น ก็ต้องตกตะลึงไปตามๆ กัน

“นั่นคือ…ชั้นที่ห้า?!”

“พืชสมุนไพรหนึ่งพันล้านต้น…มีทางเดียวเท่านั้นที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นนักปรุงยาระดับห้า คือต้องผ่านชั้นนี้ไปให้ได้! นักปรุงยาระดับห้าในแผนกเต๋าแห่งการปรุงยานี้ ช่างมีชื่อเสียงและแข็งแกร่งอยู่ในโลกด้านนอกอย่างแท้จริง!!”

ขณะที่เสียงพูดคุยดังเต็มอยู่ในอากาศที่ด้านนอก เสียงเก่าแก่โบราณก็ได้ยินดังก้องออกมากระจายไปทั่วทั้งชั้นห้า

“พืชสมุนไพรหนึ่งพันล้านต้น ให้บอกชื่อหนึ่งร้อยล้านต้นแรก ในตำราพืชสมุนไพรเพื่อผ่านชั้นนี้ไป บอกผิดแค่ชื่อเดียวก็หมายความว่าไม่ผ่าน”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายด้วยแสงอันเจิดจ้า มีสีหน้าที่เคร่งขรึม ค่อยๆ เดินตรงไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เท่าที่เขาคิด นี่เป็นครั้งแรกที่การทดสอบนี้ดูเหมือนจะยากมากจริงๆ แม้แต่การมองกวาดผ่านไปอย่างคร่าวๆ ในตอนแรก ก็ยืนยันได้ว่ามีอยู่นับแสนชนิดที่เขาไม่รู้จัก

ผิดแค่ครั้งเดียวจากหนึ่งร้อยล้านต้นแรก เขาก็จะไม่ผ่าน

“ดูเหมือนว่า ข้าจะเริ่มเข้าใจเต๋าแห่งการปรุงยาของตระกูลฟางแล้ว” เมิ่งฮ่าวคิดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด เขายื่นมือออก วางลงไปบนตำราโบราณ และส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ผ่านเข้าไป

ทันใดนั้นต้นสมุนไพรนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นอยู่ภายในสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเขาได้เริ่มประทับชื่อพวกมันลงไปในทันที หน้ากระดาษของตำราเริ่มพลิกไปด้วยความรวดเร็วสูงสุด ในชั่วพริบตา หลายพันหน้าก็ถูกพลิกไปเรียบร้อยแล้ว

ในพวกที่เฝ้าจับตาดูไม่เคยมีใครเคยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้จากจอภาพที่กำลังแสดงออกมาที่เบื้องหน้าพวกมัน ทำให้สามารถมองเห็นภาพบนจอได้ชัดเจน ผู้ชมนับหมื่นที่อยู่ด้านนอกมองไปด้วยความตกตะลึง ความเงียบอย่างน่ากลัวปกคลุมไปทั่ว จิตใจของคนทั้งหมดหมุนคว้างขณะที่พวกมันมองไปยังเมิ่งฮ่าวและตำราโบราณเล่มนั้น

ดวงตาของเด็กฝึกปรุงยาเบิกกว้าง สำหรับนักปรุงยา พวกมันเริ่มหอบหายใจออกมา แม้แต่นักปรุงยาระดับห้า, หกและเจ็ด ต่างก็ตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง

สามผู้อาวุโสระดับแปดอ้าปากค้าง ภาพที่กำลังแสดงออกมานี้ ทำให้พวกมันรู้สึกประหลาดใจขึ้นอย่างแท้จริง

พวกมันเริ่มสงสัยว่า จะสามารถทำให้หน้าตำราพลิกไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ได้หรือไม่ จากที่มองไปเมิ่งฮ่าวคืออัจฉริยะที่เกิดขึ้นมาเองตามธรรมชาติ ในเรื่องของต้นสมุนไพรอย่างแท้จริง

“มันคุ้นเคยกับต้นสมุนไพรมากมายเช่นนั้นได้อย่างไร? มันไม่จำเป็นต้องคิดแม้แต่น้อย! มันจดจำต้นสมุนไพรเหล่านั้นได้ในทันทีที่มองเห็น!”

“พื้นฐานด้านพืชสมุนไพรของมันช่างน่ากลัวอย่างแท้จริง มันเคยศึกษาเรื่องเต๋าแห่งการปรุงยากับใครมา ถึงได้มีพื้นฐานเช่นนี้ได้!?”

“ช่างน่าเหลือเชื่อนัก!”

ขณะที่ปฏิกิริยาของกลุ่มผู้ชมตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย เมิ่งฮ่าวที่อยู่ด้านใน กำลังเพ่งสมาธิไปยังข้อมูลที่อยู่ในตำราพืชสมุนไพรเพียงอย่างเดียว เวลาผ่านไป การบอกชื่อของต้นสมุนไพรที่อยู่ในตำราเล่มนั้นก็ยิ่งมีความรวดเร็วมากขึ้นไปเรื่อยๆ

สิบล้าน, สามสิบล้าน, ห้าสิบล้าน…

ไม่นานนักก่อนที่เขาจะบอกชื่อได้เก้าสิบล้านต้น กลุ่มผู้ชมมองไปด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก ในตอนนี้เองที่จู่ๆ เมิ่งฮ่าวก็หยุดการพลิกหน้ากระดาษในตำราโบราณ บนหน้ากระดาษแผ่นนั้นมีรูปหัวใจปรากฏขึ้น

มันคือท่อนไม้รูปหัวใจ ที่เหี่ยวแห้งแตกระแหง มองเห็นดอกไม้เล็กๆ กำลังเติบโตขึ้นมาจากท่อนไม้นี้ เมื่อเมิ่งฮ่าวมองไป เขาก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ

นักปรุงยาที่อยู่ในโลกด้านนอกกำลังมองไปยังจอภาพอย่างใกล้ชิด บางคนที่เป็นนักปรุงยาระดับห้าได้มองไปยังท่อนไม้รูปหัวใจ ได้ขมวดคิ้วขึ้นและเริ่มใช้สมองพยายามที่จะนึกชื่อมันออกมา บางคนที่เป็นนักปรุงยาระดับหกรู้สึกลังเล และไม่อาจจะบอกได้ว่ามันคืออะไร

แม้แต่หญิงชราที่ขโมยการค้าของเมิ่งฮ่าวไป ก็มองไปด้วยแววตาที่แวบแสงแห่งความครุ่นคิดขึ้น

มีแต่สามนักปรุงยาระดับแปดเท่านั้นที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกกังวลใจใดๆ พวกมันสบตากันไปมาและเริ่มส่งข้อความพูดคุยกัน

“ฟางฮ่าวโชคร้ายจริงๆ ในชั้นห้านี้มีต้นสมุนไพรอยู่สิบชนิดที่หายสาบสูญไปนานแล้ว พวกมันเป็นต้นไม้ที่คนภายนอกไม่มีทางรู้จัก แม้แต่พวกเราก็ไม่เคยได้พบเห็นจนกระทั่งบรรลุถึงระดับแปดแล้ว”

“มันต้องไม่อาจจะบอกชื่อ มู่เสียงจือซิน (หัวใจหมีไม้) ออกมาได้อย่างแน่นอน”

“การทดสอบนี้จบลงแล้ว ช่างน่าเสียดายนัก แต่มันก็สามารถจะมาลองได้อีกครั้งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า เมื่อคิดไปถึงความสามารถที่มันได้ทำไว้ก่อนหน้านี้ ตราบเท่าที่มันไม่ได้พบกับต้นสมุนไพรที่มันไม่เคยเห็นมาก่อน ก็คงไม่มีปัญหามากนักที่มันจะผ่านชั้นห้านี้ไปได้”

“แต่ข้าก็คิดว่ามันน่าแปลก ที่ต้นสมุนไพรนี้มาปรากฏอยู่ในหนึ่งร้อยล้านต้นแรก เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”

ชายชราทั้งสามตกอยู่ในห้วงภวังค์ และไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ย้อนกลับไปบนชั้นที่ห้า เมิ่งฮ่าวมองไปยังภาพที่อยู่เบื้องหน้า พูดพึมพำกับตัวเอง เขาจำมันไม่ได้ จริงๆ แล้วเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน เพียงมองไปแค่แวบแรก ถ้าไม่รู้ว่ามันคือท่อนไม้ ก็อาจจะคิดว่ามันคือหัวใจจริงๆ

เมิ่งฮ่าวยื่นมือขวาออกไป และชี้ไปยังหน้านั้น ทันใดนั้นแสงระยิบระยับก็พุ่งขึ้นไป และภาพลวงตาของท่อนไม้รูปหัวใจก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า จากนั้นก็เริ่มมองเห็นได้ชัดมากขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมิ่งฮ่าวรับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมของตัวยาที่กำลังกระจายออกมาอย่างบางเบา หลังจากที่สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ เขาก็หลับตาลงและเริ่มทำจิตใจให้เยือกเย็นลง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักท่อนไม้รูปหัวใจนี้ แต่ก็ยังคงสามารถจะใช้ทักษะเกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพรทำการวิเคราะห์เกี่ยวกับคุณสมบัติทางตัวยาของมันได้

หลังจากที่เวลาผ่านไปชั่วธูปไหม้หมดไปครึ่งดอก ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็ลืมขึ้นมาในทันที และเริ่มทำการประทับข้อมูลด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์

“มีประสิทธิภาพในการต่อต้านความหนาวเย็นของร่างกาย เต็มไปด้วยพลังลมปราณอันเข้มข้น และมีพลังแห่งไฟและไม้ ประกอบด้วยตัวแปรที่แตกต่างกันเก้าพันหนึ่งร้อยสามสิบเจ็ดชนิด สามารถเติบโตขึ้นด้วยการใช้น้ำยาวิญญาณสกัด และเมื่อมันเติบใหญ่เต็มที่ ก็จะประกอบด้วยปราณเซียน เมื่อนำมาปรุงเป็นเม็ดยาสำหรับอาณาจักรเซียน ก็ขึ้นกับตัวแปรต่างๆ และส่วนผสมหลักที่ใช้ จากนั้นเมื่อปรุงเป็นเม็ดยาขึ้นมาแล้ว เมื่อมีการใส่ซิงเยร่อฮวา (ดอกผื่นแดง) เข้าไปด้วย ความเข้มข้นของตัวยาก็จะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งส่วน!” เมิ่งฮ่าวประทับข้อมูลลงไปจนเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักชื่อที่แท้จริงของต้นสมุนไพรนี้ก็ตามที ซึ่งจริงๆ แล้ว…ชื่อก็ไม่ได้มีความสำคัญมากนัก

หลังจากที่ประทับข้อมูลจนเสร็จสิ้น ท่อนไม้รูปหัวใจก็หายไปจากหน้ากระดาษ ถูกแทนที่ด้วยกลุ่มตัวอักษรที่อธิบายถึงคุณสมบัติและลักษณะการเติบโตของต้นไม้ชนิดนี้ทั้งหมด เป็นคำอธิบายที่มีรายละเอียดอย่างน่าเหลือเชื่อ รวมทั้งข้อมูลที่เกี่ยวกับผลกระทบของตัวยา รายละเอียดที่ใช้เป็นส่วนผสมสำหรับปรุงเม็ดยา คำอธิบายถึงวิธีการเก็บเกี่ยวและข้อมูลอื่นๆ ของต้นสมุนไพรนี้

เมื่อเมิ่งฮ่าวได้เห็นข้อมูลทั้งหมดนี้ เขาก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ถึงแม้ว่าเขาจะบอกข้อมูลของท่อนไม้รูปหัวใจนี้ได้ถูกต้องมากมาย แต่ข้อมูลของเขาก็ยังไม่ละเอียดเท่ากับคำอธิบายนี้ เขารีบจดจำข้อมูลเหล่านี้ไว้ในความทรงจำอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็โบกสะบัดมือ และพลิกหน้ากระดาษในตำราต่อไป

เมื่อกลุ่มผู้ชมได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ พวกมันก็ตกตะลึง แม้แต่สามผู้อาวุโสระดับแปดก็ต้องอ้าปากค้าง และจ้องมองไปด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ดูเหมือนว่ามันจะไม่เคยเห็นท่อนไม้รูปหัวใจนั่นมาก่อน แต่มันแค่ดมกลิ่นไปไม่กี่ครั้ง ก็สามารถจะอธิบายคุณสมบัติของตัวยาออกมาได้!”

“ช่างเป็นเต๋าแห่งการปรุงยาที่น่าเหลือเชื่อนัก! ช่างมีทักษะเกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพรที่ลึกล้ำยิ่งนัก!”

ลึกเข้าไปในแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา เป็นภูเขาที่ถูกถือว่าเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ นี่คือที่อยู่ของฟางตานอวิ๋น ซึ่งเป็นนักปรุงยาระดับเก้าเพียงคนเดียวของแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา!

มันมีผมขาวโพลนไปทั่วทั้งศีรษะ ขณะที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนยอดเขา ดวงตาก็ค่อยๆ ลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็มองออกไปยังทิศทางของศาลาโอสถ ดวงตาสาดประกายด้วยแสงที่อยากรู้อยากเห็น

“ข้าอยากรู้นักว่ามีต้าซือของเต๋าแห่งการปรุงยาผู้ใด สามารถจะฝึกสอนศิษย์เช่นนี้ออกมาได้…ทักษะในเรื่องพืชสมุนไพรของมันบรรลุถึงระดับที่สูงส่งอย่างน่าเหลือเชื่อ มันมาจากดาวหนานเทียน…ข้าไม่เคยได้ยินมาว่าต้าซือบนดาวหนานเทียนจะสามารถสร้างศิษย์ที่มีพรสวรรค์เช่นนี้มาก่อนเลย” ชายชราถอนหายใจออกมา

“แต่ดาวหนานเทียนก็มีความลี้ลับซ่อนอยู่มากมาย เป็นไปได้ว่าเด็กผู้นี้…ได้พบเจอกับโอกาสที่ไม่เหมือนใครมาก่อน” ชายชราเฝ้ามองไปยังศาลาโอสถอย่างเงียบๆ ต่อไป

ย้อนกลับไปบนชั้นห้า เมิ่งฮ่าวพลิกหน้าตำราผ่านไปอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง พวกมันเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนว่าจะเชื่อมต่อกันเป็นหนึ่งเดียว ในที่สุดเขาก็ประทับชื่อของพืชสมุนไพรหนึ่งพันล้านต้นได้หนึ่งในสิบส่วน แต่เมิ่งฮ่าวก็ยังไม่หยุดอยู่แค่นั้น

จิตใจเขาจมลงไปในตำราเล่มนั้นโดยสิ้นเชิง ทำให้ลืมนึกไปถึงเหตุผลในตอนแรก ที่เขาต้องการจะดึงดูดความสนใจของคนทั้งหมดในที่แห่งนี้ อย่างช้าๆ หนึ่งส่วนเริ่มกลายเป็นสองส่วน จากนั้นก็สามส่วน…

หลังจากที่ทำไปได้ห้าส่วน ความรวดเร็วก็ค่อยๆ ช้าลงไปเรื่อยๆ เขามักจะพบเจอกับต้นสมุนไพรที่ไม่เคยรู้จัก แต่ในกรณีเช่นนั้น เขากลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นอย่างแท้จริง

เมิ่งฮ่าวต้องการจะเห็นต้นสมุนไพรที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนมากกว่านี้ วิธีเดียวที่เขาจะรับรู้ได้ถึงการคาดเดาสำหรับคำตอบที่ถูกต้อง นั่นก็คือตอนที่เขาสามารถจะปลดปล่อยทักษะเกี่ยวกับพืชสมุนไพรออกมาได้อย่างแท้จริง ทำการวิเคราะห์จากมุมมองที่แตกต่างกัน และใช้วิจารณญาณที่ดีที่สุดเพื่อตัดสินใจ ไม่จำเป็นต้องบอกชื่อมันออกมา แต่มีข้อมูลที่เพียงพอที่จะประทับลงไปด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ เมื่อรายละเอียดที่สมบูรณ์ปรากฏขึ้น เขาก็จะจดจำพวกมันไว้ในความทรงจำ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่า การพยายามจะผ่านศาลาโอสถนี้ไปทุกชั้น จริงๆ แล้วก็ช่วยให้เขาได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพร

ทักษะเกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพรของเมิ่งฮ่าวบรรลุถึงระดับที่น่าเหลือเชื่อยิ่ง ในตอนนี้มีต้นพืชสมุนไพรในขุนเขาทะเลที่เก้าน้อยชนิดมากที่เขาไม่รู้จัก ชนิดใหม่ๆ ทั้งหมดที่เขาได้พบเจอมา ก็จะช่วยผลักดันให้ทักษะของเขายิ่งมีความก้าวหน้ามากขึ้นไปอีก

หกส่วน, เจ็ดส่วน, แปดส่วน…

เมิ่งฮ่าวไม่รับรู้ถึงกาลเวลาที่เลยผ่าน อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาเข้าไปใกล้กับหน้าสุดท้ายของตำรา เขาก็ยิ่งพบเจอกับต้นสมุนไพรที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนมากขึ้น ทำให้ต้องใช้เวลานานมากขึ้น แต่ความตื่นเต้นของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ที่ด้านนอกของศาลาโอสถ ตอนนี้มีผู้ฝึกตนเกือบสองแสนคนกระจายอยู่รอบๆ บริเวณนั้น กำลังมองไปยังจอภาพด้วยสีหน้าที่งุนงง มองเห็นความตื่นเต้นบนใบหน้าของเมิ่งฮ่าวได้อย่างชัดเจน ยิ่งเขาบอกชื่อของต้นสมุนไพรออกมาได้มากเท่าใด จิตใจของคนทั้งหมดก็ยิ่งหมุนคว้างมากขึ้นเท่านั้น

“มันไม่ใช่มนุษย์…เมื่อพูดถึงต้นพืชสมุนไพร ฟางฮ่าวผู้นี้คือปีศาจนี่เอง!”

“เป็นไปได้หรือไม่ว่า ชาติที่แล้วของมันคือต้นสมุนไพร มิเช่นนั้น มันจะไม่ใช่มนุษย์เช่นนี้ได้อย่างไรกัน!!”

“ชั้นที่ห้ามีพืชสมุนไพรอยู่หนึ่งพันล้านต้น จากวิธีที่มันทำอยู่นี้ ก็ดูเหมือนว่ามันกำลังจะบอกชื่อต้นสมุนไพรออกมาได้ทั้งหมด…”

“ข้าเพิ่งจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้! คะแนนความดีที่ข้าจ่ายไปเพื่อที่จะได้ยินคำบรรยายที่เกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพรของมันช่างคุ้มค่านัก! มันช่างคุ้มค่าจริงๆ!!”