บทที่ 1346 โอสถเทพโบราณ
“โอสถเทพโบราณ!” แววตาของเทพโบราณโยวเฉวียนหนักอึ้งลงเล็กน้อย
อะไรในคลังสมบัติขาดหายไปเขารู้เป็นอย่างดี
“นั่นคือโอสถเทพโบราณ!”
คนบางส่วนของหอมารสวรรค์ไม่รู้จักโอสถเทพโบราณ เทพโบราณจำนวนน้อยที่รู้จักโอสถเม็ดนี้เผยสีหน้าตกใจสงสัย
“ว่ากันว่าโอสถนี้ส่งผลกับทายาทแปดเนตรเทพเจ้า หลังจากกินเข้าไปแล้วจะสามารถกระตุ้นการย้อนคืนของสายเลือด กระทั่งสามารถปลุกความทรงจำในสายเลือดขึ้นมา…”
เทพโบราณขั้นแปดคนหนึ่งจ้องเม็ดยาในมือจ้าวเฟิงพลางพูดเสียงต่ำ
เหตุที่สายเลือดสามารถสืบต่อไปได้ ก็เพราะสายเลือดของบรรพบุรุษ หลังจากที่ฝึกตนถึงขั้นขัดชะตาฟ้าแล้ว จะใช้กลวิธีพิเศษทำให้พลังสายเลือดของตนสามารถส่งผ่านสืบทอดต่อไป
สายเลือดไม่เพียงแต่นำพลัง การเพิ่มพลัง หรือความสามารถอื่นๆ มาให้แก่ผู้ครอบครองได้ ข้างในสายเลือดยังซ่อนไว้ด้วยความทรงจำสายเลือดที่เป็นความสามารถของบรรพชน
ในดินแดนเทพรกร้างก็มีเรื่องเช่นนี้ไม่น้อย ผู้แข็งแกร่งบางคนจู่ๆ ความทรงจำสายเลือดก็ตื่นขึ้น จึงได้รับวิชาอภินิหารเหนือธรรมชาติมา และไร้เทียมทานในหมู่คนขั้นเดียวกันนับจากนั้น…
นี่ก็คือสาเหตุที่ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดในดินแดนเทพรกร้างกระตุ้นสายเลือดอยู่ตลอด ด้วยหวังว่าการย้อนคืนจะไปถึงระดับสูงสุด
แต่ทว่า ทั้งหมดนี้ยังต้องดูโชควาสนาร่วมด้วย
ในดินแดนเทพรกร้าง มีผู้แข็งแกร่งที่ถึงขีดสูงสุดจำนวนไม่น้อย การย้อนคืนสายเลือดไปถึงระดับสูงที่สุดแล้ว แต่ความทรงจำสายเลือดไม่ตื่นขึ้น
โอสถเทพโบราณคือเม็ดโอสถชนิดหนึ่งที่หอมารสวรรค์คิดค้นขึ้น สามารถกระตุ้นระดับการย้อนคืนของสายเลือดดวงตา ปลุกพลังในสายเลือดที่ยิ่งล้ำลึกขึ้น
ฟังแล้วสรรพคุณของโอสถเทพโบราณค่อนข้างจะน่าเหลือเชื่อ กระทั่งเรียกได้ว่าเป็นของล้ำค่าสูงส่ง
ที่จริงแล้วไม่เพียงเท่านั้น ราคาการผลิตของโอสถเทพโบราณสูงลิ่ว ตอนนี้คนที่เคยกินลงไป ผลของการย้อนคืนสายเลือดไม่ชัดนัก การตื่นของความทรงจำสายเลือดตามหลักทฤษฎีก็ไม่มี
ดังนั้นสรรพคุณของโอสถนี้จึงต่ำกว่าราคาเป็นอย่างมาก หอมารสวรรค์ย่อมไม่จ่ายค่าตอบแทนมหาศาลเพื่อไปค้นคว้า จึงเพียงเก็บรักษาเม็ดสุดท้ายเอาไว้
‘เม็ดยานี้เหมือนจะไม่ได้ล้ำค่าอะไรนัก…’
จ้าวเฟิงแอบพูดในใจ
หากยาเม็ดนี้ล้ำค่ามหาศาล ตอนที่เอาออกมาคนหอมารสวรรค์รอบด้านจะไม่มีทางแสดงสีหน้าเช่นนี้แน่นอน
แต่จ้าวเฟิงก็ไม่ไปสนใจเรื่องพวกนี้ เขากินลงไปทันที
“เวลานี้มันกินโอสถเทพโบราณจะไปมีประโยชน์อะไร?”
“มันอาจจะเข้าใจผิด คิดว่าโอสถเทพโบราณเป็นยาที่เพิ่มกำลังรบอื่นๆ กระมัง ในเมื่อนี่คือยาเม็ดที่หอมารสวรรค์คิดค้นขึ้น โลกภายนอกไม่มีผู้ใดรู้เรื่อง!”
สมาชิกที่รู้จักโอสถเทพโบราณหลายคนพูดเย้ยหยันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้ากินยาโอสถเทพโบราณในตอนนี้เพื่ออะไร แต่ข้าจะบอกเจ้าให้ แม้กระทั่งทายาทแปดเนตรเทพเจ้าชั้นยอดกินยานี้ลงไปก็ยังไม่มีผลอะไรมาก เจ้าที่ไม่ใช่ผู้ครอบครองสายเลือดแปดเนตรเทพเจ้ายิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย”
เทพโบราณโยวเฉวียนหัวเราะเย็น มั่นใจว่าจ้าวเฟิงกินโอสถเทพโบราณไปก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ
“ที่แท้เป็นยาประเภทนี้นี่เอง!”
จ้าวเฟิงพอจะเดาประโยชน์ของยานี้จากคำพูดของคนอื่นๆ ได้คร่าวๆ
หากดวงตาเทพเจ้าของตัวเองเป็นเนตรเทพเจ้าดวงที่เก้า ก็น่าจะไม่แตกต่างกับแปดเนตรเทพเจ้า หรือก็คือ สรรพคุณของยาเม็ดนี้ต่อสายเลือดของเขาไม่มีทางต่ำแน่แต่ทว่า ดูจากท่าทางของสมาชิกหอมารสวรรค์ทั้งหลาย ต่อให้เป็นทายาทแปดเนตรเทพเจ้าก็เหมือนจะไม่มีแรงดึงดูดต่อยานี้เท่าใด
แต่ตอนนี้เอง จ้าวเฟิงรู้สึกว่าลูกทรงกลมสีเงินดุจความฝันในมิติเนตรเทพเจ้าแผ่ระลอกคลื่นอ่อนๆ ออกมา
ในช่วงปกติ จ้าวเฟิงล้วนผนึกพลังดั้งเดิมไว้ ตอนนี้พลังดั้งเดิมในลูกกลมสีเงินนั่นจู่ๆ กลับมีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นวู้ม!
ระลอกคลื่นนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจะทะลวงผนึกออกมาแล้ว
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะปลดผนึกแล้ว!”
จ้าวเฟิงรีบปลดผนึกบนลูกกลมสีเงินมายาทันที
เสี้ยวขณะต่อมา ลูกกลมสีเงินก็ส่องประกายแสงพร่างพรายออกมา
วู้ม!
กลิ่นอายเนตรเทพเจ้าที่เดี๋ยวเลือนรางเดี๋ยวปรากฏ ทำให้ทายาทเนตรเทพเจ้าที่อยู่รอบๆ สัมผัสได้ทันที
“กลิ่นอายเนตรเทพเจ้า นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”
สมาชิกหอมารสวรรค์ทั้งหมดรวมถึงเทพโบราณลั่วหลิงและจ้าวหวางจิตใจตื่นตระหนกโดยพลัน มองไปยังจ้าวเฟิงอย่างไม่รู้ตัว
กลิ่นอายเนตรเทพเจ้ากลุ่มนั้นไม่ได้รุนแรง แต่กลับสมจริงถึงเพียงนั้น
“หรือดวงตาของเขาเดิมก็เป็นเนตรเทพเจ้าอยู่แล้ว? หลังจากกินโอสถเทพโบราณเข้าไปจึงตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์จนกลายเป็นเนตรเทพเจ้าไปแล้ว?”
เทพโบราณขั้นแปดที่มีประสบการณ์ค่อนข้างเยอะคนหนึ่งคาดเดาอย่างตกใจ
หลังจากพูดการคาดเดานี้ออกมา ตัวเขาเองก็ยังไม่กล้าเชื่อ
“นี่มันเป็นไปไม่ได้ เจ้านี่จะต้องได้ครอบครองโอกาสอะไรแน่ๆ ถึงมีกลิ่นอายแปดเนตรเทพเจ้าติดมา ตอนที่มันกินโอสถเทพโบราณก็จงใจปลดปล่อยกลิ่นอายนี้ออกมาเพื่อให้สับสน!”
เทพโบราณโยวเฉวียนตะโกนทันที
เนตรเทพเจ้าที่แท้จริง คือสิ่งที่ทายาทเนตรเทพเจ้าทั้งหมดเลื่อมใสศรัทธา คือบรรพชนต้นกำเนิดของพวกเขา
ทายาทเนตรเทพเจ้าทั่วไปกับเนตรเทพเจ้าที่แท้จริง มีเพียงเลื่อมใสศรัทธาเท่านั้น!
ตอนนี้จะให้กลิ่นอายเนตรเทพเจ้าที่จ้าวเฟิงแผ่ออกมากระทบต่อขวัญกำลังใจของสมาชิกหอมารสวรรค์ไม่ได้เด็ดขาด อีกทั้งเขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจ้าวเฟิงครอบครองเนตรเทพเจ้า!
นอกจากนั้น วิชาเนตรเทพรวมเป็นหนึ่งเตรียมเอาไว้สำเร็จ ชัยชนะใกล้จะตกเป็นของเขาแล้ว
“จะต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆ ไม่รู้ว่าเจ้านั่นมันไปได้โอกาสอะไรมา…”
“มิน่าเล่า มันไม่ใช่ทายาทแปดเนตรเทพเจ้า แต่วิชาดวงตากลับร้ายกาจเพียงนี้ จะต้องได้รับของล้ำค่าหรือไม่ก็มรดกที่เกี่ยวกับเนตรเทพเจ้าเป็นแน่!”
ถึงแม้คำพูดของเทพโบราณโยวเฉวียนจะเป็นการคาดเดา แต่ชวนให้คนเชื่อเป็นอย่างยิ่ง
ในเมื่อดวงตาของจ้าวเฟิงเป็นเนตรเทพเจ้า ก็ช่างเกินคาดจนเกินไป ยากที่จะเชื่อได้
แต่จ้าวเฟิงไม่สนใจเรื่องพวกนี้
เสี้ยววินาทีที่ผนึกถูกคลายออก แสงประกายมายาที่สาดออกมาจากลูกทรงกลมนั้นเหมือนจะเปลี่ยนอะไรบางอย่างของเขา
เขาพลันรู้สึกว่าใจของตนกระจ่างแจ่มแจ้ง จิตใจดุจน้ำนิ่ง ความเร็วในการคิดว่องไวเป็นอย่างยิ่ง พลังการมองเห็นที่เป็นพื้นฐานที่สุดที่ดวงตาเทพเจ้ามอบให้เขาก็แข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก ยกตัวอย่างเช่นพลังมองทะลุผ่าน เขาสามารถมองทะลุวัตถุได้มากยิ่งขึ้น และมองเห็นได้ไกลยิ่งขึ้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ใจจ้าวเฟิงสั่นสะท้าน หรือว่านี่จะเป็นสรรพคุณของโอสถเทพโบราณ?
เขาเชื่อว่าหากเขาหยุดการต่อสู้ตอนนี้แล้วปิดด่านฝึกฝนบรรลุขั้นพลัง จะต้องมีผลสำเร็จที่ไม่น้อยเลย
“ตายซะ!”
คู่เทพเซียนปีศาจได้รับคำบัญชาของเทพโบราณโยวเฉวียน ก็พุ่งตรงไปยังจ้าวเฟิงในฉับพลัน ถึงแม้จะนานกว่าจ้าวเฟิงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง แต่ปฏิกิริยาในตอนนี้เร็วกว่ายามปกติ
ฟุ่บ!
จ้าวเฟิงรีบไหววูบกายหลบไปทันที ออกห่างจากคู่เทพเซียนปีศาจไประยะหนึ่ง
“ในเมื่อไม่อาจบรรลุได้อย่างสงบ เช่นนั้นก็บรรลุจากการต่อสู้ก็แล้วกัน!”
ดวงตาของจ้าวเฟิงฉายประกายวาบผ่าน จากนั้นพุ่งไปยังเทพโบราณขั้นเจ็ดคนหนึ่งทันที
ในขณะเดียวกัน ตาซ้ายของเขาก็แผ่เจตจำนงดวงตาที่น่าหวาดกลัวออกมา
“เขตแดนคุกมายา!”
“เพลิงอัสนีวายุเนตรเทพเจ้า!”
วิชาดวงตาสองกระบวนท่าของจ้าวเฟิงสำแดงอย่างไร้ช่องโหว่ ความเร็วของการใช้วิชา ต่อให้เป็นจ้าวเฟิงก็ยังรู้สึกตื่นตะลึง
ครืน ฉัวะ! สีหน้าของเทพโบราณขั้นเจ็ดคนนั้นนิ่งอึ้งไป ถูกอัสนีเพลิงวิญญาณกลุ่มหนึ่งปะทะใส่
เสี้ยวขณะที่กรีดร้องดิ้นรน เทพโบราณขั้นเจ็ดคนนี้ก็ดับดิ้น
หลังจากปลดผนึกพลังดั้งเดิม พลังเนตรเทพเจ้าของจ้าวเฟิงเพิ่มขึ้นอีกมาก เทพโบราณขั้นเจ็ดทั่วไปจะต้านทานได้อย่างไร!
“ประหลาดยิ่งนัก!”
หลังจากโจมตีสังหารไปคนหนึ่งแล้ว การเคลื่อนไหวของจ้าวเฟิงชะงักไปเล็กน้อย
ความรู้สึกยามสำแดงวิชาดวงตาเมื่อครู่แปลกประหลาดยิ่ง วิชาดวงตาสองกระบวนท่าเกิดขึ้นในชั่วพริบตา รวดเร็วมากนัก ทำให้เขารู้สึกว่าช่างเกินจริง
เหมือนว่าเขาเพิ่งคิดจะสำแดงวิชาดวงตา ก็ปลดปล่อยวิชาออกไปแล้ว
“อาจเป็นเพราะวิชาดวงตาสองชนิดนี้ระดับค่อนข้างต่ำ…”
จ้าวเฟิงทำได้แค่คิดเช่นนี้
วิชาดวงตาระดับต่ำเกินไป และจ้าวเฟิงก็คุ้นเคยกับวิชาดวงตาทั้งสองนี้เป็นที่สุด ดังนั้นความเร็วที่ปลดปล่อยออกมาจึงสูงขึ้นอีกระดับ นอกจากจุดนี้ ภายใต้สภาพเมื่อครู่ เขาสำแดงวิชาดวงตาสองกระบวนนี้แล้วยิ่งเข้าใจมันลึกซึ้งมากขึ้น
เพลิงอัสนีวายุเนตรเทพเจ้าเป็นวิชาดวงตาระดับต่ำ แทบจะสมบูรณ์อย่างยิ่งแล้ว ทางด้านทักษะก็ไม่มีอะไรพัฒนาได้แล้ว
เขตแดนคุกมายาระดับก็ค่อนข้างต่ำเช่นกัน แต่ยังมีส่วนให้พัฒนาได้ สามารถผสานวิชาลวงตาประเภทเนตรมารจู่โจมหรือการโจมตีวิญญาณต่างๆ ไปไว้บนพื้นฐานของวิชาดวงตา และเพิ่มพลังให้กับเขตแดนคุกมายา
เมื่อคิดถึงตรงนี้ จ้าวเฟิงก็แบ่งความคิดส่วนหนึ่งไปปรับปรุงเขตแดนคุกมายา
“มารทมิฬพิฆาต!”
“กระบี่แสงวิญญาณเซียน!”
ในช่วงที่จ้าวเฟิงหยุดขบคิด คู่เทพเซียนปีศาจก็ลอบโจมตีสังหาร
เงาดาบและกระบี่หนึ่งขาวหนึ่งดำขนาดยักษ์ ทะลวงไปยังจ้าวเฟิงด้วยหมายมาดทำลายทุกสิ่ง
“เล่นเป็นเพื่อนพวกเจ้าหน่อยก็แล้วกัน!”
จ้าวเฟิงจ้องมองตรงไป ข้างในทะลักพลังที่ผสมปนเปมากมายออกมา
ทันใดนั้น เงาดวงดารามืดหม่นปรากฏขึ้นรอบกายของจ้าวเฟิง ให้ความกดดันแก่ผู้คนอย่างมหาศาล
ครืน ฉัวะ!
เสี้ยวขณะต่อมา กลุ่มแสงหม่นที่บิดเบี้ยวและผสมกันวุ่นวายโจมตีไปยังคู่เทพเซียนปีศาจทันที
ครืน บึ้ม!
ทั้งสองฝั่งปะทะกันอย่างรุนแรง ยุดยื้อกันอยู่ชั่วขณะก็กลายเป็นเศษเถ้าธุลี
“เป็นไปได้อย่างไร? วิชาดวงตาของเจ้าคนนี้เทียบเท่ากับการโจมตีรวมพลังของเราทั้งสอง!”
คู่เทพเซียนปีศาจมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างยิ่ง
ก่อนหน้านี้จ้าวเฟิงหลบหลีกมาโดยตลอด ไม่ได้ประมือกับพวกเขา แต่ตอนนี้เพียงแค่ประมือกัน พวกเขาก็ถูกเล่นงานอย่างหนักหน่วง
“ท่าทางเมื่อครู่จะคิดไปเอง!”
จ้าวเฟิงไม่สนใจคู่เทพเซียนปีศาจ พึมพำเสียงต่ำ
ครั้งนี้วิชาดวงตาของเขาไม่ได้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา
แต่ต่อให้ตอนนี้พิสูจน์ได้ว่าฉากเมื่อครู่อาจเป็นแค่คิดไปเอง จ้าวเฟิงก็ยังคงไม่แน่ใจอยู่ดี
ในมิติเนตรเทพเจ้า ลูกทรงกลมสีเงินค่อยๆ หมุนวน สาดประกายแสงพร่างพรายดุจความฝัน ราวกับว่ากำลังแสดงสีสันทั้งหลายบนโลก
แม้กระทั่งจ้าวเฟิงก็ยังไม่ทันสังเกตว่าวิญญาณของเขาถูกประกายแสงนี้เปลี่ยนแปลงไปไม่หยุด
“บัดซบ วิชาดวงตาของมันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”
“มันใช้วิชาดวงตาเช่นนี้ ไม่กลัวว่าสายเลือดจะเหนื่อยล้าเลยรึ?”
สีหน้าของเทพโบราณขั้นต่ำจำนวนหนึ่งฉายแววหวาดกลัว ถอยหลังไปไม่หยุด ไม่กล้าเข้าใกล้จ้าวเฟิง
“นายท่าน ยังไม่เสร็จอีกงั้นรึ?”
เทพโบราณที่รู้แผนของเทพโบราณโยวเฉวียนส่งกระแสจิตถาม หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เทพโบราณคนอื่นก็จะถูกสังหารสิ้น ถึงตอนนั้นเทพโบราณโยวเฉวียนก็ไม่มีแรงต้านทานพวกจ้าวเฟิงแล้ว
“หืม? แย่แล้ว!”
ตาซ้ายของจ้าวเฟิงพลันสัมผัสอะไรได้ เขารีบมองไปยังที่ไกลๆ ทันที
หลังจากมองทะลุผ่านเป็นชั้นๆ ในที่สุดจ้าวเฟิงก็เห็นคนแปดคนที่อำพรางตนอยู่ในเขตพลัง
“แปดคน วิชาเนตรเทพรวมเป็นหนึ่ง!”
สีหน้าจ้าวเฟิงเปลี่ยนไปทันที
สำหรับกระบวนท่านี้ เขาคอยระมัดระวังป้องกันมาโดยตลอด ในยามที่อีกฝ่ายเตรียมสำแดงวิชา เขาจะต้องขัดขวางทันที
แต่เทพโบราณโยวเฉวียนกลับแอบวางแผนอย่างลับๆ หลบขอบเขตการจับสัมผัสของจ้าวเฟิงไป ตอนนี้อีกฝ่ายเริ่มสำแดงวิชาเนตรเทพรวมเป็นหนึ่งแล้ว จะต้องหยุดเอาไว้ให้ได้!
ขวับ! เพียงเสี้ยววินาทีที่พบเรื่องนี้ ร่างของจ้าวเฟิงก็กะพริบหายออกมา
“หยุดมันเร็ว!“ เทพโบราณโยวเฉวียนตะโกน
เขาก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจ้าวเฟิงจะรู้ตัวก่อนเวลา แต่ว่าน่าจะไม่เป็นปัญหา ในตอนที่จ้าวเฟิงรู้ แปดคนนั้นก็เริ่มสำแดงวิชาแล้ว เป็นไปตามคาด จ้าวเฟิงไม่มีทางขัดขวางได้เลย!
แต่เรื่องใดก็เกิดเหตุไม่คาดฝันได้ทั้งสิ้น เทพโบราณโยวเฉวียนไม่อยากเดิมพันเรื่องนี้
ฟุ่บ! ในสมาชิกหอมารสวรรค์ มังกรโบราณอัสนีเพลิงรวดเร็วที่สุด สลัดเทพโบราณลั่วหลิง แล้วแปลงเป็นประกายอัสนีไล่ตามไป
ในค่ายกลอำพราง พลังดั้งเดิมของทายาทแปดเนตรเทพเจ้าลอยอยู่กลางอากาศ
ทายาทแปดเนตรเทพเจ้าทำสัญลักษณ์มือกระตุ้นวิชาอย่างพร้อมเพรียง ควบคุมพลังดั้งเดิมของตนให้ผสานเข้ากับพลังอื่นๆ!