บทที่ 933 พลังเซียนชำระตน

เวลาหมุนผ่าน 1 เดือนผ่านไป

เวลา 1 เดือน ความคึกคักในเมืองหลวงเผ่ามนุษย์มากกว่าปกติที่ผ่านมา ไม่พูดว่าทุกคนล้วนใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ในใจคนส่วนมากก็ล้วนเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

การกระทำด้านมืดบางอย่างในเมืองก็น้อยลงไปมาก ระดับการรักษาความปลอดภัยของดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิยิ่งถึงระดับสูงสุดในรอบหลายร้อยปี

เรื่องนี้มีเหตุปัจจัย 4 ข้อ

1 คือการกลับมาอย่างรุ่งโรจน์ของสวี่ชิง ในตอนนั้นก็ได้กระตุ้นกระแสการต้อนรับจากประชาชน ความรู้สึกอย่างภาคภูมิใจในเกียรติยศนี้ไปด้วยแรงกล้ามาก อีกทั้งจากการที่ได้แต่งตั้งเป็นอ๋องก็ยิ่งเป็นที่ฮือฮามากขึ้น

พูดได้ว่าสมกับชื่อเสียง

และเผ่ามนุษย์ หลังจากที่อัดอั้นกดดันมาหลายปีเช่นนี้ แม้การปรากฏขึ้นของดวงตะวันแห่งแสงอรุณจะทำให้คนยืดอกภาคภูมิใจขึ้นมาได้บ้าง แต่อัดอั้นกดดันที่ฝังลึกก็หนาแน่นจนเกินไป

ตกตะกอนมาหลายหมื่นปี ดวงตะวันแห่งแสงอรุณจะแก้ได้ในทันทีไปได้อย่างไร

ในเมื่อความแข็งแกร่งของต่างเผ่า ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์หรือคนธรรมดา ล้วนแต่สัมผัสได้อย่างลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่ง

เผ่ามนุษย์ไม่ว่าจะเป็นกายเนื้อหรือพรสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าล้วนสู้ไม่ได้

โดยเฉพาะอย่างหลัง…

ก็ไม่รู้ว่าทำไม พรสวรรค์ของเผ่ามนุษย์ นอกจากคนจำนวนน้อยที่ปรากฏขึ้นจากวาสนา คนส่วนมากล้วนไม่มี อีกทั้งต่อให้มีผู้ที่มีพรสวรรค์ปรากฏขึ้น ก็ใช่ว่าจะเหมือนกัน

เหมือนว่าเผ่ามนุษย์ไม่มีพรสวรรค์พลังวิเศษ

แต่ในบันทึกประวัติศาสตร์ ในยุคจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว เผ่ามนุษย์มีพรสวรรค์ที่เป็นของตัวเอง

ชื่อของมันคือ…จำแลงวิญญาณบรรพชน

แต่ตอนนี้กลับเหมือนว่าถูกสกัดกั้นอยู่นอกสายเลือดเผ่ามนุษย์

และภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การผงาดขึ้นของสวี่ชิงย่อมเป็นคลื่นความร้อนพุ่งไปในจิตใจของเผ่ามนุษย์

สรุปแล้ว…เผ่ามนุษย์ต้องการวีรบุรุษ

สวี่ชิงท่ามกลางเวลาที่เหมาะสม สภาวะสภาพจิตใจที่เหมาะสม ได้เดินเข้ามาในสายตาของเผ่าพันธุ์

ส่วนเหตุผลข้อที่ 2 ที่ทำให้เมืองหลวงคึกคักคือเผ่าไป๋เจ๋อและเผ่าคุมหายนะที่เป็นเผ่าที่สวามิภักดิ์ต่อเผ่านภาคิมหันต์

2 เผ่านี้เมื่อเดือนก่อนได้ส่งผู้นำระดับสูงเดินทางมายังเผ่ามนุษย์เพื่อลงนามสัญญายุติสงครามต่อจากนี้ไป 1,000 ปี

เรื่องแบบนี้ ในยุคของจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวย่อมมีมากมาย จนกระทั่งรวมแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ให้เป็นหนึ่งได้

แต่หลังจากจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวเดินทางจากไป เผ่ามนุษย์ตกต่ำ สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อยๆ สัญญาที่ลงนามส่วนใหญ่ล้วนเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ครั้งนี้ต่างออกไป

ดังนั้นเมืองหลวงไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญหรือคนธรรมดา ขอเพียงเป็นผู้ที่มีความภาคภูมิใจใจเผ่าพันธุ์ ในใจล้วนฮึกเหิมอย่างช่วยไม่ได้

โดยเฉพาะผู้ร่ำเรียนในวังศึกษา ยิ่งแต่ละคนต่างฮึกเหิมมุ่งมั่น ขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้นพุ่งทะยาน

ส่วนข้อที่ 3 เป็นเพราะใกล้จะช่วงเทศกาลเชงเม้งแล้ว การเซ่นไหว้บรรพชนถือเป็นเรื่องปกติในเผ่ามนุษย์ ทุกบ้านล้วนกำลังเตรียมตัว ในวันนี้จะไปเซ่นไหว้บรรพชนของตัวเอง

และราชโองการของจักรพรรดิมนุษย์ก็ทำให้เหตุผลทั้ง 3 ข้อยกระดับสูงสุดขีด กลายเป็นเหตุผลข้อที่ 4

จักรพรรดิมนุษย์เซ่นไหว้บรรพชน!

บรรพชนของจักรพรรดิมนุษย์คือจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว ในยุคที่เขาอยู่เป็นยุคที่เผ่ามนุษย์รุ่งเรืองที่สุด ขึ้นอยู่จุดสูงสุด ดังนั้นตามประเพณีแล้ว หากไม่มีเรื่องยิ่งใหญ่อะไร เผ่ามนุษย์ก็จะทำการเซ่นไหว้เล็กพันปีครั้ง และทำการเซ่นไหว้ครั้งใหญ่หมื่นปีครั้ง

ครั้งที่แล้วคือเมื่อ 800 ปีก่อน

และวันนี้…การเซ่นไหว้ที่จะจัดขึ้นก่อน 200 ปี ในราชโองการก็บ่งบอกถึงเหตุผลเช่นกัน

ดังนั้นเรื่องนี้ในเวลาสั้นๆ ก็แพร่ไปทั่วทั้งดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิ แพร่ไปยัง 7 เขตปกครองโลกภายนอก แพร่ไปทั่วแผ่นดินใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ แผ่นดินใหญ่วิญญาณทมิฬ แผ่นดินใหญ่ฟ้าทมิฬ

ต่อให้เป็นในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน

วันและเวลากำหนดไว้ที่ 100 วันให้หลัง

ที่กล่าวไว้ว่าดาวกระบวยชี้ตำแหน่งอี่ ฟ้ากระจ่าง ก็หมายถึงช่วงเชงเม้งนั่นเอง

ตอนนี้ 1 เดือนได้ผ่านพ้นไปแล้ว เหลือเวลาอีกเพียง 2 เดือนกว่าเท่านั้น

ดังนั้นทั้งเผ่ามนุษย์ล้วนกำลังตระเตรียมเรื่องนี้

ส่วนสวี่ชิง เดือนนี้ออกจากจวนวิญญาณเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

ที่ที่ไปคือวังครองกระบี่แห่ง 5 วังทมิฬบนของเมืองหลวง

ในฐานะที่เป็นสาขาหลักวังครองกระบี่ทั่วทั้งแผ่นดิน สวี่ชิงไม่ได้มาที่นี่เป็นแค่ครั้งแรก แต่การปรากฏตัวครั้งนี้ รูปแบบแตกต่างไปจากอดีตโดยสิ้นเชิง

ผู้ครองกระบี่ทุกคนของวังครองกระบี่ จากระดับล่างจนถึงระดับบน ต่างยืนอย่างเคร่งขรึม แต่ละคนในตอนที่มองไปทางสวี่ชิง ในดวงตาล้วนฉายแววตื่นเต้น

สวี่ชิง ท่ามกลางเกียรติยศความรุ่งโรจน์ที่เป็นชุดนี้ ยังมีอีกฐานะหนึ่ง

เขาคือผู้ครองกระบี่ ยิ่งเป็นผู้ที่แบกกระบี่ของยุคนี้

แบกกระบี่จักรพรรดิ ท่องไปในโลกหล้า

ฐานะเช่นนี้ ภายในวังครองกระบี่ ชื่อเสียงมากพอที่จะใช้คำว่ายิ่งใหญ่เกรียงไกรมาพรรณาได้แล้ว

ดังนั้นรองเจ้าครองกระบี่ทั้ง 8 ก็ต่างสีหน้าเคร่งขรึม โค้งคารวะสวี่ชิง

เจ้าครองกระบี่ของวังครองกระบี่ อ๋องอวิ๋นอู่ที่ตัวก็เป็นอ๋องสวรรค์ มาต้อนรับที่วังครองกระบี่ด้วยตัวเอง

“อ๋องเจิ้นชาง”(สยบสวรรค์)

อ๋องอวิ๋นอู่ใบหน้าฉายรอยยิ้ม ประสานหมัดไปทางสวี่ชิง

เป็นอ๋องสวรรค์เช่นกัน สวี่ชิงย่อมไม่เมินเฉย ประสานหมัดคารวะกลับเช่นกัน จากนั้นก็บอกถึงจุดประสงค์ที่มา

เขาจะไปคารวะมหาจักรพรรดิครองกระบี่

คำขอนี้มองไปทั่วทั้งดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิ นอกจากจักรพรรดิมนุษย์แล้ว คนอื่นๆ ไม่ว่าใครขอ อ๋องอวิ๋นอู่ที่เป็นเจ้าครองกระบี่คนปัจจุบันแห่งวังครองกระบี่ไม่มีทางอนุญาตแน่นอน

ต่อให้เป็นราชครูหรืออ๋องเจิ้นเหยียน ก็ไม่มีทางปฏิบัติด้วยเป็นการพิเศษ

แต่สวี่ชิงไม่เหมือนกัน ในมุมหนึ่ง เขานับได้ว่าเป็นผู้สืบทอดของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ จากความสัมพันธ์กับมหาจักรพรรดิครองกระบี่ก็ใกล้ชิดมากกว่าวังครองกระบี่

ดังนั้นอ๋องอวิ๋นอู่จึงแค่นิ่งเงียบไปเล็กน้อยก็พยักหน้าทันที ร่วมเคียงข้างเข้าไปในส่วนลึกของพื้นที่ต้องห้ามวังครองกระบี่กับสวี่ชิง

นอกห้องลับห้องนั้น อ๋องอวิ๋นอู่สีหน้าเคร่งขรึม หยุดฝีเท้า ไม่ก้าวเข้าไป

สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก เดินเข้าไปข้างใน

เขามีคำถามมากมายอยากไปถามมหาจักรพรรดิครองกระบี่

ไม่ว่าจะเป็นความคิดต่อดาวจักรพรรดิโบราณของตนต่อจากนี้ หรือจะการเปลี่ยนแปลงที่สามารถควบคุมกระบี่จักรพรรดิในร่างและวิญญาณจักรพรรดิได้ง่ายแล้ว ล้วนแต่ต้องการผู้มาช่วยไขข้อข้องใจทั้งสิ้น

และทั้งเมืองหลวง คนที่สวี่ชิงเชื่อใจมีจำกัด ศิษย์พี่ใหญ่เห็นได้ชัดว่าไม่อาจให้คำตอบได้ ท่านอาจารย์ก็ไม่อยู่ ดังนั้นสวี่ชิงจึงคิดอยากจะขอคำชี้แนะจากมหาจักรพรรดิครองกระบี่

หลายวันหลังจากนั้น สวี่ชิงไปจากที่นี่ด้วยใบหน้าคล้ายครุ่นคิด

เขาได้คำตอบบางส่วนเท่านั้น

สำหรับคำถามแรกของเขา มหาจักรพรรดิเงียบไป 1 วัน ก็ตอบสวี่ชิงมา 1 ประโยค

“ดูต่อไป”

ส่วนคำถามที่ 2 มหาจักรพรรดิคิดใคร่ครวญอยู่ 2 วัน

“บางทีอาจจะเป็นชะตา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กระบี่นี้…นับจากนี้จะขยับตามใจเจ้า หวังว่าเจ้าจะเป็นเหมือนในตอนที่เจ้าและข้าได้พบกันครั้งแรก ประโยคที่ข้ามอบให้เจ้าประโยคนั้น”

“อย่าลืม”

สวี่ชิงนึกย้อนถึง 2 ประโยคนี้ ในขณะที่บรรลุกระจ่าง ในใจก็เกิดความสะท้อนใจและขมขื่น

เพราะครั้งนี้ เขามองออกว่าสภาวะของมหาจักรพรรดิครองกระบี่แย่กว่าในตอนแรกลงไปอีกเล็กน้อย

ใช้คำว่าน้ำมันแห้งแสงเทียนดับแม้จะไม่ตรงโดยสมบูรณ์ แต่ก็ใกล้เคียงมากแล้ว

“มหาจักรพรรดิ…ท่านกำลังฝืนยืนหยัด…”

นึกย้อนถึงชั่วชีวิตของมหาจักรพรรดิ สวี่ชิงถอนหายใจเบาๆ โค้งคารวะสุดตัวไปทางห้องลับที่มหาจักรพรรดิอยู่

ไปจากที่นี่ หลังจากกลับมายังจวนวิญญาณ ใน 1 เดือนนี้หลังจากนั้นสวี่ชิงก็ไม่ได้ออกไปอีกเลย

ในสามสี่วันแรก เอ้อร์หนิวมาหาถี่มาก มาร่วมศึกษาค้นคว้าเถาวัลย์เทพศักดิ์สิทธิ์ร่วมกับสวี่ชิง ยิ่งเอาสมาธิความทุ่มเทไปไว้ที่การประกอบเศษชิ้นส่วนหุ่นเชิดเหล่านั้น แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไร

เอ้อร์หนิวไม่ยอมจำนน ตัดสินใจเอาเศษชิ้นส่วนเดินทางจากไป เตรียมจะไปหาคนช่วย ดูว่ามีวิธีอื่นที่จะซ่อมเศษชิ้นส่วนหุ่นเชิดพวกนี้ได้หรือไม่

ขณะเดียวกัน เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะตามหานายท่านเจ็ด

ส่วนสวี่ชิงทางนี้ ในวันเวลาหลังจากนั้น เวลาส่วนใหญ่ของเขาล้วนอยู่ในสระวิญญาณ สัมผัสรับรู้อำนาจเทพเจ้าที่อยู่ในกองดินของตัวเอง

ในตอนนี้ไม่พูดถึงประโยชน์ของวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือไม่ได้แล้ว

การช่วยเหลือในด้านการสัมผัสรับรู้ของมัน เหมือนผู้บำเพ็ญระดับรวมปราณสร้างฐาน ความหมายลึกซึ้งนัก

สวี่ชิงสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่าต่อไป ในจิตใจยิ่งสงบ รากฐานพลังที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับหวนสู่อนัตตาของตัวเอง ก็นิ่งเสถียรไปมากโดยไม่รู้ตัว ก้าวเข้ามาสู่ในระดับหวนสู่อนัตตาอย่างสมบูรณ์แล้ว

เรื่องแบบนี้โดยปกติแล้วแต่ละคนก็จะต่างกันไป บางคนต้องใช้เวลาหลาย 10 ปี บางคนใช้เวลา 10 กว่าปีก็สามารถทำให้ขอบเขตเสถียรได้แล้ว

แต่วารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือเร่งขั้นตอนนี้

ขณะเดียวกัน จากการฝึกบำเพ็ญในสระวิญญาณโดยตลอด โดยเฉพาะภายใต้การดูดซับที่มากเพียงพอของวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือ สภาวะที่น่าประหลาดอัศจรรย์ ประเดี๋ยวก็มีในเสี้ยวพริบตาหนึ่งปรากฏขึ้นมาในใจของเขา

การเกิดขึ้นของสภาวะเช่นนี้ทุกครั้ง ส่วนมากล้วนเป็นการก้าวเข้าไปโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่สภาวะเช่นนี้เกิดขึ้น 6 ครั้ง ในใจสวี่ชิงก็เกิดความบรรลุกระจ่างอะไรบางอย่าง

“ไปที่สายเซียนต่างวิถี ศึกษาค้นคว้าแผ่นหยกมรดกที่เกี่ยวกับเซียนต่างวิถีทั้งหมดได้แล้ว”

เขารู้สึกว่าสภาวะตอนนี้ของตัวเองเหมาะที่จะไปศึกษามาก

และการศึกษาเรียนรู้ เดิมก็เป็นสิ่งที่สวี่ชิงยึดมั่นมานับตั้งแต่เด็กจนโต สำหรับความรู้ แม้เขาจะฝึกบำเพ็ญมาจนถึงปัจจุบันก็ยังคงให้ความเคารพและต้องการปรารถนา

ดังนั้น ในยามที่เหลือเวลาที่จะทำการเซ่นไหว้บรรพชนอีก 6 วัน สวี่ชิงก็ไปจากจวนวิญญาณของตัวเอง มายังวังศึกษา เดินเข้าไปในสายเซียนต่างวิถี

การมาเยือนของเขาย่อมเป็นที่ฮือฮาแตกตื่นไปทั้งวังศึกษา และทำให้สายเซียนต่างวิถีฮึกเหิมตื่นเต้น

ภายใต้สายตาที่เลื่อมใสเคารพของผู้ร่ำเรียนสายเซียนต่างวิถีทุกคน เจ้าสายคนปัจจุบันของสายเซียนต่างวิถีก็มาต้อนรับด้วยตัวเอง

ทันทีที่เห็นสวี่ชิง เจ้าสายชราคนนี้ที่ผสานไหมวิญญาณเซียนต่างวิถีของสวี่ชิงกลุ่มหนึ่งแปรเปลี่ยนมาเป็นรากฐานพลังวิญญาณของตัวเอง ใบหน้าใต้หน้ากากก็ฉายความตกใจออกมาอย่างยากจะควบคุม

ระลอกคลื่นอารมณ์ในใจยิ่งซัดโหม

เมื่อ 1 เดือนก่อน ตอนที่สวี่ชิงกลับมา เขาก็ได้เห็นมาจากที่ไกลๆ ในกลุ่มคน

สวี่ชิงที่เขาเห็นในตอนนั้นประดุจมีดคม ประกายคมน่าตื่นตะลึง

แต่ตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นสวี่ชิง เขาก็พบว่าตัวเองกลับมองพลังบำเพ็ญของสวี่ชิงไม่ทะลุ จะมองอย่างไรก็เป็นเหมือนคนธรรมดา ไม่มีระลอกคลื่นพลังแม้แต่น้อย

กระทั่งว่าเมื่อเข้ามาอยู่ใกล้ เขาก็ยังได้กลิ่นหอมเป็นช่วงๆ กลุ่มหนึ่งบนร่างสวี่ชิง

“พลังเซียนชำระตน?!”

เจ้าสายชราสูดลมหายใจเย็น

ขณะเดียวกันเขายังสัมผัสได้ว่าบนร่างที่เหมือนคนธรรมดาของสวี่ชิงนั่น ยังมีความน่าประหลาดอัศจรรย์ที่ไม่อาจอธิบายได้อย่างชัดเจนรางๆ เหมือนว่าผสานไปในวิญญาณ กลายเป็นสิ่งที่มีมาแต่กำเนิด

เขาไม่รู้ว่าความจริงสวี่ชิงก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดนัก ผลของวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือไม่ใช่แค่ช่วยในด้านการสัมผัสรับรู้เท่านั้น

หากดื่มในระยะยาว ภายใต้การเกิดการเปลี่ยนแปลงทีละนิดๆ ก็มีผลลัพธ์อันยอดเยี่ยมที่ไม่อาจบรรยายได้

เพียงแต่วารีพิสดารบันลือตอนนั้นเดิมก็มีน้อยมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เลย โดยเฉพาะ…วารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือที่เกิดขึ้นจากวารีพิสดารบันลือตกตะกอนหลายหมื่นปีให้หลังนั่นเลย!

อีกทั้ง…ต่อให้มีคนมีวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือ ก็ไม่มีทางมีมากอย่างสวี่ชิงขนาดนี้แน่นอน ล้วนแต่มองเป็นของวิเศษล้ำค่า ในช่วงเวลาสำคัญกินลงไป 1 หยดเพื่อช่วยในการสัมผัสรับรู้

ไม่เหมือนสวี่ชิงทางนี้ที่หยดลงไปในสระทุกวัน วันละ 1 หยด แช่ทั่วทั้งกาย

การกระทำอันฟุ่มเฟือยเช่นนี้ ย่อมเร่งความอัศจรรย์อื่นๆ ของวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือ

เช่นนี้เอง ภายใต้อารมณ์ในใจที่แผ่ระลอกคลื่นของเจ้าสายผู้นี้ สวี่ชิงก็มาถึงยังชั้นบนสุดของเจดีย์สูงสายเซียนต่างวิถี

ที่นั่นเก็บตำราทั้งหมดนับแต่อดีตกาลมาจนถึงปัจจุบันของสายเซียนต่างวิถี ในนั้นมีบางเล่มที่มีฉบับสำเนาอยู่ที่ชั้น 1 แต่ส่วนมากล้วนเป็นฉบับที่ไม่มีสำเนา

มองแผ่นหยกเหล่านี้ สวี่ชิงก็เริ่มปิดด่าน

แผ่นหยกทุกแผ่น เขาล้วนแต่อ่านอย่างละเอียด ค้นคว้าอย่างทะลุปรุโปร่ง เป้าหมายของเขาคือศึกษาบันทึกและมรดกสายเซียนต่างวิถีทั้งหมดให้ละเอียด

“มีเพียงทำเช่นนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถคิดค้นขึ้นมาได้….”

สวี่ชิงหลังจากพึมพำก็เอาวารีศักดิ์สิทธิ์พิสดารบันลือออกมา แต่ไม่ใช่วารีศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ กลับเป็นวารีศักดิ์สิทธิ์ที่ผ่านการเจือจางด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถดื่มได้

หลังจากดื่มไปอึกหนึ่ง จากจิตใจที่สงบว่างเปล่า เขาก็จมอยู่ในการศึกษาค้นคว้า

เวลาเพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไป 1 เดือน

ราชโองการฉบับหนึ่งที่มอบให้สวี่ชิง ส่งไปจากวังหลวง โดยมีองครักษ์อัญเชิญไปโดยเฉพาะ มุ่งหน้าตรงไปยังเจดีย์สูงสายเซียนต่างวิถีในวังศึกษา

การปิดด่านของสวี่ชิงก็สิ้นสุดลงก่อนกำหนดด้วยเหตุนี้

(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)