1004. ตัวตนส่วนลึกของถ้ำเทพ

ในตอนนี้แม้แต่สามพี่น้องเฉินยังต้องลืมตา ปรมาจารย์ยี่เฉินลุกขึ้นพลางกล่าว “สหายเซียนหวัง เรื่องนี้ไม่เหมาะสมนัก! แม้ข้าจะไม่รู้เรื่องกฏเกณฑ์มาก แต่ข้าก็เห็นจิตสังหารที่ซ่อนอยู่ที่นี่ หากเราจะบังคับเปิดมัน รอให้เราฟื้นตัวจนมีโอกาสมากขึ้นจะดีที่สุด”

“ไม่มีปัญหาหรอก!” หวังหลินโบกแขนและขัดปรมาจารย์ยี่เฉิน คำสั่งของหวังหลินถือเป็นอำนาจเด็ดขาดแก่สตรีชุดเงิน นางก้าวเข้าสู่พื้นที่ร้อยก้าวโดยไม่ลังเล

วินาทีที่นางเหยียบพื้น ดวงตาหวังหลินส่องประกายเจิดจ้า นางไม่หยุดและก้าวต่อไปทันทีอีกเก้าเท้าในคราเดียว

เมื่อก้าวเท้าที่สิบ ปรากฏระลอกคลื่นภายในพื้นที่ร้อยก้าวและเกิดหมอกเจือจางขึ้นมาภายใน หมอกนั้นพุ่งเข้าใส่นางอย่างรวดเร็ว

ขณะที่ทุกคนเฝ้าดู พื้นที่ร้อยเก้าเบื้อหน้าพลันบิดเบี้ยวราวกับมีพลังสายหนึ่งกำลังฉีกกระชาก

ดวงตาหวังหลินกระพริบรวดเร็วพลางคาดคำนวณในหัว “โจมตีด้วยวิชาไปทางซ้าย จากนั้นถอยกลับ!”

สตรีชุดเงินเชื่อฟังคำสั่งทันที แขนขวากระพริบวาบเปลี่ยนเป็นอักขระรูนร่อนลงด้านซ้าย เกิดเสียงดังปังราวกับพายุกวาดผ่านพื้นที่ หมอกทั้งหมดถูกพัดออกไป แม้แต่ระลอกคลื่นก็หายไปด้วย

นางถอนตัวออกมานอกระยะร้อยก้าวอย่างสงบนิ่ง

จ้าวสายลมหวนตกตะลึง ดวงตาส่องประกายเจิดจ้า ไม่ใช่เพียงแค่เขาเท่านั้นแม้กระทั่งสามพี่น้องเฉินก็ยังตกตะลึง มองหวังหลินด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ไม่ต้องมีเวลาให้คิดมาก หวังหลินก้าวและกระโจนไปข้างหน้า ร่อนตรงตำแหน่งที่สตรีชุดเงินก้าวเท้าที่สิบ

‘ตามที่ข้าคาดการณ์ กฏเกณฑ์ที่นี่แตกต่างจากพวกข้างนอก! แม้การจะมีเปลี่ยนแปลงไร้ที่สิ้นสุดใกล้แม่น้ำ พวกมันก็ใช้รูปแบบเดียว หนึ่งคือฝุ่นผงและสองคือไอน้ำ!’

แววตาหวังหลินกระพริบวูบวาบพลางคำนวณไปเรื่อยๆ กฏเกณฑ์ทั้งหมดภายในพื้นที่ร้อยก้าวค่อยๆก่อขึ้นในความคิด

หวังหลินเรียนรู้ศึกษาด้านกฏเกณฑ์ในดินแดนเทพโบราณและเพิ่มพูนขึ้นมาอย่างต่อเนื่องอีกพันปี จากนั้นในดาราจักรทุกชั้นฟ้า เขาก็สืบทอดกฏเกณฑ์ทำลายล้างอีก!

แม้กฏเกณฑ์จะแข็งแกร่ง หวังหลินไม่ใช่คนเดิมเหมือนในอดีต แม้การเติบโตด้านกฏเกณฑ์ไม่ได้รวดเร็วเหมือนระดับบ่มเพาะมันก็ยังเร็วมากมายนัก หวังหลินรู้ว่าพรสวรรค์ด้านการฝึกเซียนกำลังขาด แต่เข้ามีความเข้าใจอันลึกซึงเมื่อมาเจอกฏเกณฑ์

ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหลินเริ่มตระหนักตอนที่อยู่ดินแดนเทพโบราณ

รวมกับการฝึกฝนมาจนถึงตอนนี้ หวังหลินจึงมองทะลุมันทั้งหมด พรสวรรค์ด้านการฝึกเซียนคือคนผู้นั้นมีสัมผัสต่อพลังปราณแค่ไหน ยิ่งมีสัมผัสมากก็ยิ่งพรสวรรค์มาก!

แต่กับกฏเกณฑ์ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับสัมผัสด้านพลังปราณ กฏเกณฑ์ทั้งหมดขึ้นอยู่กับการคาดคำนวณและการคาดคะเนของคนผู้นั้น มันขึ้นอยู่กับความคิด!

ความคิดหวังหลินไม่ขาดตกบกพร่อง ในด้านนี้การเจริญเติบโตของเขาแทบจะเป็นเหนือมนุษย์ ไม่เช่นนั้นคงไม่เดินมาไกลขนาดนี้ด้วยการฝึกเซียนเพียงพันกว่าปี

หวังหลินอยู่ตรงก้าวที่สิบและมองไปข้างหน้า กฏเกณฑ์ในสายตาก่อตัวเป็นพายุ เพียงพริบตาทุกสิ่งเบื้องหน้าก็เปลี่ยนไป

เดิมทีระยะหนึ่งร้อยก้าวบรรจุกฏเกณฑ์ไว้ทั้งหมด 39,714 ชุด! พวกมันไม่ได้ทำงานอิสระแต่เชื่อมต่อกันทั้งหมด หากหนึ่งแห่งกระตุ้นขึ้นมา ทุกสิ่งอย่างจะกระตุ้นไปด้วย!

หากเป็นหวังหลินก่อนที่จะเรียนรู้กฏเกณฑ์ทำลายล้าง เขาคงพบว่ามันเป็นเรื่องปวดหัวและไม่กล้าก้าวไปข้างในโดยไม่ระมัดระวัง เขาคงต้องรออยู่ข้างนอกและประมาณการณ์กฏเกณฑ์มากกว่าสามหมื่นชุดก่อนที่จะกล้าเข้าไปพยายามแก้ไข

แต่ด้วยภูมิปัญญาด้านกฏเกณฑ์ที่บรรลุระดับสมบูรณ์และสืบทอดกฏเกณฑ์ทำลายล้างและยังได้หัวใจแห่งกฏเกณฑ์มาอีกซึ่งทำให้กฏเกณฑ์ทำลายล้างอยู่ระดับสูงสุด

ทุกสิ่งในโลกสามารถถูกขังไว้ในกฏเกณฑ์ได้ จักรวาลสามารถมีหัวใจ เพียงแค่เคลื่อนออกจากหัวใจก็ทำให้เกิดกฏเกณฑ์นับไม่ถ้วนได้!

ขณะที่ประมาณการณ์ไป หวังหลินยกเท้าและก้าวไปอีกสิบก้าว!

กฏเกณฑ์ภายในพื้นที่ร้อยก้าวพลันกระตุ้นทันทีราวโยนหินลงไปในทะเลสาป ก่อตัวเป็นระลอกคลื่นหนึ่งสาย พลังที่ออกมาจากระลอกคลื่นแม้แต่จ้าวสายลมหวนยังตกตะลึง!

‘กฏเกณฑ์เทพสลับซับซ้อนอย่างแท้จริง! สงสัยว่าเทียนหยุนและหลิงเทียนโฮวจะทำลายกฏเกณฑ์ในถ้ำได้อย่างไร’ ดวงตาหวังหลินส่องสว่างวาบ เขาไม่หยุดแค่นั้นและก้าวเดินข้างหน้าต่อไป

ภายในระยะร้อยก้าวเกิดพื้นทรายขึ้นมาราวกับกลายเป็นทะเลและปกคลุมพื้นที่ ทรายและหินก่อตัวเป็นพายุร้องคำราม พายุพุ่งตรงใส่หวังหลิน

คนภายนอกไม่อาจเห็นสิ่งนี้ได้ แต่จ้าวสายลมหวนและพรรคพวกทั้งหมดเป็นเซียนทรงพลัง พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ตาแต่ใช้สัมผัสวิญญาณเพื่อดูผลกระทบที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่ร้อยก้าว

หวังหลินไม่เปลี่ยนสีหน้าอันใด วินาทีที่พายุพุ่งเข้าใส่ เขาก้าวเท้าขวา กฏเกณฑ์หนึ่งลอยออกมาร่อนลงใส่พายุและทำให้มันแตกสลายทันที ทว่าพายุนี้ใหญ่เกินไปคล้ายจะปกคลุมโลกทั้งใบ

แม้จะพังทลายแต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อพลังพายุเลย แต่จุดที่พังทลายคือจุดที่อยู่ตรงใต้สุดของพายุซึ่งเป็นจุดที่หวังหลินอยู่

เป็นผลให้หวังหลินเดินผ่านพายุนี้ไปได้เรื่อยๆขณะที่การล่มสลายดำเนินต่อไป

กฏเกณฑ์เรียบๆนี้เป็นสิ่งที่หวังหลินเรียนรู้ศึกษามาหลังจากคำนวณหลายครั้งนับไม่ถ้วน ทั้งเวลา ตำแหน่งและขนาดของกฏเกณฑ์ทั้งหมดเพื่อให้สมบูรณ์แบบ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถสร้างความเสียหายเพียงพอเพื่อให้ตัวเองผ่านไปได้

แม้จะฟังดูง่ายแต่ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้

จ้าวสายลมหวนดวงตาส่องประกายพลางจ้องมองหวังหลิน อ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นจนไม่อาจเชื่อได้ว่านั่นเป็นหวังหลินผู้ฝึกฝนเซียนด้วยเวลาอันสั้นและยังมีความสามารถด้านกฏเกณฑ์ขนาดนี้

‘ความสงบนิ่งเขาไม่ได้แกล้งทำขึ้นมา เขาสงบนิ่งโดยแท้จริง ข้ากลัวว่าเขาประมาณกฏเกณฑ์ข้างในไว้ได้หมดแล้ว เขาไม่ได้จะทะลวงผ่านด้วยกำลัง เขาจะใช้กฏเกณฑ์เพื่อทำลายกฏเกณฑ์!’

สามพี่น้องเฉินอ้าปากค้างและมองหน้ากันเอง พวกเขาเคารพหวังหลินมากขึ้นในใจ

หลังจากแทงผ่านพายุ หวังหลินก็เดินเร็วขึ้นและไปถึงก้าวที่เก้าสิบ ห่างจากสะพานหินเพียงแค่สิบก้าว!

ณ ขณะนั้นพายุก็หายไป ไอน้ำปรากฏขึ้นจนเกิดเสียงคลื่นดังขึ้นมาได้ยิน ในสายตาหวังหลินพื้นที่ระยะร้อยก้าวพลันเปลี่ยนเป็นมหาสมุทรและเกิดคลื่นโกรธเกรี้ยวกระแทกเข้าใส่

ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง เขากำลังรอคอยจังหวะนี้! ในวินาทีที่คลื่นโกรธเกรี้ยวกระแทกลงใส่ แขนขวาหวังหลินจับกระเป๋านำของชิ้นนึงเอาไว้ในฝ่ามือ!

มันคือเข็มทิศหัวใจที่ผู้สืบทอดหัวใจแห่งกฏเกณฑ์จะต้องมี!

หวังหลินถือเข็มทิศเอาไว้และยืนตรงดิ่ง คลื่นกระทบใส่เสื้อผ้า เส้นผมยาวลู่ไปด้านหลังทำให้เขาดูเหมือนเทพ! แขนซ้ายเคลื่อนไปเหนือเข็มทิศ เกิดเสียงแตกร้าวดังออกมาและจากนั้นมันก็เริ่มหมุน

แขนซ้ายดุจเงาเคลื่อนไปต่อเนื่อง ดวงตากระพริบวูบวาบไม่มีหยุด หวังหลินก้าวเท้าไปด้านซ้าย จากนั้นเคลื่อนอีกหลายก้าวในครั้งเดียวเข้าสู่คลื่นโกรธเกรี้ยว

อย่างไรก็ตามวินาทีที่เขาเข้าใกล้คลื่นโกรธเกรี้ยว แววตาหวังหลินกระพริบเย็นเยียบ สั่นเข็มทิศในมือ กฏเกณฑ์จำนวนมากลอยออกมา

“ทำลาย!” หวังหลินร้องตะโกน เข็มทิศที่ลอยออกมาเรืองแสงสีดำ กฏเกณฑ์รอบตัวมันดังก้องพร้อมกับผลักออกไปภายนอก

พริบตานั้นคลื่นโกรธเกรี้ยวแตกสลายราวกับเชื่อฟังคำสั่งและแตกกระจายทีละนิ้วเบื้องหน้าหวังหลิน

เมื่อคลื่นหายไป เสียงกรีดร้องดังออกมาจากในถ้ำเทพสะท้อนไปทั่วพร้อมกับคลื่นเสียง

‘มีคนกำลังควบคุมกฏเกณฑ์อยู่จริงๆ!’ หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เมื่อเห็นกฏเกณฑ์เป็นครั้งแรกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ กฏเกณฑ์ชั้นนอกทั้งหมดเป็นกฏเกณฑ์ที่ตายด้านไร้คนควบคุม พวกมันเปลี่ยนไปตามกฏเกณฑ์และเคลื่อนไหวเป็นแบบแผน

แต่กฏเกณฑ์ภายในระยะร้อยก้าวนั้นต่างกัน เขารู้สึกเลือนลางว่ามีคนกำลังควบคุมซึ่งหวังหลินจึงใช้ร่างศพสตรีเข้าไปสิบก้าวเพื่อพิสูจน์

หลังจากสังเกตการเปลี่ยนแปลงในกฏเกณฑ์จากการก้าวไปสิบก้าว หวังหลินก็มั่นใจว่าการคาดเดาของตัวเองถูกต้อง!

ขณะนี้หวังหลินก้าวเดินไปพร้อมกับเข็มทิศในมือและก้าวไปบนสะพานหิน จากนั้นมองถ้ำเทพเบื้องหน้าและเดินอย่างมั่นคง

ถ้ำเทพไม่ใช่ของธรรมดา หวังหลินรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

‘ไม่รู้ว่าอะไรที่อยู่ในส่วนลึกของถ้ำเทพที่ควบคุมกฏเกณฑ์ไม่ให้คนภายนอกเข้าไป’

จ้าวสายลมหวนเผยสายตาตื่นชม พร้อมกับเขา สามพี่น้องเฉินและหัวโตติดตามไปอย่างรวดเร็ว

หวังหลินยืนอยู่บนสะพาน มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียด พื้นที่ส่วนในของถ้ำเทพเป็นเหมือนสวนที่มีดอกไม้อยู่ทุกแห่ง แม้จะเป็นถ้ำเทพแต่สีสันของมันก็ทำให้คนที่มองดูรู้สึกยุ่งเหยิง

ด้านข้างมีตำหนักสี่แห่งแกะสลักจากหินหยก ใจกลางมีปราสาทขนาดใหญ่แกะสลักมังกรและฟินิกซ์ตระการตาพร้อมกับอสูรเทพตัวอื่นๆที่หวังหลินไม่รู้จัก ปราสาทแห่งนี้ให้สัมผัสของอำนาจแห่งเทพจริงๆ!

นอกจากนี้ยังมีรูปปั้นสีทองสิบตัวนอกปราสาท ทั้งสิบสวมชุดเกราะทั้งหมดราวกับเป็นทหารเทพ!

“ทองซวน!” ดวงตาหวังหลินหรี่แคบเมื่อเห็นทหารสีทองทั้งหมดสิบตนนี้ถูกสร้างขึ้นจากทองซวน ทองซวนเป็นหนึ่งนวัตถุดิบสำคัญในการเสริมสร้างร่างกายให้แก่องครักษ์เทพ!

กลิ่นอายหวาดกลัวโผล่ออกมาจากปราสาททมิฬและล้อมรอบพื้นที่