1007. การเตือน

ระดับบ่มเพาะหวังหลินตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน โดยเฉพาะหลังจากกลายเป็นเทพโบราณห้าดาวสายเลือดราชวงศ์ ซึ่งไม่มีสถานการณ์มากนักที่จะทำให้เขารู้สึกอันตรายได้

คงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้หวังหลินรู้สึกถึงอันตรายรุนแรง เว้นแต่ศัตรูจะมีระดับบ่มเพาะที่ขั้นชำระสวรรค์ขั้นปลายหรือสูงกว่า

ทว่าวินาทีที่ร่างสีขาวปรากฏขึ้น สัมผัสวิกฤตหวังหลินพุ่งขึ้นถึงขีดสุด

หวังหลินไม่พบเจอความรู้สึกเส้นผมทั้งหมดตั้งขึ้นแบบนี้มานาน รูม่านตาพลันหรี่แคบและถอยร่นโดยไม่รู้ตัว ลำแสงสีฟ้าในดวงตาส่องสว่างจ้องมองร่างสีขาวคนนั้น

เสียงถอนหายใจเงียบดังออกมาจากในปราสาท ร่างสีขาวเดินออกมาและสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าหวังหลินและพรรคพวกคือสตรีผู้เลอโฉม!

สตรีผู้นี้งดงามล่มเมืองอย่างยิ่ง แม้แต่หลิวเหมยก็ไม่แพ้ไปกว่ากันเลย นางมีความรู้สึกที่ไม่อาจพูดออกมาได้ หากสตรีนางนี้คือดอกไม้ นางก็คงเบ่งบานและแห้งเหี่ยวไปพร้อมกับโลกใบนี้

นางเผยตัวเองเพียงครึ่งตัว สายตากวาดผ่านหวังหลิน มองทุกคนเบื้องหน้าก่อนจะล่าถอย

ทว่าขณะที่ชำเลืองสายตานั้นทำให้หวังหลินรู้สึกเหมือนค้อนทุบลงหัวใจอย่างรุนแรง เขารู้สึกเวียนหัวและกระอักโลหิต จากนั้นถอยออกไปหลายสิบฟุต ใบหน้ามืดมน

หากหวังหลินเป็นเช่นนี้คนอื่นๆก็ต้องแย่พอกัน

ดวงตาจ้าวสายลมหวนเบิกกว้างก่อนจะกระอักโลหิตคำโต ร่างดุจภูเขาสั่นสะท้านและหดลงจนเหลือเพียงครึ่งนึงของร่างเดิม พลังดั้งเดิมจำนวนมากเข้าสู่จิตใจพร้อมกับถอยไปหลายสิบฟุตจนหยุดลง ใบหน้าซีดเผือด ตกตะลึงกับสถานการณ์พลางร้องตะโกน “ดอกไม้สวรรค์!”

สามพี่น้องเฉินไม่สามารถต้านทานได้เลย เพียงแค่ชำเลือง สายตาปรมาจารย์ยี่เฉินก็หลุดลอย เกิดเสียงบางอย่างดังออกมาจากอก กระอักโลหิตออกมาและหล่นลงงจากท้องฟ้า วินาทีนั้นสายตาตื่นตระหนกสูงสุด

ส่วนยี่เซียงและยี่หลงนั้นราวกับหัวใจถูกแทงเข้าไป โลหิตผุดออกมาจากรูขุมขน เสื้อผ้าชุ่มโชกอยู่ในเลือด ตกหล่นจากท้องฟ้าและเริ่มฟื้นฟูโดยไม่ลังเล

หัวโตและเล่ยจีก็เช่นเดียวกัน

เล่ยจีไม่สามารถทนไหวกับการตกตะลึงในใจได้ เขาคุกเข่าลงบนพื้นและใบหน้าซีด

มีเพียงร่างศพเงินที่ยังอยู่เหมือนเดิมแต่มีแสงประหลาดกระพริบในดวงตานาง

แค่ชำเลืองมองก็แฝงพลังน่าหวาดกลัวและทำให้หวังหลินมืดมนได้แล้ว นี่เป็นแค่หนึ่งในสี่ถ้ำชั้นนอกแต่ก็อันตรายขนาดนี้ เมื่อเข้าไปในถ้ำสุดท้ายคงอันตรายทุกจุดแน่นอน!

‘ข้ากลัวว่าการเดินทางมาดินแดนวิญญาณปิศาจครั้งนี้จะเป็นการเดินทางที่อันตรายที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิต!’ หวังหลินคาดว่าจะมีอันตรายแต่ไม่คิดว่าด้วยคนที่เขาพามา ความแข็งแกร่งขนาดนี้จะไม่เพียงพอ

เมื่อเห็นร่างสีขาวหายกลับเข้าไปในปราสาทมืด หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ด้วยไหวพริบของตนเองจึงรู้ว่านั่นเป็นแค่คำเตือน!

เป็นคำเตือนให้แก่พวกเขา โดยเฉพาะหวังหลินเพื่อไม่ให้เข้าไป!

หากเป็นเวลาอื่นหวังหลินคงจะเลือกหลีกเลี่ยงสถานที่แห่งนี้หลังจากเจอกับคำเตือนและการโจมตีรงพลัง อีกทั้งสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ก็เหมือนกับการรุกรานถ้ำคนอื่น

อย่างไรก็ตามนี่คือการเดินทางที่หวังหลินต้องทำ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อโจวยี่ ความต้องการสูงสุดของเขาคือฟื้นคืนชีพฉิงซวง และหนึ่งในโอกาสฟื้นคืนชีพนางที่ดีที่สุดคือพ่อของนางเอง ฉิงหลิน!

หวังหลินยังรู้สึกขอบคุณโจวยี่เหมือนที่เขารู้สึกขอบคุณซือถูหนาน ซือถูหนานช่วยให้หวังหลินเดินบนเส้นทางแห่งการเป็นเซียน และโจวยี่ก็มีบทบาทสำคัญในการฝึกฝนของเขา หากไม่มีผลึกเทวะของโจวยี่หวังหลินคงตายระหว่างการฝึกฝนไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นแม้พิษของซือถูจะถูกระงับเอาไว้ ทั้งสองรู้ดีว่าหากไม่ระมัดระวัง ผลที่ตามมาคงหนักหนาสาหัสยิ่งนัก

ต้องกล่าวได้ว่าความหวังที่สำคัญมากที่สุดของผู้มีพระคุณเขา ซือถูและโจวยี่ ทั้งหมดอยู่ตรงนี้ หากมีอันตราย เขาไม่อาจเลือกล่าถอยได้!

แม้เขาต้องรุกรานถ้ำของคนอื่นและทำสิ่งไม่เป็นธรรม หวังหลินก็ไม่เสียใจ ในโลกนี้ยากจะบอกว่าใครผิดหรือถูก ตราบใดที่เขาช่วยเหลือโจวยี่และซือถูหนาน สำหรับเขาแล้วตัวเองอยู่ในเส้นทางที่ถูก

แต่ว่าสำหรับร่างสีขาวในปราสาทนั้น คนที่รุกรานถ้ำคือฝ่ายผิด

‘เมื่อข้าตัดสินใจเลือก เช่นนั้นข้าต้องเดินบนเส้นทางแห่งนี้!’ หวังหลินสูดหายใจลึกพลางยืนอยู่เบื้องหน้ากระดองเต่า ฝ่ามือขวายื่นออกไปเข้าหาอากาศ เสียงดังคะนองกึกก้องไปทั่วถ้ำราวกับรอยแยกอวกาศถูกเปิดขึ้นจากด้านใน

ขณะที่สายลมเย็นพัดผ่าน แสงสีดำหลายเส้นเริ่มรวมเข้าด้วยกันปรากฏหอกมายาขึ้นในมือหวังหลิน!

สายฟ้าจำนวนมากเต็มไปทั่วพื้นที่และเกิดเสียงแตกร้าวดังกก้องในถ้ำอันเงียบเชียบ วินาทีนี้เงาร่างเทพโบราณปรากฏขึ้นด้านหลังหวังหลิน เขาคว้าหอกสังหารเทพเจ้า เงาร่างเทพโบราณยื่นมือออกมาและเกิดเสียงสนั่นรุนแรง

หอกสังหารเทพเจ้าปรากฏขึ้นในฝ่ามือเงามายาด้านหลังเช่นเดียวกัน!

พลังดั้งเดิมพรั่งพรูเต็มไปทั่วถ้ำ หวังหลินสูดหายใจลึกและเลื่อนหอกขึ้นไป เม็ดกรวดบนพื้นเริ่มลอยขึ้นกลางอากาศ

ไม่เพียงแค่เม็ดกรวดเท่านั้นแม้กระทั่งแม่น้ำในสายธารก็คล้ายจะหยุดไหลและลอยขึ้นสู่อากาศ เศษหอคอยสี่แห่งที่แตกสลายพลันลอยขึ้นไปด้วย

วินาทีนี้ทั้งถ้ำกลายเป็นประหลาดยิ่ง

‘ข้าไม่ต้องการทำลายทุกคน แม้แต่วิญญาณสี่ดวงก่อนหน้านี้ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว ไม่ใช่ร่างดั้งเดิม ข้าเพียงต้องการทำลายกระดองนี้และเปิดเส้นทางสู่ถ้ำเท่านั้น!’ ดวงตาที่สามหวังหลินค่อยปรากฏ ดาวห้าดวงซ่อนอยู่ใต้ตาที่สามพลันหมุนอย่างรวดเร็ว พลังอำนาจของเทพโบราณเต็มไปทั่วร่างหวังหลิน

หวังหลินขยับร่างทันที จากนั้นเคลื่อนหอกเบาๆราวกับมิติกำลังถูกหั่นออกมาเอง

หวังหลินเคลื่อนเข้าหากระดองเต่าดุจสายฟ้า เมื่อหวังหลินเข้าไปใกล้ แววตาแน่วแน่พลางร้องตะโกน “จ้าวสายลมหวน ศพเงิน ช่วยข้าทำลายกระดองนี้!”

จ้าวสายลมหวนกัดฟันแน่นและเคลื่อนไหว ร่างกายหดเล็กลงจนกระทั่งเหลือขนาดเท่าคนปกติ จากั้นปลดปล่อยแสงสีทองปรากฏแผ่นจารึกหินยักษ์!

บนแผ่นจารึกหินนี้มีอักขระรูนหลายอย่างเรืองแสงสีทอง เมื่อจ้าวสายลมหวนชี้ออกไป แผ่นจารึกหวีดหวิวผ่านอากาศเข้าหากระดองเต่า

เมื่อแผ่นจารึกหินกระแทกลงใส่กระดอง ทำให้เกิดการกระพริบรุนแรง ศพเงินพ่นควันห้าสีออกมาตรงเข้าใส่กระดองเต่า ควันห้าสีปกคลุมกระดองและเริ่มละลายมัน

กระดองเต่าเริ่มกระพริบรุนแรงมากขึ้น หวังหลินโยนหอกสังหารเทพเจ้าลงไปอย่างรุนแรง

หอกดุจมังกรบ้าคลั่งพุ่งผ่านอากาศเสียงหวีดหวิวเข้าหากระดองเต่า ปลายหอกเข้าแตะกระดองเต่าแทบในเสี้ยววินาที!

ระลอกคลื่นวงกลมแพร่กระจายออกมาจากปลายหอกจนเกิดเสียงดังลั่น ในเวลาเดียวกันตรงจุดที่ปะทะพลันเกิดรอยร้าวขึ้นบนกระดอง

วินาทีนั้นควันห้าสีเข้าไปในรอยร้าว เพิ่มเติมกับผลกระทบของแผ่นจารึกหิน รอยร้าวจึงขยายกว้างออกขึ้นจนกระดองพังทลายอย่างสิ้นเชิง!

เมื่อแตกสลาย ทั้งปราสาทก็ส่องสวาง เศษกระดองทั้งหมดถูกบังคับให้ผลักกลับไป หอกสังหารเทพเจ้าในปัจจุบันแสดงพลังอำนาจทั้งหมดที่หวังหลินสามารถปลดปล่อยออกมาได้ หลังจากทะลวงกระดองเต่าไปมันก็พุ่งเข้าปราสาทด้านล่างไปพร้อมกับควันห้าสี

ทว่าในจังหวะนั้นสัมผัสวิกฤติที่ทำให้เส้นผมหวังหลินตั้งชันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงมากกว่าครั้งก่อน!

ฝ่ามือสีขาวยื่นออกมาจากปราสาทและชี้ใส่หอกสังหารเทพเจ้า ดอกไม่หลากสีนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า ปกคลุมน่านฟ้าและหยุดหอกไว้ในทันที

ส่วนควันห้าสีเปลี่ยนกลายเป็นดอกไม้ห้าสีลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ

ร่างสีขาวเดินออกมาพลางยกแขนเรียวงามขึ้น นางจ้องหวังหลินอย่างเยือกเย็นและชี้ใส่!

วินาทีนี้ รูม่านตาหวังหลินพลันหรี่แคบ จากนั้นอ้าปากพ่นบางอย่างออกมา มันคือสมบัติปกป้องที่ปรมาจารย์จงเฉินมอบมาให้ ชิ้นส่วนแดนสวรรค์อัสนี!

บนรชิ้นส่วนมีรอยร้าวบางอย่างที่เกิดขึ้นจากวิชาของเทียนหยุน!

ขณะนี้ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ลอยออกมา ขยายขนาดจนกว้างกว่าพันฟุตในทันที ดุจโล่ห์ปกป้องหวังหลิน!

อย่างไรก็ตามตอนที่ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ปรากฏ ดอกไม้นับไม่ถ้วนเบ่งบานบนชิ้นส่วนนั้น พวกมันงดงามยิ่งและส่งกลิ่นหอม

“ข้าเตือนเจ้าแล้ว!” น้ำเสียงอ่อนแต่เยือกเย็นดังสะท้อน ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ที่ปกคลุมอยู่ในดอกไม้พลันแตกกระจายทันที!