1006. วิกฤติ

ปรมาจารย์ยี่หลงดึงสองทหารไว้ชั่วคราว ปรมาจารย์ยี่เซียงพุ่งออกไปหาทหารที่เหลือสองคน ฝ่ามือสร้างผนึกจากนั้นคว้ามาหนึ่งคนโยนใส่ยี่หลง

ซึ่งทำให้เหลือทหารเพียงคนเดียวเท่านั้น

ขณะที่ทหารกำลังจะพุ่งเข้าหมอกขาว จ้าวสายลมหวนดวงตาส่องสว่าง ยื่นมืออกไปทำให้ทหารสั่นสะท้านและดึงกลับมา ตอนนี้จ้าวสายลมหวนต่อสู้กับทหารเทพอยู่สี่ตน

แม้ทหารเทพทั้งสิบตนนี้จะมีร่างกายแข็งแกร่งแต่ไม่ใช่เรื่องยากสำรหับจ้าวสายลมหวนและพรรคพวก หวังหลินรู้สึกโชคดีที่เห็นแบบนี้ หากเขาไม่ได้หนีไปจากดินแดนวิญญาณปิศาจเมื่อตอนนั้นและตัดสินใจทำลายกฏเกณฑ์ แม้จะมาถึงตรงนี้ก็คงไม่มีทางต่อกรกับวิญญาณดอกไม้หรือเหล่าทหารเทพได้

หวังหลินก้าวเดินเข้าหาปราสาทตรงใจกลางด้วยสีหน้าเยือกเย็น ทว่าก่อนที่จะทันได้เข้าใกล้พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าตกตะลึงขึ้น

วินาทีนั้นสี่หอคอยพร่ามัวและเป็นภาพมายา ขณะเดียวกันลำแสงทรงพลังพุ่งโผล่ออกมาจากภาพมายาด้วย

ลำแสงทรงพลังผสานเข้าด้วยกันและเปลี่ยนกลายเป็นกระดองเต่าห่อหุ้มปราสาทเอาไว้ มองไกลๆดูราวกับกระดองเต่ายักษ์กำลังปกคลุมปราสาท

ควันสีเขียวสี่สายโผล่ออกมาจากกระดองเต่าและเปลี่ยนกลายเป็นผู้อาวุโสชุดเขียวสี่คน!

หวังหลินใบหน้าสงบนิ่งพลางมองไปที่สี่ผู้อาวุโส ทั้งหมดคือดวงวิญญาณที่มีระดับบ่มเพาะอยู่ระหว่างขั้นส่องสวรรค์ชั้นต้นและกลาง

ผู้อาวุโสสี่คนมีกลิ่นอายแห่งเทพและปลดปล่อยพลังปราณเทพหนาแน่น หนึ่งในนั้นจ้องมองหวังหลินดวงตาดุจสายฟ้าและร้องตะโกน “ขอบเขตชั้นต่ำ เจ้ากล้าบุรุกถ้ำเทพอย่างนั้นหรือ? ลงโทษตายสถานเดียว!”

หลังเอ่ยจบ เขาก็ไม่ยอมให้เวลาหวังหลินได้อธิบายก่อนจะก้าวเท้าและชี้ขึ้นท้องฟ้า พลังปราณเทพทั้งหมดในถ้ำรวมกันก่อตัวเป็นวังวนในมือเขา

วังวนพังทลายแต่จากนั้นเกิดเสียงคำรามออกมาจากข้างใน อสูรพุ่งออกมาจากวังวนที่แตกสลาย!

อสูรตัวนี้ปกคลุมอยู่ในขนฟูสีดำ มันคือลิงดั้งเดิมตัวยักษ์สูงสิบฟุต กระโจนเข้าหาหวังหลินตรงๆ

ชายชราเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงสีเขียวพุ่งตามหลังลิงดั้งเดิมไปหาหวังหลิน

อีกสามผู้อาวุโสลงมือเช่นเดียวกัน หนึ่งในนั้นยกแขนขึ้นทำให้เกิดพายุทรายก่อตัวเป็นรูปร่างอสรพิษพยายามกลืนกินหวังหลิน

อีกคนยืดแขน แขนเปลี่ยนกลายเป็นควันสีเขียว พลังปราณเทพในถ้ำรวมตัวกันเปลี่ยนกลายเป็นอินทรีย์ยักษ์บินใส่หวังหลินดุจสายฟ้า

ผู้อาวุโสคนสุดท้ายดวงตาส่องสว่าง ฝ่ามือสร้างผนึกชี้ใส่ท้องฟ้าและร้องเสียงตะโกน “ภูเขาเทพโจมตี!”

เสียงดังสนั่นออกมาจากถ้ำ จากนั้นปรากฏภุเขายักษ์กระแทกลงใส่หวังหลิน!

เพียงพริบตาสี่ผู้อาวุโสก็โจมตีในเวลาเดียวกัน วิชาเทพแต่ละคนทำงานร่วมกันเพื่อสังหารฝ่ายตรงข้าม!

ดวงตาหวังหลินเป็นประกายเจิดจ้า แทนที่จะล่าถอยเขากลับพุ่งออกไป ขณะเจ้าลิงเข้าไปใกล้ ฝ่ามือขวาหวังหลินกำปั้นและโยนกำปั้นออกไป เสียงดังสนั่นกึกก้องไปพร้อมกับกำปั้นผ่านแต่ละคน กำปั้นหวังหลินปะทะใส่หน้าอกเจ้าลิงเป็นคนแรก

ลำตัวท่อนบนของลิงยักษ์เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหล จากนั้นมันก็ล่าถอยอย่างรวดเร็ว ทว่าพอถอยได้เพียงสามก้าวครึ่งท่อนบนก็ระเบิด

หวังหลินไม่หยุดแค่นี้ กระโจนขึ้นกลางอากาศ ชี้ลงด้านล่างเอ่ยเสียงเรียบ “ชุดคู่เต๋าร่วงโรย!”

สิ้นคำพูด ชุดคู่เต๋าร่วงโรยบนหลังมือก็เรืองแสงสีดำและลอยออกมา กะโหลกอสูรชั่วร้ายเต็มไปด้วยหมอกทมิฬเรืองแสงชั่วร้ายจากดวงตาหนึ่งคู่

วินาทีนั้นกลิ่นอายเข่นฆ่าพลันปรากฏขึ้น แสงชั่วร้ายส่องประกาย ลำแสงสีเทาปกคลุมอินทรียังที่กำลังพุ่งใส่หวังหลิน วินาทีนั้นเจ้าอินทรีก็กลายเป็นรูปปั้นหิน!

เมื่ออสรพิษดำเข้ามาใกล้มันอ้าปากและเกิดพลังดึงดูดรุนแรงโผล่ออกมา กลิ่นคาวเลือดรุนแรงตามออกมาด้วยพร้อมกับมันพยายามจะกลืนกินหวังหลิน ในแววตาหวังหลินกระพริบเย็นเยียบพร้อมกับล่าถอย ตบกระเป๋าและร้องตะโกน “เก้ากระบี่สามชุด!”

กระบี่ทองลอยออกมาจากกระเป๋าและล้อมรอบเขาทันที มีอยู่ทั้งหมดยี่สิบเจ็ดเล่ม! พวกมันก่อตัวเป็นค่ายกลพุ่งเข้าใส่เจ้าอสรพิษยักษ์

ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม!

ขณะที่เกิดการสั่นสะเทือนคึกคะนองพลันถูกห่อหุ้มไว้ด้วยกระบี่ยี่สิบเจ็ดเล่ม พวกมันแทงทะลุผ่านอสรพิษอย่างรวดเร็วทำให้มันรนะเบิดเสียงกรีดร้องโหยหวน

แม้ทั้งหมดนี้จะฟังดูเชื่องช้าแต่เกิดขึ้นในเสี้ยวพริบตา ถ้ำส่วนในพลันมืดลงเนื่องจากภูเขาเทพทะลุหมอกสีขาวและกระแทกลงมา!

หวังหลินพ่นของชิ้นหนึ่งออกไปมันคือตราประทับผนึกเทพนรกสิบแปดชั้น! ขณะนั้นมันขยายตัวและพุ่งเข้าใส่ภูเขาเทพเข้าอย่างจัง

ปะทะใส่เสียงดังปัง!

หวังหลินใช้โอกาสนี้ แววตากระพริบจิตสังหารและร้องตะโกน “เรียกขานสายลม!”

ทันใดนั้นโลกทั้งใบเปลี่ยนสีสัน สายลมทมิฬปรากฏขึ้นในฝ่ามือหวังหลินและปกคลุมโลก มังกรดำสี่ตัวปรากฏภายในสายลมทมิฬและพุ่งออกไปพร้อมเสียงคำราม

ชายชราที่อัญเชิญลิงยักษ์พลันเปลี่ยนสีหน้าท่าทางและร้องตะโกน “วิชาของป๋ายฟ่าน!” เขาล่าถอยโดยไม่ลังเลแต่ก็สายเกินไปแล้ว มังกรดำหนึ่งในนั้นกลืนกินเข้าไปทันที

ส่วนที่เหลืออีกสามคนนอกจากคนที่อัญเชิญภูเขา อีกสองคนไม่สามารถหนีรอดไปได้และโดนมังกรดำกลืนกินเข้าไป

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วเกินไป ผู้อาวุโสที่เหลือล่าถอยและร่อนลงบนกระดองเต๋า ร่ายวิชาประหลาด จากนั้นลำแสงไหลจากกระดองเข้าไปในตัวเขาเหมือนสายน้ำ

เมื่อเห็นกลิ่นอายของชายชราเพิ่มขึ้น หวังหลินจะปล่อยให้ทำตามความต้องการได้อย่างไร? หวังหลินยกแขนขึ้นพลางเอ่ย “หยุด!”

วินาทีนั้นชายชรารู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์และรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายถูกด้ายที่มองไม่เห็นมากมายล้อมรอบ เขาพลางพึมพำ “วิชายับยั้ง…” สีหน้าประหลาดใจและกำลังจะเอ่ยขึ้นมาทว่าโดนมังกรตัวสุดท้ายกลืนกินไปเสียแล้ว

หวังหลินเห็นท่าทางประหลาดที่เกิดขึ้นบนใบหน้าชายชราคนสุดท้ายแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดอะไรมาก หวังหลินมาถึงเบื้องหน้ากระดองเต๋าพลันยกแขนขวาขึ้นกำปั้น ภาพมายาแขนเทพโบราณปรากฏ กระแทกลงใส่กระดองเต๋าเบื้องล่างเข้าอย่างจัง!

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหราวกับตลอดถ้ำสั่นเครือและเกิดรอยร้าวมากมายบนพื้นดิน กระดองเต๋าสั่นอย่างรุนแรงแต่ไม่แสดงอาการแตกหักอันใด

ครานี้จ้าวสายลมหวนและพรรคพวกจัดการทหารเทพจนหมดและร่างศพเงินก็ดูดซับวิญญาณดอกไม่เสร็จสิ้น ใบหน้าแดงระเรื่อคล้ายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกลับ

“ทำลายค่ายกลนี้!” เพียงหนึ่งคำสั่งจากหวังหลิน ทุกคนก็ใช้วิชากมากมายของตัวเองโดยมีกระดองเต่าเป็นเป้าหมาย

เสียงคึกคะนองดังกึกก้อง กระดองเต๋าสั่นเครืออีกครั้ง สะพานหินเริ่มแตกสลายและถูกทำลายในไม่นาน

ทว่ากระดองเต่ายังคงครบถ้วนและหมองลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

หวังหลินขมวดคิ้วและลอบตกตะลึง ความสามารถในการป้องกันของกระดองเต๋านี้เหนือกว่าที่เขาคาดคิด ไม่ว่าจะเป็นหมัดเทพโบราณหรือการโจมตีจากเซียนเฒ่าคนอื่นๆก็ไม่ได้ทำให้กระดองเต่าผุพังอันใด

‘ไม่รู้ว่าถ้ำเทพที่เทียนหยุนและหลิงเทียนโฮวเข้าไปจะมีกระดองเต่าแบบนี้หรือไม่ หากมีเหมือนกันแล้วพวกเขาทำลายมันอย่างไร…’ หวังหลินดวงตาสว่างวาบพลางมองไปที่กระดองเต่า

ไม่เพียงแต่เขาที่ตกตะลึง แม้กระทั่งจ้าวสายลมหวนและพรรคพวกก็ตกตะลึงไปด้วย สายตาแต่ละคนรวมกันไปบนกระดองเต่า

ขณะที่ทุกคนมองกระดองเต่า มันเริ่มกระพริบและค่อยๆเผยปราสาทที่อยู่ภายใน

ปราสาทสีดำสนิทจนมองไม่ออกว่าข้างในเป็นอะไร แต่มีรอยเท้ากำลังออกมา ตัวถ้ำเงียบสนิท แม้รอยเท้าจะบางเบาแต่พวกเขาก็ได้ยินชัดเจน

รอยเท้านี้ประหลาดมาก ยามที่เสียงย่ำเท้าเข้าสู่หูทุกคน มันก็ผสานเข้ากับอัตราเต้นหัวใจโดยไม่คาดคิด ราวกับทุกรอยเท้าคือการเหยียบไปบนหัวใจแต่ละคน

จ้าวสายลมหวนเปลี่ยนสีหน้า โคจรพลังดั้งเดิมในร่างกายจนในที่สุดก็แยกอัตราเต้นหัวใจจากเสียงเหยียบได้

ทว่าสามพี่น้องเฉิน หัวโตและเล่ยจีไม่มีระดับบ่มเพาะพอจะทำเช่นนี้ ขณะที่เสียงเหยียบเท้าเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าแต่ละคนซีดเผือด

มีเพียงร่างศพเงินที่เป็นปกติ นางคือร่างศพที่มีสติปัญญา ถึงจะไม่มีเสียงหัวใจเต้นนางก็ไม่ได้รับผลกระทบ

หวังหลินสีหน้าท่าทางมืดมนขึ้นเรื่อยๆ เขามีร่างเทพโบราณดังนั้นจึงสามารถทนต่อการโจมตีทางความคิดระดับนี้ได้

เสียงก้าวเท้าชัดเจนขึ้นเรื่อยๆราวกับมีคนกำลังเดินออกมาจากส่วนลึกของปราสาท ใบหน้าสามพี่น้องเฉินซีดเผือดมากกว่าเดิม เส้นเลือดบนศีรษะหัวโตปูดโปนมากขึ้น

เล่ยจีมีระดับบ่มเพาะต่ำที่สุด ร่างกายสั่นเทาและถอยหลังกลับมาแต่ก็ยังไม่สามารถทนไหว เขาร้องคำราม ร่างกายขยายออกไปสูงหลายร้อยฟุตจนในที่สุดก็ทนมันได้

เสียงย่ำเท้าคล้ายจะมาถึงตรงทางเข้าปราสาท วินาทีนี้มีร่างสีขาวหนึ่งปรากฏขึ้นมาจากในปราสาท

ลำแสงแทงทะลุผ่านกระดองเต่าและร่อนลงใส่หวังหลิน

ทันใดนั้นสัมผัสวิกฤติแห่งชีวิตและความตายที่ไม่เจอมานานเข้าห่อหุ้มหวังหลินดุจพายุ ทำให้เส้นผมเส้นขนทั้งหมดบนร่างตั้งชูชัน!