1041. ข้างในหลุมลึก

‘และโจวลี่ด้วย…ไม่คาดคิดว่านางจะกลายเป็นศิษย์ของหลิวเหมย เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องมีความลับบางอย่าง หลิวเหมยเจ้าเล่ห์เกินไป…’

หลังขบคิดอยู่นาน หวังหลินระงับความรู้สึกซับซ็อนเอาไว้จากการเห็นหลิวเหมย เขาถอนสายตาจากท้องฟ้าและรู้สึกถึงพลังดั้งเดิมอันทรงพลังในร่างกาย

“ส่องสวรรค์ขั้นสูงสุด!” ดวงตาหวังหลินเป็นประกายเจิดจ้า การคิดสิ่งอื่นเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ เขายังอยู่ในถ้ำจักรพรรดิเทพ ดังนั้นต้องแก้ไขปัญหาอื่นก่อน

‘ทุกอย่างในโลกมีกฏ ท้องฟ้า พื้นดิน ห้าธาตุ ทุกอย่างมีกฏของตัวมันเอง หากต้องการเข้าใจพวกมันทั้งหมดคงใช้เวลานานเกินไป พลังของผู้คนมีขีดจำกัด ดังนั้นมันไม่สามารถเข้าใจทุกอย่างได้’ ดวงตาหวังหลินส่องสว่างและขบคิด

‘ดังนั้นขั้นชำระสวรรค์และเหล่าเซียนเฒ่าขั้นทลายสวรรค์จึงมีกฏที่ตนเองเชี่ยวชาญมากที่สุด ตัวอย่างก็เช่นปรมาจารย์จงเฉินมีกฏแห่งไฟที่เชี่ยวชาญมากที่สุด…’

หวังหลินขบคิด สายฟ้าพุ่งออกมาจากตาขวา ส่งเสียงดังคะนองและก่อตัวเป็นก้อนสายฟ้าส่องสว่าง

ร่างเงามืดเลือดนลางอยู่ในก้อนสายฟ้า มันดูเหมือนวิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณของหวังหลิน แต่เงานั้นปรากฏขึ้นในก้อนสายฟ้า

หวังหลินจ้องมองก้อนสายฟ้าจนกระทั่งเห็นการเปลี่ยนแปลงอันเลือนลาง ทว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนกลายเป็นเส้นสายเหมือนคนอื่น แม้มันจะโปร่งใสขึ้นแต่ไม่มีกฏอยู่ภายใน

‘ข้าได้รับมังกรสายฟ้าโบราณครึ่งนึงและอีกครึ่งหายเข้าไปในเหวนรก ซึ่งทำให้พลังแห่งสายฟ้าไม่สมบูรณ์ แม้แต่กฏภายในก็มีข้อบกพร่อง’

หลังขบคิด หวังหลินบีบอากาศ ก้อนสายฟ้าแตกสลายกลายเป็นเส้นสายฟ้ามากมาย วินาทีนั้นเปลวเพลิงโผล่ออกมาจากต้าซ้ายก่อตัวเป็นทะเลเพลิง

ภายในทะเลเพลิงมีเงามือรูปร่างวิหคเพลิง

หวังหลินมองอย่างใกล้ชิด จากนั้นวิหคเพลิงเปลี่ยนเป็นโปร่งใส ทะเลเพลิงไร้ก้นบึ้งเปลี่ยนกลายเป็นเส้นสายสีแดงที่หวังหลินเห็นได้ชัดเจน

‘จากความเข้าใจในการบ่มเพาะ การบรรลุขั้นชำระสวรรค์ได้ข้าต้องเชี่ยวชาญหนึ่งในกฏพวกนี้ จากนั้นข้าถึงจะใช้กฏเพื่อดูดซับพลังดั้งเดิมจากโลกและทำให้พลังดั้งเดิมในร่างกายข้าไม่มีวันหมดสิ้น’

‘ความแข็งแกร่งของเซียนขั้นชำระสวรรค์สัมพันธ์กับกฏที่เลือก’

หวังหลินโบกแขนและสลายทะเลเพลิง จากนั้นดวงตากลับเป็นปกติ

‘กฏที่ข้าคุ้นเคยมากที่สุดมีทั้งสายฟ้าและเปลวเพลิง ทว่าข้าพึ่งได้เปลวเพลิงมาและยังไม่คุ้นเคยกับมันดีพอ ข้าจำเป็นต้องทำความเข้าใจมันมากกว่านี้ก่อนที่จะใช้มันทะลวงผ่านไปขั้นชำระสวรรค์’

‘ทว่าการทะลวงผ่านเช่นนี้จะทำให้ข้าสูญเสียพลังอำนาจแห่งสายฟ้า หากข้าล้มเลิกการบรรลุขั้นชำระสวรรค์ มันคงน่าเสียใจ หากข้าสามารถหลอมเปลวเพลิงและสายฟ้าและใช้มันบรรลุขั้นชำระสวรรค์ได้ พลังนั่นน่าจะแข็งแกร่งจริงๆ’

หวังหลินขบคิดพลางก้าวเท้าเข้าไปในหลุมลึก เขาตรงเข้าไปในถ้ำและมาถึงข้างร่างดั้งเดิม

ศพเงินยังคุ้มครองอยู่ข้างๆ เมื่อนางเห็นร่างอวตารของหวังหลิน สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไป หวังหลินไม่สนใจนางและผสานเข้ากับร่างดั้งเดิม

วินาทีต่อมาหวังหลินค่อยๆลืมตาขึ้น กลิ่นอายสังหารกลับมาเป็นปกติ ดวงตาส่องสว่างและยืนขึ้น

‘วิหคเพลิงที่ข้าเห็นตอนที่ยืมพลังของลูกปัด มันเหมือนกับรอยสักของข้า ข้าเชื่อว่ามันมีการเชื่อมต่อกันอยู่…’ หวังหลินเดินออกไปจากถ้ำแตกร้าว ศพเงินติดตามไปอย่างเงียบๆ สายตามองบนแผ่นหลังหวังหลิน ในแววตาแฝงความสับสน

ขณะที่เขาเดินออกมาจากถ้ำ หวังหลินก้าวถอยและอุทานออกมาทันที

ลำแสงชั่วร้ายโผล่ออกมาจากหลุมลึก เคลื่อนไหวเป็นเส้นและมุ่งตรงมาหาหวังหลิน ตอนหวังหลินล่าถอยมันก็มาใกล้เขาแล้ว

ขนสีดำยุ่งเหยิงเล็กน้อยแต่ดวงตาเต็มไปด้วยสติปัญญา มันคือเซเบิลดวงดาว!

เจ้าเซเบิลดูน่ารักมาก พอมันเข้ามาใกล้พลันโหนกัดบนเสื้อผ้าหวังหลินและเหวี่ยงตัวเองไปรอบๆ ทั้งยังส่งเสียงร้องแจ่มใส

หลังวนเวียนไปรอบๆสองสามครั้งมันก็ยืมแรงเหวี่ยงร่อนลงบนใหล่หวังหลิน เช็ดหน้าด้วยเล็บตัวเองสองสามครั้งก่อนจะเคลื่อนมาใกล้คอหวังหลินและดมฟุดฟิด

เซเบิลดวงดาวชอบกลิ่นอายเทพโบราณมากที่สุด ตอนที่เหล่าเทพโบราณยังอยู่ เซเบิลดวงดาวเป็นหนึ่งในอสูรวิญญาณไม่กี่ตัวที่เหล่าเทพโบราณชื่นชอบ หวังหลินรู้เรื่องเหล่านี้จากความทรงจำที่สืบทอดมา

กลิ่นอายเทพโบราณเป็นผลดีต่อเซเบิลดวงดาว หากมันอยู่รอบเทพโบราณนานเกินพอจะสามารถลดระยะเวลาการเติบโตขึ้นได้มหาศาล ทั้งยังทำให้เซเบิลดวงดาวเกิดการเปลี่ยนรูปอีกด้วย

แม้แต่ในยุคโบราณ เมื่อเซเบิลดวงดาวเปลี่ยนรูปร่าง มันคือพันธมิตรที่ทรงพลังแก่เทพโบราณทีเดียว ทว่าการเปลี่ยนรูปร่างของมันนั้นยากมาก มันจำเป็นต้องดูดซับกลิ่นอายเทพโบราณเป็นเวลานานมาก

หวังหลินเผยสีหน้าประหลาดเมื่อนึกถึงรูปร่างของเซเบิลดวงดาวตอนที่ผ่านการเปลี่ยนรูปร่างในความทรงจำของตู่ซือ หลังจากมองเจ้าเซเบิลดวงดาวบนไหล่ สีหน้ายิ่งประหลาดใจมากขึ้น

‘ในความทรงจำของตู่ซือ เทพโบราณที่มีเซเบิลดวงดาวผ่านการเปลี่ยนรูปร่างจะได้รับประโยชน์มหาศาล พวกเขาเลี้ยงดูเซเบิลเป็นเหมือนสมบัติและไม่ยอมให้ใครทำร้ายมัน ถึงกับโกรธเกรี้ยวแม้คนนอกมาแตะต้องตัวเซเบิล’

เมื่อเจ้าเซเบิลดมกลิ่นอายหวังหลิน ดวงตามันตื่นเต้นยิ่งนัก มันตัดสินใจนอนบนไหล่หวังหลินอย่างง่ายๆ

หวังหลินยกแขนขึ้นมาคว้าเจ้เซเบิลน้อยจากบนไหล่ เซเบิลดูไม่พอใจเอามากๆ มันใช้กรงเล็บคว้าเสื้อผ้าหวังหลิน ร้องคำรามใส่หวังหลินราวกับไม่อยากออกจากใหล่

หวังหลินถือเซเบิลดวงดาวไว้ตรงหน้าและมองใกล้ๆ เขาเคยเห็นเซเบิลตัวนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อนตอนที่มาถึงดาวเทียนหยุนแรกๆ ตอนนั้นเขาก็ชื่นชอบมัน ไม่เคยคิดว่าเจ้าเซเบิลจะมาเจอเขาอีกครั้งให้หลังอีกหลายร้อยปี

เซเบิลตัวนี้ยอดเยี่ยมมาก ขณะมองหวังหลินมันใช้สายตาแสนรู้มามอง หลังจากนั้นสักพักเจ้าเซบิลก็เริ่มใจร้อน หวังหลินเผยรอยยิ้มและปล่อยมันจากมือ เซเบิลน้อยกลับสู่ไหล่หวังหลินทันที มันสูดดมไปรอบๆและดูสบายอกสบายใจมาก

หวังหลินไม่ให้ความสนใจเจ้าเซเบิลน้อยอีก เขากำลังจะออกไปจากที่นี่เพื่อสำรวจถ้ำจักรพรรดิเทพด้วยผลที่ในหินหยก

ทว่าขณะที่กำลังจะก้าวออกไป เจ้าเซเบิลดวงดาวมองลงไปในหลุมลึก ดวงตาสอ่งสว่างจากนั้นลอยออกไปข้างหน้า ร้องเสียงคำรามสองสามครั้งให้หวังหลินมองลงไปในหลุม

หวังหลินขบคิดเล็กน้อยพลันลงไปพร้อมกับเซเบิลดวงดาว

‘เซเบิลดวงดาวชื่นชอบกลิ่นอายเทพโบราณมากที่สุด หรือจะมีบางอย่างที่เป็นของเทพโบราณถูกฝังอยู่ใต้สระฝังเทพนี่?’ หวังหลินคิดถึงเส้นเอ็นสีแดงที่กักขังบรรพชนศักดิ์สิทธิ์เผ่ารอยสักเอาไว้

หลุมนี้ดูไร้ก้นบึ้ง ไม่ว่าหวังหลินจะลงไปมากแค่ไหนก็ดูเหมือนมันไม่ใกล้ปลายทางสักที พลังเย็นจากด้านล่างยิ่งหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆจนเกิดชั้นน้ำแข็งขึ้นบนผนังข้างๆ

ราวกับมีนรกไร้ไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ข้างล่าง แม้หวังหลินจะดูสงบนิ่งเขากลับระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าเจ้าเซเบิลดวงดาวคุ้นเคยกับที่นี่และหายตัวไปสักพัก

ยิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งหนาวเย็น ทุกครั้งที่สูดอากาศเข้าไปจะดูเหมือนมังกรสูดควันเข้าจมูก กำแพงรอบด้านปกคลุมด้วยน้ำแข็ง แท่งน้ำแข็งแหลมคมยื่นออกมาจากผนังก่อเป็นรูปค่ายกลวงแหวน

หวังหลินควบคุมความเร็ว ผ่านไปไม่รู้เวลาเท่าไหร่ เจ้าเซเบิลเหาะเหินออกไปดุจลำแสงร่อนลงบนก้อนน้ำแข็ง แล้วกระโจนกลับมาอยู่บนไหล่หวังหลิน

เศษพลังงานเย็นเล็กๆผุดออกมาจากเซเบิลดวงดาว แต่ไม่มีสิ่งใดทำให้หวังหลินสนใจ ตอนนี้สายตาเขาจับจ้องไปยังด้านล่าง

เมื่อเซเบิลดวงดาวเข้ามาใกล้ หวังหลินรู้สึกถึงสายตาที่แทงทะลุผ่านสิ่งกีดขวางและร่อนลงใส่เขา

หวังหลินจ้องมองด้านล่างและอยู่นิ่งไม่เคลื่อนไหว หลังจากนั้นสักพักพลังดั้งเดิมจึงเริ่มขยับ เปลวเพลิงสองดวงปรากฏในสายตาแล้วโผล่ออกมาเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงแพร่กระจายลงไปข้างล่าง

เมื่อยืมแสงจากทะเลเพลิง แม้กระทั่งความมิดที่สัมผัสวิญญาณไม่สามารถเจาะทะลุได้ยังแตกกระจายไปเล็กน้อย หวังหลินร่อนลงไป สายตานั่นทำให้เขาเกิดความสงสัยขึ้นในใจและคาดเดาบางอย่าง

ขณะลงไปก็ยิ่งมีน้ำแข็งรอบๆมากขึ้น ผ่านไปเจ็ดนาทีหวังหลินก็มาถึงด้านล่างของหลุม ในตอนนี้เขาสามารถเห็นทุกอย่างด้านล่างได้ชัดเจน ราวกับมันเป็นโลกน้ำแข็ง ก้อนน้ำแข็งยักษ์เต็มไปรอบบริเวณทำให้สถานที่แห่งนี้อันตรายอย่างยิ่ง

ในก้อนน้ำแข็งแต่ละก้อนมีร่างศพคล้ายมีชีวิตอยู่ แต่ละร่างถูกแช่แข็งก่อนที่พวกเขาจะตาย หลุมลึกแห่งนี้เงียบสงัดจนความหนาวเย็นก่อขึ้นในใจหวังหลิน

คนที่อยู่ในน้ำแข็งไม่ได้ทำให้หวังหลินตกตะลึงพอ สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงจริงๆคือตัวตนที่อยู่ลึกลงไปข้างล่าง มันถูกผนึกด้วยน้ำแข็งรอบด้านทั้งหมด ทิ้งไว้แต่เพียงช่องว่างเล็กๆเท่านั้น

มันคือต้นตอของสายตาคู่นั้น!

หวังหลินเห็นสิ่งที่อยู่ด้านล่างผ่านช่องว่างในน้ำแข็งได้อย่างชัดเจน วินาทีนี้รูม่านตาพลันหรี่แคบลง

ด้านล่างช่องว่างระหว่างน้ำแข็ง ลึกลงไปในหลุมมีบางอย่างสูงหลายพันฟุต!

สิ่งขนาดยักษ์นี้คือกะโหลก! เป็นกะโหลกของเทพโบราณ! กะโหลกถูกแช่แข็งแต่สีหน้าชัดเจน ดวงตาเบิกโพลง เต็มไปด้วยความโกรธและเสียใจ

สายตาที่หวังหลินรู้สึกก่อนหน้านี้มาจากกะโหลกใบนี้!

แม้กาลเวลาผ่านไปหลายพันหลายหมื่นปี เทพโบราณตายไปแล้วและไร้พลังอำนาจของเทพโบราณหลงเหลืออยู่ สายตาก่อนตายยังเหมือนมีชีวิตทำให้คนที่เห็นมันตกตะลึง! เหลือรอยดวงดาวแปดดวงแตกหักอยู่เท่านั้น