1044. สับสน

ร่างเงามืดไล่ตามหลังหวังหลินอย่างชัดเจน สายตาโหดเหี้ยมและเยือกเย็นจับจ้องหวังหลินพุ่งขึ้นมา

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ยกแขนขวาขึ้นและชี้ลงไปด้านล่าง

มังกรเพลิงดำห้าตัวร้องคำรามทันทีและพุ่งลงไปในหลุมลึก วินาทีนี้จึงเหมือนภูเขาไฟระเบิดย้อนกลับไปอีกครั้ง เปลวเพลิงที่ระเบิดออกมาถูกดูดกลับเข้าไป

คลื่นความร้อนหนาแน่นส่งลงไป มังกรเพลิงดำห้าตัวเข้าไปในหลุมเพียงพริบตา พวกมันพุ่งใส่ร่างเงาและพยายามจะกลืนกิน

ตู้มมมม!

เสียงดังสนั่นสั่นสะเทือนปฐพี ทั้งถ้ำและผืนดินสั่นไหวรุนแรง มังกรเพลิงดำห้าตัวเหมือนก้อนสายห้าดำห้าเส้น พวกมันระเบิดเมื่อปะทะกับเงามืดจนเกิดการระเบิดเหนือจินตนาการ

เสียงดังคะนองผสมกับเสียงร้องของมันเองดังกึกก้องจนกลายเป็นเสียงเดียวที่ได้ยินกระจายออกไป

ก้อนหินจำนวนมากหลุดร่วงจากกำแพงหลุมจนราวกับหลุมกำลังพังทลาย เปลวเพลิงกระพริบวาบและเกิดเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังออกมา

หวังหลินไม่รอผลลัพธ์การต่อสู้ ยกแขนขึ้นใช้วิชาอัญเชิญสายฝน หยาดฝนพลันปรากฏลอยรอบหวังหลินดูสวยงามยิ่ง

หยาดฝนเต็มไปทั่วถ้ำและดูเหมือนจะมีอยู่ทุกแห่ง จนตลอดถ้ำเปียกชื้นขึ้นมาจริงๆ พวกมันดูดซับพลังดั้งเดิมเข้าไปด้วยจึงทำให้หยาดฝนแต่ละเม็ดมีพลังอำนาจอันทรงพลัง

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตา หลังมังกรเพลิงดำพุ่งเข้าในหลุม หวังหลินก็สร้างผนึกและชี้ลงไป หยาดฝนทั้งหมดเริ่มปะทะลงไปดุจอุกกาบาตเข้าหาหลุมที่กำลังพังทลาย

ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!

หยาดฝนแต่ละเม็ดบรรจุพลังดั้งเดิมหวังหลินเอาไว้ ดังนั้นพวกมันจึงร้อนระอุยิ่ง เมื่อไหร่ที่หยาดฝนตกลงบนหิน ก้อนหินจะเปลี่ยนเป็นสีแดงและถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

ก้อนหินส่วนใหญ่ที่ตกลงไปในหลุมจึงถูกหยาดฝนแทงทะลุใส่ ทำให้เกิดเสียงซี่ๆและควันจำนวนมาก

ดูเหมือนแค่นี้จะมากมายแต่การแสดงพลังขั้นส่องสวรรค์สูงสุดของหวังหลินตอนนี้ยังไม่เพียงพอ ตอนที่เขาอยู่ในระดับกลาง วิชาก็มีพลังอำนาจมากมายอยู่แล้ว พอบรรลุระดับสูงสุดได้จึงสามารถแสดงพลังที่แท้จริงของวิชาที่ป๋ายฟ่านชอบใช้งาน

หลังจากเรียกใช้อัญเชิญสายฝน หยาดฝนนับไม่ถ้วนตกลงไปทำให้หลุมแตกสลายถึงขีดจำกัด เสียงดังสนั่นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับก้อนหินตกลงไปเติมเต็มหลุม!

สองวิชาจากป๋ายฟ่านผ่านการเปลี่ยนแปลง แต่หวังหลินไม่มีเวลาตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงนี้ หลังจากเรียกใช้อัญเชิญสยฝนเขาจึงพุ่งเข้าหากฏเกณฑ์ในปราสาท

ก่อนหน้านี้หวังหลินจดจำแผนที่ได้แล้ว ไม่เพียงแต่แผนที่จะมีรายละเอียดเส้นทาง แม้แต่กฏเกณฑ์ก็ยังถูกจดเอาไว้

ตอนนี้ตรงหน้าหวังหลินมีป่าไผ่แห่งหนึ่ง ป่าไผ่แห่งนี้ดูสวยงามแต่หวังหลินรู้ว่าข้างในมีกฏเกณฑ์อยู่ถึงหมื่นจุด หากกฏเกณฑ์พวกนี้ถูกกระจุ้น กฏเกณฑ์ที่เหลือจะกระตุ้นทันทีและทำลายทุกคนที่เข้ามา

หวังหลินเคลื่อนไหวดุจสายฟ้า พุ่งตัวเข้าไปในป่าไผ่ เพียงแค่เข้าไปจึงพลันเกิดเสียงดังสนั่นตามหลัง

หลังจากน้นไม่นานเสียงร้องคำรามโกรธเกรี้ยวดังกึกก้อง เงามืดทะลวงผ่านทุกสิ่งที่หวังหลินโยนใส่มาและพุ่งออกมาจากหลุมลึก

เงามืดตัวนี้ยังคงโปร่งใสแต่เส้นสีแดงส่วนใหญ่รอบตัวมันถูกทำลายไปแล้ว มันดูเหมือนตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่ ดูเหมือนการโจมตีของหวังหลินก่อนหน้านี้ประสบความสำเร็จใหญ่หลวง

หลังจากพุ่งออกมาจากหลุมลึก มันเห็นหวังหลินเข้าไปใกล้ป่าไผ่ในทันที แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารและร้องคำรามใส่หวังหลิน

กรร!

เสียงคำรามสั่นสะเทือนโลกา กฏเกณฑ์รอบด้านบางส่วนถูกกระตุ้นขึ้นจากเสียงคำราม ทว่าก่อนที่พลังเต็มที่จะแสดงออกมาได้มันก็แตกสลายไปทีละหนึ่ง

แม้แต่พื้นดินยังเริ่มแตกระแหง สายลมกรรโชคพุ่งขึ้นสู่สวรรค์ชั้นฟ้า

ระลอกคลื่นบิดเบี้ยวปรากฏเบื้องหน้าร่างเงาพร้อมเสียงคำรามของมัน มันก้าวเข้าไปในระลอกคลื่นและพุ่งเข้าหาหวังหลิน

กระทั่งตอนนี้หวังหลินก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร แม้จะรูปร่างมนุษย์กลับมีภาพลักษณ์แปลกประหลาด โดยเฉพาะดวงตาที่หากมองมันก็คงคิดว่าเป็นคน

แม้หวังหลินกำลังหลบหนีแต่เขาใช้สัมผัสวิญญาณจับจ้องร่างเงามืดโดยไม่สูญเสียการติดตาม หวังหลินยังไม่เห็นเงามืดตัวนี้ใช้วิชา แม้แต่ตอนที่เปลวไฟตกใส่เส้นสีแดงบนร่าง มันยังเคลื่อนไหวหลบด้วยสัญชาตญาณ

ยิ่งสังเกตก็ยิ่งพบว่ามันประหลาดมากขึ้น สิ่งที่ทำให้เขากังวลจริงๆคือสิ่งนี้อาศัยอยู่ในศีรษะของเทพโบราณ!+

‘มันอยู่มาก่อนเทพโบราณตายหรือเข้าไปหลังเทพโบราณตายกันแน่? หากมันเข้าไปหลังเทพโบราณตายก็คงไม่เป็นปัญหาใหญ่นักแต่หากเป็นก่อนตายหล่ะก็ มันคงเกี่ยวข้องกับการตายของเทพโบราณแปดดาว? หรือการตายนั้นจะไม่เกี่ยวข้องกับเต๋าแห่งสวรรค์เหมือนที่ข้าคิด?’

หวังหลินรู้ว่าสิ่งที่เคาคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องไร้สาระเล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก หลังจากเห็นร่างเงารูปร่างมนุษย์จึงยิ่งมั่นใจสิ่งที่คาดเดาน้อยลงไปอีก

ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครที่สังหารเทพโบราณแปดดาวตนนี้และตัดหัวออกไป? ทำไมเหล่าเทพถึงได้ศีรษะนี้มา? สิ่งที่ทำให้หวังหลินสงสัยมากขึ้นก็คือหากเหล่าเทพได้ศีรษะมา ทำไมถึงไม่สังเกตเห็นกระบี่เหล็ก?

อีกทั้ง ทำไมพวกเขาไม่เอากระบี่เหล็กมา?

หลายคำถามเต็มอยู่ในหัวหวังหลิน แต่เขาไม่มีเวลาคิด เสียงคำรามร่างเงามืดกำลังเข้ามาใกล้ หวังหลินหันกลับมาจ้องมองมันก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในป่าไผ่

ทั้งหมดนี้เป็นแผนของหวังหลิน แม้แต่ป่าไผ่นี้หวังหลินก็ตรวจสอบมันในแผนที่แล้ว

ในจังหวะที่หวังหลินเข้าไปในป่าไผ่ เขาพลันหายตัววับไป

ร่างเงามือร้องคำรมและพุ่งใส่ป่าไผ่ด้วย ทว่ามันกลับหยุดลงด้านนอกป่าไผ่ทันที จ้องมองด้วยสายตาเย็นเยียบและเผยความระมัดระวัง

ทว่าวินาทีต่อมา ความระมัดระวังหายไปและถูกแทนที่ด้วยความกังวล มันร้องคำรามสองสามครั้งพลางวนอยู่รอบป่าไผ่ เส้นสีแดงล้อมรอบมันเป็นเส้นโค้งจากนั้นหยุดลังเลและพุ่งเข้าไปในป่าไผ่

พริบตานั้นร่างเงามนุษย์จึงหายไป

เกิดแสงกระพริบขึ้นด้านหลังป่าไผ่และหวังหลินก้าวเดินออกมา เขามองจุดที่เงามืดร่างมนุษย์หายไปอย่างระมัดระวัง จากนั้นมองป่าไผ่ก่อนจะก้าวไปด้านข้าง

เพียงก้าวเดียวภาพวิสัยทัศน์พร่ามัว พอได้สติกลับมาหวังหลินก็ไม่อยู่ในป่าไผ่แล้ว

แม้ด้วยความเข้าใจด้านกฏเกณฑ์ การทะลวงผ่านกฏเกณฑ์ที่นี่นั้นยากสำหรับหวังหลินมาก เขาสามารถเข้าไปในกฏเกณฑ์บางอย่างโดยไม่ให้พวกมันกระตุ้นได้ ซึ่งต้องขอบคุณข้อมูลข้อมูลจากแผนที่นั้น

ตัวอย่างก็เช่นป่าไผ่นี้

‘แม้ป่าไผ่จะแข็งแกร่ง เงามืดนั่นแข็งแกร่งยิ่งกว่า กฏเกณฑ์อาจจะไม่สามารถกักขังมันได้นาน ข้าออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดดีกว่าและเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำ’ หวังหลินมองไปข้างหน้าที่มีตำหนักหลายแห่ง หมอกสีดำล้อมรอบพื้นที่พวกนั้น

มองไกลๆจะเห็นมุมปราสาทจากภายในหมอกสีดำ

ตรงนั้นคือใจกลางของถ้ำแต่หวังหลินรู้ว่ามันเป็นเพียงทางเข้าสู่ชั้นสอง ก่อนที่เขาจะเห็นแผนที่ หวังหลินสับสนกับถ้ำแห่งนี้และไม่รู้จะไปทางไหน

ทว่าตอนนี้นอกจากสองชั้นสุดท้ายแล้ว เขารู้โครงสร้างของถ้ำแห่งนี้ทั้งหมด มันทั้งหมดเก้าชั้น แต่ละชั้นมีสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ละชั้นยิ่งสูงขึ้นไปยิ่งมีกฏเกณฑ์ที่แข็งแกร่ง

กฏเกณฑ์ในชั้นแรกไม่อ่อนแออยู่แล้วแต่เมื่อเข้าไปลึกขึ้น กฏเกณฑ์ก็แข็งแกร่งในระดับน่าหวาดกลัว

‘ที่นี่เป็นถ้ำจักรพรรดิเทพของจริง เดิมทีตอนที่เข้ามาจากข้างนอกจะต้องถูกส่งมาที่นี่ ทว่าการเคลื่อนย้ายก่อนหน้าถูกเศษมารขัดขวางไว้ในโลกแห่งขวด ดังนั้นทุกคนจึงถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปในโลกแห่งขวด หลังจากเราออกมาได้มันก็อัญเชิญสระฝังเทพและทำให้ทุกคนกระจัดกระจายกันอีกครั้ง เป้าหมายก็เพื่อให้เราหลงภายในถ้ำแห่งนี้’ หวังหลินดวงตาส่องสว่างขึ้น แม้เขาจะมีแผนที่มันก็ไม่ได้สมบูรณ์ เป็นแผนที่ที่มีเจ็ดชั้นแรกเท่านั้น สองชั้นสุดท้ายดูเหมือนจะถูกคนอื่นล้างออกไป

หวังหลินสังเกตได้ตั้งแต่ตอนที่ได้รับหินหยกครั้งแรก หลังจากเทียบกับถ้ำจักรพรรดิเทพเขาจึงมั่นใจมากขึ้น

หวังหลินยกเท้าและเดินไปข้างหน้า ด้านหลังป่าไผ่มีถนนลาดยางด้วยเศษหินหยกสวรรค์ก้อนใหญ่และเรืองแสงอ่อนโยน

เมื่อยืนอยู่บนถนน หวังหลินมองหมองสีดำตรงหน้าอย่างระมัดระวังก่อนจะพุ่งตรงไป

———————-