1046. จิตสังหารปรมาจารย์ชีกง

หวังหลินเคลื่อนไปข้างหน้าดุจอุกกาบาต ระหว่างทางเขาผ่านกฏเกณฑ์มากมาย เคลื่อนเข้าหาหมอกสีดำใจกลางตามแผนที่

ชายชุดดำไม่ได้ช้าไปกว่าหวังหลิน เขาจ้องฝ่าเท้าของหวังหลินและเคลื่อนไหวแบบเดียวกันด้านหลังอย่างใกล้ชิด

ด้านหลังพวกเขาเป็นหญิงสาวคนสวย นางเป็นเซียนทรงพลังดังนั้นจึงตัดสินใจเลือกในไม่ช้า เมื่อเห็นว่าหวังหลินและชายชุดดำทิ้งไปด้วยความเร่งรีบเช่นนี้ นางจึงกัดฟันแน่นและรีบติดตามมา

แม้สตรีคนสวยจะมีความเข้าใจด้านกฏเกณฑ์แต่นางก็ไม่ได้ดีเท่าหวังหลิน เพิ่มด้วยที่ก้าวอยู่เบื้องหลังจึงถูกกฏเกณฑ์บางส่วนขัดขวางในเวลาไม่นาน

เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังออกมาใกล้ขึ้นและใกล้ขึ้น เสียงกฏเกณฑ์แตกหักเสียงดังป๊อปขึ้นอย่างต่อเนื่อง หวังหลินเคลื่อนไหวเร็วขึ้นและกระโจนขึ้นสู่อากาศเบื้องหน้าตำหนักแห่งหนึ่ง กฏเกณฑ์กระพริบออกมาจากตำหนัก ลำแสงเต็มไปทั่วบริเวณราวกับต้องการหยุดหวังหลินไม่ให้ข้ามมา

ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง ก้าวเท้าเจ็ดก้าวไปทางขวาด้วยองศาที่มิอาจจินตนาการได้ หลังเจ็ดก้าวนี้ร่างกายลงเข้าไปในกฏเกณฑ์ที่อยู่ในตำหนักเรียบร้อยแล้ว จากนั้นเขาทะลุผ่านเข้าไปในพริบตา

ชายชุดดำด้านหลังเขาติดตามไปอย่างใกล้ชิด เขาก้าวแบบเดียวกับที่หวังหลินทำและทะลุผ่านกฏเกณฑ์ไปได้เช่นเดียวกัน

ส่วนสตรีคนสวย เมื่อนางทะลวงผ่านกฏเกณฑ์เข้ามาและมาถึงที่นี่ นางอดไม่ได้ที่จะเห็นหวังหลินและชายชุดดำห่างออกไปไกล นางไม่สามารถกฏเกณฑ์ตรงหน้าได้ในระยะเวลาอันสั้น

ชั่วขณะนั้นเสียงโกรธเกรี้ยวดังสะท้อนอยู่ด้านหลังนางอย่างรุนแรงและเข้าไปในสองหู ขณะเดียวกันกฏเกณฑ์ด้านหลังนางสั่นเทาและแตกลายทั้งหมดพร้อมกับมีร่างเงาสีแดงพุ่งออกมา

นางสูดลมหายใจหนาวเหน็บเข้าปอด ไม่เคยเห็นร่างมนุษย์นี้มาก่อนแต่นางรู้สึกถึงสัมผัสวิกฤติทรงพลังเข้าครอบคลุมร่างกายได้ทันที

สายตาเย็นเยียบของร่างมนุษย์นั้นเต็มไปด้วยความโกรธ มันร้องคำรามและพุ่งตรงใส่หญิงสาว ยกเท้าขึ้นมาและกำลังจะข่วนเข้าใส่นาง

ทว่าในวินาทีนั้น เสียงคำรามหนึ่งดังกึกก้อง

“เจ้าอสูรบัดซบ กล้าดีอย่างไร!?” เสียงคำรามดังออกมา พลันเกิดระลอกคลื่นเบื้องหน้าหญิงสาวและแพร่กระจายออกไป นางถูกผลักกลับไป เงาร่างมนุษย์นั้นถูกผลักกลับไปด้วยแรงกระแทก

ร่างสีฟ้าโผล่ออกมาไกล เขาดูแก่ชราแต่สายตาเปล่งประกายเจิดจ้า เขาคือปรมาจารย์ชีกง!

ปรมาจารย์ชีกงตกตะลึงไปด้วย เขาทะลวงออกมาจากกฏเกณฑ์ที่ถูกส่งเข้าไปได้นานแล้ว จากนั้นวนอยู่รอบๆชั้นแรกอยู่สักพักและเก็บเกี่ยวของได้เป็นอย่างดี ทว่าเมื่อได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวดังกึกก้องนั้น ความคิดจึงสั่นเทา

เขาติดตามเสียงคำรามมาอย่างรวดเร็วและเห็นหญิงสาวตกอยู่ในอันตราย

ตัวเขาสัมพันธ์กับพลังอำนาจที่เป็นของหญิงสาว ดังนั้นจึงไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ หลังจากใช้วิชาผลักร่างมนุษย์นั้นกลับไป จึงคว้าหญิงสาวขึ้นมาและพุ่งเข้าไปในกฏเกณฑ์ตำหนักด้วยระดับบ่มเพาะอันแข็งแกร่ง

กฏเกณฑ์กระพริบรุนแรงเหนือตำหนัก แต่ปรมาจารย์ชีกงพุ่งทำลายผ่านไปในทันที ปรมาจารย์ชีกงดึงนางไว้ข้างตัวและพุ่งตรงต่อไป

ร่างมนุษย์นั่นมองปรมาจารย์ชีกง จากนั้นร้องคำรามและไล่ตามไปด้านหลัง

ระหว่างทางหวังหลินพุ่งผ่านกฏเกณฑ์จำนวนมากโดยไม่มีการแตะต้องเลยสักจุด ในไม่นานเขาก็เข้าใกล้หมอกสีดำใจกลางของชั้นหนึ่งได้

หมอกสีดำแห่งนี้ประหลาดมาก มันเต็มไปด้วยพลังปิศาจ แต่ด้วยเสียงคำรามที่กำลังเข้ามาใกล้หวังหลินไม่มีเวลาคิดใครครวญก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในหมอกดำ

ชายชุดดำหรี่ดวงตาแคบแต่ก็เข้าไปตามหลังหวังหลินโดยไม่ลังเล

ชายชุดดำที่ติดตามหวังหลินมาประคองระยะห่างเอาไว้และเอ่ยขึ้น “พลังมารที่นี่แข็งแกร่งมาก สหายเซียนหวังต้องระวังให้มากเข้าไว้”

“สหายเซียนหวังพอจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ว่าอะไรกำลังไล่ล่าเราอยู่?”

“มันคืออสูรจากใต้สระฝังเทพ!” หวังหลินเอ่ยเพียงคำเดียวพลางเคลื่อนไหวดุจสายฟ้าภายในหมอกสีดำเข้าหาปราสาท

ปราสาทแห่งนี้ใหญ่มากยิ่งกว่าตำหนักไหนๆ มองจากข้างนอกมันเต็มไปด้วยแรงกดดัน หมอกสีดำส่งสัมผัสน่าขนลุกราวกับอสูรร้ายที่กำลังจ้องมองเซียนตัวน้อยๆก้าวเดินเข้ามา

เมื่อยืนอยู่ในห้องโถง หากมองขึ้นไปคงจะเห็นได้ว่าปราสาทแห่งนี้กว้างใหญ่แค่ไหน ในประตูเข้าปราสาทมีช่องว่างอยู่จุดหนึ่ง แม้จะเป็นช่องว่างเล็กๆแต่กลับพอให้คนสิบคนเข้าไปได้ในคราเดียว

หวังหลินเคลื่อนไหวดุจสายฟ้า เมื่อเขาเข้าไปใกล้จึงตรงเข้าไปในประตูและก้าวเข้าไปในปราสาทชั้นแรกของถ้ำจักรพรรดิเทพ!

เมื่อหวังหลินเข้าไปในปราสาท เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ

ในห้องโถงมีรูปปั้นยักษ์อยู่สองรูป ทั้งสองกำลังสร้างผนึกและดูเหมือนจะชี้เข้าใส่ความว่างเปล่าด้วยสายตาจ้องเขม็ง รูปปั้นปลดปล่อยแรงกดดันทรงพลังราวกับอำนาจแห่งสวรรค์เต็มไปทั่วห้องโถง สายตาแบบนี้คงทำให้ใครต่อใครความคิดสั่นเทา

หวังหลินสูดหายใจลึกและรีบฟื้นสติกลับมา เขาคุ้นเคยกับตอนที่อยู่กับนางสนมดอกไม้จักรพรรดิ แม้จะตกตะลึงก็ไม่ได้มากเกินไป

สายตาหวังหลินกวาดผ่านห้องโถงอย่างรวดเร็วแต่ไม่สามารถหาทางเข้าสู่ชั้นที่สองได้

วินาทีนั้นชายชุดดำก็เข้ามาด้วย เมื่อเขาเห็นรูปปั้นขนาดใหญ่สองรูปจึงตกตะลึง รอยมังกรดำระหว่างคิ้วพลันปรากฏ

หวังหลินหรี่ตาแคบจ้องมองรอยมังกร ทว่าเขาก็ถอนสายตาออกมาอย่างรวดเร็วไม่เผยสีหน้าอาการอันใด

ชายชุดดำฟื้นสติกลับมาได้ในเสี้ยววินาที สีหน้าพลันมืดมนและมองหวังหลิน เมื่อเห็นว่าหวังหลินไม่ได้มองเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เขารู้ว่าความลับของตัวเองปรากฏขึ้นมาในเสี้ยวพริบตา เพียงแต่ไม่มั่นใจว่าหวังหลินสังเกตเห็นมันหรือไม่

วินาทีนั้นเสียงดังกึกก้องออกมาจากห้องโถง กฏเกณฑ์กำลังถูกบังคับเปิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นปรมาจารย์ชีกงพาหญิงสาวและเข้ามาในห้องโถง

เมื่อเขาเข้ามา แม้จะตกตะลึงกับสองรูปปั้นแต่ก็ฟื้นสติได้อย่างรวดเร็ว จนมองไม่ออกว่าปรมาจารย์ชีกงหยุดชะงักเว้นแต่จะสังเกตเขาอย่างละเอียด

ส่วนสตรีคนสวยด้านข้าง สายตาเต็มไปด้วยความสับสน แต่ด้วยการช่วยเหลือของปรมาจารย์ชีกง นางจึงกลับมาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว

ปรมาจารย์ชีกงเห็นหวังหลินได้ไม่นาน แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร ขณะที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้า เสียงคำรามจากนอกห้องโถงก็เข้ามาใกล้ขึ้น

ใบหน้าสตรีสวยซีดลงเล็กน้อย เมื่อนางเห็นหวังหลินจึงรีบเอ่ยขึ้นมา “หวังหลิน เจ้าทำอะไรถึงทำให้ไอ้สิ่งรูปร่างมนุษย์นั่นไล่ล่าเจ้ามาถึงที่นี่?”

หลังเจออันตรายจากก่อนหน้านี้ นางไม่สนใจจะใช้คำพูดดีดีกับหวังหลินอีกแล้ว นางไม่เรียกว่า “สหายเซียน” แต่เรียกชื่อเขาตรงๆ

หวังหลินค้นไปทั้งห้องโถงแล้ว แม้จะไม่พบทางเข้าสู่ชั้นสอง สายตาตกลงบนสองรูปปั้นและเดาอะไรบางอย่าง หลังได้ยินเสียงคำพูดของสตรีสาว ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นและเอ่ยเสียงเรียบ “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าเป็นคนดึงดูดเจ้าสิ่งคล้ายมนุษย์นั่น?” หวังหลินถอยกลับมาเข้าหารูปปั้นราวกับหวาดกลัวหญิงสาวโจมตีเขา

นางพูดอย่างโกรธๆ “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า เช่นนั้นทำไมเจ้าถึงตรงมาที่นี่ตอนที่ได้ยินเสียงคำรามนั่น?!”

“สิ่งรูปร่างมนุษย์นั่นคืออสูรที่ถูกฝังอยู่ใต้สระฝังเทพ ตอนที่ข้าออกกฏเกณฑ์มาได้ ข้าก็เผชิญกับมัน หลังสู้ไปแล้วและพบว่าข้าสู้ไม่ได้ ข้าก็วิ่งหนี ข้าไม่ควรหนีและยอมให้มันฆ่าอย่างนั้นหรือ?” หวังหลินเอ่ยขึ้นมาพลางถอยไปใกล้รุปปั้น แขนสอดเข้าไปในกระเป๋าแต่สายตาไม่ได้มองหญิงสาว กลับมองปรมาจารย์ชีกง

พลังอำนาจของปรมาจารย์ชีกง กดดันหวังหลินมากเกินไป!

แม้เขาจะบรรลุขั้นส่องสวรรค์สูงสุดและมีร่างเทพโบราณ เขาก็เทียบกับปรมาจารย์ชีกงไม่ได้ นอกจากนี้อีกฝ่ายก็เป็นถึงเซียนขั้นทลายสวรรค์!

สตรีคนสวยพ่นลมหายใจเย็น นางกำลังจะเอ่ยขึ้นมาแต่ปรมาจารย์ชีกงขัดจังหวะพลางก้าวเข้าหาหวังหลินและเอ่ยขึ้น “เจ้าหนู ข้าไม่สนว่ามันเป็นความผิดเจ้าหรือไม่ ไม่จำเป็นต้องมาอธิบาย ข้าจะให้โอกาสเจ้าหนึ่งครั้ง ออกไปข้างนอกและล่อเจ้าสิ่งนั้นออกไป!”

แม้น้ำเสียงปรมาจารย์ชีกงจะฟังดูสงบนิ่งแต่แฝงวิชาเอาไว้ ระหว่างที่ก้าว ระลอกคลื่นแพร่กระจายระหว่างเขาและหวังหลิน ทว่ามันไม่ใช่แค่ระลอกคลื่นที่มองไม่เห็นเพียงอย่างเดียว มันมีระลอกคลื่นนับไม่ถ้วน

ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ปลดปล่อยพลังอำนาจของเซียนขั้นทลายสวรรค์ เคลื่อนเข้าหาหน้าอกหวังหลินด้วยความเร็วเหนือจินตนาการ

ณ วินาทีนั้นแสงสีฟ้าครามกระพริบจากดวงตาขวาของหวังหลินและโล่ห์ฟ้าครามปรากฏอยู่เบื้องหน้า ระลอกคลื่นปะทะกับโล่ห์ เกิดการระเบิดสั่นสะเทือนปฐพีในทันที

โล่ห์ฟ้าครามไม่สามารถต้านทานได้เลยและถูกผลักกลับเข้าหาหน้าอกหวังหลิน เสียงแตกร้าวออกมาจากร่างพลางกระอักโลหิตและปลิวกลับไปดุจว่าวป่านขาด

ขณะที่โล่ห์ฟ้าครามถูกผลักกลับไป ระลอกคลื่นสายหนึ่งเข้าไปในร่าง ระลอกคลื่นทรงพลังยิ่งและพยายามฉีกกระชากเส้นชีพจรหวังหลินให้กลายเป็นจุล พลังอันรุนแรงพุ่งตรงผ่านร่างหวังหลินและพยายามทำลายร่างและวิญญาณดั้งเดิม

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วเกินไปและจบลงในพริบตา รวดเร็วแม้แต่กระทั่งหญิงสาวยังตกตะลึงและชายชุดดำหรี่ดวงตาเล็กลง

ชั่วขณะที่ร่างหวังหลินถูกผลักกลับไปอย่างรุนแรง ปรมาจารย์ชีกงประหลาดใจ แม้การโจมตีจะไม่ใช่พลังเต็มที่ มันก็สามารถฆ่าเซียนขั้นส่องสวรรค์ได้ง่ายดาย!

เขาคิดว่าด้วยการโจมตีนั้น จักรพรรดิวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์ในอนาคตคงจะตายแน่นอนและวิหคเพลิงก็ตายไปด้วย