111. กระบี่เหิน

มีป้ายสิทธิ์ทั้งหมดเจ็ดชิ้น หวังหลินได้มาสองชิ้นจากหลี่ซานหนึ่งชิ้นจากสำนักเปียวเมียว หนึ่งชิ้นจากสำนักเฮฮวนและอีกหนึ่งจากสำนักซวนต้าว รวมทั้งหมดก็ห้าชิ้น

ไม่รวมอีกหนึ่งจากเหล่าสำนักซากศพ ยังคงเหลืออยู่อีกหนึ่งชิ้น

หวังหลินครุ่นคิดชั่วขณะ เขาเจอสำนักทั้งหมดในหุบเขาจูหมิงหมดแล้วแต่ยังไม่พบป้ายสิทธิ์อันสุดท้ายแน่นอนว่าไม่มีกฎที่จะมีคนนำมันไปซ่อนที่ไหนสักแห่งเขาไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่นัก นอกจากนั้นเขายังมีห้าชิ้นในเจ็ดชิ้นซึ่งก็เพียงพอที่จะเป็นจุดปลอดภัยในสนามรบต่างแดน

หลังจากหยุดสงสัยเรื่องป้ายสิทธิ์ เขาเริ่มคิดเรื่องการต่อสู้ในอีกสองเดือน

อันดับแรกคือเมล็ดข้าวสีฟ้าของเขาตอนนี้ได้ฟื้นฟูชิ้นที่เขาใช้ไปก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้วจนตอนนี้กลับมามีสามชิ้นอีกครั้ง หนึ่งชิ้นเป็นเมล็ดเดียวส่วนอีกสองชิ้นมาจากการรวมเมล็ดธรรมดาทั้งสองเข้าด้วยกัน

หลังจากนำเมล็ดทั้งสามเก็บไปอย่างระมัดระวังหลินคิดเล็กน้อยก่อนจะเริ่มตรวจดูของในกระเป๋าเขาสังหารคนมาหลายคนที่ผ่านมา ดังนั้นจึงยังมีของเยอะแยะมากมาย

หลังจากตรวจสอบเป็นเวลานาน หวังหลินหยิบลูกปัดกลมชิ้นหนึ่งออกมาลูกปัดนี้มีขนาดเพียงหนึ่งในสิบส่วนของกำปั้นเท่านั้นมันเรียบลื่นโดยไม่มีลวดลายใดใด และมีรอยแตกบางแห่งบนด้านข้าง

หลังจากหยิบลูกปัดขึ้นมาจึงช่วยไม่ได้ที่เขาจะคิดถึงบุรุษประหลาดที่ชื่ออาไตนี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้ หวังหลินมองดูลูกปัดขณะที่สายตาหรี่ขึ้น

หลังจากผ่านไปเวลานาน เกิดรอยยิ้มที่มุมปากขณะที่เขายิ้มขึ้นอย่างเย็นชาหวังหลินนำลูกปัดกลับใส่ในกระเป๋า สูดหายใจลึกและปล่อยแสงสีเขียวออกมา

กระบี่เหินสีเขียวลอยด้านหน้าเขา ไม่มีการเคลื่อนไหวให้เห็น

หวังหลินรู้สึกว่าตั้งแต่ที่พลังปราณเขาได้เปลี่ยนไปมีบางอย่างได้ขัดขวางการควบคุมกระบี่เหิน มันไม่ได้ง่ายดั่งเช่นครั้งก่อนแม้ว่าพลังของกระบี่เหินเพิ่มขึ้นอย่างมากกระบี่ที่เขาไม่สามารถควบคุมได้เต็มที่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขายอมรับได้

ดังนั้นหวังหลินจึงตัดสินใจใช้เวลานี้เพื่อขัดเกลากระบี่อีกครั้ง

สองมือสร้างเป็นผนึกขณะที่ส่งพลังปราณออกมาล้อมรอบกระบี่เหินไว้จากนั้นหวังหลินสัมผัสกระเป๋าและหยิบน้ำเต้าออกมากระบี่เหินเล่มนี้ถูกเขาชำระล้างด้วยโลหิตดังนั้นเขาจะต้องจ่ายวัตถุดิบจำนวนมากให้มันเขากัดฟันกรอดและเทน้ำพลังปราณจำนวนหนึ่งในสามส่วนที่เขามีเข้าไป

ภายใต้การควบคุมของหวังหลินน้ำพลังปราณที่เต็มไปด้วยพลังงานหยินลอยอยู่ในอากาศและควบแน่นจนกลายเป็นน้ำเพียงหนึ่งหยดหยดน้ำนี้ปลดปล่อยคลื่นพลังงานหยินที่ครอบคลุมถ้ำไว้ในน้ำแข็ง

หวังหลินชี้หยุดน้ำนี้และมันก็เคลื่อนที่เข้าไปหากระบี่เหินทันทีหยดน้ำร่อนลงบนปลายกระบี่และไล่ตามจนสุดด้ามในไม่ช้ากระบี่เหินก็กลายเป็นคริสตัลใส

หวังหลินสูดหายใจลึก เขากัดลิ้นและปล่อยโลหิตออกมาขณะเดียวกันก็สะบัดมือและโลหิตได้กลายเป็นหมอกจากนั้นมันปกคลุมกระบี่เหินทั้งด้ามอีกชั้น

หมอกโลหิตค่อยๆเข้าไปในน้ำพลังปราณ ในไม่ช้าน้ำพลังปราณที่ปกคลุมกระบี่เหินก็ได้กลายเป็นแสงสีแดง

หวังหลินหายใจถี่ เขาปล่อยเลือดออกมาเพ่มมากขึ้นขณะที่ฝ่ามือสร้างสัญลักษณ์ออกมา แต่ละอันที่สร้าง หวังหลินจะโยนมันไปที่กระบี่เหิน

สัญลักษณ์ค่อยๆปรากฎขึ้นทีละตัว หลังจากนั้นไม่นานนักหวังหลินมองไปที่กระบี่เหินโดยไม่พูดเขาตีหน้าอกตัวเองขณะที่พลังปราณในร่างกายดุเดือดหวังหลินดันหน้าอกตัวเองเข้าไปอีกและแกนโลหิตกระจายออกมา

ใบหน้าหวังหลินซีดเผือดแต่เขาไม่ลังเลที่จะวาดสัญลักษณ์ด้วยเลือดนั้น

ขณะที่สัญลักษณ์เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับการช่วยเหลือของแกนโลหิตน้ำพลังปราณรอบกระบี่ได้กลายเป็นสีแดงเข้มเรียบร้อยแล้วและกระทั่งกำลังจะเป็นสีม่วง

หลังจากเลือดหยดสุดท้ายรวมไปบนกระบี่เหิน หวังหลินตั้งสมาธิและตะโกนขึ้นทันที “รวบรวม!”

เสียงหึ่งๆดังขึ้นพร้อมกับกระบี่เหินสั่นอย่างรุนแรงเริ่มสั่นเร็วขึ้นและเร็วขึ้น หวังหลินไม่ตกใจขณะที่มองไปยังกระบี่เหินฝ่ามือสร้างเป็นผนึกอย่างต่อเนื่อง

ไม่นานหลังจากนั้นพลังปราณรอบกระบี่เริ่มเดือดขึ้นและปล่อยควันขาวออกมาราวกับน้ำเดือดและยิ่งควันมีมากขึ้นก็ยิ่งทำให้จำนวนน้ำพลังปราณลดลด

ในที่สุดน้ำพลังปราณทั้งหมดก็ได้หายไป เมื่อมองดูกระบี่เหินแม้มันจะยังสีเขียวแต่คล้ายกับมีเส้นเลือดแดงบนใบกระบี่ทั้งมันยังลดขนาดลงไปอีกครึ่งจากขนาดเดิม

เรื่องที่หวังหลินตกตะลึงที่สุดก็คือด้ามจับกระบี่หายไปแล้วก่อนหน้านี้ด้ามจับกระบี่มีสัดส่วนหนึ่งในห้าแต่ตอนนี้มีสัดส่วนเพียงหนึ่งในสิบห้าส่วนของกระบี่ซึ่งมันไม่นับเป็นด้ามกระบี่แล้ว

สิ่งที่หวังหลินไม่รู้ก็คือกระบี่เหินที่ถูกชำระล้างด้วยเลือดจากเขากำลังวิวัฒนาการอย่างช้าๆ

เมื่อการวิวัฒนาการนี้ถึงระยะสุดท้าย กระบี่เหินเล่มนี้จะได้รับคุณสมบัติของขอบเขตจวี่และจะมีพลังมากมายมหาศาล

หวังหลินทดสอบกระบี่และพบว่ามันเคลื่อนไหวเร็วมากกว่าเดิมหลายเท่าเมื่อเขาใช้พลังเต็มที่มันจะเร็วมากจนสายตาไม่สามารถตามได้ทันเพิ่มด้วยความสามารถในการเคลื่อนย้ายระยะไกลกระบี่เหินเล่มนี้นับได้ว่าน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

อย่างน้อยๆหากเซียนขั้นแตกหน่อที่ไม่มีสมบัติเซียนป้องกันตัวเปิดใช้งานอยู่ได้โดนโจมตีโดยกระบี่เล่มนี้รับรองได้ว่าเขาอาจจะมีชีวิตอยู่โดยไม่ครบสามสิบสองนี่เป็นพลังของสมบัติเซียนขอบเขตจวี่มันสามารถให้สมบัติเซียนข้ามทะลวงขอบเขตและเพิ่มถึงขีดสุด

แต่เมื่อใช้ต่อต้านกับเซียนขั้นผลิดอก มันยังไม่เพียงพอหวังหลินเป็นเพียงขั้นสร้างลำต้นเท่านั้น กระทั่งขอบเขตจวี่เองเขาก็ยังอ่อนแอเกินไปขอบเขตจวี่จะแสดงพลังที่แท้จริงเมื่อหวังหลินทะลวงผ่านไปจนถึงขั้นผลิดอกเท่านั้น

นั่นจะเป็นตอนที่ขอบเขตจวี่เริ่มแสดงความโหดร้ายออกมา

ตอนนี้กระบี่เหินสีเขียวเล่มเล็กนี้มีความละเอียดมากขึ้นเศษเสี้ยวน้ำแข็งฟ้าปรากฎขึ้นและหายไปจากกระบี่เหินมันดูแปลกประหลาดไปซะทั้งหมด

หวังหลินกลืนกระบี่เหินอีกครั้งสายตาเขาสว่างขึ้นขณะที่คำนวณเวลาและพบว่าเขาใช้เวลาไปหนึ่งเดือนเพื่อชำระล้างกระบี่หวังหลินตัดสินใจใช้เวลาที่เหลืออีกหนึ่งเดือนฝึกฝนข้างในลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเขามั่นใจว่าจะสามารถทะลวงผ่านไปถึงขั้นสร้างลำต้นระดับกลางได้ภายในสิ้นเดือน