1117. วิชามารโบราณ กลืนสวรรค์!

ฉิงซวงเห็นสายตาเจ็บปวดของโจวยี่ ด้วยเหตุผลบางอย่างนางกลับรู้สึกเจ็บปวดในใจ ทว่านางก็รีบระงับความเจ็บปวดที่หาสาเหตุนี้ไม่ได้เอาไว้และไม่มองโจวยี่อีก

หวังเว่ยถอนหายใจจากการสังเกตการณ์เรื่องราวทั้งหมด เขารู้อยู่แล้วว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้แต่ไม่มีจิตใจจะบอกโจวยี่ หลังจากรู้เรื่องของโจวยี่มา เขาเองยังเชื่อทุกอย่างที่โจวยี่พูด

ฮู่จวนจิตใจบอบบางและกำลังจะพูดขึ้นมา

ทว่าในจังหวะนั้นทะเลสีดำด้านล่างเริ่มหมุนวนและเกิดคลื่น พลังมารมหึมาเต็มไปทั่วโลก

ในเสี้ยววินาทีนั้นพลังมารจำนวนมหาศาลรวมกันอยู่เบื้องหน้าและก่อตัวเป็นมารโบราณขนาดยักษ์! เจ้ามารตนนี้ตัวใหญ่มากราวกับสามารถค้ำจุนโลกได้ พลังมารมหาศาลล้อมรอบร่างกายและโกรธเกรี้ยวราวกับมังกรคำราม

มารโบราณตนนี้คือต้าเจีย ดวงตาสีแดงเข้มและมีรอยแผลเป็นตรงกลางหน้าผาก ยามที่พลังมารเข้าไปในรอยแผลเป็นนั้นพลันเกิดเสียงซี่ๆ

“แม้แต่ในทะเลจิตของฉิงหลิน พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องตาย!!” สิ้นเสียงคำรามของต้าเจีย แขนยักษ์พลันยื่นเข้าหาทุกคน

พลังมารไร้ก้นบึ้งเต็มไปทั่วบริเวณพร้อมกับเกิดเสียงหวีดหวิวสั่นสะเทือนสวรรค์ มองไกลๆมันดูเหมือนก้อนเมฆสีดำกำลังตกลงมากลืนกินทุกคน!

ชั่วขณะนั้นทะเลโกรธเกรี้ยวอีกครั้งและมีคนผู้หนึ่งเหินออกมา เขาเป็นชายกลางคนค่อนข้างหล่อเหลา ปลดปล่อยแรงกดดันและกลิ่นอายเทพออกมาโดยไม่ต้องโกรธเกรี้ยว

“อาจารย์!!” หวังเว่ยและฮู่จวนโพล่งออกมาด้วยความตื่นเต้น

ฉิงซวงเอ่ยขึ้นอย่างเคารพ “ท่านพ่อ”

เขาคือจักรพรรดิเทพฉิงหลิน! พยักหน้าให้กับทุกคนด้วยท่าทางเคร่งขรึม จากนั้นโบกแขนปรากฏสายลมกรรโชกเปลี่ยนกลายเป็นพายุปะทะเข้ากับแขนมารโบราณ

แขนขวาของมารโบราณแตกสลายทันทีและถูกผลักดันกลับ ทว่าวิชาพายุของฉิงหลินก็แตกสลายไปทันทีด้วย

“ฉิงหลิน!! เจ้าตกอยู่ในสภาวะอ่อนแอแล้ว ทำไมถึงยังไม่ยอมแพ้ให้ข้าซะดีดี? ข้าจะยึดครองร่างเจ้าและก้าวข้ามอดีตอันรุ่งโรจน์ของเจ้าไปซะ เราผสานกันมันไม่ดีตรงไหน?!” มารโบราณร้องคำราม แขนขวากลับมาเป็นปกติ

ฉิงหลินไม่ได้มองมารโบราณแต่กลับมองหวังหลินแทน สายตาดูเหมือนจะมีกฏบางอย่างที่ทำให้มองทะลุความลับทั้งหมดของหวังหลินได้ ภายใต้สายตานี้หวังหลินรู้สึกตัวเปล่าและไม่อาจหลุดรอดได้กระทั่งความคิด

ขณะนั้นกลิ่นอายอันคุ้นเคยปรากฏขึ้นมาจากกลางหน้าผากหวังหลิน สัมผัสแห่งการถูกมองทะลุหายไป หวังหลินมองฉิงหลินอย่างใจเย็น

“เจ้ามีคุณสมบัติในการสืบทอดมรดกของข้าและกลายเป็นศิษย์คนสุดท้าย!” ฉิงหลินดวงตาส่องสว่างและเปลี่ยนกลับเป็นลำแสงสีเขียว ก่อนที่หวังหลินจะทันได้ตอบสนองอะไร ฉิงหลินก็พุ่งเข้าหาร่างหวังหลินแล้ว

ร่างหวังหลินเกิดเสียงปะทุขึ้นมาในพริบตา จากนั้นยืดออกและลอยตัวขึ้นในอากาศ ความเจ็บปวดจากร่างกายทำให้หวังหลินส่งเสียงคำราม

“วิญญาณเจ้าไม่ได้อ่อนแอ!” เสียงของฉิงหลินดังออกมาจากร่างหวังหลิน หวังหลินสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าไม่สามารถควบคุมร่างกายตนเองได้ เขาพบเจอเรื่องแบบนี้ครั้งเดียวในชีวิต

นั่นเป็นตอนที่เจ้าเศษมารใช้ร่างกายเขาเข้าต่อสู้!

แต่ความรู้สึกนี้รุนแรงมากกว่าครั้งนั้นหลายเท่าจนไม่อาจเทียบกันได้ ร่างกายกำลังฉีกกระชากทำให้หวังหลินรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกถ่างให้ยืดยาว

“แค่เจ้าขาดระดับบ่มเพาะ!” เสียของฉิงหลินดังสะท้อนอีกครั้ง หวังหลินชี้นิ้วมาที่หวังเว่ย

“หวังเว่ย อาจารย์ต้องการระดับบ่มเพาะเจ้า!”

หวังเว่ยพยักหน้า เขาเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงและพุ่งเข้าหาร่างหวังหลินโดยไม่ลังเล ความเจ็บปวดเพิ่มพูนขึ้นจนหวังหลินอดไม่ได้ที่จะร้องคำรามออกมาอีกครั้ง

“ฮู่จวน ฉิงซวงและ…เจ้า!” ร่างหวังหลินสั่นสะท้านแต่แขนขวาชี้ใส่โจวยี่เป็นคนสุดท้ายอย่างมั่นคง

“ทั้งหมด ผสานเข้ามา!” ฉิงหลินเอ่ยเสียงดังกึกก้อง ฮู่จวน ฉิงซวงและโจวยี่เปลี่ยนกลายเป็นลำแสงพุ่งเข้าหาร่างหวังหลิน

จังหวะนี้ความเจ็บปวดที่ได้รับมาพอจะทำให้หวังหลินแทบบ้าคลั่ง ส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนผืนปฐพีออกมา!

“ข้าจะไม่เข้าควบคุมร่างเจ้า ข้าจะมอบความแข็งแกร่งให้ มอบความเข้าใจแห่งกฏ มอบวิชาเทพทั้งหมดให้เจ้าได้รับรู้ถึงการต่อสู้ในระดับขั้นสวรรค์ดับสูญ! นี่คือโชคชะตาที่ข้ามอบให้เจ้าสำหรับการมาช่วยข้าที่นี่!” ร่างฉิงหลินค่อยๆหายไป และเมื่อมันหายไปอย่างสมบูรณ์ พลังเหนือจินตนาการระเบิดออกมาจากร่างหวังหลิน

พลังอำนาจนี้แข็งแกร่งรุนแรงพอจะทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน แข็งแกร่งพอจะทำลายจักรวาลให้แหลกเหลว เซียนขั้นทลายสวรรค์จะดับเป็นอะไรได้? เพียงแค่คิดก็ลบล้างออกไปได้แล้ว เพียงเอ่ยคำเดียวก็ทำให้พวกมันยอมสยบใต้ฝ่าเท้า!

ความรู้สึกของการสามารถควบคุมโลกได้ดั่งใจและโลกจะต้องสยบใต้ฝ่าเท้า ความรู้สึกนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในใจหวังหลิน! ความเจ็บปวดรุนแรงค่อยๆผุดออกมาจากร่างเขาแต่หวังไลินไม่ได้สนใจมันเลย

รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้นี้กำลังจะเป็นของตนเอง!

“เข้าไปต่อสู้!” น้ำเสียงเก่าแก่ดังขึ้นสะท้อนความคิด หวังหลินเงยศีราะขึ้นมาจ้องมองมารโบราณที่อยู่ไกลๆ

มารโบราณต้าเจียจ้องมองทั้งหมดด้วยอาการตกตะลึงและหวาดกลัว ในที่สุดเขาก็ได้เห็นไพ่ตายของฉิงหลินและไม่คาดคิดว่าจะเป็นการส่งผ่านเต๋าของตนเอง!

สรวงสวรรค์มีเต๋าและเซียนทุกคนบ่มเพาะเต๋าของตนเอง คนผู้นั้นสามารถสั่งสอนเต๋าของตนเองให้แก่คนอื่นได้เหมือนการสั่งสอนเต๋าแห่งสวรรค์!

หวังหลินชี้ใส่ท้องฟ้าและเอ่ยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ปฐพี!”

หลังเอ่ยคำนั้น ทะเลจิตพรั่งพรูขึ้นมา พลังแห่งกฏฉีกกระชากทุกสิ่งอย่างรวมถึงท้องทะเล พริบตาเดียวสถานที่แห่งนี้กลับกลายเป็นทะเลทรายสีเหลือง!

มารโบราณต้าเจียสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง ระงับความหวาดกลัวในใจและส่งเสียงร้องคำรามออกมาข่วนใส่หวังหลินด้วยสองแขน สายลมทมิฬปรากฏขึ้นมาก่อตัวเป็นวังวนจากทุกด้านเข้าหาหวังหลิน

ขณะเดียวกันมารโบราณต้าเจียก็เริ่มร่ายมนต์ด้วยภาษาของเผ่าพันธุ์บัญชาโบราณ จากนั้นยื่นแขนขวาเข้าหาความว่างเปล่า ปรากฏดาบสีดำทมิฬหนึ่งพันฟุต พลันโยนมันเข้าหาหวังหลินทันที!

หวังหลินยังคงชี้ออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่ง วังวนสีดำที่กำลังเข้ามาหาเขาพลันหยุดลง แม้กระทั่งดาบทมิฬถึงกับลอยอยู่นิ่งๆกลางอากาศ

“เรียกขานสายลม!” หวังหลินเอ่ยเสียงเรียบ โลกสั่นสะท้าน หมอกสีดำหายไปและถูกแทนที่ด้วยสายลมทมิฬ ภายในสายลมมีเงามังกรหลายตัว ไม่ได้มีเพียงเก้าแต่ตอนนี้มีถึงสิบสามตัว!

มังกรดำสิบสามตัวพุ่งออกมาโจมตีมารโบราณต้าเจีย ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปจนต้าเจียต้องล่าถอย ดาวแปดดวงในดวงตาหมุนวนและเริ่มร่ายภาษาบัญชาโบราณ

ต้าเจียร้องคำรามออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “วิชามารโบราณ เขตแดน!” แขนขวาสร้างผนึกและโบกสะบัด เส้นสีดำปรากฏขึ้นเบื้องหน้าก่อตัวเป็นเขตแดน ข้างในและข้างนอกเหมือนกับเป็นอีกมิติที่แตกต่างกัน!

ไม่มีวิชาใดจากข้างนอกเขตแดนจะเข้ามาในเขตนี้ได้!

“วิชามารโบราณ กลืนสวรรค์!” หลังจากใช้วิชาเขตแดน ต้าเจียร้องคำรามอีกครั้ง พลังมารก่อตัวเป็นปากยักษ์ด้านหลังต้าเจียและพุ่งออกไปข้างหน้ากลืนกินทุกอย่างที่ขวางทาง

ปากขนาดใหญ่ราวกับโลกและราวกับมันสามารถกลืนกินโลกได้ทั้งใบในคำเดียว

ทว่าทั้งหมดนี้ไม่มีอันไหนทำให้หวังหลินเปลี่ยนสีหน้าเลย มังกรดำสิบสามตัวเหินเข้าหาตัวเจีย ประสานกันเปลี่ยนกลายเป็นหอกสีดำโดยไม่คาดคิด!

หอกสีดำสนิท ระเบิดพลังปราณสวรรค์พุ่งเข้าหาต้าเจีย!

“ตอนที่วิชาของอาจารย์ป๋ายฟ่านบ่มเพาะถึงขีดสุด มันสามารถเปลี่ยนกลายเป็นสมบัติของอาจารย์ได้ หลังจากอาจารย์สร้างวิชาที่มีชื่อเสียงขึ้นมา เขาใช้ความพยายามมากมายมหาศาลในการหลอมสมบัติให้กลายเป็นกฏแห่งโลก นับตั้งแต่นั้น ศิษย์คนใดที่สามารถบ่มเพาะวิชาจนถึงขีดสุดได้จะสามารถอัญเชิญสมบัติเพิ่มพูนพลังของวิชานั้นขึ้นมาได้ด้วย!” หวังหลินไม่มีความทรงจำที่พึ่งพูดขึ้นมาในหัวแต่เสียงนี้เป็นของฉิงชุ่ย เห็นได้ชัดว่าฉิงชุยมีเจตนาจะผนึกมันเอาไว้และปลดปล่อยมันยามที่หวังหลินบ่มเพาะวิชาถึงขีดสูงสุด

หอกทมิฬเข้าปะทะกับปากยักษ์ เกิดเสียงดังสั่นสะเทือนกึกก้อง ปากยักษ์กลืนสวรรค์ถูกแทงทะลุและแตกสลายกลายเป็นพลังมารนับไม่ถ้วน!

มันสามารถกลืนกินโลกได้แต่ไม่สามารถกลืนกินวิชาที่หวังหลินสร้างขึ้นด้วยระดับบ่มเพาะที่เขาครอบครองชั่วคราวนี้ได้! ลืมเรื่องต้าเจียไปได้เลย แม้กระทั่งป๋ายฟ่านเองก็คงตกตะลึงกับมังกรทั้งสิบสามตัว เพราะตัวป๋ายฟ่านเองสามารถอัญเชิญได้เพียงสิบเอ็ดตัวเท่านั้น!!

หลังจากทะลวงวิชากลืนสวรรค์ หอกทมิฬจึงเข้าปะทะกับวิชาเขตแดนจนทำให้โลกสั่นสะเทือน เส้นสีดำเกิดเสียงแตกร้าวและล่มสลาย!

วิชาเขตแดนสามารถแบ่งพื้นที่ออกเป็นสองมิติและหยุดยั้งวิชาทั้งหมดได้ แต่หากระดับบ่มเพาะของอีกฝ่ายสูงส่งเพียงพอ มันไม่มีเขตแดนอะไรจะขวางกั้นได้!

หอกทมิฬพุ่งเข้าไปในร่างต้าเจียแต่ไม่ได้แทงทะลุ มันกลับระเบิดออกมาแทนจนสร้างผลกระทบเหนือจินตนาการจนทำให้ร่างต้าเจียต้องแยกออกมา พลังมารไร้ก้นบึ้งถอยร่นและก่อตัวเป็นร่างต้าเจีย

อย่างไรก็ตามในแววตาหวาดกลัวยิ่งขึ้น เขาหันกลับมาเตรียมตัวจะวิ่งหนี

แต่หวังหลินจะปล่อยให้หนีไปได้อย่างไร? หวังหลินก้าวเดินอย่างมั่นคงพลางเอ่ยเสียงแผ่วเบา “เจ้าจะหนีไปไหนได้ ทุกอย่างพึ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น! มาให้ข้าใช้วิชาของขั้นที่สามจริงๆเสียเถอะ…”

ขณะที่จ้าเจียกำลังหลบหนี เขารู้สึกเหมือนวิ่งชนกำแพงเหล็ก สู้สึกได้ว่ากฏรอบๆผสานเข้ากับทะเลจนกลายเป็นกรงขังสมบูรณ์แบบ เขาไม่สามารถหนีไปได้จริงๆ!

พลันหันตัวกลับมา แววตาบ้าคลั่ง แปดดาวในแววตามารโบราณ มีสามดวงแตกสลายทันที!