1324. ออกจากเผ่าแพรฟ้า
เผ่าทาสของเหล่าเทพโบราณ เผ่าจันทรา!
ตอนที่เผ่าจันทราเกิดการทรยศต่อเหล่าเทพโบราณ พวกเขาได้รับการช่วยเหลือจากกลุ่มคนลึกลับกลุ่มหนึ่ง วิชาของพวกเขาน่าตกตะลึงยิ่งและแตกต่างจากกลุ่มคนดาราจักรโบราณอย่างสิ้นเชิงทั้งยังเชี่ยวชาญการใช้ผนึกเป็นอย่างดี
เพื่อการนั้นจึงช่วยเผ่าจันทราให้มีความมั่นใจในการทรยศเหล่าเทพโบราณมากขึ้น!
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งวันนี้เผ่าจันทราก็ยังไม่สามารถระบุตัวตนของเซียนลึกลับกลุ่มนั้นได้ แม้กระทั่งผู้อาวุโสขั้นที่สามในเผ่าก็ไม่รู้เรื่องนี้มากนัก
ลือกันว่ากลุ่มเซียนลึกลับที่ปรากฏตัวขึ้นมานั้นดูเหมือนจะทำข้อตกลงกับหลายเผ่าแต่ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับนางสนมจักรพรรดิเทพมากนัก…
คนกลุ่มนั้นได้มอบวิชาประหลาดให้แก่เผ่าจันทราซึ่งทำให้สามารถดูดซับพลังของเทพโบราณได้!
หวังหลินเริ่มขบคิด เขาค้นความทรงจำของชายชราและได้วิชานี้มา แต่มันไม่สมบูรณ์ วิชานี้ถูกเรียกว่า “วิชาจิตวิญญาณขั้นสูง” ไม่ใช่ว่าทุกคนจะฝึกฝนวิชานี้ได้และมันจำเป็นต้องมีสิ่งที่เรียกว่า “เมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณ!” เสียด้วย
คนลึกลับนั้นได้ทิ้งเมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณบางส่วนไว้ในร่างของคนในเผ่าจันทราด้วย พวกมันเป็นเหมือนปรสิตที่เติบโตอยู่ในสมาชิกเผ่าจันทรา
เผ่าจันทราจึงใช้วิชาจิตวิญญาณขั้นสูงนั้นเข้ากลืนกินเหล่าเทพโบราณที่ตายระหว่างสงคราม พวกเขาใช้มันเพื่อพัฒนาเผ่าของตนเองให้กลายเป็นหนึ่งในเผ่าที่ยิ่งใหญ่แห่งดาราจักรโบราณณ
หวังหลินขบคิด สีหน้ามืดมนขึ้น ยิ่งได้รับรู้ยิ่งรู้สึกว่ามันประหลาดเหมือนมีหมอกปกคลุมโลกทั้งใบ หากเขาไม่สามารถยกหมอกนี้ออกไปได้ คงไม่สามารถมองทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน
เขาดวงตาส่องสว่างขึ้นและสะบัดแขนขวาเก็บดัชนียักษ์เทพโบราณเข้าไปในมิติเก็บของ หลังจากจัดเรียงสิ่งของแล้วจึงมองดูพื้นดินและก้าวเท้าออกไป ออกไปจากดาวเคราะห์และปรากฏตัวในอวกาศ
หวังหลินลอยตัวอยู่ในอากาศพร้อมกับดวงดาราส่องสว่าง นึกถึงฉากเหตุการณณ์ประหลาดที่มีสตรีชุดขาว อย่างไรก็ตามในหัวเกิดการคำนวณ…
ผ่านไปสักพักหวังหลินมองไปยังทิศทางของภูเขาฟ้า คล้ายจะมองเห็นหลี่เฉียนเหมยและปรมาจารย์เต๋าความฝันอย่างเลือนลาง
เขาเผยสายตาอันซับซ้อนก่อนจะถอนหายใจ จากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงและลอยออกไปที่ชายขอบเผ่าแพรฟ้า!
ก่อนจะออกไปจากพื้นที่ดวงดาวของเผ่าแพรฟ้า ใต้ฝ่าเท้าหวังหลินปรากฏระลอกคลื่น เขาผสานเข้ากับโลกและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ระลอกคลื่นแพร่กระจายออกไปไกลและค่อยๆหายวับไปจากพื้นที่ดวงดาว
หวังหลินจากไป
วินาทีนั้นบนภูเขาฟ้า ปรมาจารย์เต๋าความฝันยังคงเล่นพิณและไม่ได้เงยศีรษะขึ้นมา หลี่เฉียนเหมยบ่มเพาะอย่างเงียบๆราวกับไม่ได้สังเกตสิ่งใดอื่น…
หวังหลินคุ้นชินกับการใช้บิดมิติเข้าผสานกับโลก ผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นจากไหนสักแห่งของดาราจักรโบราณ ระลอกคลื่นบิดเบี้ยวพร้อมกับมีร่างหนึ่งกำลังปรากฏ
สตรีชุดขาวลอยตัวอย่างน่าขนลุกอยู่นอกระลอกคลื่น ไม่รู้ว่านางปรากฏตัวขึ้นเมื่อไหร่ ราวกับนางพึ่งอยู่นอกเผ่าแพรฟ้าในลมหายใจก่อนหน้านี้และลมหายใจถัดมานางก็มาอยู่ที่นี่แล้ว
นางมองระลอกคลื่นอย่างสงบนิ่ง รอคอยร่างข้างใน
ทว่าขณะนั้นระลอกคลื่นพลันเปลี่ยนไป ร่างที่กำลังจะโผล่ออกมาดูเหมือนจะก้าวไปอีกครั้ง
เพียงเสี้ยวพริบตาเดียว ระลอกคลื่นทวีความรุนแรงและแพร่กระจายไปจนกระทั่งอ่อนแรงลงจนหายไป
สตรีชุดขาวเผยแววตาแสงประหลาดเป็นครั้งที่สอง นางมองดูตำแหน่งที่ระลอกคลื่นหายไป จากนั้นร่างกายค่อยๆหายวับ
นางปรากฏตัวอีกครั้งในพื้นที่อีกแห่งของดาราจักรโบราณ นางเป็นเหมือนกับนักพยากรณ์ วินาทีที่ปรากฏตัว ระลอกคลื่นดังกึกก้องเบื้องหน้านาง
ระลอกคลื่นปรากฏส่งเสียงดังสนั่น ทว่าครั้งนี้นางยกแขนขวาขึ้นมาและโบกสะบัด
ระลอกคลื่นถูกผ่ากลางและแตกสลาย!
พลังดั้งเดิมภายในกลิ่นอายพรั่งพรูดุจพายุและก่อตัวเป็นวังวนยักษ์กว้างหลายหมื่นฟุต พลังดั้งเดิมข้างในถูกดูดเข้าไป วิชาเคลื่อนที่พริบตาทั้งหมดไร้ประโยชน์เบื้องหน้าวังวนนี้!
ชั่วขณะที่ระลอกคลื่นแตกสลายและปรากฏวังวน ร่างหวังหลินปรากฏตัวออกมาจากความว่างเปล่า ห้าแก่นแท้ถูกซ่อนอยู่ในดวงตา ทำให้เขาเห็นสตรีชุดขาวในวังวน!
“เจ้าป้องกันไม่ให้ข้าหนีไปหลายครั้งได้ยอดเยี่ยมมาก เจ้ามีเจตนาอะไร?” หวังหลินเอ่ยเสียงราบเรียบและสงบนิ่ง
นางไม่ได้พูด เพียงแต่ยกแขนขวาและชี้หาหวังหลิน!
เพียงแค่ชี้ วังวนในความว่างเปล่าจึงหมุนเร็วขึ้นถึงขีดจำกัดและลอยเข้าหาหวังหลิน
หวังหลินรู้สึกเหมือนตนเองอยู่ในโคลนตมและไม่สามารถเป็นอิสระจากวังวนได้ เขาสะบัดแขนปรากฏเงากวางสองตัวขึ้นในง่ามนิ้ว เงากระบี่สิบล้านสายปรากฏขึ้นมาสร้างพลังรุนแรงกวาดใส่วังวนรอบๆ
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว วังวนหยุดชะงักไปชั่วจังหวะภายใต้พลังของเงากระบี่ หวังหลินรีบถอยและกำลังจะออกไปจากวังวน
สตรีชุดขาวมองหวังหลินอย่างเงียบเชียบ ขณะที่หวังหลินล่าถอย นางชี้ไปข้างหน้าอีกครั้ง! คราวนี้มีร่างเงามือยักษ์หนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังหวังหลิน ฝ่ามือดูเหมือนจะถูกสร้างจากหินหยกและยื่นเข้าหาหวังหลินรุนแรง
เงามือยักษ์ปรากฏขึ้นฉับพลันและรวดเร็วมาก มันคว้าหวังหลินในเสี้ยวพริบตาและจับไว้แน่นหนา
ขณะเดียวกันนางก็เข้ามาใกล้ในพริบตา ทั้งสองห่างกันน้อยกว่าห้าฟุต!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา รวดเร็วเหลือเชื่อ ราวกับหวังหลินไม่มีพลังพอจะต่อสู้นางกลับ!
หวังหลินไม่ได้ดิ้นรน แต่กลับยอมให้ฝ่ามือนั้นเข้าจับเขา จดจ้องมองสตรีชุดขาวพร่าเลือนเบื้องหน้าและเอ่ยออกมา “เจ้าเป็นใครกัน?”
นางมองหวังหลินและเอ่ยขึ้นมาเป็นครั้งแรก “นางสนมฟ้า ลั่วหลาน…” น้ำเสียงงดงามยิ่งและมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด
“หนึ่งในแปดนางสนมจักรพรรดิเทพ!” หวังหลินหรี่สายตา
นางพยักหน้าและเดินเข้าหาจนห่างหวังหลินน้อยกว่าเจ็ดนิ้ว กลิ่นหอมเบาบางโผล่ออกมาจากร่างกายลอยเข้าสู่จมูกหวังหลิน แต่เขาไม่ได้กลิ่นอะไรเลย…
“เดิมทีข้าไม่ได้ต้องการดูดซับพลังเทพของเจ้า แต่เมื่อเจ้าสามารถมองเห็นข้า…ข้าก็ไม่รออีกแล้ว…” นางอ้าปากห่างจากหวังหลินไม่น้อยกว่าเจ็ดนิ้ว แทบประจัญหน้ากันและนางไม่พร่ามัวอีก รูปร่างของนางชัดเจนในสายตาหวังหลิน
เมื่อหวังหลินเห็นรูปร่างนางได้ชัดเจน รูม่านตาหดลง สายฟ้าสั่นสะเทือนในใจและตกตะลึงไปชั่วขณะ
ใบหน้าของนางคือลี่มู่หวาน!
วินาทีที่หวังหลินตกอยู่ในความตะลึงงันและความคิดสั่นสะท้าน ริมฝีปากนางสั่นเทา สูดลมหายใจออกและค่อยๆสูดหายใจเข้า
ดวงดาวเทพโบราณปรากฏกลางหน้าผากหวังหลินและหมุนติ้ว ควันสีทองเบาบางโผล่ออกมาจากดวงดาว!
เดิมทีนางมีท่าทีสงบนิ่งแต่พลันเผยความตื่นเต้นและความโลภออกมา ควันสีทองกำลังจะถูกนางดูดเข้าไปในปาก
ทว่าวินาทีนั้นสายตางุนงงของหวังหลินหายไปและถูกแทนที่ด้วยความกระจ่างสดใส!
“โลก!” โลกใบหนึ่งปรากฏขึ้นมาดุจสายลมหนาวและกะพริบวูบวาบจากร่างหวังหลิน แสงสีดำโผล่ออกมาจากร่างกาย!
โลกแห่งสายลมและสายฝนที่มีเพลิงนรกานต์ของหวังหลินเกิดการปะทุ!
สตรีชุดขาวอยู่ใกล้หวังหลินเกินไป ขณะที่แสงน่ากลัวกะพริบวูบวาบ โลกแห่งสายลมและสายฝนพลันขยายออกไปหมื่นฟุต นางไม่สามารถทำอะไรได้และโดนโลกใบนั้นผลักออกไป!
สีหน้านางเปลี่ยนไปมหาศาล!
ขณะเดียวกัน ควันสีทองหดตัวลงในวินาทีที่โลกขยายออก ไม่มีส่วนไหนถูกนางสูดเข้าไปและทั้งหมดกลับกลายเป็นดวงดาวเทพโบราณ
กระบี่โลหิตลอยรอบตัวหวังหลินพร้อมกับแสงโลหิตมหึมากะพริบวูบวาบ มันแทงใส่มือหยกที่รัดหวังหลินอยู่ มือหยกพังทลายและหวังหลินได้รับอิสระ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่พึ่งเกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งในแผนของหวังหลิน เขาต้องการรู้ตัวตนของนางและนางมีเป้าหมายอะไร!
หลังจากรู้ทั้งหมดนี้เขาจึงสามารถเผชิญหน้ากับนางได้!
สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นคือเขาใช้โอกาสเสี่ยงนี้เพื่อพิสูจน์สิ่งที่เขาคาดเดาเกี่ยวกับนางจากตอนที่เจอครั้งแรก!
แม้นางจะถูกโลกแห่งสายลมและสายฝนผลักออกไปหมื่นฟุต ในแววตานางมีแสงกะพริบเย็นเยียบ โบกสะบัดแขนขวาและปรากฏรอยแยกอวกาศขนาดยักษ์ขึ้นในความว่างเปล่า รอยแยกนี้ดูเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางทาง มันพุ่งตรงเข้าหาหวังหลิน
ส่วนตัวนางเองก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน!
หวังหลินเยาะเย้ยพลางให้โลกรอบๆตัวหดลงจนกลายเป็นม่านป้องกันร้อยฟุต ขณะเดียวกันยกนิ้วขวาขึ้นมาและเอ่ยเสียงเย็นเยียบ “หากเจ้ามาด้วยร่างดั้งเดิม ข้าคงไม่สามารถเทียบได้ แต่เพียงแค่ร่างอวตารนี้ไม่สามารถหลอกลวงสายตาข้าได้!”
เมื่อหวังหลินพูดออกไป สีหน้าท่าทางของนางเปลี่ยนไปมหาศาล นางไม่เคยคิดว่าเขาจะมองออกว่านางเป็นแค่ร่างอวตาร!
สตรีชุดขาวกล่าวขึ้นมาพลางเข้าประชิด “ต้องเป็นปรมาจารย์เต๋าความฝันที่เป็นคนบอกเจ้า!”
“ประทับพลิกสวรรค์!” แขนขวาหวังหลินกระแทกลงไปทันที! โลกในสายตาหวังหลินเปลี่ยนไป โลกภายนอกเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
……………….