1374. การมาถึงของปรมาจารย์ซือโม่

ตอนที่ชายชรานำผลึกเพลิงอัคคีออกมา หวังหลินจำมันได้ เขาเคยเห็นมันมาก่อนและใช้เวลาหลายปีฟื้นตัวอยู่กับมัน

ในดาราจักรพันธมิตรเซียน ลึกเข้าไปภายในอวกาศที่กำลังเผาไหม้ของเผ่าวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์ มีก้อนหินสีขาวก้อนใหญ่ลอยอยู่ ซึ่งเป็นจุดที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนเก่าบ่มเพาะ

ผลึกเพลิงอัคคีของดินแดนตกสวรรค์เป็นก้อนหินสีขาวเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน!

‘หรือว่าจักรพรรดิจะเกี่ยวข้องกับสำนักวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์…’ หวังหลินไม่ได้เป็นมิตรกับสำนักวิหคเพลิงมากนัก แต่เขาเป็นหนี้จักรพรรดิวิหคเพลิงคนเก่าอย่างมาก เป็นความเมตตาที่หวังหลินไม่มีวันลืม

จิตวิญญาณของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนเก่าและการอุทิศบ่มเพาะหลายหมื่นปี ในใจหวังหลินเต็มไปด้วยความเคารพ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนเก่าเหมือนกับจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก สิ่งแตกต่างเดียวก็คือคนหนึ่งคุ้มครองสำนักจตุรศักดิ์สิทธิ์ ส่วนอีกคนคุ้มครองทั้งดินแดนชั้นใน

สิ่งที่หวังหลินตื่นเต้นคือสิ่งที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนเก่าได้บอกเขา

“ข้าชื่อหลิวหยุน ข้าถือกำเนิดในโลกผู้ฝึกปราณโบราณ ข้ากลายเป็นเด็กปรุงยาของจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่ ข้าต้องขอบคุณจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่ที่ไม่ทอดทิ้งข้าและสอนการบ่มเพาะปราณ ในอายุ 1,327 ปีข้าบรรลุความสำเร็จการเป็นผู้ฝึกฉี ข้าติดตามจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์และเป็นพยานรู้เห็นความรุ่งโรจน์ของสำนักวิหคเพลิง…”

“ในอายุ 11,463 ปี เผ่ารอยสักรุกรานจากข้างนอกและก่อความวุ่นวายขึ้นในโลกนี้ สำนักวิหคเพลิงช่วยแดนสวรรค์ต่อสู้กับเผ่ารอยสัก! หลังจากนั้นจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่พร้อมกับจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนมุ่งหน้าไปที่โลกภายนอก ก่อนที่เขาจากไป ได้แต่งตั้งข้าเป็นจักรพรรดิวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่ห้า!”

สายตาหวังหลินยังคงจับจ้องบนผลึกเพลิงอัคคี ดวงตาส่องสว่าง

‘จักรพรรดิวิหคเพลิงคนเก่าบอกว่าจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่พร้อมด้วยจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนไปที่ดินแดนชั้นนอก จากนั้นก็ไม่ได้รับข่าวอะไรจากพวกเขาอีก…ดินแดนตกสวรรค์ครอบงำคนที่เป็นของสำนักวิหคเพลิง…หรือว่าจะเป็นจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่กลับมาดินแดนตกสวรรค์เมื่อครั้งนั้น?’

‘ดูจากเวลา ไม่น่าจะใช่…’ หวังหลินระงับความตื่นเต้นแรกเอาไว้และเริ่มคิด หลังจากนั้นสักพักก็ยังคงไม่มั่นใจและถอนหายใจเฮือกใหญ่

‘ข้าจะรู้เรื่องนี้อีกไม่นานหรือหลังจากนั้น ไม่คิดว่าความลับขนาดนั้นจะถูกพบในดินแดนตกสวรรค์แห่งนี้…หากที่นี่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่สี่จริง เช่นนั้นบางทีข้าอาจจะปลุกวิหคเพลิงครั้งที่สี่ได้สำเร็จ!! จากนั้นเปลวเพลิงของข้าก็จะเป็นเพลิงอมตะที่สามารถจุดเพลิงจากความโกรธในตัวศัตรูและเผาไหม้เป็นเถ้าถ่านได้!’

‘เมื่อถึงตอนนั้น แม้แก่นแท้เพลิงของข้าไม่สมบูรณ์ เปลวเพลิงปัจจุบันข้าคงเล็กน้อยไปเลย! ตอนนั้นข้าไม่สามารถมองทะลุผลึกนี้ได้ แต่ตอนนี้หลังจากผ่านการปลุกครั้งที่สาม ข้าสามารถทำให้ผลึกนี้ระเบิดด้วยพลังทำลายล้างที่สามารถทำลายได้แม้แต่สวรรค์!’ หวังหลินสะบัดแขนและเก็บผลึกไว้ในมิติเก็บของ

ในมิติเก็บของมีรูปปั้นหินอยู่ด้วย รูปปั้นนี้เป็นรูปร่างของจักรพรรดิวิหคเพลิงคนเก่า เขาประคองท่าใช้นิ้วชี้ใส่กลางหน้าผาก

สัมผัสวิญญาณกวาดผ่านรูปปั้นหิน ขบคิดเล็กน้อย สายตาเลื่อนไปที่หุ่นเชิด

หุ่นเชิดตัวนี้เป็นชายวัยกลางคน มันยืนนิ่งหน้าตาซื่อๆ ไม่ไหวติง สัมผัสวิญญาณของหวังหลินพุ่งออกไปล้อมรอบหุ่นเชิด จากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นเข็มมากมายแทงทะลุเข้าใส่

สัมผัสวิญญาณของหวังหลินค่อยๆ ชอนไชไปทีละนิ้วพยายามมองทะลุผ่านความลับของมัน ขณะที่เวลาค่อยๆ ผ่านไปสีหน้าหวังหลินจึงเครียดยิ่งขึ้น

หุ่นเชิดตัวนี้ไม่มีเลือดเนื้อแต่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยผลึกประหลาด ผลึกนี้ทั้งอ่อนนุ่มและเล็กมาก

ส่วนกระดูกของมันถูกสร้างขึ้นมาจากผลึกเช่นกัน แต่ผลึกนี้แข็งแกร่งมากและปลดปล่อยพลังดั้งเดิมทรงพลัง มีชั้นแสงบางๆ หนึ่งชั้นในหุ่นเชิดและมันเหนียวมาก เมื่อสัมผัสวิญญาณหวังหลินพยายามเข้าไป เขากลับถูกหยุดเอาไว้

ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง ใช้สัมผัสวิญญาณพุ่งเข้าไปในหุ่นเชิดและพุ่งใส่ม่านป้องกันนั้น

ปัง

ร่างหุ่นเชิดสั่นเทา หวังหลินยืนขึ้นทันที สัมผัสวิญญาณสามารถทำลายหุ่นเชิดได้แต่ไม่สามารถทะลวงผ่านม่านป้องกันนั้นไปได้!

วินาทีนั้นหากเขาไม่ถอนสัมผัสวิญญาณมาได้เร็วพอ ม่านแสงนั้นคงทำลายความลับภายในทั้งหมดโดยไม่ปล่อยให้ใครรู้

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง สีหน้าเคร่งขรึม

“หุ่นเชิดนี่น่าสนใจ…” ยื่นแขนขวาออกไปให้หุ่นเชิดลอยเข้ามาหยุดห่างไปสามนิ้ว หวังหลินเอามือทาบบนหน้าอกหุ่นเชิดได้ง่ายๆ

สัมผัสวิญญาณโผล่ออกไปอีกครั้งและผ่านมือขวาไป มันกำลังจะยื่นเข้าสู่หุ่นเชิดอีกครั้งแต่ร่างหวังหลินสั่นเทาและร้องเสียงประหลาดใจ

‘มีเส้นชีพจรอยู่ในหุ่นเชิด!!’ การอยู่ใกล้หุ่นเชิดและสัมผัสมันทำให้หวังหลินสังเกตสิ่งที่เขาละเลยไปก่อนหน้านี้

เขาเห็นเส้นชีพจรที่ซ่อนตัวอย่างมิดชิดซึ่งแห้งขอดไปแล้วและการถูกพบภายในร่างหุ่นเชิดถือว่ามีความแตกต่างกันอย่างยิ่ง

‘นี่มัน…’ ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง สูดลมหายใจเย็นเข้าปอด มองดูอย่างละเอียดอีกครั้งและตกตะลึง

‘นี่มันไม่ใช่หุ่นเชิด แต่เป็นเซียน!! หุ่นเชิดตัวนี้ถูกสร้างขึ้นจากการปรับแต่งเซียนด้วยวิธีการบางอย่าง!’ หวังหลินมองดูหุ่นเชิดเงียบๆ

หุ่นเชิดไร้สีหน้าท่าทาง ดวงตากลวงโบ๋ไร้สัญญาณชีวิตหรือสติปัญญา

‘ผลึกกำลังแทนที่เลือดเนื้อของหุ่นเชิด…มันคุ้นๆ ราวกับข้าเคยเห็นมก่อน…’ หวังหลินขบคิดก่อนจะมีแววตามุ่งมั่น

‘ความลับของหุ่นเชิดน่าจะถูกช่อนอยู่ในม่านป้องกัน แค่ข้าเข้าไปข้างในได้ก็จะเห็นความลับของมัน!’ สัมผัสวิญญาณหวังหลินเคลื่อนตัว อักขระสายฟ้าในดวงตาขวากะพริบวาบก่อนจะลอยออกไป

ตลอดถ้ำถูกปกคลุมอยู่ในสายฟ้า ส่งเดียงสนั่นกึกก้อง สายฟ้าแพร่กระจายออกไปจากในถ้ำทำให้ใบหน้าสมาชิกเผ่าแมงป่องทมิฬต้องซีดเผือดและมองดูถ้ำกันทั้งหมด

การกระตุ้นอักขระสายฟ้าทำให้ระดับบ่มเพาะหวังหลินเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล แม้กระทั่งสัมผัสวิญญาณยังเหมือนพายุสายฟ้า มันพุ่งเข้าใส่ม่านป้องกันในตัวหุ่นเชิด

เมื่อสัมผัสวิญญาณปะทะเข้าใส่ เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ม่านแสงเริ่มพังทลายราวกับไม่สามารถทนต้านได้ ทว่าขณะเดียวกันสิ่งที่อยู่ข้างในก็เริ่มพังทลายไปด้วยเพื่อไม่ให้ใครเห็นความลับภายใน!

ทว่าในวินาทีนั้น ดวงตาหวังหลินพลันส่องสว่างขึ้นและร้องตะโกน “หยุด!”

เพียงคำเดียว เขาหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดทั้งมวล ทุกอย่างที่อยู่ในหุ่นเชิดถูกหยุดไปเช่นกัน ทว่าแสงเพียงหยุดได้แค่ชั่วครู่ก่อนที่มันจะกลับคืนสู่ปกติและพังทลาย

หุ่นเชิดที่ถูกหยุดการพังทลายก็เช่นกัน มันระเบิดและเกิดคลื่นกระแทกกระจายออกไปกลายเป็นเสียงดังลั่น

ภูเขาสั่นไหว ก้อนหินหล่นลงมาจำนวนมาก หากไม่มีเขตอาคมที่หวังหลินวางเอาไว้มันคงกลายเป็นซากปรักหักพังราบเรียบ แม้แต่ดาวเคราะห์ยังสั่นไหวรุนแรง

สมาชิกเผ่าแมงป่องทมิฬมองดูถ้ำด้วยความหวาดกลัว ชายชราเผยรอยยิ้มขมขื่น เขาสัมผัสกลิ่นอายอันคุ้นเคยจากคลื่นกระแทกได้ จึงรู้ว่าหุ่นเชิดนั้นคล้ายจะโดนทำลายไปแล้ว

ถ้ำเต็มไปด้วยฝุ่นควัน แต่ไม่นานก็ค่อยๆ สงบ หวังหลินยืนอยู่ด้วยแววตาเป็นประกาย แม้วิชายับยั้งทำได้แค่หยุดการพังทลายชั่วครู่แต่มันก็ยังทำให้เขาได้เห็นความลับภายใน!

เขาเห็นวิญญาณดั้งเดิมกำลังลอยอยู่ข้างใน! วิญญาณดวงนี้ดูเหมือนหุ่นเชิดไม่มีผิดเพี้ยน! การค้นพบนี้ทำให้หวังหลินมั่นใจว่าหุ่นเชิดคือเซียน!

ตอนที่หุ่นเชิดพังทลาย ผลึกที่ใช้แทนเลือดเนื้อก็แตกสลาย ราวกับสายฟ้าผ่าลงกลางใจหวังหลินและจำได้ว่าทำไมมันถึงดูคุ้นเคย!

ในดินแดนวิญญาณปีศาจ เขาได้เห็นศีรษะเทพโบราณอยู่หลายหัวซึ่งมีผลึกบางส่วนทิ้งเอาไว้บนรอยแผลและมันดูคล้ายคลึงกับผลึกพวกนี้เป็นอย่างยิ่ง!

เขายังมีขวดที่บรรจุผลึกนั้นซึ่งเก็บมาจากรอยแผลบนศีรษะเทพโบราณ!

หวังหลินค่อยๆ คว้าเบาะแสบางอย่างได้แต่ก็ยุ่งเหยิงมากและไม่สามารถเชื่อมต่อเข้าด้วยกันได้

‘จักรพรรดิแห่งดินแดนตกสวรรค์…เขาเป็นใครกัน?’ หวังหลินขบคิดเงียบๆ พร้อมกับประตูถ้ำเปิดขึ้นและมีคนเดินเข้ามา

‘ผู้อาวุโสแมงป่อง นำทางไปยังดาวเคราะห์เซียนที่มีผู้อาวุโสตกสวรรค์ที่ใกล้ที่สุด!’ หลังจากได้ยินเสียงหวังหลิน ชายชราจากเผ่าแมงป่องทมิฬรีบพยักหน้าและนำทางไป

ณ ตอนนี้มีระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในอวกาศนอกดินแดนตกสวรรค์ ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินออกมา เขาคือปรมาจารย์ซือโม่ที่กำลังไล่ตามหวังหลิน ดวงตามืดมนเผยแสงประหลาดจ้องมองพื้นที่ดวงดาวข้างหน้าที่ไม่อยู่ในอำนาจของสภาราชันย์

‘ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วทำนายว่าเขากำลังซ่อนตัวอยู่ในดินแดนตกสวรรค์…ที่นี่เป็นสถานที่วุ่นวายมาก ดังนั้นข้าต้องระมัดระวังตัว…ดีที่ข้าเคยมาที่นี่ก่อนและช่วยหัวหน้าของเผ่ามังกรหุ้มเกราะหรือก็คือผู้อาวุโสตกสวรรค์ลำดับเก้าเอาไว้ การใช้เขายืนยันสถานะให้ข้าก็ไม่น่าจะมีปัญหา!’

ปรมาจารย์ซือโม่ขบคิด พุ่งเข้าไปหาดินแดนตกสวรรค์

“ข้าต้องหารเขาพบให้เร็วที่สุด และค้นวิญญาณดูเพื่อหาความลับการกระตุ้นประตูมหาดับสูญโดยไม่ใช้เพลิงนรกานต์!”

…………………………………………..