1409. เผาไหม้เป็นสัญญาณ
สตรีในอดีตผู้นั้นดุจผีเสื้อซึ่งเปลี่ยนกลายเป็นดวงวิญญาณในมือหวังหลิน เขาพยายามถือมันไว้แต่คว้าได้แค่อากาศเนื่องจากวิญญาณของนางลอยขึ้นจากอ้อมแขนเขาสู่ท้องฟ้า
ดวงตาของยังเต็มไปด้วยความรู้สึกและอ่อนโยนพร้อมกับอายุที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น อายุขัยทั้งหมดผ่านมาเปลี่ยนเส้นผมนางให้กลายเป็นสีขาว นางหลับตาลงและฉากเหตุการณ์นี้ทำให้หวังหลินไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต
นางยกแขนขวาขึ้นมาสัมผัสใบหน้าหวังหลินเป็นครั้งสุดท้าย แต่นางสูญเสียแรงทั้งหมดระหว่างทางและแขนก็ตกลงไป หยดน้ำตาไหลรินลงบนพื้นและเปลี่ยนกลายเป็นดอกไม้ที่อาจจะเบ่งบานหรือไม่เบ่งบานในฤดูถัดไป
พริบตาเดียวหลายพันปีได้ผ่านไป อดีตนั้นดุจช่วงเวลาที่หายวับไป
เวลานับพันปีไม่ถือว่ายาวนานแต่มากพอจะลืมเลือนทุกสิ่งอย่าง ทว่าหวังหลินไม่ลืมและจดจำไว้ตลอดกาล…ตอนนี้ราวกับเวลาได้หวนคืนมาและหวังหลินกำลังอุ้มคนที่เขาไม่ต้องการยอมแพ้ เพราะครั้งก่อนลี่มู่หวานเปลี่ยนกลายเป็นเศษดวงวิญญาณ เขาจึงไม่สามารถคว้าสิ่งใดได้
แต่ตอนนี้แม้ลี่มู่หวานจะเป็นแค่ภาพมายา นางสมจริงจนหวังหลินรู้สึกเหมือนกำลังกอดอุ้มโลกเอาไว้…เว้นเสียว่าตอนนี้เขาไม่มีความแข็งแกร่ง เขาไม่มีร่างกายจะโอบอุ้มนางได้ต่อไป
แขนหวังหลินค่อยๆหายไปพร้อมกับเปลวเพลิงทมิฬที่เผาไหม้และเปลี่ยนกลายเป็นอากาศธาตุ สองแขนลอดผ่านร่างลี่มู่หวานและหายไป
ใบหน้าเขาเปลี่ยนจากวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว ราวกับกาลเวลาผ่านเข้ามาและเปลี่ยนให้กลายเป็นชายชรา จากนั้นเขาก็โปร่งใส…ราวกับอดีตหวนกลับ มีเพียงตำแหน่งของทั้งคู่ที่เปลี่ยนกัน
สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนคือความอ่อนโยนในสายตาของเขาพร้อมๆกับร่างที่หายไป ท้ายที่สุดเพลิงทมิฬก็ครอบงำเพลิงสีฟ้าทั้งหมด หวังหลินหายไปจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิง
สายตาภายใต้เพลิงทมิฬได้ห่างไกลออกไป ห่างไกลออกไปจากลี่มู่หวาน
ร่างลี่มู่หวานตกลงกระแทกพื้นพร้อมกับมองดูสายตานิรันดร์ในท้องฟ้า ความคิดจิตใจสั่นสะท้าน
นางดิ้นรนร้องคำราม “ท่านเป็นใครกัน?!” ในใจนางมีความเจ็บปวดไม่รู้สาเหตุ นางไม่รู้ว่าความเจ็บปวดนี้มาจากไหนแต่มันกลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เพลิงแห่งเวรกรรรมถูกจุดขึ้นมาและทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง แต่มันไม่สามารถทำลายจิตใจแห่งเต๋าของหวังหลินและความทรงจำเขาได้!
‘เพลิงแห่งเวรกรรมถูกสร้างขึ้นมาด้วยความหลงใหลของข้า ข้าได้ใช้ความหลงใหลของข้าบ่มเพาะฝึกฝนและฝึกเซียนมาทั้งชีวิตก็เพื่อนาง!’
‘สวรรค์ช่างไร้หัวใจและต้องการลบเลือนความหลงใหลทั้งหมด แต่ความหลงใหลของข้าเปลี่ยนกลายเป็นเพลิงแห่งเวรกรรมไปแล้ว แม้แต่สวรรค์ก็ไม่สามารถเอามันไปได้!’
‘หากเพลิงแห่งเวรกรรมนี้ต้องการเผาไหม้ร่างกายข้า หากเพลิงแห่งเวรกรรมต้องการทำลายข้า ข้าจะไม่หยุดมัน! เพลิงนี้คือความหลงใหลในชีวิตข้า มันคือเต๋าของข้า!’
‘ฝึกฝนเต๋าแห่งสวรรค์ไร้หัวใจจะมีจุดประสงค์อะไร? ข้าบ่มเพาะด้วยความหลงใหลและใช้ความหลงใหลสร้างวัฏจักรแห่งเวรกรรมขึ้นมา แล้วอย่างไรถ้าข้าไม่ได้ไปสวรรค์? แล้วอย่างไรถ้าข้าไปนรก? ตราบใดที่นรกเป็นอิสระ มันจะแย่ได้อย่างไร?!’
ขณะที่เพลิงแห่งเวรกรรมกำลังทำลายเขา วิหคศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงร้องกึกก้องอันน่าตะลึง!
วิหคศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นในเพลิงทมิฬ วิหคตัวใหญ่มากและมันไม่ได้มีสีฟ้าอีกแล้วแต่กลับเป็นสีดำ! ราวกับวิหคเพลิงทมิฬที่กำลังกลับมาเกิดในเพลิงทมิฬ
เสียงร้องของวิหคศักดิ์สิทธิ์ดังกึกก้องไปทั่วทั้งโลก ทะลุผ่านบททดสอบทมนุษย์และแพร่กระจายออกไปจากก้านธูปบนหลังเต่า สั่นไหวไปทั่วทั้งดาวมหาจักรพรรดิ!
ชายหนุ่มหล่อเหลารอคอยมาแล้วหลายวันแต่เขาไม่กระวนกระวายเลย เขาเพิ่งนำลูกท้อออกมาอีกลูกและกำลังจะกัดกินแต่ทันใดนั้นร่างกายสั่นเทา จ้องมองก้านธูปดอกแรก!
เสียงร้องวิหคศักดิ์สิทธิ์ดังกึกก้องไปทั่วโลก!
ปรมาจารย์เต๋าความฝันมีแววตาเปล่งประกาย ภายในก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน
‘เสียงร้องของวิหคศักดิ์สิทธิ์…นี่มันไม่ใช่วิหคศักดิ์สิทธิ์ธรรมดา นี่มัน…’
เสียงร้องวิหคศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่ใช่ธรรมดาจริงๆ มันมีธรรมชาติของการฝืนชะตาอันทรงพลังซึ่งไม่มีวันยอมแพ้ ดูเหมือนมันออกมาจากนรกมากกว่าสวรรค์เสียอีก!
‘เป็นไปไม่ได้! ยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว ทำนายอนาคตเจ้าเด็กน้อยนั่นว่าจะเผชิญบททดสอบแห่งชีวิตและความตายที่ยากจะผ่านพ้น!’ ปรมาจารย์ซือโม่มีสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาลพลางจ้องมองธูปดอกแรกไปด้วยกัน
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วก็เผยสีหน้าตกตะลึงเช่นเดียวกัน แขนขวาที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าถึงกับขยับเร็วขึ้นจนกลายเป็นภาพลวงตา แต่ทว่านิ้วมือนางสั่นเทา ปลายเล็บฉีกขาดจนโลหิตไหล ราวกับมีพลังสายหนึ่งหยุดการทำนายของนางเอาไว้! เหมือนกับว่าสถานการณ์ตอนนี้ของหวังหลินอยู่นอกเหนือพลังที่นางจะทำนายได้!
วิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สองเผยท่าทีตื่นเต้นและหัวเราะ ดวงตาส่องสว่าง ในฐานะ วิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สอง เขาเข้าใจเสียงร้องของวิหคศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นอย่างดี เพียงแค่ ได้ยินก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในบททดสอบมนุษย์ได้แล้ว!
‘เยี่ยมมากเจ้าหนู เขาสามารถจุติวิหคศักดิ์สิทธิ์ขึ้นใหม่ภายใต้เพลิงแห่งเวรกรรม!! หลังจากนี้ก็จะเป็นวิบากกรรมทั้งเก้า นี่คือส่วนที่ยากที่สุด!’
มีเพียงชายชราบนกิ้งก่าที่ยังหลับตาราวกับไม่มีอะไรทำให้เขาสนใจ
สตรีด้านข้างปรมาจารย์เต๋าความฝันกำลังจ้องมองก้านธูปดอกแรก นางกัดปลายลิ้น หยาดน้ำตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนกำลังหลั่งไหล
ภายในบททดสอบมนุษย์ วิหคศักดิ์สิทธิ์สีดำสยายปีกของมันออกมาและทะยานขึ้นไปในท้องฟ้า ร่างกายปกคลุมด้วยเพลิงทมิฬไร้ขอบเขตและเปล่งอุณหภูมิสูงยิ่งเกินจินตนาการ ทว่าอุณหภูมิไม่ได้ส่งผลกระทบต่อโลกนี้เลยและถูกควบแน่นอยู่ในร่างวิหคศักดิ์สิทธิ์
เสียงร้องของวิหคศักดิ์สิทธิ์ยิ่งดังขึ้นและมีความผันผวนที่สามารถทำให้ความคิดใครต่อใครต้องตกตะลึง!
วิหคศักดิ์สิทธิ์ทมิฬถูกสร้างขึ้นด้วยวิญญาณของหวังหลิน!
“เพลิงแห่งเวรกรรมได้จุดขึ้นแล้วและจะเผาไหม้วัฏจักรแห่งเวรกรรม ช่วยให้ วิหคศักดิ์สิทธิ์ของข้าตื่นเป็นครั้งที่สี่!” วิหคศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อมาถึงด้านบน เปลวเพลิงทมิฬปะทุออกมาจากร่าง
มองไกลๆเปลวเพลิงนี้ดูเหมือนคบเพลิงยักษ์ หัวใจของเปลวไฟคือวิหคศักดิ์สิทธิ์กำลังเต้นระบำ!
“ด้วยเพลิงแห่งความหลงใหลของข้า…” น้ำเสียงหวังหลินเอ่ยดังกึกก้อง เปลวเพลิงรอบหวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นทะเลเพลิงและแพร่กระจายโดยมี วิหคศักดิ์สิทธิ์เป็นจุดศูนย์กลาง
พริบตาเดียวทั่วทั้งท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเพลิงทมิฬแต่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดในบททดสอบมนุษย์จะรู้สึกถึง!
ทะเลเพลิงที่ปกคลุมท้องฟ้ายิ่งรุนแรงขึ้นและรุนแรงขึ้น เป็นเสมือนคลื่นรุนแรงกวาดข้ามผ่านท้องฟ้า
“ก้านธูปมนุษย์ ลุกไหม้!!” เสียงคำรามของหวังหลินกลายเป็นเสียงของวิหคศักดิ์สิทธิ์และแพร่กระจายข้ามท้องฟ้า ทะเลเพลิงพลันแคบเข้ามาหาหวังหลินและเปลี่ยนกลายเป็นเสาเพลิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
วิญญาณหวังหลินได้สร้างขึ้นมาใหม่อยู่เหนือวิหคศักดิ์สิทธิ์ทมิฬที่อยู่ในเปลวไฟ เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและสะบัดแขน
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
เสียงดังสนั่นกึกก้องข้ามท้องฟ้าและเปลี่ยนกลายเป็นพลังที่ต้องการฉีกท้องฟ้าให้เปิดออก
วินาทีนี้มีควันสีดำหลายสายโผล่ออกมาจากก้านธูปดอกแรกบนหลังเต่ายักษ์!
“ลุกไหม้!!”
“ก้านธูปดอกแรกลุกไหม้แล้ว!!”
“มาดูกันว่าเขาอยู่ได้นานแค่ไหน!!” เหล่าเซียนรอมาหลายวันและกำลังร้อนใจ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขากลัวจักรพรรดิน้อยก็คงจากไปแล้ว อย่างไรก็ตามตอนนี้ทั้งหมดมองดูควันสีดำที่กำลังพวยพุ่งขึ้นไป
คราแรกควันสีดำเป็นเสมือนผ้าแพร แต่ในไม่นานมันก็เพิ่มขึ้นเหมือนสัญญาณเพลิง อุณหภูมิที่สูงเริ่มแพร่กระจายและธูปมนุษย์เผาไหม้ส่องสว่าง!
การเผาไหม้รุนแรงยิ่ง มองไกลๆมีเพลิงมหึมากำลังเผาไหม้ลงบนก้านธูป ความเร็วเกินอธิบายได้เพราะเพียงแค่เสี้ยวพริบตามันก็เผาไหม้เป็นขี้เถ้าไปมากกว่าครึ่ง!
เทียบกับอีกสองก้านธูปแล้วช่างเป็นฉากเหตุการณ์ที่น่าตกตะลึง!
ขณะที่เหล่าเซียนนับหมื่นกำลังคิดว่าก้านธูปกำลังจะเผาไหม้จนหมด พริบตานั้นเปลวเพลิงกลับหยุดชะงักในทันที
การหยุดชะงักนี้ดูเหมือนผสมผสานเข้ากับความคิดของเซียนทั้งหมดรอบด้านและทำให้จิตใจแต่ละคนสั่นเทา!
ปรมาจารย์ซือโม่จ้องมองอย่างตั้งอกตั้งใจไปที่ก้านธูปมนุษย์
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วหน้าซีดเล็กน้อย ในสายตาแฝงความมืดมนอยู่ด้วย
ในบททดสอบมนุษย์ หวังหลินมองท้องฟ้าพลางยืนอยู่บนวิหคศักดิ์สิทธิ์ทมิฬ ร่างกายปลดปล่อยควันสีดำทมิฬไร้ขอบเขตและสูดหายใจลึก เขามองดูร่างบอบบางที่กระแทกพื้นอยู่บนยอดเขาและเอ่ยกระซิบบางอย่างเบาๆ
“ข้า หวังหลิน!” หลังกล่าวคำพูดสุดท้ายให้แก่ลี่มู่หวาน เขาพลันเงยศีรษะขึ้น
“วิบากกรรมทั้งเก้า มาเลย!”
วิบากกรรมทั้งเก้าคือผลกรรมของเพลิงแห่งเวรกรรม วิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นแรกเกือบสิ้นชีพให้กับวิบากกรรมนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะมีการป้องกันของจักรพรรดิเทพ เขาคงตายไปแล้ว
ตอนนี้หวังหลินกำลังจะผ่านวิบากกรรมทั้งเก้าในฐานะวิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่หกโดยไม่มีใครป้องกัน!
เพลิงสีแดง แสด เหลือง เขียว น้ำเงิน ครามและม่วงปรากฏขึ้นในโลก โดยมีสีขาวและดำอยู่ด้านบนและด้านล่าง สีสันทั้งเก้านี้คือวิบากกรรมทั้งเก้า มันเริ่มด้วยเพลิงสีดำและจบด้วยเพลิงสีดำก่อเกิดเป็นวัฏจักร
หากสามารถผ่านมันได้หมด เขาสามารถจุดเพลิงแห่งเวรกรรมซึ่งจะทำให้ วิหคศักดิ์สิทธิ์ตื่นเป็นครั้งที่สี่ เพลิงของเขาจะเข้าสู่ขอบเขตของเพลิงไร้ลักษณ์!
วิบากกรรมทั้งเก้า ลงมา!
เพลิงสีดำรอบตัวหวังหลินดูเหมือนจะถูกสายลมรุนแรงพัดใส่และพลันเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงโลหิต แสงสีแดงโลหิตดูเหมือนจะย้อมทั้งพื้นดินให้แดงฉาน
เพลิงสีแดงไร้ก้นบึ้งรอบตัวหวังหลินได้พุ่งเข้าหาเขาจากทุกทิศทาง!
บนดาวมหาจักรพรรดิ ก้านธูปดอกแรกเริ่มไหม้ลงอีกครั้งหลังจากหยุดไปหนึ่งจังหวะ
ตั้งแต่ที่ก้านธูปเผาไหม้ขึ้นมามันเพิ่งผ่านไปแค่หนึ่งลมหายใจเท่านั้น!
………………………………………………….