1423. ชื่อเสียงส่วนตัว
หอกสายหมอกที่ห่อหุ้มด้วยวิญญาณมารโบราณนั้นรวดเร็วเกินไปและเข้าประชิดปรมาจารย์ซือโม่ในพริบตา เขาคาดไว้แล้วว่าหวังหลินแข็งแกร่งแต่ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้!
‘เด็กนี่ยังไม่ได้บรรลุขั้นที่สามแต่ก็สามารถต่อสู้กับข้าได้แล้ว หากเขาทะลวงผ่านประตูดับสูญไปข้าคงไม่อาจเทียบเคียงได้เลย เขารู้ตัวตนในอดีตของข้าอีก เห็นได้ชัดว่ามาจากดินแดนชั้นใน!’
‘มันต้องตาย…น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถฆ่าตอนที่อยู่บนดาวมหาจักรพรรดิได้!’
ปรมาจารย์ซือโม่ไม่ได้ถอยแต่กลับมีสายตาเย็นเยียบแทน ทว่าวินาทีที่เขาเผยมันออกมา สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไป กระอักโลหิตและล่าถอย
‘บัดซบ ท่านราชันย์พูดถูก พวกเซียนเพลิงไร้ลักษณ์ทั้งหมดสมควรตาย!! บัดซบ!! เพลิงไร้ลักษณ์นี่มันหลบไม่ได้ ตราบใดที่มีอารมณ์มันจะเผาไหม้ต่อไป ทำให้การต่อสู้ย่ำแย่สำหรับข้า!’
ปรมาจารย์ซือโม่โบกแขนขวาและปรากฏม้วนผ้าสีขาวขึ้นในมือ มีคราบโลหิตคล้ายดอกท้ออยู่บนนั้น คราบโลหิตนี้น่าตกตะลึงยิ่ง
ปรมาจารย์ซือโม่โยนม้วนออกไปและมันเริ่มกระพือ คราบโลหิตดอกท้อเปลี่ยนกลายเป็นหมอกสีแดงเบื้องหน้า
เสียงถอนหายใจดังออกมาจากในหมอก หวังหลินเห็นร่างอันงดงามผู้หนึ่งก้าวเดินออกมา
ใบหน้านางไม่อาจเห็นได้ชัดเจนเพราะนางสวมผ้าคลุมหน้าสีขาว เรียวแขนเนียนละเอียดดุจหินหยกและกดมือลงใส่วิญญาณมารโบราณ
พลังแห่งกาลเวลาพุ่งออกมาจากฝ่ามือนาง ทำให้พื้นที่เบื้องหน้าบิดเบือนและห่อหุ้มวิญญาณมารโบราณเอาไว้
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา หวังหลินก้าวเท้า จากนั้นสะบัดแขนขวาให้ดาวเทพโบราณหมุนอย่างรวดเร็ว แสงน่ากลัวกะพริบออกมาจากดาวดวงแรก
เตาหลอมยักษ์ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินในทันที เตาหลอมนี้ขนาดใหญ่มากและมีกลิ่นอายเก่าแก่แพร่กระจาย
สิ่งที่ตกตะลึงยิ่งกว่าก็คือตอนที่เตาหลอมปรากฏ มันล้อมรอบปรมาจารย์ซือโม่และนางจากหมอกสีแดงเอาไว้
สมบัติเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ เตาหลอมจักรพรรดิ!
ปรมาจารย์ซือโม่สีหน้าเปลี่ยนไปทันทีและมองขึ้นไป เขาก้าวเท้าและกำลังจะพาหญิงสาวจากหมอกสีแดงออกไปจากเตาหลอมจักรพรรดิด้วย แต่วินาทีนั้นดวงตา หวังหลินส่องประกายสีแดงและชี้ใส่ปรมาจารย์ซือโม่
ร้องคำราม “หยุด!! หยุด!! หยุด!!”
หยุดสามครั้งราวกับสายฟ้าสามเส้น หวังหลินกระอักโลหิตและดูหมดแรง แต่ในสายตาบ้าคลั่งรุนแรงขึ้น!
ด้วยการใช้กำลังเกินขีดจำกัด หวังหลินจึงสามารถหยุดร่างปรมาจารย์ซือโม่ไว้ได้ชั่วขณะ
การหยุดครั้งนี้มอบโอกาสให้หวังหลินมหาศาล!
“สมบัติเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ เปิดใช้งาน!” หวังหลินไม่สนอาการบาดเจ็บ ฝ่ามือสร้างผนึกให้เตาหลอมจักรพรรดิเริ่มหมุนวนและมีกลิ่นอายเก่าแก่แพร่กระจาย!
“วันนี้ข้าจะหลอมเจ้า เซียนขั้นที่สาม!” หวังหลินก้าวเท้าและนั่งลงบนเตาหลอม วางฝ่ามือไว้ด้านบนและมีเพลิงพุ่งออกมาจากตาซ้าย เพลิงเก้าสีล้อมรอบเตาหลอมอย่างรวดเร็ว
อักขระสายฟ้าปรากฏขึ้นใสตาขวาและพุ่งเข้าสู่เตาหลอม เพลิงได้รับ การช่วยเหลือจากสายฟ้าและสายฟ้าก็แข็งแกร่งขึ้นด้วยเปลวเพลิงจึงเริ่มเป็นการ หล่อหลอมอันน่าสะพรึงครั้งนี้!
เซียนรอบด้านกระเด็นออกไปแต่ไม่ยอมพลาดโอกาสการต่อสู้ที่มีครั้งเดียวในชีวิตนี้ ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้สีหน้าแต่ละคนเปลี่ยนไปมหาศาล!
“หลอมเซียนขั้นที่สาม!!!”
“ข้าไม่เคยได้ยินใครสามารถหลอมเซียนขั้นที่สามได้มาก่อน! จักรพรรดิน้อยคนนี้ช่างมีระดับบ่มเพาะทรงพลัง!”
“น่าเหลือเชื่อ! เป็นไปไม่ได้! จักรพรรดิน้อยบ้าคลั่งไปแล้ว! เขาคิดว่ากำลังหลอมยาหรืออย่างไร?”
ความโกลาหลเต็มไปด้วยท่าทีที่คาดเดาไม่ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง
ช่างพวกเขาก่อน แม้กระทั่งวิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สองยังเบิกตากว้าง เขาไม่ได้มีเจตนาให้หวังหลินเอาชนะปรมาจารย์ซือโม่ ตราบใดที่เขาแอบช่วยเหลือแล้ว หวังหลินได้แสดงพลังอำนาจของตัวเองนั่นก็มากพอ!
การที่เขาสามารถต่อสู้กับเซียนขั้นที่สามในขณะที่เป็นเซียนขั้นที่สองนั่นก็มากพอจะสั่นสะเทือนทั้งดาราจักรโบราณแล้ว แม้จะได้เขาช่วยไว้และสกัดกระบวนท่าสังหารของปรมาจารย์ซือโม่เอาไว้ ความจริงก็คือความจริง!
อย่างไรก็ตามตอนนี้หวังหลินกำลังหลอมปรมาจารย์ซือโม่ ทำให้วิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สองถึงกับอ้าปากค้าง
‘เยี่ยม! คุ้มค่าที่จะเป็นผู้น้อยของเผ่าจริงๆ เขาทำสำเร็จหรือไม่ก็ไม่สำคัญ แต่การกล้าทำเช่นนี้ได้นั่นหมายถึงเขาจะมีชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่!’
นอกจากดินแดนเพลิงนรกานต์ที่ถูกผนึกด้วยใบไม้โบราณแล้ว สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเตาหลอมจักรพรรดิ หวังหลินกำลังนั่งอยู่บนยอดและเติมเชื้อเพลิงให้แก่ เตาหลอมด้วยแก่นแท้เพลิงและแก่นแท้สายฟ้าเข้าไป!
เตาหลอมจักรพรรดิคือเตาหลอมเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ ดังนั้นพลังของมันจึงสั่นสะเทือนสวรรค์ ตอนนี้มันกำลังถูกหวังหลินซึ่งเป็นเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ควบคุมด้วย พลังอำนาจจึงเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล!
ดวงดาวเทพโบราณกลางหน้าผากหวังหลินกำลังหมุนติ้ว พลังเทพโบราณจำนวนมากเข้าสู่เตาหลอมจักรพรรดิ!
ปรมาจารย์ซือโม่ตกอยู่ในเตาหลอม เขามองรอบด้านซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวาย สีหน้าท่าทางน่าเกลียด ตนเองแข็งค้างไปชั่วขณะและจากนั้นถูกขังอยู่ในเตาหลอมเนื่องจากแผนของหวังหลิน
‘แค่เตาหลอมกล้ามากักขังข้างั้นรึ?’ ปรมาจารย์ซือโม่สร้างผนึกและสะบัดแขน แสง สีม่วงห่อหุ้มร่างกายเกิดเป็นท่อนแขนยักษ์สีม่วงสองข้างเข้ากระแทกใส่ผนังเตาหลอม
สองแขนยักษ์กระแทกใส่เตาหลอมทันทีทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวและทำให้ทั้งเตาหลอมสั่นเทา!
ร่างหวังหลินสั่นไปพร้อมกับเตาหลอม ดวงตาเย็นเยียบ พ่นโลหิตเข้าไปในเตาหลอมและหลับตาลง จากนั้นกระตุ้นพลังเทพโบราณในร่างอย่างบ้าคลั่งและทำการหลอมต่อไป!
‘นี่มันสมบัติแบบไหนกัน!?’ ปรมาจารย์ซือโม่ใช้วิชาอยู่ในเตาหลอมจักรพรรดิต่อไปแต่เตาหลอมอันทนทานนี้ทำให้เขาต้องมืดมน
ขณะที่กระหน่ำโจมตีจากข้างใน อุณหภูมิความร้อนเริ่มควบแน่นสูงขึ้นภายใน เสียงร้องโหยหวนค่อยๆดังออกมาจากทุกทิศทางพร้อมกับความร้อน
ปรมาจารย์ซือโม่ดวงตาส่องสว่างและมองขึ้นไปทันที สิ่งที่เห็นทำให้สีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล!
เขาเห็นภาพวิญญาณมากมายปรากฏขึ้นรอบตัว เหล่าวิญญาณพวกนี้มีขนาดใหญ่มาก พวกมันคือเหล่ามารโบราณและปีศาจโบราณ! พวกมันส่งเสียงร้องคร่ำครวญแทงเข้าใส่จิตใจปรมาจารย์ซือโม่ทำให้ต้องหรี่ตาแคบ
ภาพวิญญาณล้อมรอบปรมาจารย์ซือโม่ เสียงร้องโหยหวนยิ่งหนักแน่นกว่าเดิม!
เหล่าวิญญาณพวกนี้คือสิ่งมีชีวิตที่ถูกหลอมจนตายอยู่ในเตาหลอม!
วิญญาณมารโบราณที่กำลังต่อสู้กับหญิงสาวจึงเคลื่อนออกมาและผสานกับวิญญาณรอบด้านจนแยกไม่ออก
หมอกสีแดงหดลง ส่วนสตรีผ้าคลุมหน้ายืนอย่างเงียบๆข้างปรมาจารย์ซือโม่
ปรมาจารย์ซือโม่ถอนสายตาและมองไปอย่างเยือกเย็น “ไอ้เด็กสารเลวนี่มีสมบัติเยอะ แต่มันคิดว่าสามารถกักขังข้าได้ ช่างโอหังเกินไป!” ปรมาจารย์ซือโม่พ่นลมหายใจเย็นและสะบัดแขน ส่งเสียงคำราม “ลิ่มเทพดับสูญเจ็ดสี!”
วินาทีนั้นมีแสงเจ็ดสีจำนวนยี่สิบเก้าสายปรากฏขึ้นเบื้องหน้าปรมาจารย์ซือโม่ แสงเจ็ดสีเต็มไปทั่วเตาหลอม เหล่าดวงวิญญาณล่าถอยราวกับหวาดกลัวลิ่มพวกนี้!
“ลิ่มเจ็ดสี ทำลายเตาหลอมให้ข้า!” ปรมาจารย์ซือโม่สะบัดแขน ลิ่มเจ็ดสีทั้งยี่สิบเก้าเล่มพลันร้องคำรามพุ่งเข้าใส่รอบด้าน!
ปัง ปัง ปัง ปัง!
เสียงดังลั่นกึกก้องเป็นชุด ลิ่มเจ็ดสีฝังตัวเองเข้ากับผนังเตาหลอมและเจาะทะลุผ่านอย่างรุนแรง!
หวังหลินลืมตาขึ้นมาทันทีจากข้างนอก เตาหลอมจักรพรรดิด้านล่างสั่งเทาและมีหนามงอกออกมาจากด้านข้าง!
หนามทั้งหมดยี่สิบเก้าจุดกำลังปลดปล่อยแสงเจ็ดสีเพื่อทะลวงเตาหลอมจักรพรรดิ!
แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบ โบกแขนขวาปรากฏขวดหยกขึ้นในมือ!
ขวดวิญญาณมาร!
หวังหลินกัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตเทพโบราณไปบนขวดหยก ส่งเสียงร้องคำราม “ในฐานะเทพโบราณ ข้าขออัญเชิญมารโบราณทั้งสามหมื่นตัวมาช่วยข้าหลอม!”
พลังมารพรั่งพรูออกมาจากขวด เหล่าเงามารโบราณพุ่งออกมาและดูดซับโลหิตหวังหลิน จากนั้นพุ่งเข้าสู่เตาหลอมจักรพรรดิ!
ภายในเตาหลอมจักรพรรดิ ปรมาจารย์ซือโม่เต็มไปด้วยสายตาบ้าคลั่ง แขนขวายื่นออกไปปรากฏของชิ้นหนึ่งในมือ! ของชิ้นนี้คือกระดูกสัตว์ เป็นกระดูกไม่ใหญ่มาก กว้างราวๆสามฟุตเท่านั้นและมีรอยฝ่ามือประทับเอาไว้อย่างชัดเจน!
“ข้าจะให้เจ้าเห็นว่าข้าจะทะลวงเตาหลอมนี้ได้อย่างไร!” กระดูกสัตว์นี้ท่านราชันย์มอบให้เขา และรอยฝ่ามือก็คือของ…ราชันย์!!
มันมีพลังหนึ่งฝ่ามือจากราชันย์!
พอมองกระดูกสัตว์ในมือ เขาเผยสายตาซับซ้อนขึ้น แขนขวายกขึ้นชูในอากาศ และกำลังจะกดลงไปบนกระดูกสัตว์ ทว่าวินาทีนั้นมีเสียงถอนหายใจเบาๆจากด้านข้าง
“ซือหม่า…กลับบ้านกับข้า…ไม่เป็นไร…”
แขนขวาของปรมาจารย์ซือโม่สั่นสะท้านและเกิดแววตาดิ้นรน เปลวเพลิงเล็กๆกลางหน้าผากสั่นไหวรุนแรง
“เราสามารถยกระดับบ่มเพาะกลับไปให้เขา…กลับบ้านเถอะ…ตกลงไหม…”
ตอนนี้ด้านนอกเตาหลอมจักรพรรดิ หวังหลินเผยสายตาแปลกประหลาด ฝ่ามือสร้างผนึกและถอนหายใจยาว ลมหายใจที่มองไม่เห็นตกลงบนเตาหลอมและลอยออกไป…”วิชาเต๋า…เต๋าความฝัน…”
ในชีวิตหวังหลินสร้างวิชาขึ้นมาอยู่สามวิชา แยกราตรี ห้วงเวลา…ท้ายที่สุดคือวิชาเต๋าที่เขารู้แจ้งในดินแดนแห่งเต๋าของลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า!
เต๋าความฝัน!
………………………………………………………