1461. สร้างศัตรู
ชั่ววินาทีที่ชายร่างกำยำจากเผ่าหมาป่าสวรรค์กำลังตกตะลึง หวังหลินสะบัดแขนขวา อักขระสายฟ้าที่ถูกซ่อนในท้องฟ้าพลันปรากฏขึ้น ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตาและอักขระสายฟ้าก็ตกลงมา
ชายร่างกำยำตอบสนองได้รวดเร็ว เพียงแค่สะบัดแขนก็ปรากฏใบไม้โบราณ เขาวางมันไว้บนหน้าอกเพื่อผนึกอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ให้หวังหลินใช้เพลิง ไร้ลักษณ์ได้ ใบหน้าแฝงท่าทีเยาะเย้ยพลางใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและปรากฏหมาป่าสวรรค์ขนาดหมื่นฟุตขึ้น มันร้องคำรามและกระโจนเข้าใส่อักขระสายฟ้า
ทว่าในวินาทีนั้นเปลวเพลิงเก้าสีเผาไหม้อย่างน่ากลัวอยู่ด้านหลังอักขระสายฟ้าและล้อมรอบหมาป่าสวรรค์เอาไว้อย่างน่ากลัว แสงสีแดงกะพริบวาบพร้อมกับกระบี่โลหิตแทงผ่านหมาป่าเข้าไปและพุ่งใส่ชายร่างกำยำ
“ในเมื่อเราเจอกันที่นี่ ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว ไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนที่ห้าที่ได้รับแท่นระดับห้า หลังจากฆ่าเจ้า แท่นสุสานของข้าก็จะกลายเป็นระดับหก!”
“หากเจ้าอยากจะโทษใครก็จงโทษโชคชะตาของเจ้าที่เลวร้าย ทำให้ต้องมาเจอข้าที่นี่!” ชายร่างกำยำยิ้มออกมาพลางสะบัดแขนขวา ปรากฏเพลิงนรกานต์ขึ้นก่อร่างเป็นหมาป่าขนาดหมื่นฟุตอีกตัวกระโจนเข้าใส่กระบี่โลหิต
ชายร่างกำยำก้าวไปข้างหน้าและทะยานดุจสายฟ้า เขาพุ่งผ่านเขตอาคมของ หวังหลินและตรงเข้ามา
ดวงตาจับจ้องไปบนใบไม้โบราณสิบแปดใบเบื้องหน้าหวังหลิน แววตาเผยความโลภ
“ข้าจะฆ่าเจ้าและเอาใบไม้มา ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว! นี่มันวิเศษที่สุด!” ชายร่างกำยำยิ้มออกมา แขนขวากำเป็นกรงเล็บพลางพุ่งเข้าหาหวังหลิน
“เจ้าพูดมากไปแล้ว!” หวังหลินสงบนิ่ง ขณะที่ชายร่างกำยำพุ่งเข้ามาจึงพลันสะบัดแขน ปรากฏเตาหลอมจักรพรรดิเข้ากระแทกใส่ชายร่างกำยำ
“วันนี้เจ้าจะตายแน่นอน ต้านไปก็ไร้ผล” ชายร่างกำยำส่ายศีรษะและสะบัดแขนขวาเข้าปะทะกับเตาหลอมจักรพรรดิจนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ทว่าในชั่ววินาทีนั้นพลังสะท้อนรุนแรงโผล่ออกมาจากจุดที่แขนขวาเข้าปะทะ พลังนี้เข้าไปในร่างเขาและทำให้สีหน้าเปลี่ยนไป เขากระอักโลหิตและกำลังล่าถอย
เสียงหัวเราะดังออกมาจากเตาหลอมจักรพรรดิ หลิงตงพุ่งออกมาจากมหาสมุทรสีม่วงในเตาหลอมพร้อมกับมีคราบโลหิตบนมุมปาก เขายืนอยู่ตรงปลายคลื่นมหาสมุทร พุ่งใส่ชายร่างกำยำด้วยแววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร รอบๆร่างมี เพลิงนรกานต์มากมายนับไม่ถ้วน ทั้งยังมีเสียงคร่ำครวญอื้ออึง
“หลิงตง!!” ชายร่างกำยำหรี่ตาแคบและรู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ การปรากฏตัวของหลิงติงที่หวังหลินส่งออกมาต่อสู้นั้นทำให้เขาตกตะลึงกับเพลิงนรกานต์และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมหลิงตงถึงช่วยหวังหลิน!
“โจวจิน!” หลิงตงพุ่งเข้าหาและประชิดตัวไปในพริบตา มหาสมุทรสีม่วงซัด เข้ามาและเปลี่ยนเป็นรูปปั้นยักษ์อ้าแขน พลังทำลายล้างทรงพลังพุ่งเข้าใส่โจวจิน!
โจวจินรีบล่าถอยและพลางฉีกเปิดรอยแยกอวกาศไปด้วย กลิ่นเหม็นคาวโผล่ออกมาจากในรอยแยกและมีดวงตาสีแดงเข้มคู่หนึ่งปรากฏขึ้น!
ดวงตาคู่นั้นโหดเหี้ยมและมีเสียงหมาป่าเห่าหอน เงาสีแดงยักษ์พุ่งออกมาเผยตนเองเป็นหมาป่าสีแดงขนาดหลายหมื่นฟุต มันกระโจนเข้าใส่รูปปั้นของหลิงตง
โจวจินหัวใจเต้นรัวและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หวังหลินไม่ใช่คนอ่อนแอและเจ้าเล่ห์มาก ตอนนี้หลิงตงอยู่ในขั้นครึ่งก้าวสู่ขั้นที่สามด้วย โจวจินไม่ยอมเสียเกียรติในฐานะเซียนขั้นที่สาม ขณะที่หมาป่าแดงพุ่งออกมา เขาล่าถอยอย่างร้อนรน
‘ข้าปล่อยให้การต่อสู้นี้ไปต่อไม่ได้ ปล่อยไปไม่ได้! หลิงตงถือว่าเป็นผู้น้อยเนื่องจากยังอยู่ในขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้า ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่ค่อยมีไหวพริบและไม่สามารถเก็บเพลิงนรกานต์ได้มากพอ เขาคงกลายเป็นเซียนขั้นที่สามได้นานแล้ว!’
หวังหลินยังยืนอยู่ด้านบนสุดของกะโหลกเทพโบราณ เขาไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่ก้าวเดียว สีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขาเฝ้าดูชายร่างกำยำจากเผ่าหมาป่าสวรรค์มาถึงด้วยความโอหังจนกระทั่งล่าถอยไปด้วยความตกตะลึง
หวังหลินเผยท่าทีเยาะเย้ยและค่อยๆเอ่ยปาก
“เจ้ามีความสุขหลังจากเห็นข้า แต่เจ้าไม่รู้ว่าข้ามีความสุขยิ่งกว่า!” หวังหลินสะบัดแขน ใบไม้สองใบจากทั้งหมดสิบแปดใบพลันลอยออกมา ความเร็วของมันนับว่าน่าเหลือเชื่อ วินาทีที่รอยแยกผุดขึ้นด้านหลังโจวจินและมีหมาป่าแดงร้องหวนออกมา ใบไม้แทงทะลุผ่านอากาศและร่อนลงบนรอยแยก
“ถอย?” หวังหลินชี้ไปข้างหน้าและมีใบไม้โบราณอีกสองใบลอยออกไป พวกมันเร็วยิ่งและสามารถผนึกทุกอย่างในโลกได้ มันทะยานผ่านโจวจินไปและสร้างม่านขึ้นด้านหลังเขา
โจวจินรู้ว่าใบไม้โบราณแปลกประหลาดแค่ไหน ตอนนี้เขาเปลี่ยนการถอยตรงเป็นเลื่อนไปทางซ้าย
“ทางซ้าย?” หวังหลินชี้ใบไม้อีกสองใบ พวกมันผนึกท้องฟ้าไปทางซ้าย
ชั่วขณะที่โจวจินหยุดลงและเปลี่ยนไปทางขวา หวังหลินเยาะเย้ย เขาสะบัดแขนและมีใบไม้โบราณอีกสองใบผนึกท้องฟ้าทางด้านขวา!
“ไปทางขวา! จะขึ้นจะลงก็ยังได้” จากนั้นใบไม้สี่ใบลอยออกมาผนึกด้านบนและด้านล่าง เปิดเพียงด้านหน้าเท่านั้น อย่างไรก็ตามหลิงตงอัญเชิญรูปปั้นขึ้นมาและกำลังต่อสู้กับหมาป่าสีแดงจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง
หวังหลินก้าวเท้าและสะบัดแขนขวา ใบไม้โบราณที่เหลือทั้งหมดลอยออกมาหาโจวจินจากเผ่าหมาป่าสวรรค์
หลิงตงทะยานออกมาจากแรงกระแทกและพุ่งใส่โจวจิน
ขณะที่เสียงดังสนั่นกึกก้อง ทางหนีทั้งหมดของโจวจินก็โดนปิดผนึก ในช่วงวิกฤตนี้ ฝ่ามือสร้างผนึกและปรากฏวิญญาณเพลิงนรกานต์ขึ้นจำนวนมาก อากาศบิดเบี้ยวขึ้น หนามแหลมนับไม่ถ้วนเจาะออกมาจากแขนโจวจินราวกับเล็บหมาป่า
“ฝูงหมาป่า บูชาดวงจันทร์!” โจวจินร้องคำรามจากนั้นสะบัดแขน เขี้ยวหมาป่าหลุดออกจากแขนและทั้งหมดเปลี่ยนกลายเป็นหมาป่าดุร้าย พวกมันเต็มไปทั่วพื้นที่ในพริบตาและมีอยู่หลายหมื่นตัว ขณะที่กำลังจะร้องหอน ท้องฟ้ากลายเป็นเมฆหมอกและปรากฏจันทราสีโลหิต
แรงกดดันแพร่กระจาย
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีโอกาสใช้วิชาขั้นที่สามนี้ให้สำเร็จสมบูรณ์ หวังหลิน ชี้แขนขวาไปที่ท้องฟ้าทำให้เตาหลอมจักรพรรดิขยายตัวล้อมรอบโลกเอาไว้และ ปกคลุมท้องฟ้าจันทราสีโลหิต กักขังเหล่าหมาป่าหลายหมื่นตัวได้ทันที!
โจวจินซึ่งถูกหลิงตงยื้อเอาไว้ถึงกับเปลี่ยนสีหน้า เขากำลังจะทุ่มพลังทั้งหมดใช้วิชาของตัวเองแต่กลับมาถูกหยุดจนไม่สามารถสร้างผนึกได้เสร็จสิ้น
หยดน้ำสีดำจำนวนเก้าหยุดปรากฏขึ้นรอบตัวเขา มันเปล่งกลิ่นอายที่ทำให้เขาศีรษะด้านชา!
เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวแม้แต่ก้าวเดียว!
“หากเจ้าขยับ ตาย!” หวังหลินเอ่ยน้ำเสียงเย็นยะเยือกดังกึกก้อง