1473. พลังแห่งเสียงคำราม
ในแผนที่แห่งที่เก้า ร่างอวตารของจอมมารเก้าสวรรค์กำลังทะยานผ่านสุสานไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน แม้หวังหลินจะนำไปก่อนหนึ่งก้าว เขาก็ไม่กังวลเพราะร่างดั้งเดิมเข้ามาในสุสานแล้ว
‘ขโมย! แม้เจ้าจะขโมยทุกอย่างไป เจ้าก็ไม่สามารถออกไปจากสุสานโบราณได้ทั้งที่ยังมีชีวิต!’ แววตาจอมมารเก้าสวรรค์กะพริบเย็นเยียบ อย่างไรก็ตามในวินาทีนี้เองเสียงคำรามดังออกมาจากอวกาศ ความวุ่นวายรอบตัวเขาแตกกระเจิง
พริบตาเดียวสัมผัสวิญญาณทรงพลังกวาดผ่านร่างกายเขาและจากไปไกล
อย่างไรก็ตามการกวาดเข้ามานี้ทำให้เขาสั่นเทา ความคิดสั่นไหวและสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล! เมื่อสัมผัสวิญญาณกวาดผ่านมา เขาเกิดภาพเลือนลางว่าความลับทั้งหมดของเขาถูกสัมผัสวิญญาณนั้นมองเห็น!
เขาหยุดค้างกลางอากาศด้วยความหวาดกลัว ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง!
ในวินาทีนั้นศีรษะด้านชาและความคิดแทบขาวโพลน เขาเกิดความรู้สึกนี้เพียงครั้งเดียวก่อนที่จะกลายเป็นเซียนขั้นที่สาม!
‘ใครกัน!? สัมผัสวิญญาณนั้นเป็นใคร!?’ จอมมารเก้าสวรรค์ตกตะลึงกับอากาศข้างหน้า เป็นครั้งแรกที่เขาเกิดความรู้สึกหวาดกลัวในใจ
เขาและสตรีชุดชมพูไม่ใช่กลุ่มเดียวที่เป็นแบบนี้ เหล่าเซียนที่มีชีวิตรอดในสุสานต่างสัมผัสได้ถึงสัมผัสวิญญาณมหึมาด้วย
ทั้งหมดต่างหวาดกลัว!
สัมผัสวิญญาณนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายผู้ทรงอำนาจ ราวกับจักรพรรดิแห่งสวรรค์กำลังมองจากเบื้องบน!
ในแผนที่แห่งที่เจ็ดมีชายชราสวมชุดผ้าทอ ริมฝีปากถูกผนึกด้วยเข็มสามเล่ม ใบหน้าเผยความโหดเหี้ยมอำมหิต
เฒ่าพิษเดียวดายที่เข้ามาด้วยร่างดั้งเดิมกำลังทะยานผ่านสุสานบัญชาโบราณ ระเบิดระดับบ่มเพาะขั้นแก่นแท้ดับสูญออกมาพร้อมกับพุ่งผ่านสุสาน ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้!
เขาทะยานผ่านแผนที่แต่ละแห่งเพียงแค่ห้าก้าว! อย่างไรก็ตามเขากลับหยุดชะงักและดวงตาส่องสว่าง!
สัมผัสวิญญาณของหวังหลินได้ผสานเข้ากับสุสานโบราณและกำลังกวาดผ่านเข้าไป เฒ่าพิษเดียวดายใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและยื่นออกไปราวกับต้องการคว้าสัมผัสวิญญาณที่ทำให้เขาหวาดกลัว
ทว่าขณะที่แขนขวายื่นออกไปแตะสัมผัสวิญญาณ เขารู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งออกมาจากมัน เสียงดังสนั่นกึกก้องคับฟ้าพร้อมกับเฒ่าพิษเดียวดายถูกบังคับให้ล่าถอย สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปทันทีและความคิดสั่นเทา!
“ท่านเป็นใคร ฝ่าบาท?!”
ไม่มีใครตอบเขาและสัมผัสวิญญาณก็แพร่กระจายต่อไป มันข้ามผ่านแผนที่แห่งที่เจ็ด แผนที่แห่งที่หก แผนที่แห่งที่ห้า…ด้านแผนที่แห่งที่สอง ร่างดั้งเดิมของจอมมารเก้าสวรรค์และปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินกำลังทะยานไปข้างหน้าอย่างสงบนิ่ง พวกเขาข้ามผ่านระยะทางที่มิอาจวัดได้เพียงแค่ก้าวเดียว
อย่างไรก็ตามสีหน้าจอมมารเก้าสวรรค์พลันเปลี่ยนทันที
“ร่างอวตารของข้าค้นพบ…” ก่อนที่เขาจะได้พูดจบ พลันหยุดชะงักลง สัมผัสวิญญาณที่ร่างอวตารเขารู้สึกพลันกวาดผ่านมา
ปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินหรี่ตาแคบลงทันที เขารู้สึกว่าจิตใจได้รับผลกระทบจากสัมผัสวิญญาณนี้โดยไม่คาดคิดซึ่งทำให้เขาตกตะลึง เขามองไปที่จอมมารเก้าสวรรค์
จอมมารเก้าสวรรค์มีสีหน้ามืดมนและมีแววตาตกตะลึงเช่นกัน
“แข็งแกร่งมาก!! แข็งแกร่งมากจริงๆ!!”
นางสนมเทพคนที่สามล้มเลิกการเข้าไปสุสานให้ไกลกว่านี้ นางรีบทะยานกลับไปที่แผนที่แห่งแรก นางล้มเลิกการหาโอกาสอันดีที่นี่และเลือกจะจากไป!
นางเกิดความรู้สึกแย่ๆว่าถ้าไม่ออกไปตอนนี้…นางคงไม่ได้ออกไปตลอดกาล!
ขณะที่นางกำลังพุ่งกลับ สัมผัสวิญญาณกวาดผ่านมา ขณะที่มันกวาดผ่านนางไป สัมผัสวิญญาณหยุดชะงัก สตรีชุดขาวสั่นเทาและมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก
นางหยุดลงและไม่กล้าเคลื่อนไหวแม้แต่นิ้วเดียว
สัมผัสวิญญาณล้อมรอบร่างนางทำให้หัวใจเต้นรัว ราวกับทุกอย่างเกี่ยวกับนางถูกมองทะลุปรุโปร่ง นอกจากความหวาดกลัวแล้ว นางเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองจนต้องรีบห้ามเอาไว้
หลังจากนั้นสักพักสัมผัสวิญญาณก็ค่อยๆออกไปจากร่างนางและแพร่กระจายออกไป
สตรีชุดขาวไม่ผ่อนคลายเลยจนกระทั่งสัมผัสวิญญาณออกไป ใบหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย นางมองจุดที่สัมผัสวิญญาณจากไปด้วยสายตาซับซ้อน
หวังหลินนั่งอยู่ในตำหนัก สัมผัสวิญญาณของเขาแพร่กระจายออกไปอย่างไร้การควบคุม เขามองเห็นเซียนทั้งหมดในสุสานบัญชาโบราณ เขาเห็นสตรีทรงเสน่ห์และร่างอวตารของจอมมารเก้าสวรรค์ด้วย!
ขณะที่แพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกไป เขาเห็นเฒ่าพิษเดียวดาย ร่างดั้งเดิมของจอมมารเก้าสวรรค์ ปรมาจารย์เต๋าเมียวหยิน และสุดท้ายคือสตรีชุดขาว!
ขณะที่สัมผัสวิญญาณแพร่กระจายออกไปมากยิ่งขึ้น เขาเห็นรอยแยกอวกาศที่นำทางออกไปสู่ดาราจักรโบราณ
ในที่สุดสัมผัสวิญญาณของหวังหลินก็ถูกรอยแยกอวกาศหยุดเอาไว้ ตอนนี้เนื่องจากผสานเข้ากับสุสานโบราณ หวังหลินจึงเห็นบางอย่างที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยระดับบ่มเพาะปัจจุบัน
ตัวตนที่แม้แต่คนเช่นปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินก็ไม่อาจมองเห็น!
รอยแยกอวกาศนี้ถูกเปิดขึ้นด้วยวิชาชั้นสูง ดังนั้นมันจึงไม่สามารถปิดได้…
ด้านนอกรอยแยกอวกาศ ในดาราจักรโบราณ ประทับฝ่ามือยักษ์ยังไม่หายไป ร่างชุดคลุมสีดำใต้ประทับฝ่ามือยังลอยตัวอยู่ที่นั่นด้านนอกรอยแยกอวกาศ
อย่างไรก็ตามขณะที่สัมผัสวิญญาณของหวังหลินเข้าไปใกล้รอยแยกอวกาศ ชายชุดดำพลันเงยศีรษะขึ้นมา ดวงตาส่องสว่างเป็นประกาย!
สายตาดูเหมือนแทงทะลุผ่านรอยแยกอวกาศเข้าไปและเห็นสัมผัสวิญญาณของหวังหลิน!
ความเงียบงัน!
ทั้งสองมองอีกฝ่ายอย่างเงียบๆผ่านรอยแยกอวกาศ!
“เจ้าเป็นใคร?” ทั้งสองคนพูดขึ้นมาแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน สิ่งที่แตกต่างก็คือชายชุดดำเอ่ยด้วยปาก เสียงเก่าแก่และแหบพร่า ราวกับสองสิ่งลูบคมกัน
เสียงหวังหลินดังออกมาผ่านความผันผวนทางสัมผัสวิญญาณและเจตจำนงของบัญชาโบราณ ต่างก็ให้ผู้คนรู้สึกว่าเก่าแก่โบราณ
ชายชุดดำเอ่ยขึ้นช้าๆ “ข้าคือราชันย์แห่งดาราจักรโบราณ!”
หวังหลินขบคิดเงียบๆในรอยแยกอวกาศ ไร้การตอบสนองอยู่สักพัก
ชายชุดดำขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้น “ไม่สำคัญว่าเจ้าเป็นใคร ได้โปรดออกมา ข้าจะขอบคุณเจ้าทีหลัง!”
“ตกจันทราในบ่อน้ำ วิชายอดเยี่ยม…” ครู่ต่อมา คำพูดหวังหลินดังออกมาจากรอยแยกและเข้าสู่ความคิดชายชุดดำ ชายชุดดำตกตะลึงและสะบัดแขนขวาโดย ไม่ลังเล ประทับฝ่ามือยักษ์ร้องคำรามพร้อมกับพุ่งลงใส่รอยแยกอวกาศ!
อย่างไรก็ตามเขาก็ช้าไปก้าวนึง!
หวังหลินผสานกับเจตจำนงของสุสานโบราณ ดังนั้นเขาจึงเป็นสุสาน รอยแยกอวกาศที่ควรต้องปิดไปแต่ก็ถูกเปิดด้วยพลังภายนอก ตอนนี้ด้วยความต้องการของหวังหลินจึงทำให้รอยแยกอวกาศสั่นคลอน พลังที่ทำให้รอยแยกเปิดออกจึงไม่สามารถทนต่อพลังของทั้งสุสานพร้อมกับเจตจำนงที่เหลืออยู่ของเย่โม่ได้ รอยแยกอวกาศจึงหดลงอย่างรวดเร็ว!
เมื่อปิดไปแล้ว หวังหลินสามารถวางผนึกไว้บนสุสานโบราณเพื่อที่ให้มันไม่สามารถเปิดออกได้อีกหลายหมื่นปี!
นี่จะทำให้คนที่เข้ามาที่นี่ไม่มีทางหนี! ทำลายกองกำลังของดาราจักรโบราณไปถึงสามในสิบส่วน!
ชายชุดดำร้องคำรามและพุ่งเข้าใกล้รอยแยกอวกาศที่กำลังหดลงอย่างรวดเร็ว เขายกแขนแห้งเหี่ยวของตัวเองขึ้นมาและผสานมันเข้ากับประทับฝ่ามือที่กำลังตกลงไป
ประทับฝ่ามือยักษ์ดูเหมือนผสานเข้ากับแขนขวา จากนั้นกระแทกลงใส่รอยแยกอวกาศ! วินาทีนี้พลังร้อนรุนแรงโผล่ออกมาจากแขน ความร้อนนี้ไม่ใช่เพลิงแต่ เป็นแสง!
มันคือกฎแห่งต้นกำเนิด!
แสงแพรวพราวร่อนลงใส่รอยแยกอวกาศ แทงทะลุผ่านรอยแยกและพุ่งหาสัมผัสวิญญาณของหวังหลิน
พลังอำนาจของฝ่ามือนั้นทรงพลังยิ่งยวด เมื่อแสงร่อนลงใส่สัมผัสวิญญาณของ หวังหลินจึงทำให้ทั้งสุสานโบราณสั่นเทา สัมผัสวิญญาณของหวังหลินถูกกระเด็นกลับไป
พลังของฝ่ามือนี้มากพอทำลายล้างโลก!
พลังของฝ่ามือนี้คือขอบเขตของดาราจักรแห่งนี้!
อย่างไรก็ตาม อำนาจของบัญชาโบราณและเจตจำนงที่เหลืออยู่ของเย่โม่จะถูกทำลายได้ง่ายๆเช่นไร? ขณะที่ฝ่ามือดันทะลวงรอยแยกอวกาศ เสียงคำรามดังออกมาจากชั้นที่สามของสุสาน!
ไม่มีใครสามารถได้ยินเสียงคำรามนี้ได้ มีเพียงหวังหลินคนเดียวที่ได้ยินเสียงคำรามชัดเจนเนื่องจากผสานเข้ากับอำนาจแห่งสุสาน เสียงคำรามเข้าไปในสัมผัสวิญญาณของหวังหลินและทำให้กายหยาบเกิดแววตาเปล่งประกายเจิดจ้า!
เสียงคำรามที่เข้าสู่สัมผัสวิญญาณเขาดูเหมือนจะเข้าสู่ร่างกายไปด้วย ความผันผวนประหลาดแพร่กระจายผ่านร่างกายทำให้หวังหลินส่งเสียงคำรามบ้าคลั่งออกมา จากลำคอ!
กรรรรรร!!
พลังแห่งเสียงคำรามทำให้โลกเปลี่ยนสีและสั่นสะเทือนไปทั้งโลก!
พายุปกคลุมผืนฟ้า ต้าเสินกระอักโลหิตและกระเด็นกลับไป เขาใช้แขนเข้าป้องกันเบื้องหน้า แต่ร่างกายครึ่งล่างแตกสลายจนเหลือแต่กระดูก
ร่างของเทพโบราณแปดดาวสายเลือดราชวงศ์ถึงกับพังทลาย!
เสียงคำรามดังออกมาจากปากหวังหลินและสั่นสะเทือนไปทั้งสุสานโบราณ ร่างอวตารของจอมมารเก้าสวรรค์ถึงกับพังทลายโดยไม่มีโอกาสต่อต้านเลย นางสนมเทพสวรรค์คนที่สี่พลันกระอักโลหิต นางโบกผ้าแพรเพื่อทำให้ตนเองรอดพ้นอันตรายจากเบื้องหน้าได้ ผ้าแพรนี้นางได้รับมาจากราชันย์สวรรค์โบราณ!
ผ้าแพรพังทลาย! สตรีทรงเสน่ห์พลันกรีดร้องโหยหวน ร่างกายพังทลายและมีวิญญาณดั้งเดิมลอยออกมา นางรู้จักกลวิธีบางอย่างเพื่อเอาตัวรอดไปได้หลังจากวิญญาณดั้งเดิมพังทลายไปหลายครั้ง
เฒ่าพิษเดียวดาย วิญญาณดั้งเดิมของจอมมารเก้าสวรรค์และปรมาจารย์เต๋าเมียวหยิน ทั้งหมดกระอักโลหิตและร่างกายพังทลาย แม้กระทั่งเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญก็ไม่มีคุณสมบัติพอจะต่อต้านเสียงคำรามนี้ได้!
อย่างไรก็ตามในฐานะเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญ ทั้งหมดต่างมีวิชาช่วยชีวิต หลังจากรอดไปจากเสียงคำรามนี้ได้ ทั้งหมดนำกายหยาบที่สำรองเอาไว้ออกมา ดวงตา แต่ละคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวรุนแรงและไม่กล้าเดินทางต่อ พวกเขาล่าถอยโดยไม่ลังเลและต้องการจะออกไปจากสุสานโบราณแห่งนี้!
เสียงคำรามดังกึกก้องและพุ่งใส่รอยแยกอวกาศที่อยู่ในแผนที่แห่งแรก มันปะทะเข้ากับประทับฝ่ามือ!
พลังแห่งเสียงคำราม!