1486. ผู้อาวุโสเฉิน

ร่างผอมแห้งเน่าเปื่อยจนไม่มีผิวหนัง มีแต่รอยกระดูกดำและคราบโลหิต ดูไม่เหมือนคนแต่เหมือนร่างศพที่เน่าเสียมาหลายปีแล้ว!

เส้นโลหิตที่ฝังอยู่ในเลือดเนื้อดูราวกับกำลังดิ้นรนมีชีวิตรอด เพียงแต่ในหน้าอกที่มีเส้นโลหิตตัดผ่านกันกลับสามารถเห็นหัวใจสีแดงเข้มขนาดเท่ากำปั้นได้ชัด

หัวใจกำลังเต้น ทว่ามันกลับไม่ได้ปลดปล่อยพลังชีวิต แต่เป็นกลิ่นอายแห่งความตายอันทรงพลัง!

ดวงตาสีแดงโลหิตจ้องมองหวังหลิน เผยความโกรธเกรี้ยวและหวาดกลัว

กลิ่นอายทรงพลังของเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าได้โผล่ออกมาจากร่างเขา กลิ่นอายนี้รวบรวมกลิ่นอายแห่งความตายที่นี่และเปลี่ยนกลายเป็นเสียงกรีดร้องของเหล่าวิญญาณนับไม่ถ้วน ราวกับดวงวิญญาณทั้งหมดร้องคร่ำครวญเข้าใส่หวังหลิน

แม้ชายชราจะปลดปล่อยระดับบ่มเพาะขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้า เขาก็ยังอ่อนแอเกินไปในสายตาหวังหลิน!

หวังหลินไม่สนวังวนแห่งความตายที่บรรพชนตระกูลเซี่ยงสร้างขึ้นมา เขาลงไปในล้ำห้วยและก้าวเข้าไป

วังวนล่าถอยราวกับหวาดกลัวการเข้าใกล้หวังหลิน

พอเห็นหวังหลินเข้าใกล้ ความหวาดกลัวในสายตาบรรพชนตระกูลเซี่ยงจึงรุนแรงยิ่งขึ้น เขาวางแขนขวาทาบลงบนหัวใจที่กำลังเต้น ระเบิดเสียงคำรามออกมา จากลำคอ

เมื่อฝ่ามือขวาอยู่บนหน้าอก กลิ่นอายแห่งความตายของเขาทั้งหมดได้ย้อนคืนและใช้วิชาฉีซี่อันทรงพลัง!

วิชาฉีซี่คือการบังคับเปลี่ยนกลิ่นอายแห่งความตายให้เป็นพลังชีวิต! ร่างเน่าเปื่อยของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

แต่ก่อนที่เขาจะใช้วิชาของตัวเองได้ หวังหลินอยู่ห่างจากบรรพชนตระกูลเซี่ยงไปไม่เกินสามสิบฟุตแล้ว จากนั้นชี้ไปข้างหน้าอย่างลวกๆ

เสียงปะทุดังกึกก้อง สองแขนของบรรพชนพังทลายเป็นเลือดเนื้อเน่าเปื่อย ความเจ็บปวดรุนแรงท่วมเข้าใส่เขาและรีบถอยออกจากโลงศพ ทว่าก่อนที่เขาจะหนีไปได้ไกล หวังหลินชี้ออกไปเป็นครั้งที่สอง

เสียงดังลั่น สองขาของบรรพชนพังทลาย ร่างกายถูกลากเข้าหาหวังหลินด้วยพลังดึงดูดอันรุนแรง

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา ชั่วขณะต่อมาหวังหลินก็คว้าศีรษะบรรพชนตระกูลเซี่ยงได้

หวังหลินไม่เสียเวลาพูดคุยเลยแม้แต่น้อย พลังดั้งเดิมกระตุ้นขึ้นในร่างและใช้วิชาค้นวิญญาณเพื่อหาคำตอบที่เขาตามหา

“เจ้ากล้าสังหารข้า!? ตระกูลเซี่ยงเป็นสาขาของตระกูลตงหลินโบราณ ข้ามาจากตระกูลสาขาแห่งตระกูลตงหลิน ข้านามว่าตงหลิงไท่! เจ้ากล้าสังหารข้า!?”

ภายใต้สายตาหวาดกลัวมีความบ้าคลั่ง เขากรีดร้องเสียงดังขณะที่หวังหลินเริ่มค้นวิญญาณ

“เจ้าทำลายดาวตงหลินและสังหารผู้คนบนดาวไปหลายหมื่นคน เจ้าได้ล่วงเกินตระกูลตงหลินเสียแล้ว ดังนั้นเจ้าจะต้องตาย!!! ไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้น แต่สหายเจ้าและคนที่เกี่ยวข้องกับเจ้าจะถูกทำลาย!! เจ้ากล้าสังหารข้า!?”

“รำคาญ!” หวังหลินท่าทีสงบนิ่ง วินาทีที่เผยออกมา พลังรุนแรงพุ่งเข้าใส่ร่างบรรพชนตระกูลเซี่ยง อวัยวะทุกอย่างตั้งแต่ส่วนล่างของศีรษะลงไปเกิดการพังทลาย

หวังหลินใช้แขนถือศีรษะของบรรพชนขึ้นมาและใช้วิชาค้นวิญญาณต่อไป!

อย่างไรก็ตามในขณะนั้นดวงตาหวังหลินส่องสว่าง เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ด้านนอกลำห้วย

ลำแสงสีทองปรากฏขึ้นจากอากาศบางๆและแพร่กระจายออกไปทุกทิศทาง ไม่นานนักปรากฏเป็นประตูสีทองขึ้นในโลก!

บนประตูสีทองมีตัวอักษรเก่าแก่อยู่สองคำ สองตัวอักษรคือหนึ่งชื่อ!

เป็นชื่อของตระกูลที่คงอยู่ในดาราจักรทุกชั้นฟ้าและอยู่ในดินแดนชั้นในมานานมาก!

ตงหลิน!

ประตูปรากฏขึ้นมาพร้อมกับอำนาจทรงพลัง ประตูนั้นค่อยๆเปิดออกมา เบื้องหน้าสายตาหวังหลินและมีแสงสีทองส่องประกาย ร่างเงาสีทองขนาดหมื่นฟุตก้าวออกมาจากในประตู!

แค่ชำเลืองมองดูราวกับยักษ์สวมเกราะสีทอง ร่างกายเป็นรูปร่างราวกับของจริง!

“ท่านได้ทำลายดาวตงหลิน ความผิดร้ายแรงต้องโทษความเจ็บปวดแสนสาหัส เจ้าเข่นฆ่าผู้คนของดาวตงหลิน ผิดร้ายแรงต้องโทษด้วยการทำลายวิญญาณ เจ้าทำร้ายคนของเผ่าตงหลินต้องโทษมหันต์ ด้วยโทษทั้งสามรวมกัน ตระกูลเจ้าจะถูก กวาดล้างออกไปเก้าชั่วโคตร!” ยักษ์สีทองร้องคำราม จากนั้นยกแขนขวาขึ้นมา กะพริบแสงปรากฏเป็นกระบี่สีทองขนาดหมื่นฟุตและพุ่งเข้าหาหวังหลิน!

“ฆ่าก็คือฆ่า พูดจาไร้สาระอะไรกัน? วันนี้ข้าจะฆ่า ใครก็ตามที่กล้าขวางทางจะต้องตาย!” หวังหลินบีบแขนขวาและบดขยี้ศีรษะของบรรพชนตระกูลเซี่ยง จากนั้นกระโจนขึ้นไปบนอากาศและชี้แขนขวาใส่กระบี่สีทอง!

ดัชนีครานี้บรรจุพลังบัญชาโบราณของหวังหลินเข้าไป ระดับบ่มเพาะ แก่นแท้สายฟ้าและแก่นแท้เพลิง ปะทะเข้ากับกระบี่ด้วยเสียงดังสนั่นกึกก้อง

ในแววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบ หลังชี้ออกไปจึงเกิดแสงโลหิตกะพริบวาบและมีกระบี่โลหิตพุ่งออกมา

กระบี่สีทองสั่นเทาอย่างรุนแรงและพังทลายไปทันทีหลังจากปะทะกับดัชนีหวังหลิน แม้กระทั่งยักษ์ทองยังต้องสั่นเทาและรีบล่าถอย

ขณะนั้นกระบี่โลหิตเข้าประชิดและแทงทะลุยักษ์ทองในทันที!

แสงสีทองระเบิดออกมาจากร่างยักษ์ก่อนจะพังทลายจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง แสงสีทองเต็มไปทั่วโลกและเมื่อยักษ์พังทลายไปแล้ว ปรากฏชายชราสวมชุดสีทองขึ้นเบื้องล่างประตู!

ชายชราหน้าซีดและกระอักโลหิต สายตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง หนึ่งดัชนีและกระบี่ของหวังหลินได้ทำลายภาพมายาเทพของเขาและบังคับให้เขาต้องปรากฏด้วยร่างดั้งเดิม!

หวังหลินทะยานออกมาจากลำห้วยและมองชายชราชุดทองด้วยท่าทีสงบนิ่ง!

ชายชราชุดทองมีระดับสูงกว่าขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าและห่างจากขั้นที่สามเพียงแค่ครึ่งก้าว เหมือนหลิงตงในอดีต!

หวังหลินสะบัดแขนเสื้อ เส้นผมสีขาวพลิ้วไหว กลิ่นอายแห่งปรมาจารย์แผ่ออกมาจากตัวเขาพร้อมเอ่ยขึ้น “วันนี้ข้าสังหารพอแล้ว ข้าจะจากไป เจ้าจะมาหยุดข้า ใช่หรือไม่?”

ชายชราชุดทองเผยท่าทีซับซ้อนพร้อมกับมองดูหวังหลิน หลังจากนั้นสักพักจึงคำนับฝ่ามือและเอ่ยขึ้น “พลังของท่านช่างทรงพลังและข้าไม่มีความสามารถจะหยุดท่านได้ แต่ท่านได้ทำลายดาวตงหลินและทำลายกฎของเผ่าเรา ข้าต้องรายงานเรื่องนี้และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้จะถูกผู้อาวุโสตัดสิน!”

หวังหลินมีท่าทีสงบนิ่ง หากเซียนบนดาวตงหลินไม่พยายามมาหยุดเขา เขาก็คงไม่สังหาร ต้องให้เขายอมให้อีกฝ่ายโจมตีโดยไม่ต้องสู้กลับหรืออย่างไร?

“หากคนอื่นไม่ล่วงเกินข้า ข้าก็จะไม่ล่วงเกินอยู่แล้ว!” หวังหลินกวาดสายตาเย็นเยียบข้ามผ่านชายชรา คำพูดเขาไม่ได้ตรงเข้าใส่ชายชรา เขากำลังมองดูประตูสีทองด้านหลังอีกฝ่ายที่เปิดออกมาครึ่งเดียว

จากนั้นหวังหลินก็หันตัวกลับและก้าวเข้าหาดวงดาว เกิดระลอกคลื่นและ หวังหลินหายตัวไป

หลังจากหวังหลินจากไป ชายชราชุดทองจึงกระอักโลหิตเนื่องจากไม่สามารถระงับอาการบาดเจ็บได้อีกต่อไป บนหน้าอกมีรอยแดงๆซึ่งมีโลหิตไหลออกมา

ชายชราหน้าซีดเนื่องจากบาดเจ็บสาหัส เขาเกือบตายจากหนึ่งดัชนีและ หนึ่งกระบี่ของหวังหลิน พอคิดถึงตอนนี้เขายังคงรู้สึกหวาดกลัว

เสียงถอนหายใจดังออกมาด้านหลังชายชรา ลำแสงบิดเบือนและมีคนผู้หนึ่งก้าวออกมาจากประตู เขาเองก็สวมชุดสีทองเช่นกันแต่เป็นชายวัยกลางคน

“ทำไมเจ้าไม่โจมตี?” ชายชราชุดทองกดฝ่ามือบนหน้าอกตัวเองและมองกลับไปที่ชายวัยกลางคน

“บรรพชนกล่าวว่าเมื่อดาวตงหลินถูกทำลาย เผ่าตงหลินของเราจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง…มันจะเป็นหายนะสำหรับเผ่าตงหลิน…คนผู้นั้นไม่เพียงแต่จะสังเกตข้าได้ เขายังเตือนอีกด้วย เขาไม่ใช่คนธรรมดา!”

ชายวัยกลางคนส่ายศีรษะและมองจุดที่หวังหลินจากไป

“ระดับบ่มเพาะของเราไม่ได้ต่างกันมากนัก เราทั้งสองต้องบรรลุขั้นที่สามอย่างแท้จริง แม้ข้าจะโจมตีออกไปข้าก็กลัวว่าจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ที่นี่ได้…ระดับบ่มเพาะของข้าค่อนข้างประหลาดไปเล็กน้อย ดังนั้นข้าจึงสามารถสัมผัสสิ่งที่เจ้าทำไม่ได้… ในร่างกายเขา ข้าสัมผัสกลิ่นอายของเซียนขั้นที่สามได้สองคน…ข้ากลัวว่าเขาแค่ใช้ความแข็งแกร่งไม่กี่ส่วนในการต่อสู้กับเจ้า…แล้วข้าจะต่อสู้กับเขาได้อย่างไร?”

“ไปเถอะ เผ่าของเราเหลืออยู่ไม่กี่คน มีแค่เราสองคนที่ตื่นขึ้นมา…” เพียงแค่นั้นชายวัยกลางคนพลันตกตะลึง เขามองกลับไปพร้อมกับชายชราชุดสีทอง

กลิ่นอายน่าตกตะลึงโผล่ออกมาจากประตูที่เปิดครึ่ง!

แต่ละคนเผยแววตาแห่งความสุขและเข้าสู่ประตูโดยไม่ลังเล

เหลือแค่ประตูสีทองที่คงอยู่นิ่งๆ

ในประตูราวกับเป็นโลกน้ำแข็ง…ในโลกนี้ทุกสิ่งทุกอย่างถูกแช่แข็งแม้กระทั่งก้อนเมฆ…มีแผ่นดินจำนวนหนึ่งลอยอยู่รอบๆเกิดเป็นธารน้ำแข็งยักษ์ หยาดน้ำแข็งแหลมคมราวกับปลายกระบี่

สตรีผู้หนึ่งนั่งอยู่บนแผ่นดินน้ำแข็งใจกลางพื้นที่ นางสวยสดงดงามแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ ร่างกายถูกแช่แข็งไปพร้อมกับแผ่นดิน แต่วินาทีนี้นางพลัน ลืมตาขึ้นมา!

เมื่อนางลืมตา ดวงดาวเริ่มผุดขึ้นกลางหน้าผากและเริ่มหมุน กลิ่นอายเทพโบราณทรงพลังแพร่กระจาย!

เซียนชุดสีทองสองคนเข้ามาในโลกน้ำแข็งและพุ่งมาที่นี่ พวกเขาลอยอยู่เหนือแผ่นดินที่นางอยู่ด้วยท่าทีเคารพ

ทั้งสองคนระงับความตื่นเต้นในใจเอาไว้และพูดอย่างพร้อมเพรียง “ยินดีต้อนรับกลับจากการปิดด่านบ่มเพาะ ผู้อาวุโสเฉิน!”