1520. จิตวิญญาณ
เหล่าเซียนของทะเลเมฆาได้มาถึงแล้ว!
เซียนหลายหมื่นคนทะยานมาเป็นลำแสงนับไม่ถ้วน คนธรรมดาไม่อาจมองเห็นได้ มีแต่เหล่าเซียนที่เข้าร่วมการต่อสู้นี้ที่มองเห็นและมันเป็นฉากเหตุการณ์ที่ไม่อาจ ลืมเลือน!
คนธรรมดาอาจโชคดีได้เห็นอุกกาบาตเผยออกมาในช่วงชีวิตร้อยปี แต่ตอนนี้เหล่าเซียนของทะเลเมฆาเป็นที่จับตาดูมากกว่าพายุอุกกาบาตนับร้อยเท่า!
เซียนแต่ละคนมิอาจมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน แต่สามารถสัมผัสความมุ่งมั่นจนตัวตายและความต้องการจะปกป้องทะเลเมฆาแห่งนี้ได้!
ในยามนี้ภูเขาสวรรค์ที่มิอาจทำลายได้อยู่เบื้องหน้าพวกเขา มันจะต้องล่าถอยและสั่นเทาเท่านั้น!
เพื่อเกียรติแห่งทะเลเมฆา!
คำพูดนี้กลับกลายมามีชีวิต! มันกลายเป็นกลิ่นอายของทะเลเมฆา! โลหิตกำลังเดือด!
ไม่มีใครไม่ได้รับผลกระทบต่อกลิ่นอายนี้ แม้จะชั่วหรือเลวทรามแค่ไหน หากมีความรู้สึกต่อบ้านเกิดตนเอง ความรู้สึกนี้จะทบทวีขึ้นมหาศาล โลหิตจะเดือดและร้อนจนทะลุขีดจำกัด!
ปรมาจารย์หงซานมาถึงด้วยชุดสีแดง สีหน้าท่าทางเอาจริงเอาจัง แม้พายุสีทองจากฉุยต้าวจะถูกอสูรโลกันตร์กลืนกินไปแล้ว เพื่อป้องกันค่ายกลดินแดนปิดผนึกไม่ให้ถูกทำลาย ความคิดเขาจึงเปลี่ยนไปในตอนนั้น สงครามได้เริ่มขึ้นแล้วในความคิดและเขาเตรียมพร้อมต่อสู้จนตายนับแต่นี้!
แม้การต่อสู้กับดินแดนชั้นนอกเพิ่งจะเริ่มขึ้น ปรมาจารย์หงซานกลับไม่กลัวเลย เขาก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม!
แฝงเสียงหัวเราะแห่งความองอาจและหยิ่งทระนง แฝงกลิ่นอายไร้ความหวาดกลัวของเซียนขั้นที่สาม!
ด้านจ้าวเมฆาใต้ก็เช่นกัน เขาเป็นคนลึกลับ แม้แต่หวังหลินก็ไม่รู้จักมากนัก ทว่าในจังหวะนี้ดวงตาเย็นเยียบและมาถึงพร้อมกับปรมาจารย์หงซานอย่างรวดเร็ว!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา วินาทีที่เหล่าเซียนทะเลเมฆาเข้ามาถึง หวังหลินเผชิญหน้ากับวิกฤตเข้าอย่างจัง อันตรายนี้ไม่ได้มาจากบรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิง แต่มาจากหนานจ้าวผู้เป็นเซียนขั้นวิญญาณดับสูญ!
ช่องว่างระหว่างแต่ละขั้นนับว่ามากมายมหาศาล ไม่เพียงแต่เซียนขั้นวิญญาณดับสูญจะสามารถใช้เพลิงนรกานต์ได้มากขึ้น พวกเขายังสามารถใช้เพลิงนรกานต์เพื่อสร้างจิตวิญญาณของตัวเองได้!
ความจริงแล้วพลังอำนาจของเพลิงนรกานต์ถูกเรียกกันว่าพลังสวรรค์ในขอบเขตดับสูญ!
พลังสวรรค์คือพลังอำนาจจากสวรรค์ซึ่งไร้ขอบเขตและสร้างเพลิงนรกานต์ได้มากมาย! เซียนขั้นสวรรค์ดับสูญสามารถควบคุมพลังสวรรค์ในเพลิงนรกานต์ได้เพื่อใช้วิชาที่สั่นสะเทือนสวรรค์อันมากมายหลายอย่าง!
ในด้านขั้นวิญญาณดับสูญ ขั้นนี้คือการพัฒนาวิญญาณ ใครที่บรรลุขั้นวิญญาณดับสูญจะได้รับการเปลี่ยนแปลงในจุดที่วิญญาณของตนเองผสานกับวิญญาณดั้งเดิมได้ วิญญาณดั้งเดิมจึงไม่ถูกเรียกว่าวิญญาณดั้งเดิมอีก มันจะกลายเป็นจิตวิญญาณ!
เช่นเดียวกัน ขอบเขตเพลิงนรกานต์จึงผสานเข้ากับวิญญาณ กลายเป็น หนึ่งเดียวกัน! ดังนั้นเซียนบางคนเช่นปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินที่ไม่เป็นแบบนี้ก็อันเนื่องจากเหตุผลพิเศษหลายอย่าง เป็นเหตุผลว่าทำไมหวังหลินและเฒ่าพิษเดียวดายถึงโชคดีที่ปล้นชิงเพลิงนรกานต์ของเขามาได้!
เพราะในร่างของเซียนขั้นวิญญาณดับสูญ พลังสวรรค์จะเปลี่ยนกลายเป็น พลังปราณได้
พลังปราณนี้แตกต่างอย่างยิ่งจากพลังปราณของเซียนในขั้นแรก มันเกี่ยวเนื่องกับการเปลี่ยนเพลิงนรกานต์ให้กลายเป็นพลังสวรรค์ จากนั้นผสานกันจึงเปลี่ยนวิญญาณดั้งเดิมให้เข้าสู่โลกภายในของตนเอง ดวงวิญญาณของเพลิงนรกานต์จึงกลายเป็น ผู้อาศัยในโลกนี้และสร้างพลังปราณนี้ขึ้นมา!
กล่าวง่ายๆ เซียนขั้นวิญญาณดับสูญแต่ละคนเสมือนโลกหนึ่งใบ! โลกหนึ่งใบนั้นแยกย่อยได้อีกหลายใบ!
การโจมตีจากเซียนขั้นวิญญาณดับสูญ แม้จะเป็นระดับต้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เซียน ขั้นสวรรค์ดับสูญจะรับมือได้ แม้การโจมตีของหนานจ้าวดูง่ายดาย แต่มันพลังมีพลังปราณแฝงอยู่ด้วย หนึ่งฝ่ามือจึงเหมือนโลกหนึ่งใบเข้ากระแทกลงใส่!
นาทีนี้หนานจ้าวดูเหมือนหายวับไปจากสายตาหวังหลิน ทุกอย่างรวมถึงค่ายกลและเซียนทั้งหมดดูเหมือนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย!
ราวกับเขาถูกดึงเข้าไปในภาพมายา เข้าไปในโลกที่ไม่เคยเห็นมาก่อน! อวกาศหายไปจนหมดสิ้นและไม่เหลือร่องรอยอะไรเลย!
ท้องฟ้าที่นี่เป็นสีดำ พื้นดินก็เป็นสีดำเช่นกัน กลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เขาเห็นคนชุดดำนับไม่ถ้วนกำลังนั่งอยู่บนพื้นดินสุดลูกหูลูกตา!
หนึ่งแสน หนึ่งล้าน สิบล้าน ร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน!!
โลกใบนี้มีคนชุดดำจำนวนมหาศาลจนน่าตกตะลึง!
พวกเขาคือดวงวิญญาณเพลิงนรกานต์ของหนานจ้าว และที่นี่คือดินแดน เพลิงนรกานต์ของหนานจ้าว!
การโจมตีของเซียนขั้นวิญญาณดับสูญสามารถพาเป้าหมายเข้าไปในดินแดน เพลิงนรกานต์ของตัวเองได้ ดินแดนเพลิงนรกานต์ถูกผสานเข้ากับวิญญาณของ เซียนคนนั้นและที่นี่คือสถานที่ที่เพลิงนรกานต์ถูกสร้างขึ้น!
หวังหลินตกตะลึง เพราะเขาไม่รู้จักเรื่องเซียนขั้นที่สามมากนัก โดยเฉพาะ ขั้นวิญญาณดับสูญ แม้แต่หลิงตงหรือโจวจินก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้เท่าไหร่ ต้องประสบพบเจอเองกับตัวเท่านั้น ไม่มีใครสามารถอธิบายได้!
หวังหลินกระทั่งรู้สึกดูถูกเซียนขั้นวิญญาณดับสูญในใจได้ เพราะในดินแดนชั้นนอก เขาได้เจอปรมาจารย์เต๋าสวรรค์และต่อสู้กับราชันย์ไปแล้ว!
กระทั่งร่วมมือกับเฒ่าพิษเดียวดาย!
แต่ในจังหวะนี้ความดูถูกนั้นมลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย หวังหลินเกิดความเข้าใจ!
ตอนนี้เขาอยู่ในดินแดนเพลิงนรกานต์ของหนานจ้าว โลกส่งเสียงดังลั่นและปรากฏฝ่ามือยักษ์ขึ้นมาในท้องฟ้า!
ฝ่ามือเป็นสีดำและปล่อยกลิ่นเหม็น ท้องฟ้าส่งเสียงดังลั่น ทั่วทั้งท้องฟ้ากลายเป็นฝ่ามือและกระแทกลงใส่หวังหลิน!
พื้นดินสั่นไหวและเกิดเสียงชี่ๆ ดังกึกก้อง ผู้คนชุดดำนับไม่ถ้วนกำลังพึมพำใส่หวังหลิน หวังหลินไม่รู้ว่าพวกเขาพูดอะไรอยู่ แต่เสียงนี้ทำให้จิตใจเกิดความรำคาญ
กล่าวได้ว่าภาพมายาทั้งหมดนี้ล้วนมีทั้งถูกและผิด!
ที่ถูกคือเซียนจากดินแดนชั้นนอกยังอยู่และกำลังพุ่งเข้ามา เหล่าเซียนจากทะเลเมฆาเองก็กำลังพุ่งเข้ามาเช่นเดียวกันด้วย!
ร่างหวังหลินไม่ได้หายไป เขายังลอยอยู่ที่เดิม แต่แววตาแหลมคมของเขาถูกแทนที่ด้วยความว่างเปล่า เบื้องหน้าเป็นนกเพลิงสีดำกำลังเข้ามาใกล้พร้อมกับฝ่ามือของหนานจ้าว
ฝ่ามือใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ในสายตาหวังหลิน จนมันกำลังจะแทนที่ทุกอย่างในสายตาแล้วและพุ่งเข้าสู่กลางหน้าผาก!
สิ่งที่ผิดพลาดก็คือทุกอย่างให้ความรู้สึกจริงเกินไปสำหรับหวังหลิน ในดินแดนเพลิงนรกานต์ของหนานจ้าวนั้น เขาเห็นฝ่ามือที่เต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้ากำลังตกลงมาใส่เขา!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วพริบตา!
ไม่อาจหลบหรือหลีกเลี่ยงได้ เสียงพึมพำดังออกมาจากผู้คนชุดดำทำให้หวังหลินร้อนรน กระตุ้นให้เขาต้องนั่งลงและเอ่ยคำร่ายไปด้วย!
แรงกระตุ้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และพุ่งถึงขีดสุดในพริบตา ดวงตาหวังหลินแดงฉานและมีเส้นเลือดปูดโปนบนใบหน้า วินาทีนี้ฝ่ามือที่กำลังเข้ามาใกล้กำลังส่งแรงกดดันทรงพลังใส่บนร่างหวังหลิน
ทำให้เส้นผมสีขาวต้องพลิ้วสะบัดไปด้านหลัง ตอนนี้มันอยู่ห่างไม่เกินหมื่นฟุตแล้ว!
“ข้าเป็นเทพโบราณ ข้าเป็นเต๋า!” หวังหลินเงยหน้าขึ้นและสะบัดแขนขวา ถุงมือเทพโบราณปรากฏขึ้นมา ในจังหวะวิกฤตหวังหลินจึงเลือกใช้วิชาช่วยชีวิตโดยไม่ลังเล!
เทพโบราณร่างยักษ์ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินและใช้แผ่นหลังของมันเข้าขัดขวางฝ่ามือที่เหมือนท้องฟ้ากำลังถล่มทลาย!
ท้องฟ้าพังทลาย ฝ่ามือสีดำร่อนลงใส่แผ่นหลังของเทพโบราณ!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว แผ่นหลังพังทลายแต่ไม่มีเลือดเนื้อกระจัดกระจาย แผ่นหลังของเทพโบราณจมลงไปอย่างต่อเนื่องราวกับไม่สามารถทนรับมันได้!
“ข้าจะบูชาคนแบบเจ้าได้อย่างไรกัน?!” หวังหลินร้องคำรามด้วยสีหน้าดุดันโหดเหี้ยม เทพโบราณที่กำลังปกป้องเขาเอาไว้พลันหันกลับและโยนกำปั้นออกไป
กำปั้นเทพโบราณเข้าปะทะกับฝ่ามือทมิฬจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องอีกครั้ง คลื่นกระแทกทรงพลังแพร่กระจายออกมาและฝ่ามือทมิฬถูกผลักกระเด็นกลับออกไปแสนฟุต!
เทพโบราณถอนหายใจและค่อยๆหายตัวไป มันเปลี่ยนกลายเป็นถุงมือบนแขนขวาของหวังหลิน บนถุงมือเกิดเสียงแตกร้าวและมีรอยแตกเพิ่มขึ้นอีกหลายรอย!
เมื่อกำปั้นเทพโบราณผลักฝ่ามือกระเด็นออกไป หวังหลินพุ่งไปข้างหน้า กำหมัดและโยนกำปั้นตัวเองออกไปด้วย! เงาศีรษะผุดขึ้นมาและผสานเข้ากับกำปั้น!
“ทำลายไปซะ!!” ร่างหวังหลินผสานเข้ากับกำปั้นนี้ เกิดเป็นแสงกะพริบวาบและเปลวเพลิงเผาผลาญพุ่งเข้าหาดุจอุกกาบาต เขาพุ่งชนเข้ากับฝ่ามือทมิฬอีกครั้ง!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ฝ่ามือทมิฬสั่นเทา ร่างหวังหลินแทงทะลุผ่านใจกลางฝ่ามือไปได้!
ดวงตาเหม่อลอยของหวังหลินฟื้นคืนมาได้ราวกับตื่นจากความฝัน ความจริงแล้วมันเพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น หลังจากได้สติใบหน้าจึงซีดเผือด กระอักโลหิตพลางล่าถอยอย่างรวดเร็ว!
แขนขวาของหนานจ้าวสั่นเทาตอนที่อยู่ห่างจากหวังหลินไม่เกินสามสิบฟุต นาทีนี้มีโลหิตไหลออกมาจากกลางฝ่ามือราวกับได้รับบาดเจ็บจากสิ่งที่มองไม่เห็น ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ร่างกายปะทะเข้ากับพลังอันแข็งแกร่ง เขาไม่สามารถไล่ตามได้และล่าถอยออกไปจากวิหคเพลิงทมิฬ!
‘ร่างกายทรงพลังอะไรขนาดนี้!!!’ หนานจ้าวมีท่าทีมืดมน เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหวังหลินจึงอยู่อันดับแรกในรายชื่อที่ต้องสังหาร!
‘มันไม่ได้บรรลุขั้นที่สามด้วยซ้ำ แต่ยังสามารถเอาตัวรอดและตอบโต้ฝ่ามือข้าได้ หากมันบรรลุขั้นที่สาม มันจะเป็นคนที่น่ากลัวยิ่งแน่นอน!! ข้าไม่ยอมให้เด็กนี่รอดชีวิตไปได้!!’