1521. เสื้อที่ไม่ใช่เสื้อ
‘วิญญาณดับสูญ! วิญญาณดับสูญ!’ หวังหลินถอยไปพร้อมกับใบหน้าซีด แม้ทุกอย่างจะดูธรรมดาแต่มันน่ากลัวยิ่ง หวังหลินสัมผัสถึงความน่ากลัวของเซียน ขั้นวิญญาณดับสูญเป็นครั้งแรก!
เซียนขั้นวิญญาณดับสูญมีน้อยกว่าเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญ สถานะจึงสูงส่งขึ้นไปอีก
หวังหลินกระอักโลหิตมากกว่าเดิมพลางล่าถอยไปด้วย เขาชนเข้ากับชายชรา คนหนึ่งจากดินแดนชั้นนอก ก่อนที่ชายชราจะได้กรีดร้อง พลังรุนแรงพุ่งเข้าไปในร่างเขาและพังทลายทันที ก่อนที่เลือดเนื้อจะกระจัดกระจาย มันถูกควบแน่นเป็นพลังชีวิตประมาณหนึ่งกำมือและถูกหวังหลินดูดซับ
กระทั่งดวงวิญญาณดั้งเดิมก็มิอาจหนีรอดและโดนหวังหลินดูดไป!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา หวังหลินไม่ได้หยุดถอย เขาพุ่งเข้าไปใส่เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกทันที หวังหลินถอยเป็นเส้นตรงผ่านเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ใครที่ถูกเขาสัมผัสจะตายอย่างรวดเร็ว!
แววตาหนานจ้าวกะพริบจิตสังหารวาบ เขากำลังจะไล่ตามทว่ากลับได้ยินเสียงลมหายใจเย็น จากนั้นปรมาจารย์หงซานก็มาถึง หนานจ้าวรู้สึกทัศนวิสัยพร่ามัวและถูกแทนที่ด้วยสีแดง สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปมหาศาลและถอยในทันที เขาไม่ให้ความสนใจหวังหลินอีก!
“ข้าไม่ได้ฆ่าใครมาหลายหมื่นปี พวกเจ้าอาจจะลืมไปแล้วว่าข้ามีฉายาว่าอะไร!” ปรมาจารย์หงซานสะบัดแขน แสงสีแดงไร้ขอบเขตปรากฏขึ้น!
แสงสีแดงเหล่านี้ไม่ได้ออกมาจากที่อื่นแต่เป็นจากร่างกายเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก ราวกับโลหิตพวกเขากำลังส่องสว่างในร่างกาย!
แสงสีแดงทะลุผ่านร่างเซียนหลายคนจนดูราวกับกำลังสวมเสื้อผ้าสีแดงสว่าง! แม้แต่บนร่างหนานจ้าวยังปรากฏเสื้อผ้าสีแดงโลหิต!
เสื้อผ้าที่ไม่ใช่เสื้อ!
แต่มันก็ยังน่าตกตะลึงอยู่ดี!
เสียงดังสนั่นคับฟ้า เสี้ยววินาทีที่เสื้อสีแดงปรากฏขึ้นมา เสียงกรีดร้องโหยหวนดังระงม โลหิตทั้งหมดภายในร่างเหล่าเซียนหลายพันคนพุ่งออกมาจากร่างด้วยพลังประหลาด!
โลหิตถูกบีบออกมาจากทุกรูขุมขนบนร่างกาย!
เสียงกรีดร้องแต่ละคนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเกินบรรยาย ตอนนี้เหล่าเซียนได้สวมเสื้อผ้าสีแดงฉานเข้าจริงๆ แล้ว!
ตอนที่เสื้อสีแดงได้สร้างขึ้นมา มันหดลงไปในทันที ยามที่แต่ละคนกรีดร้องโหยหวน เหล่าเซียนกลายเป็นซากศพและตายอย่างรวดเร็ว!
ดวงวิญญาณดั้งเดิมถูกจองจำอยู่ในร่างกายและไม่สามารถหนีออกมาได้ เมื่อร่างกายตาย พลังความตายจึงพุ่งเข้าไปในวิญญาณดั้งเดิม ทำให้เหมือนตายทั้งเป็น!
หากแค่นี้คงไม่แสดงถึงความสามารถของปรมาจารย์หงซานได้ เขาสะบัดแขน ดวงตาของเหล่าซากศพซึ่งสวมชุดสีแดงพลันมีแสงสีแดงมหึมา ราวกับพวกเขากำลังถูกควบคุม จากนั้นพุ่งเข้าใส่เซียนดินแดนชั้นนอกและเริ่มการเข่นฆ่า!
“ส่งโลหิตมา!! ข้าต้องการโลหิต ข้าต้องการโลหิต!!!”
“ส่งโลหิตของเจ้ามา ข้าเจ็บปวดเหลือเกิน ร่างกายของข้าแห้งเหี่ยวมาก ข้าต้องการโลหิต!!!”
เสียงคำรามประหลาดดังออกมาจากเหล่าเซียน พวกเขาต้องการโลหิตขึ้นมาเพราะสูญเสียไปมากมาย เป็นความเจ็บปวดที่คนอื่นๆไม่อาจเข้าใจ!
หนานจ้าวเองก็มีเสื้อสีแดงรอบร่างเช่นกัน เขาพ่นพลังปราณออกมาหนึ่งคำและใบหน้าซีดลง สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไป จากนั้นร่างกายสั่นเทาและแตกสลาย!
นาทีที่ร่างกายพังทลาย ดวงวิญญาณดั้งเดิมและแววตาถึงกับเต็มไปด้วย ความหวาดกลัวและตื่นตระหนก เขาจดจำตำนานที่แพร่สะพัดในดินแดนชั้นนอกเมื่อหลายหมื่นปีก่อนได้ เป็นข่าวลืออันน่าหวาดกลัวเกี่ยวกับสงครามดินแดนปิดผนึกในครั้งที่สอง!
ลือกันว่าพูดถึงเรื่องคนคนเดียว!
“เด็กเสื้อแดง!! เจ้าคือเด็กเสื้อแดง!!!”
ปรมาจารย์หงซานกะพริบแววตาเย็นเยียบพลางพุ่งเข้าใส่หนานจ้าว เขากำลังจะเข้าไปสังหาร! นาทีนั้นท่ามกลางระลอกคลื่นที่สองของเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก สีหน้าท่าทางเซียนขั้นที่สามจำนวนมหาศาลเกิดเปลี่ยนแปลงไป แต่ละคนกัดฟันแน่นและพุ่งหาปรมาจารย์หงซาน!
ปรมาจารย์ตงตี้เองก็จดจำคนผู้นั้นได้จากข่าวลืออันน่าหวาดกลัว สีหน้าท่าทางจึงเปลี่ยนไปมหาศาล เขาหยุดให้ความสนใจโจวจิน หลิงตงและขวานแยกสวรรค์ แล้วพุ่งเข้าหาปรมาจารย์หงซาน!
เซียนขั้นที่สามจำนวนสามคน!
ทางด้านหนานจ้าวมีใบหน้าดุดันพลางล่าถอยไปด้วย เขาสะบัดแขนนำร่างกายอีกร่างหนึ่งออกมาและพุ่งเข้าไป จากนั้นสะบัดแขนปรากฏก้อนพิษขนาดเท่ากำปั้นจำนวนสามก้อน พุ่งเข้าหาปรมาจารย์หงซาน!
เซียนขั้นที่สามจำนวนสี่คน!
บรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิงกัดฟันและหันเหความสนใจจากหวังหลิน เขาเองก็พุ่งเข้าหาปรมาจารย์หงซานด้วย!
เซียนขั้นที่สามจำนวนห้าคนเข้าต่อสู้กับปรมาจารย์หงซาน!!
จ้าวเมฆาใต้ไม่ได้สนใจปรมาจารย์หงซานหรือเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก เขากำลังพุ่งเข้าหาค่ายกลดินแดนปิดผนึก! งานของเขานั้นยากยิ่ง เขาจำเป็นต้องซ่อมแซมช่องว่างในค่ายกล!
‘ดินแดนชั้นในยังไม่พร้อม มันจำเป็นต้องมีเวลามากกว่านี้ ค่ายกลดินแดน ปิดผนึกไม่สามารถถูกเปิดออกมาได้ตอนนี้!!!’ จ้าวเมฆาใต้รู้สึกกระวนกระวายใจพลางเข้าใกล้ค่ายกล เขาเห็นหลิงตงและโจวจินทันที!
“หวังหลิน ข้าขอยืมสองคนนี้สักครู่!” จ้าวเมฆาใต้เอ่ยน้ำเสียงแหบพร่าดังกึกก้องไปทั่วดวงดาว
หวังหลินส่งข้อความออกไปในขณะล่าถอยและฟื้นฟูตัวเองไปด้วย หลิงตงและโจวจินพุ่งเข้าหาจ้าวเมฆาใต้ทันทีและคำนับฝ่ามือ
“พวกเจ้าสองคน ปกป้องข้าไว้!” จ้าวเมฆาใต้ไม่พูดพร่ำทำเพลง หลังจากออกคำสั่งจึงก้าวเข้าหาค่ายกลดินแดนปิดผนึก สองฝ่ามือขยับอย่างรวดเร็วสร้างผนึกและส่งเขตอาคมจำนวนมากเข้าหาค่ายกล!
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วกำลังอยู่ในดินแดนชั้นนอกที่ล้อมรอบด้วยเซียนมากกว่าแสนคน นางหรี่ตาแคบ ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุบังเอิญขนาดนี้ พวกเขาประสบความเสียหายครั้งใหญ่ทันทีที่เข้าไปถึง!
ขวานแยกสวรรค์คือปัญหาใหญ่ที่สุด ตอนนี้ไม่มีใครหยุดมันได้ มันกำลังผ่าร่างเหล่าเซียนจำนวนมากมาย มองไกลๆ แล้วทุกครั้งที่มันผ่าลงมาจะมีเซียนห้าพันคนร้องโหยหวน และตายลง!
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วยกแขนขึ้นมา นางชี้ใส่ขวานและเอ่ยเสียงบางเบา “เพียงแค่เวลาอันสั้น ดินแดนชั้นนอกของเราเสียสละเซียนไปเกือบสองหมื่นคน…”
“ตำหนักทัณฑ์สวรรค์ เผ่ากระบี่ โจมตีทะลวงวิญญาณ หยุดขวานนั่นให้ได้!!” นางเอ่ยน้ำเสียงกึกก้อง เหล่าเซียนชุดดำที่ล้อมรอบตำหนักทัณฑ์สวรรค์ต่างมองขึ้นไป พวกเขาพุ่งเข้าหาขวานแยกสวรรค์โดยไม่ลังเล!
ขณะที่ขวานฟาดลงมาอีกครั้ง เหล่าเซียนเกือบพันคนปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบงัน ทั้งหมดทะยานด้วยท่าทางเดียวกัน เงากระบี่สีดำปรากฏขึ้นมาและกวาดไปข้างหน้า!
ปราณกระบี่หนึ่งพันสายรวมเข้าด้วยกันและพุ่งเข้าหาขวานแยกสวรรค์!
ขวานหยุดชะงักไปชั่วขณะและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ปราณกระบี่พังทลาย เหล่าเซียนเกือบพันคนกระอักโลหิต ทว่าพวกเขาไม่หยุดแค่นี้ สะบัดแขนซ้ายของตนเอง ผสานโลหิตเข้ากับกระบี่และส่งปราณกระบี่ที่มีคราบโลหิตออกไปจำนวนมาก!
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วมองหวังหลินที่ห่างออกไปไกลด้วยสายตาส่องสว่าง ฝ่ามือเรียวงามดุจหินหยกพลันสร้างผนึกและชี้ใส่หวังหลิน!
“สามผู้อาวุโสของเผ่าทำลายผนึก ไปจัดการเด็กนั่น ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม จะผนึกหรือฆ่ามันก็ได้!” ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วเอ่ยขึ้น แสงน่ากลัวทั้งสามปรากฏขึ้นด้านหลังและเปลี่ยนกลายเป็นร่างชุดคลุมสีม่วงสามคน!
เหล่าคนชุดม่วงเสมือนกับราชันย์ รูปร่างหน้าตาถูกห่อหุ้มอยู่ในผ้าคลุม พวกเขาพุ่งหาหวังหลินโดยไม่เอ่ยอะไรออกมาเพียงคำเดียว!
นาทีนั้นเหล่าเซียนของดาราจักรทะเลเมฆาก็มาถึง เซียนหลายหมื่นคนเริ่มการต่อสู้อันโหดเหี้ยมเข้าต่อต้านเหล่าผู้บุกรุก!
สงครามรุนแรงตั้งแต่เริ่มต้น!
เสียงคำรามบ้าคลั่งดังสนั่น การฆ่าสังหารกระจายไปทั่ว กลิ่นอายโลหิตแผ่ออกมามหาศาล! เซียนทะเลเมฆาผู้หนึ่งเพิ่งสังหารเซียนดินแดนชั้นนอกไป แต่ก่อนที่จะได้แหงนหน้ามองขึ้นไป กระบี่เล่มหนึ่งแทงเข้าใส่ร่าง เซียนดินแดนชั้นนอกอีกคนโผล่มาจากด้านหลังและคว้ากระบี่มุ่งหน้าไปยังเป้าหมายต่อไป!
“เพื่อเกียรติแห่งทะเลเมฆา…” เซียนที่กำลังจะตายดิ้นรนหันมามองบ้านเกิดตัวเองอีกครั้ง ทว่าทัศนวิสัยพร่ามัว เขายิ้มอย่างน่าอนาถเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลือกหนทางทำลายตัวเอง!
หากเขากำลังจะตาย เขายอมตายไปพร้อมศัตรู!
เซียนทะเลเมฆาระเบิดกลิ่นอายทำลายล้างพร้อมกับเสียงดังสนั่นกึกก้องแพร่ออกไปทุกทิศทาง!
กระทั่งห่างออกไปไกล ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งจากทะเลเมฆา เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล โลหิตจำนวนมากไหลออกมาจากร่างเพราะมีกระบี่เหินสี่เล่มแทงอยู่ทำให้เป็นแผลดูน่ากลัวยิ่ง
อย่างไรก็ตามเขากลับพุ่งไปข้างหน้าพร้อมเสียงหัวเราะราวกับไม่รับรู้ความเจ็บปวด เขาจับจ้องไปยังเซียนดินแดนชั้นนอก และเมื่อเข้าไปใกล้จึงระเบิดร่างกาย เกิดเป็นคลื่นกระแทกรุนแรง เพื่อที่จะได้ตายไปพร้อมกัน!
ห่างออกไปไกล เซียนดินแดนชั้นนอกขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่สามกำลังทะยานไปรอบๆ ดุจสายฟ้า เมื่อไรก็ตามที่เขาผ่านไปจะมีเซียนทะเลเมฆาตายไปจำนวนมาก
ในระหว่างการต่อสู้อันวุ่นวายครั้งนี้ ดูเหมือนจะไม่มีใครหยุดเขาได้ เขาปรากฏตัวเบื้องหน้าเซียนทะเลเมฆาคนหนึ่ง ฝ่ามือแทงทะลุเข้าไปในหน้าอกอีกฝ่าย เขาดึงหัวใจออกมาและเผยรอยยิ้มโหดเหี้ยม
ฝ่ามือบีบขยี้หัวใจไปพร้อมกัน ขณะที่กำลังจะจากไปนั้นเขาพลันขมวดคิ้ว เซียนทะเลเมฆาที่เขาบีบหัวใจและวิญญาณดั้งเดิมแตกสลายไป คนผู้นั้นได้ใช้พลังเฮือกสุดท้ายในร่างกายคว้าจับเขาเอาไว้!
“เจ้ามดปลวก!” เซียนดินแดนชั้นนอกเยาะเย้ยและสะบัดแขน ร่างเซียนคนนั้นแตกสลายและถูกโยนออกไป
ศีรษะล่องลอยออกไปไกล ทว่าดวงตาเผยความเกลียดชังยามที่มีชีวิต จดจ้องไปที่เซียนดินแดนชั้นนอกผู้นั้น
เหล่าเซียนทะเลเมฆาเห็นฝ่ายตัวเองชะลอเซียนดินแดนชั้นนอกให้ พวกเขาไม่พยายามต่อสู้แต่เลือกการทำลายตัวเอง!
หากทำลายตัวเองสิบคนไม่สามารถฆ่าได้ เช่นนั้นก็ใช้ร้อยคน! หากร้อยคนฆ่าไม่ได้ ก็ใช้สามร้อยคน!!
เสียงจากการทำลายตัวเองดังสนั่นกึกก้อง พลังทำลายล้างเข้าทำลายเซียนดินแดนชั้นนอก แม้จะตายทั้งหมดแต่กลับได้ยินคำพูดที่ทำให้ดวงวิญญาณสั่นไหว!
“เพื่อเกียรติแห่งทะเลเมฆา!”
ศีรษะไร้ร่างกายลอยออกไปไกล โดนวิชาของเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกจนแตกสลาย!