1522. สามผนึก
หลายปีหลังจากนั้น เซียนที่เข้าร่วมการต่อสู้รอบแรกในทะเลเมฆาซึ่งทะยานจากขั้นส่องสวรรค์ไปเป็นเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับแรก ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าผู้อาวุโสของสำนักเล็กๆ แห่งหนึ่งในทะเลเมฆา
เขามีคุณสมบัติพอจะสอนเต๋า ในระหว่างการสอน มีศิษย์คนหนึ่งถามเขาว่าเกียรติยศคืออะไร!
เขาตอบได้ว่า
“เกียรติยศคือเจตจำนง ในเจตจำนงนี้มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นและนั่นคือการไม่ยอมถอย ไม่ยอมให้ศัตรูได้อีกก้าว! แม้เจ้าจะตาย เจ้าก็ต้องตายไปพร้อมเสียงระเบิดตัวเอง!”
“กระนั้นไม่ใช่เซียนทั้งหมดที่สามารถเข้าสู่ความบ้าคลั่งได้แบบนี้ เพราะเราก็ยังกลัวความตาย…ยิ่งหลังจากเซียนหลายคนรอบตัวเจ้าตายไปหมด ยิ่งตอนที่เซียนหลายหมื่นคนตายจนเหลือคนไม่กี่พันคน ใครจะไม่กลัวตายบ้างเล่า?”
“ชั่วขณะเกียรติยศนี้คือภาพมายาเท่านั้น มีคนไม่มากที่สามารถเชิดชูเกียรติยศในขณะที่เผชิญหน้ากับความตายได้…แต่ตอนนั้นมีคนผู้หนึ่งกล่าวประโยคที่ทำให้เปลี่ยนไปตลอดกาล…เขาทำให้พวกเราได้รู้ว่าเกียรติยศที่แท้จริงเป็นเช่นไร…ข้ายังจำประโยคนั้นได้ดี มันเป็นสิ่งที่ข้าไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงมัน ข้ารู้สึกเหมือนกลับไปอยู่ในจุดนั้น โลหิตของข้ากำลังเดือดพล่าน…”
หวังหลินล่าถอยด้วยดวงตาแดงฉาน เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เห็นเหล่าเซียนทะเลเมฆาที่กำลังบ้าคลั่ง เขาเห็นใบหน้าหลายคนที่กำลังนึกถึงอดีตและสัมผัส กลิ่นอายที่มิอาจบรรยายได้
‘ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า!’ หวังหลินหันกลับมาและพุ่งหากองทัพศัตรู เขายกแขนซ้าย ส่งเปลวเพลิงมหึมาพุ่งออกไป เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกทั้งหมดที่ขวางเส้นทางต่างก็ตายกันระนาว!
หวังหลินสะบัดแขนขวาเกิดเป็นเสียงดังสนั่นคับฟ้า สายฟ้าไร้ขอบเขตเข้ากลืนกินเซียนดินแดนชั้นนอก!
รอบๆ ตัวเขาเต็มไปด้วยเซียนดินแดนชั้นนอก หวังหลินพุ่งทะลวงจากเหล่าเซียนทะเลเมฆาออกมาและพุ่งเข้าไปในใจกลางกองทัพศัตรู ดวงตาหวังหลินแดงฉานจากการสังหาร เขาไม่รู้แล้วว่าสังหารไปมากแค่ไหน!
เขารู้แต่เพียงว่าเซียนทั้งหมดรอบตัวเขาคือศัตรู!
แสงโลหิตกะพริบวาบ กระบี่โลหิตล้อมรอบหวังหลิน ปลิดชีวิตเซียนดินแดนชั้นนอกไปมากมาย!
ขณะนั้นเองแสงน่ากลัวพุ่งออกมาจากกองทัพดินแดนชั้นนอก พุ่งเข้ามาหาหวังหลิน พวกมันเปลี่ยนกลายเป็นเซียนชุดม่วงจำนวนสามคน
เซียนชุดม่วงทั้งสามลอยอยู่ตรงนั้น สองฝ่ามือทำการสร้างผนึกและเอ่ยบทร่าย!
“ในฐานะลูกหลานของเผ่าทำลายผนึก ข้าขอมอบชีวิตข้าเพื่ออัญเชิญวิชาของเผ่าพันธุ์เข้าไปผนึกพลังดั้งเดิมทั้งหมด! ผนึก!”
“ในฐานะลูกหลานของเผ่าทำลายผนึก ข้าขอมอบชีวิตข้าเพื่ออัญเชิญวิชาของเผ่าพันธุ์เข้าไปผนึกพลังชีวิตทั้งหมด! ผนึก!”
“ในฐานะลูกหลานของเผ่าทำลายผนึก ข้าขอมอบชีวิตข้าเพื่ออัญเชิญวิชาของเผ่าพันธุ์เข้าไปผนึกตลอดทั้งร่างกาย! ผนึก!”
สามเสียงดังกึกก้องในเวลาเดียวกัน สามลำแสงพุ่งออกมาจากกลางหน้าผากของแต่ละคน นำเอาแรงกดดันมหาศาลพุ่งเข้าใส่หวังหลิน
ท่ามกลางการสังหารของเขา หวังหลินมองขึ้นไป ดวงตาแดงฉานเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ในการสังหารช่วงสั้นๆ นี้หวังหลินได้ใช้พลังดั้งเดิมไปจำนวนมาก เขาไม่ได้สู้กับคนเพียงคนเดียวแต่เป็นคนหลายหมื่นคน!
ไม่มีกระบวนท่าซับซ้อน แต่เขาสังหารศัตรูไปมากมาย!
เหล่าวิชาทั้งหมดกลายเป็นเรียบง่ายในสนามต่อสู้นี้ พวกเขาเพียงต้องฆ่า ฆ่า ฆ่าเท่านั้น!
ผนึกทั้งสามของเผ่าทำลายผนึกได้ข้ามผ่านอวกาศเข้ามาและปะทะเข้ากับ หวังหลินทันที ผนึกของเผ่าทำลายผนึกมิอาจต้านทานได้!
หากแต่ละผนึกโดนหยุดได้ เผ่าทำลายผนึกคงไม่ใช่เผ่าที่ทรงพลังเช่นนี้!
หวังหลินส่งเสียงร้องคำราม เมื่อผนึกทั้งสามเข้ามาถึง เขาใช้แขนขวาโยนกำปั้นออกไป กำปั้นส่งเสียงผ่านอากาศ เงากำปั้นยักษ์ปรากฏขึ้นมา มันลอยผ่านผนึกเข้าไปโดยไม่ได้ทำความเสียหายอันใดเลย วินาทีที่ผนึกร่อนลงใส่หวังหลิน เงากำปั้นจึงได้ร่อนลงใส่ร่างทั้งสามในชุดสีม่วง!
ผนึกแรกร่อนลงกลางหน้าผากหวังหลิน ผนึกพุ่งเข้าไปในร่างเขาและผนึกพลังดั้งเดิม!
ผนึกที่สองร่อนลงกลางหน้าผากเช่นกัน ใบหน้าหวังหลินแก่ชราขึ้นจนกลายเป็นชายชรา!
ผนึกที่สามร่อนลงที่เดียวกัน ร่างหวังหลินสั่นเทา พลังเทพโบราณเจ็ดดาวของเขาหลุดออกจากร่างและถูกผนึกกลางหน้าผาก!
ผนึกทั้งสามกะพริบรุนแรงกลางหน้าผากหวังหลิน ขณะนั้นกะพริบแสงรุนแรง แตกกิ่งก้านสาขาไปทั่วร่างหวังหลิน ราวกับหวังหลินถูกปกคลุมด้วยตาข่ายแสง
พลังดั้งเดิม พลังชีวิตและความแข็งแกร่งทางร่างกายถูกผนึกไว้หมดสิ้น!
ทว่าราคาของการผนึกหวังหลินถูกชดใช้ด้วยชีวิต! ตอนที่ผู้อาวุโสชุดม่วงสามคนผนึกหวังหลิน จึงถูกกำปั้นของหวังหลินกระแทกใส่
สายลมรุนแรงพัดใส่ เสื้อคลุมที่ปกปิดใบหน้าถูกพัดออกไป ทั้งสามคนมีท่าทีสงบนิ่งและไร้ความหวาดกลัว เมื่อกำปั้นมาถึงจึงหลับตาลง!
พวกเขาถูกสภาราชันย์รับมาดูแลตอนที่ยังเด็ก เพื่อเอาไว้ผนึกเซียนขั้นที่สาม การแลกชีวิตของตัวเองเพื่อผนึกเซียนขั้นที่สาม นั่นคือคุณค่าของพวกเขา!
เงากำปั้นของหวังหลินปะทะใส่ทั้งสามคนจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ชุดคลุม สีม่วงแตกกระจาย เลือดเนื้อแตกสลาย ดวงวิญญาณดั้งเดิมพังทลาย! แม้จะตาย แต่ผนึกกลับไม่สลายไป!
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วกำลังสังเกตการณ์อยู่ระยะไกล นางยกแขนขวาขึ้นมา ชี้หวังหลิน ส่งทอดคำสั่งหนึ่งออกไป เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกต่างพุ่งหาหวังหลิน!
“มันโดนผนึกแล้ว ฆ่ามันและเจ้าจะได้เข้าสู่ทำเนียบดาราจักรโบราณ!!”
“มันทำอะไรไม่ได้แล้ว ฆ่ามัน!!”
“มันฆ่าสหายเราไปมากมาย มันเป็นเซียนทรงพลังขั้นที่สาม วันนี้เราจะฆ่ามันเพื่อสั่นคลอนดินแดนชั้นใน!!”
หวังหลินสูญเสียความแข็งแกร่งทั้งหมด ดังนั้นร่างกายจึงไม่สามารถลอยบนฟ้าและเริ่มตกลงไป เพียงเสี้ยวพริบตาเหล่าเซียนนับหมื่นก็เข้ามาใกล้เขาด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม ทั้งหมดโยนสมบัติเข้าใส่หวังหลิน
หวังหลินถูกสมบัตินับไม่ถ้วนเข้ากระแทกใส่จนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง แม้เขาจะไม่มีระดับบ่มเพาะ เขายังมีร่างกายที่ทรงพลัง ภายใต้แรงกระแทกนี้หวังหลินจึงกระอักโลหิต!
“เผ่าทำลายผนึก!!” หวังหลินร้องคำราม ระดับบ่มเพาะที่โดนผนึก พลังชีวิตและพลังเทพโบราณพุ่งเข้าใส่ผนึกเพื่อพยายามทำลาย!
กระบี่เหินหลายพันเล่มร่อนลงใส่ร่างหวังหลิน เกิดเป็นเสียงดังปะทุและกระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง หวังหลินกะพริบแววตาเย็นเยียบ!
หลังจากสมบัติจำนวนมากมาย เหล่าเซียนนับหมื่นจึงเข้าใกล้และกระหน่ำวิชาใส่เขาไม่ยั้ง ชายชราจากดินแดนชั้นนอกผู้หนึ่งเข้ามาใกล้ ยกแขนขึ้นมาและร้องคำราม!
“ตายไปซะ!!” แขนขวาพุ่งใส่ใบหน้าหวังหลินและกระแทกลงไป!
ทว่าตอนที่ฝ่ามือกระแทกใส่ ชายชราส่งเสียงร้องโหยหวนและยกแขนขวาขึ้นทันที ร่างกายหวังหลินแข็งแกร่งมาก ดังนั้นกระดูกของชายชราจึงแตกละเอียด!
ขณะนั้นเซียนจากดินแดนชั้นนอกเข้ามามากมาย เหล่าวิชาปรากฏและมีฝ่ามือจากคนมากกว่าสิบคนร่อนลงใส่หวังหลิน หวังหลินกระอักโลหิตอีกครั้งและเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
ผู้คนนับร้อย นับพัน นับหมื่นต่างกระหน่ำวิชาของตัวเองใส่!!
ด้วยการรุมโจมตีนี้ หวังหลินยิ่งเกิดบาดแผลมากขึ้น แต่แววตากลับเย็นเยียบรุนแรงยิ่งกว่าเดิม!
“ไม่พอ ยังไม่พอ! นี่คือพลังทั้งหมดที่พวกเจ้ามีแล้วหรือ?!” หวังหลินเสียงอ่อนแต่เหล่าเซียนที่นี่ไม่ใช่เซียนธรรมดา ดังนั้นจึงได้ยินชัดเจน
“โอหังมาก! ฆ่ามัน!”
“ทุกคนโจมตี ข้าไม่เชื่อว่าเราจะฆ่ามันไม่ได้!!”
“มันมีร่างกายแบบไหนกัน!? น่าหวาดกลัวยิ่ง!!”
ไม่ใช่แค่เซียนดินแดนชั้นนอกที่ตกตะลึง เซียนทะเลเมฆานึกย้อนไปถึงฉากเหตุการณ์อันน่าตกตะลึง พวกเขาจดจำได้ทันทีว่าหวังหลินเป็นใคร!
ตอนนี้เหล่าเซียนทะเลเมฆาทั้งหมดเกิดความบ้าคลั่ง พวกเขาพุ่งเข้ามาเพื่อปกป้องหวังหลิน!
ร่างกายอันแข็งแกร่งของหวังหลินไม่เพียงแต่จะทำให้เซียนดินแดนชั้นนอกตกใจเท่านั้น แต่ยังทำให้จิตสังหารแต่ละคนรุนแรงมากขึ้นไปด้วย แต่ละคนใช้ระดับ บ่มเพาะเต็มกำลังและโจมตีด้วยวิชาที่รุนแรงที่สุด อาณาเขตดวงดาวแห่งนี้จึงสั่นสะเทือน!
เกิดเป็นพายุและพุ่งเข้าหาหวังหลิน!
ขณะนั้นสีหน้ายอดปรมาจารย์หยุนลั่วที่กำลังเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดจึงพลันเผยออกมาและสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล มือขวาของนางที่กำลังทำนายโชคชะตาเกิดรอยแตกร้าวและมีโลหิตไหล!
“ไม่เลว! มันไม่สามารถถูกสังหารด้วยวิธีนี้ได้!!” นางกำลังจะออกคำสั่ง แต่ช้าไปหนึ่งก้าวเสียแล้ว!
ขณะที่พายุวิชาทรงพลังของเซียนหลายหมื่นคนเข้ามาใกล้ แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบ เขากัดฟันแน่นและยอมให้พายุเข้ามาถึง!
ในพายุนี้ร่างหวังหลินเต็มไปด้วยรอยแผล แม้แต่ดวงตาก็ยังหม่นหมองและบาดเจ็บสาหัส เขากระอักโลหิต แต่แววตาหม่นหมองนี้กลับแฝงเจตนาต่อสู้อัน บ้าคลั่ง!
พายุส่งเสียงคำรามและกระหน่ำใส่ร่างหวังหลินอย่างต่อเนื่อง ทว่าหวังหลินกลับหยิบยืมพลังภายนอกนี้เพื่อทำลายผนึกแรก!
เมื่อผนึกพลังดั้งเดิมพังทลายไปแล้ว หวังหลินจึงเงยศีรษะ ก้าวเท้าไปข้างหน้า สะบัดแขนให้เพลิงไร้ลักษณ์ปรากฏขึ้นจนเกิดเสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่ว
ผนึกที่สองพังทลายไปแล้ว ใบหน้าแก่ชราของหวังหลินฟื้นคืนมาเป็นชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่บาดเจ็บฟื้นคืนมาด้วย!
ผนึกที่สามพังทลาย พลังเทพโบราณพรั่งพรูออกมาจากกลางหน้าผาก โคจรไปทั่วร่างกาย!
“พวกเจ้าทั้งหมดโจมตีพอหรือยัง?!” หวังหลินเอ่ยเสียงดังกึกก้องจากในพายุ!!