1526. หนานจ้าว
นี่คือเกียรติยศที่แท้จริงของจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก!
มันคือสัมผัสแห่งความทระนง เป็นกลิ่นอายที่ทำให้ทุกคนเบื้องหน้าดูราวกับมดแมลง!
เหล่าเซียนมากมายที่รุกรานเข้ามาเบื้องหน้าหวังหลินพลันถอยด้วยความหวาดกลัว ความเร็วของหวังหลินดูเหมือนมากมายมหาศาล ทุกก้าวที่ย่างเข้าไปทำให้ดวงดาวสั่นไหวจนเกิดเสียงคับฟ้า!
ขวานแยกสวรรค์ที่สังหารบรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิงด้วยกระบวนท่าเดียวกำลังปลดปล่อยเสียงหอน เสียงหอนที่เต็มไปด้วยจิตสังหารและความมุ่งมั่นอัน แรงกล้าเข้าทำลายจิตใจต่อสู้ของเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก!
นี่เป็นแค่การรบครั้งแรก! เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของสงคราม เซียนขั้นที่สามคนของดินแดนชั้นนอกถูกสังหารไปแล้วหนึ่งคน เขากระทั่งไม่ใช่เซียนเก่งกาจทรงพลังเหมือนปรมาจารย์หงซาน เขาถูกหวังหลินสังหาร ผู้ถูกมองว่าเป็นจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก!
ไม่มีวิธีใดที่ดีกว่าการทำลายความมั่นใจของเซียนดินแดนชั้นนอกอีกแล้ว!
หวังหลินทำเรื่องทุกอย่างทั้งหมดนี้ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง เขาสังหารเซียน ขั้นที่สามเป็นคนแรกในสงครามครั้งนี้นั่นจะทำให้เขามีชื่อเสียงต่อดินแดนชั้นนอก!
การตายของฉุยต้าวไม่ถือว่ามีค่าอะไร เป็นเพียงแค่การสังหารทาสรับใช้ แต่การตายของบรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิงนับว่าต่างกัน มันเป็นคุณประโยชน์มหาศาลจากการสังหารขุนพลของฝ่ายตรงข้าม!
เป็นแสงที่ส่องสว่างอย่างที่สุดให้แก่เซียนทะเลเมฆาผู้พบกับความยากลำบากแสนสาหัส! เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกนับแสนคนเริ่มค่อยๆ ล่าถอย นอกจากความกลัวแล้วยังมีความรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ในแววตาด้วย แม้กระทั่งเด็กหนุ่มเย็นชาและ นางสนมจักรพรรดิเทพยังจ้องมองมา!
ปรมาจารย์หงซานส่งเสียงหัวเราะดังลั่น!
“จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกสังหารเซียนขั้นที่สามของดินแดนชั้นนอก เราต้องไม่พ่ายต่อการรบครั้งนี้เป็นแน่!” เสียงหัวเราะดังกึกก้อง เขาสะบัดแขนเสื้อพลันมี แสงสีแดงกะพริบออกมาจากภายในร่างกายและพุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มเย็นชา กักขัง เซียนขั้นที่สามที่เหลืออยู่ไปพร้อมกับเขา!
จ้าวเมฆาใต้หัวเราะออกมาเช่นกันพลางขัดขวางนางสนมจักรพรรดิเทพและต่อสู้กับนาง!
ดูเหมือนจะไม่มีใครหยุดหวังหลินได้ เขาพุ่งทะยานไปพร้อมกับขวานแยกสวรรค์ เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกถอยหนีอย่างต่อเนื่องแต่ก็มิอาจรวดเร็วได้เท่ากับเขา มองไกลๆ ดูคล้ายเป็นคมกระบี่แหลมคมเฉือนเข้าใจกลางของกองทัพและเขาพุ่งทะยานผ่านไปเรื่อยๆ!
เสียงดังสนั่นกึกก้อง ก่อนที่เสียงจะเลือนหายไป มีอีกเสียงหนึ่งเริ่มดังขึ้นมา!
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วหน้าซีดเผือด นางล่าถอยโดยไม่รู้ตัว แขนขวาสร้างผนึกอย่างต่อเนื่องพร้อมกับทำนายโอกาสเอาชีวิตรอด นางสลับสับเปลี่ยนฝ่ามือจนเกิดเป็นภาพพร่ามัว!
“หยุดมัน!!” ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วกรีดร้องเป็นครั้งแรกในการต่อสู้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและฟังดูผิดปกติ
เซียนขั้นที่สามหลายคนกำลังต่อสู้กับปรมาจารย์หงซาน ระดับบ่มเพาะของ เด็กหนุ่มเย็นชามีระดับเท่าเทียมกับเขา เด็กหนุ่มโบกแขนขวาสร้างกลิ่นอายเยือกเย็น กลิ่นอายเย็นส่งผลกระทบต่อหนานจ้าวและผลักเขาออกจากการควบคุมของปรมาจารย์หงซาน
“ฆ่าจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก!” เด็กหนุ่มเย็นชาร้องคำราม! เขาเห็นว่าจิตใจของเซียนดินแดนชั้นนอกกำลังสั่นไหว สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่เพียงแต่ทำลายเจตจำนงการต่อสู้ในจิตใจ มันยังทำให้เกิดความหวาดกลัวรุนแรงแผ่กระจายไปด้วย
เรื่องแบบนี้เป็นหายนะในการต่อสู้ครั้งใหญ่หลวงและไม่สามารถปล่อยให้ลุกลามต่อไปได้ หากหวังหลินพุ่งเข้าไปในกองทัพและสังหารยอดปรมาจารย์หยุนลั่วได้จริงๆ เมื่อนั้นถึงแม้ท้ายที่สุดพวกเขาจะเอาชนะได้ มันก็คงเป็นความพ่ายแพ้!
ในสายตาของเขาเรื่องนี้แก้ไขได้ง่ายมาก ตราบใดที่สังหารหวังหลิน ทุกอย่างก็จะจบ!
เขาไม่เพียงแต่ปล่อยให้หนานจ้าวออกไป แต่ยังมีเซียนขั้นที่สามอีกคนที่มากับกองทัพระลอกที่สอง เซียนขั้นที่สามคนนี้เป็นชายชราชุดน้ำเงินจากเผ่าป๋ายเล่ย หลังจากเป็นอิสระออกมาได้จึงพุ่งเข้าหาหวังหลินทันที!
หนานจ้าวเร็วยิ่งกว่าชายชราชุดน้ำเงิน เขาเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีดำพุ่งหา หวังหลินด้วยจิตสังหารรุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน!
ยามนี้หวังหลินกำลังพุ่งผ่านกองทัพดินแดนชั้นนอก เซียนทุกคนที่ไม่สามารถถอยได้ทันจะถูกเพลิงไร้ลักษณ์เผาไหม้ ส่งเสียงกรีดร้องก่อนจะสูญสลายเป็นเถ้าถ่าน เขาอยู่ห่างจากยอดปรมาจารย์หยุนลั่วเพียงแค่ห้าพันฟุตแล้ว!
สี่พันฟุต สามพันฟุต สองพันฟุต!
ขณะที่ระยะห่างเหลือเพียงสองพันฟุต หนานจ้าวก็มาถึงด้านหลังหวังหลิน จ้องมองหวังหลินด้วยสีหน้าท่าทางดุดัน เขาสะบัดแขนปรากฏควันพิษห้าสี!
ควันพิษห้าสีคือแก่นแท้พิษของหนานจ้าว มันถูกเขาหล่อหลอมมานานหลายปีจากการเก็บสะสมพิษทั้งหมด มันคือสมบัติที่ทรงพลังที่สุดของเขาและเทียบได้กับ พิษของเฒ่าพิษเดียวดาย!
“เจ้าหนูหวังหลิน การต่อสู้ครั้งนี้มันจบแล้ว!” แสงเย็นเยียบกะพริบในแววตาหนานจ้าว แขนขวาซึ่งยื่นออกไปห่างจากหวังหลินไม่ถึงพันฟุต ควันห้าสีพุ่งออกไปและเปลี่ยนกลายเป็นพายุหมุนห้าลูก!
เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วดวงดาว พายุหมุนห้าลูกเข้าใกล้หวังหลินจากด้านหลัง!
ขณะนั้นหวังหลินพลันหันกลับมา ดวงตาแดงฉานเต็มไปด้วยจิตสังหารรุนแรง เขาต้องสังหารทุกคนที่ขวางทาง! แรงผลักดันนี้มิอาจหยุดยั้งได้ ดวงดาวเทพโบราณของหวังหลินหมุนติ้วและปรากฏเตาหลอมจักรพรรดิ
วินาทีที่มันปรากฏขึ้นมา พิษเก้าหยดปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลิน!
“พิษหรือ ข้าก็มี! เพียงแค่สามหยดนี้ก็ฆ่าเจ้าได้แล้ว!” หวังหลินสะบัดแขนซ้ายส่งหยดพิษทั้งสามหยดเข้าหาพายุหมุนทั้งห้าลูก!
วินาทีนั้นหนานจ้าวหรี่ตาแคบ
“พิษของเฒ่าพิษเดียวดาย! หากเฒ่าพิษเดียวดายใช้มันด้วยตัวเองคงเป็นภัยคุกคามข้าได้ แต่เจ้ากล้าเอามันออกมาใช้?”
หนานจ้าวเยาะเย้ยพลางเข้าประชิดด้วยพายุหมุนทั้งห้าลูก เขาอยู่ห่างจาก หวังหลินไม่เกินห้าร้อยฟุต!
นาทีนั้นหยดพิษทั้งสามหยดเข้าปะทะกับพายุ มันระเบิดเปลี่ยนกลายเป็นทะเลพิษมหาศาล!
พิษนี้ก่อเกิดเป็นรูปร่างและเปลี่ยนกลายเป็นฝ่ามือยักษ์ในเวลาไม่นาน ตรงเข้ากระแทกใส่พายุหมุนทั้งห้าลูก!
ควันพิษห้าสีนั้นต่างกัน ถึงแม้จะมีพิษที่น่าตกตะลึง แต่เมื่อสัมผัสกับหยดพิษมันจึงออกอาการราวกับเจอพิษที่รุนแรงกว่าและถูกกลืนกิน พายุหมุนหนึ่งลูกจึงสลายเข้าไปในทะเลพิษ ก่อนที่หนานจ้าวจะตอบสนองทัน พายุหมุนสองลูกสูญหายไปแล้ว!
“นี่มันไม่ใช่พิษของเฒ่าพิษเดียวดาย!!” หนานจ้าวสีหน้าเปลี่ยนไป เขาอยู่กับพิษมาทั้งชีวิตและรู้จักพิษทั้งหมดในโลกนี้ แต่สามหยดพิษนั้นเปลี่ยนกลายเป็นทะเลพิษซึ่งเป็นพิษที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน!
พิษนี้ช่างคล้ายกับพิษของเฒ่าพิษเดียวดาย แต่มีความแตกต่างกันอย่างประหลาด มันมีความแตกต่างที่ทำให้หนานจ้าวไม่สามารถสังเกตเห็นความน่ากลัวได้ กระทั่งมาอยู่เบื้องหน้าแล้ว
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา พายุหมุนพิษทั้งห้าพังทลายและถูกทะเลพิษกลืนกินไปทั้งหมด จากนั้นทะเลพิษจึงพุ่งเข้าหาหนานจ้าวราวกับคลื่นอันรุนแรง!
ทั้งสองคนอยู่ใกล้เกินไป ห่างกันไม่กี่ร้อยฟุต ดังนั้นหนานจ้าวจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ขณะที่สีหน้าเปลี่ยนไป เขาก้าวถอยหลัง ร่างกายพร่ามัวราวกับกำลังหายไป วินาทีนั้นทะเลพิษได้พุ่งผ่านเขาไปแล้ว
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากในทะเลพิษ ร่างพร่ามัวของหนานจ้าวถูกบังคับให้ผุดขึ้นมา ผิวหนังเริ่มแข็งกระด้าง ควันพิษถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกาย
ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเกินจะคาดคิด สองขาก้าวถอยอย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการหนีให้พ้นจากทะเลพิษแห่งนี้
“นี่มันพิษแบบไหนกัน!? แม้แต่เฒ่าพิษเดียวดายก็ไม่สามารถหลอมพิษได้แบบนี้!!”
หนานจ้าวมีสีหน้าทรมานอย่างแสนสาหัสพลางรีบถอย ทว่าหลังจากถอยได้เพียงไม่กี่ก้าว ฝ่าเท้าหลอมละลายเป็นโลหิต กระทั่งกระดูกก็ยังหลอมละลาย!
เสียงกรีดร้องดังโหยหวนสั่นสะเทือนจิตใจและจนกระทั่งเริ่มส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ!
“ช่วยด้วย!!” ท่อนล่างของหนานจ้าวสูญหายไปอย่างสิ้นเชิง ขณะพยายามยกแขนขึ้นมากลับกลายเป็นสองแขนละลายเป็นโลหิต กระทั่งร่างท่อนบนก็เริ่มละลายไปด้วยพร้อมกับทะเลพิษที่อยู่รอบตัว เสียงกรีดร้องพลันหยุดชะงัก! ทะเลพิษกลับมาหาหวังหลินพร้อมกับวิญญาณของหนานจ้าวซึ่งไม่รู้ว่าอยู่หรือตาย สุดท้ายถูกเก็บไว้ในเตาหลอมจักรพรรดิของหวังหลิน
เหลือเพียงเสียงกรีดร้องที่ยังดังกึกก้องในหูเซียนนับแสนคน แววตาแต่ละคนหวาดกลัวถึงขีดสุด! โดยเฉพาะชายชราชุดน้ำเงินที่ก้าวเข้ามาแต่กลับหยุดด้วยความหวาดกลัว เมื่อหวังหลินจ้องมองไปด้วยสายตาเยือกเย็น เม็ดเหงื่อเย็นเฉียบผุดบนหน้าผากชายชราและรีบล่าถอย
หวังหลินสะบัดแขนซ้าย หยดพิษที่เหลือหกหยดรอบตัวเขาได้ลอยเข้าสู่ทะเลพิษและก่อเกิดเป็นวังวนยักษ์
เขาไม่มีเวลาทำใจกับความเจ็บปวดเรื่องสมบัติ หวังหลินร้องคำรามและชี้ไปด้วยแขนซ้าย วังวนทะเลพิษพุ่งออกไป!
จากนั้นแขนขวายื่นชี้ใส่อวกาศและปรากฏรอยแยกอวกาศขึ้นมา เหล่าอสูรยุง ดุร้ายนับไม่ถ้วนบินออกมาด้วย!
ไม่ว่าจะเป็นทะเลพิษหรืออสูรยุง ทั้งคู่ต่างเป็นสิ่งที่หวังหลินไม่ยอมใช้ก่อนหน้านี้เพราะมันคือไพ่ตายของเขาในการต่อสู้เป็นกลุ่ม เห็นได้ชัดว่าเหล่าเซียนขั้นที่สามของดินแดนชั้นนอกยังสำรองพลังเอาไว้ หากไม่อยู่ในสภาวะคับขัน ไพ่ตายพวกนี้คงถูกหยุดก่อนที่จะได้แสดงพลังเต็มที่เสียอีก!
แม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุด หวังหลินไม่สามารถรอได้อีกแล้ว ส่วนเจ้า อสูรโลกันตร์ หลังจากกลืนกินพายุทองเข้าไป ดูเหมือนพายุจะสูญหายไป หวังหลินพยายามเรียกมันหลายครั้งแต่กลับไม่มีการตอบสนอง
ทะเลพิษกระจายออกไปพร้อมกับเหล่าอสูรยุงร้องเสียงแหลม
หวังหลินยกขวานแยกสวรรค์ขึ้นมาและพุ่งใส่ยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว เหวี่ยงด้วยแขนขวา ขวานแยกสวรรค์ผ่าฉับลงไป!