1527. ทุกชั้นฟ้าและอัญเชิญนที
แสงบนขวานกะพริบวาบ อวกาศดูคล้ายจะฉีกกระชาก เสียงดังสนั่นสะเทือนสวรรค์ได้เปล่งแรงกดดันสะท้านจิตใจเซียนผู้บุกรุก
ราวกับทุกอย่างในโลกหายไปและขวานยักษ์เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่!
ยังมีเซียนอีกหลายคนด้านหน้ายอดปรมาจารย์หยุนลั่วที่ยังไม่ได้ล่าถอย พวกเขามองขวานยักษ์ที่กำลังสับลงมาด้วยความตื่นตะลึง!
เซียนชั้นนอกที่อยู่หน้าสุดเป็นชายวัยกลางคนชุดดำ เขามีเวลาแค่พอยกมือขึ้นสร้างผนึกเท่านั้นพร้อมกับพยายามล่าถอยโดยไม่รู้ตัว แต่ทว่าขวานเพิ่งแล่นผ่านเขาไป
กลางหน้าผากปรากฏเส้นโลหิตและขยายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าหน้าผมส่งเสียงฉีกกระชาก ใบหน้ายังคงเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบโลหิตและร่างกายถูก ผ่าออกเป็นสองส่วน!
ด้านหลังชายวัยกลางคนมีเซียนอีกนับสิบคน ราวกับขวานยักษ์ผ่านไปแล้วโดนวิชายับยั้ง ร่างแต่ละคนสั่นเทาและถูกผ่าออกเป็นสองซีก!
ความเร็วของขวานมิอาจบรรยายออกมาได้ ก่อนที่เสียงโหยหวนจะหายไป เหล่าเซียนนับแสนด้านหลังต่างก็รู้สึกว่าทัศนวิสัยพร่ามัว ความพร่ามัวนี้ไม่เคยกลับคืนมาอีกเลย
ร่างกายแต่ละคนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ!
เหล่าเซียนด้านหลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ยังคงรู้สึกเหมือนรูปปั้น จนกระทั่งขวานผ่านพวกเขาไปเหมือนอุกกาบาต เส้นโลหิตผุดขึ้นกลางหน้าผากและตายกันไปทีละคน
ราวกับไม่มีพลังใดจะหยุดยั้งขวานเล่มนี้ได้และแทงทะลุผ่านเซียนทั้งหมด ขวานเข้าไปใกล้ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วที่กำลังหน้าซีด
นางเผยแววตาทำอะไรไม่ถูก ทัศนวิสัยของนางถูกปกคลุมด้วยขวานมหึมาทั้งเล่ม ราวกับทุกอย่างในโลกนี้หายไปและขวานสังหารเล่มนี้เป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ภายในระยะสายตา!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วเกินไป เมื่อขวานเข้าไปใกล้ ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วมีเวลาเพียงแค่กัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออดมากลายเป็นโล่โลหิตขนาดเท่าฝ่ามือ!
โล่โลหิตเป็นรูปแปดเหลี่ยมที่มีขอบไม่สม่ำเสมอ วินาทีนั้นขวานจามเข้าใส่ โล่ในทันที
เสียงดังสนั่นไปทั่วดวงดาว โล่โลหิตเละเหมือนเต้าหู้ ไม่สามารถหยุดยั้งได้เพียงเสี้ยววินาที!
อักขระเวทย์บนโล่เลื่อนขึ้นอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนกลายเป็นตาข่ายที่ต้องการจะหยุดยั้งขวาน!
ทว่าตาข่ายกลับไร้ประโยชน์ ขวานผ่าทะลุผ่านโล่โลหิตไปจนมันแตกหักโดยไม่อาจหยุดยั้งขวานไว้ได้เลย ขวานจามใส่ร่างอันบอบบางของยอดปรมาจารย์หยุนลั่วก่อนที่นางจะตอบสนองได้ทันเสียอีก!
ขวานเฉือนผ่านร่างยอดปรมาจารย์หยุนลั่วและเข้าไปในช่องว่างในค่ายกลดินแดนปิดผนึกด้านหลังนาง ทั้งค่ายกลเกิดการสั่นเทา!
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา ยามที่ค่ายกลดินแดนปิดผนึกสั่นเทา ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วกระอักโลหิตสีแดงสว่าง ร่างกายถูกแบ่งออกเป็นเศษผ้า สองส่วนและเริ่มหล่นลงไป
หากเสื้อผ้าทั้งสองเชื่อมกันคงเหมือนตุ๊กตาเด็กน้อย ตุ๊กตามีจมูกและดวงตา ดูราวกับยอดปรมาจารย์หยุนลั่วไม่มีผิดเพี้ยน!
“ร่างอวตาร!” หวังหลินก้าวไปหาจุดที่เคยมียอดปรมาจารย์หยุนลั่วอยู่ ดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจ้องมองเศษผ้าทั้งสองชิ้น เขาสะบัดแขนซ้ายให้เปลวเพลิง เผาไหม้เศษผ้าทันที
“แม้จะเป็นร่างอวตาร ข้าก็สามารถหาร่างดั้งเดิมของเจ้าได้!” หวังหลินตั้งมั่นกับความคิดสังหารยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว ชั่วขณะที่ตระหนักได้ว่าเป็นร่างอวตาร แขนซ้ายสร้างผนึกและเศษผ้าเผาไหม้ทั้งสองชิ้นก็สูญสลายไป
ขณะที่สูญสลาย ทั้งสองถูกวิชาของหวังหลินแยกส่วน พวกมันตัดผ่านกันราวกับอสรพิษสองตัวและก่อเกิดเป็นวังวน!
“วิชาเซียนชี้ทาง ไป!” สิ้นเสียงคำราม วังวนกลายเป็นหลุมดำสนิทและไม่รู้ว่ามันนำทางไปที่ไหน!
ทว่าในจังหวะที่หลุมดำปรากฏ ดวงตาขวาหวังหลินกะพริบอักขระสายฟ้า ขอบเขตจวี่ที่ถูกผนึกไว้เป็นสายฟ้าเสริมพลันพุ่งออกจากดวงตาขวาโดยไม่ลังเลและลอยเข้าไปในหลุมดำ!
ขณะเดียวกันแก่นแท้เพลิงก็พุ่งเข้าไปในวังวนตามหลังสายฟ้าขอบเขตจวี่ด้วย สายฟ้าและเปลวเพลิงพุ่งเข้าไปข้างใน!
ณ ดาราจักรโบราณ หนึ่งในสามพื้นที่ต้องห้ามของสภาราชันย์ สถานที่แห่งนี้ไม่อยู่ในอวกาศปกติ มันเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่บรรพชนของยอดปรมาจารย์หยุนลั่วส่งต่อมาให้จากรุ่นสู่รุ่น!
ทะเลสาบกระจ่างใสและมีเกาะแห่งหนึ่งอยู่ใจกลาง นางกำลังนั่งอยู่ใต้ตำหนักบนเกาะแห่งนั้น สวมชุดสีขาว เส้นผมดำยาวสลวย ใบหน้าซีดเผือดและหลับตาสนิท วินาทีที่ร่างอวตารของนางถูกหวังหลินสังหาร นางพลันร่างกายสั่นเทาและกระอักโลหิต!
โลหิตเปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลหิตเคลื่อนออกไป หลายหยดตกใส่เสื้อผ้าสีขาวของนางจนทำให้เป็นภาพที่น่าตกตะลึง!
นางลืมตาขึ้นมา เผยความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ทว่าสีหน้าท่าทางพลันเปลี่ยนไปในทันที นางมองขึ้นดูวังวนหลุมดำซึ่งปรากฏขึ้นเหนือเกาะที่นางอยู่!
วินาทีที่วังวนปรากฏขึ้นมา เสียงสายฟ้าดังสนั่นกึกก้อง!
สายฟ้าสีแดงเถือก ย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีแดงโลหิต ประกายสายฟ้าสีแดงตกลงมาใส่เกาะของยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว!
สายฟ้าเพิ่มขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนยาวมากกว่าพันฟุต ราวกับเป็นสายฟ้าสวรรค์ที่กำลังทำลายล้างทุกอย่างบนเกาะ!
แรงกดดันของขอบเขตจวี่แพร่กระจายออกมาจากสายฟ้าแดง สายฟ้าแดงร่อนใส่เกาะจนเกิดเสียงดังปังสั่นสะเทือนสวรรค์
ทั่วทั้งเกาะสั่นสะเทือน!
ต่อจากสายฟ้าก็เป็นเปลวเพลิงพรั่งพรูอย่างไร้ขอบเขตและล้อมรอบเกาะแห่งนี้ มองไกลๆ ราวกับทะเลเพลิงกำลังเผาไหม้ แม้กระทั่งน้ำในทะเลสาบยังระเหยกลายเป็นควัน
สายฟ้าและเปลวเพลิงผสานเข้าด้วยกัน เกาะสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับค้อนยักษ์ทุบเข้าใส่ มันฉีกขาดเป็นเศษเสี้ยวและกระจายออกไปทุกทิศทาง!
“คำทำนายที่สาม สายฟ้าสวรรค์จุติลงมา…คำทำนายที่สี่ ทะเลเพลิงเผาไหม้มอดสิ้น…คำทำนายที่ห้า เกาะแตกกระจาย…” ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วนั่งอยู่บนเศษเสี้ยวของเกาะที่อยู่ใจกลาง ตำหนักด้านหลังนางเปล่งแสงอ่อนๆ นางกระอักโลหิตอีกครั้ง ใบหน้ามืดมนพลางมองดูรอบตัวอย่างขมขื่น
“แปดคำทำนายของบรรพชน คำทำนายที่ห้า!”
ขณะนั้นสายฟ้าขอบเขตจวี่เข้ามาใกล้ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วหลังจากทำลายเกาะไปแล้ว มันราวกับเป็นอสรพิษโลหิตที่กำลังแหวกว่ายอยู่นับไม่ถ้วน ช่างเป็นภาพที่น่าตกตะลึงยิ่ง
สายฟ้าคล้ายอสรพิษตัวนี้ควบแน่นอยู่รอบๆ แสงอ่อนโยนยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว เสี้ยววินาทีต่อมามันจึงพุ่งเข้าใส่แสงอ่อนๆ นั้น
แสงอ่อนๆ เริ่มบิดเบือนและควบแน่นไปมาจนมันห่อหุ้มร่างยอดปรมาจารย์ หยุนลั่วอย่างแน่นหนา มันกะพริบอย่างรุนแรงเพื่อพยายามต่อต้านสายฟ้าขอบเขตจวี่
ทว่าแสงอ่อนนี้เทียบไม่ได้อย่างเห็นได้ชัด หลังจากต้านทานเพียงไม่กี่ลมหายใจมันจึงแตกสลาย สายฟ้าสีแดงไร้ขอบเขตพุ่งเข้าหาร่างดั้งเดิมของยอดปรมาจารย์หยุนลั่ว!
เมื่อสายฟ้าสีแดงมาถึง ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วสะบัดแขนอย่างขมขื่น โครงกระดูกสีดำปรากฏขึ้นเบื้องหน้า
โครงกระดูกเปล่งกลิ่นอายโบราณ มันคือกระดูกของอาจารย์ของนางเอง!
วินาทีนั้นสายฟ้าแดงดูเหมือนถูกดึงดูดและพุ่งเข้าหาโครงกระดูก เสียงดังสนั่นกึกก้องและโครงกระดูกสูญสลายในทันที!
“คำทำนายที่หก เศษธุลีของบรรพชนแตกสลาย…คำทำนายที่เจ็ด วิญญาณกลับคืนผสานกับเผ่า…คำทำนายที่แปด กล้วยไม้คืนชีพ…คำทำนายที่เก้า…” น้ำเสียงของยอดปรมาจารย์หยุนลั่วค่อยๆ หายไปภายในเสียงดังสนั่น หลังจากกระดูกของอาจารย์นางดูดซับสายฟ้าแดงทั้งหมดไปมันจึงพังทลาย เศษธุลีก่อตัวเป็นพายุเข้าห่อหุ้มรอบร่างหยุนลั่ว
ร่างกายนางแตกกระจายและสลายตัวอย่างสิ้นเชิง แม้กระทั่งวิญญาณดั้งเดิมก็ยังพังทลายไปด้วย อย่างไรก็ตามวิญญาณของนางผสานเข้ากับพายุเศษกระดูกและ หายวับไปพร้อมกับพายุในชั่วพริบตา
ณ สนามรบบนดาราจักรทะเลเมฆา หวังหลินถือขวานยักษ์ขึ้นมา สายตากวาดผ่านเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอก แววตากะพริบจิตสังหาร!
ทะเลพิษส่งเสียงดังไปทั่วดวงดาว อสูรยุงหลายหมื่นตัวร้องคำรามพร้อมทะยานไปกับทะเลพิษ พุ่งเข้าหาเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกนับแสนคน!
ห่างออกไปไกลในทะเลเมฆา ระลอกคลื่นขนาดใหญ่ผุดขึ้นมา ในระลอกคลื่นมีดาวเคราะห์เซียนหนึ่งดวง สองดวง สามดวง…จนมากกว่าเก้าร้อยดวงลอยออกมา!
กำลังเสริมของดาราจักรทุกชั้นฟ้าได้มาถึงแล้ว!
กระทั่งห่างออกไปไกล ประกายแสงปรากฏขึ้นจากช่องว่างและปิดลงอย่างรวดเร็ว ไม่ได้มีประกายแสงแค่นิดเดียวแต่มีอยู่จำนวนนับไม่ถ้วน!
กำลังเสริมของดาราจักรอัญเชิญนทีได้มาถึงแล้ว!