1530. คันศรของลี่กวง
ปรมาจารย์เต๋าลี่กวง!
ธนูที่ยิงใส่ดวงตาข้างซ้ายของบัญชาโบราณ!
สมบัติทรงอำนาจสั่นสะเทือนสวรรค์ที่ถือได้ว่าเป็นสุดยอดแห่งการสรรค์สร้าง มันทำได้กระทั่งยิงทะลุผ่านวิชาเต๋าอันทรงพลังของบัญชาโบราณได้ คันศรทรงพลังที่ริดรอนความรู้สึกถึงบ้านเกิดและริบเอาความทรงจำครึ่งหนึ่งของเขาไป!
ตอนที่หวังหลินนั่งอยู่บนบัลลังก์ในสุสานบัญชาโบราณและเข้าสู่สภาวะ คล้ายความฝัน เขาเห็นพลังอำนาจของธนูลี่กวงด้วยสองตาของตัวเอง!
ลูกธนูนั้นมากพอจะสั่นสะเทือนไปทั้งโลก ในสายตาหวังหลิน แม้แต่ค่ายกลดินแดนปิดผนึกก็คงสูญสลายเบื้องหน้าพลังของมันโดยไม่อาจต่อต้านได้!
คันศรไม่ได้เป็นของโลกใบนี้! มันเป็นสมบัติที่สำคัญยิ่งจากบ้านเกิดของบัญชาโบราณ!
มันเป็นสมบัติที่แข็งแกร่งที่สุดที่หวังหลินเคยเห็นนอกจากลูกปัดฝืนลิขิตฟ้ากับเข็มทิศที่ชี้จากดินแดนตกสวรรค์!
หวังหลินจะไม่ตกใจกับสมบัตินี้ได้อย่างไร? รูม่านตาพลันหรี่แคบและสัมผัสถึงความหนาวเย็นแผ่กระจายไปทั่วร่างได้ เขายังรู้สึกถึงความเจ็บปวดออกมาจากกลางหน้าผาก!
เส้นผมเส้นขนทั้งหมดบนร่างตั้งชูชัน สัมผัสความเป็นความตายผุดขึ้นมาในใจ ความรู้สึกนี้แผ่กระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว
‘คันศรนั่นถูกเซียนเต๋าเจ็ดสีเอาไปแล้ว ตอนนี้มันอยู่ในมือเขา!! เขาคือหัวหน้าศิษย์ของราชันย์ หรือว่าราชันย์จะเกี่ยวข้องกับเซียนเต๋าเจ็ดสี?’ หวังหลินจ้องมอง ชายหนุ่มผมขาวด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าชายหนุ่มค่อยๆ แก่ขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากคันศรดูดซับพลังชีวิตไป เขากำลังง้างคันศรด้วยพลังชีวิตของตัวเอง!
นอกจากเซียนเต๋าเจ็ดสีแล้ว หวังหลินเป็นคนเดียวที่รู้ต้นกำเนิดของคันธนูนี้และเห็นผลลัพธ์ของมัน! สีหน้าท่าทางเคร่งขรึมในแววตาหวังหลินได้ทำให้คนอื่นๆ เกิดความสับสนไปด้วย
จากมุมมองของคนภายนอก ชายหนุ่มชุดขาวเป็นแค่เซียนขั้นส่องสวรรค์ระดับต้นเท่านั้นและคันศรในมือไม่มีความผันผวนอันใดเลย ราวกับเป็นคันธนูธรรมดา
หวังหลินมีท่าทีเคร่งเครียดจนต้องทำจิตใจให้ว่างเปล่า ราวกับทุกอย่างหายไปและเหลือเพียงคันศรที่กำลังง้างอย่างช้าๆ!
โชคดีที่คันศรนี้ไม่มีเกาทัณฑ์!
เกาทัณฑ์ดอกเดียวได้หายไปในอวกาศหลังจากทำลายดวงตาซ้ายของบัญชาโบราณ ไปได้ ไม่มีใครรู้ว่าเกาทัณฑ์ดอกนั้นยังอยู่ดีหรือไม่ หรืออยู่ที่ไหนก็ไม่ทราบ!
หวังหลินคิดว่าหากเขาหาเกาทัณฑ์เจอ เขาจะรู้ได้ว่าดวงตาข้างซ้ายของบัญชาโบราณหายไปไหน!
อย่างไรก็ตามถึงแม้เกาทัณฑ์ดอกนี้จะอยู่ที่ที่ไม่มีใครรู้จัก คนที่ได้มันไปคงทำให้ดวงดาวสั่นสะเทือน กระทั่งเกิดหายนะจนผู้คนต่อสู้แย่งชิงเหมือนลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า!! ทว่าจนกระทั่งตอนนี้ หวังหลินยังไม่เคยได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับธนูดอกนี้จากบันทึกหรือตำนานอันใดเลย
ราวกับเกาทัณฑ์ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ถึงแม้คันศรที่ไร้เกาทัณฑ์จะยังน่าหวาดกลัว มันก็มิอาจเทียบได้กับความน่ากลัวในอดีต หากมีเกาทัณฑ์อยู่ หวังหลินคงไม่มีโอกาสรอดชีวิตจากการถูกยิงด้วยคันศรนี้!
เขาจ้องมองชายหนุ่มชุดขาว การกระทำทั้งหมดของชายหนุ่มดูเชื่องช้าในสายตาหวังหลิน หวังหลินจับจ้องชายหนุ่มที่ยกแขนขึ้นมาและค่อยๆ ง้างสายให้เป็นวงกลมกับคันศร คราวนี้หวังหลินสัมผัสถึงความเจ็บปวดจากกลางหน้าผากได้
ด้วยความเจ็บปวดรุนแรงนี้หวังหลินจึงเสมือนโดนเจาะกะโหลกจนแตกเป็นเสี่ยงๆ!
เม็ดเหงื่อผุดขึ้นจากหน้าผากหวังหลิน เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา หวังหลินหันมามองชายหนุ่มชุดขาวที่กำลังรั้งสาย
นาทีที่หวังหลินเห็นคันศรนี้ เสียงคำรามมหึมาดังออกมาจากร่างกาย เขาหันมา ร่างกายเปลี่ยนเป็นพร่ามัวราวกับผสานเข้ากับโลก!
ขณะเดียวกันหวังหลินยกแขนขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงดาวเทพโบราณเจ็ดดวงหมุนติ้วอย่างบ้าคลั่งและลอยออกมาจากหน้าผาก ดาวเจ็ดดวงหมุนอยู่เบื้องหน้า เปล่งกลิ่นอายเทพโบราณทรงพลัง!
ศีรษะบัญชาโบราณปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินในทันที!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก หวังหลินจัดวางทุกอย่างในพริบตาที่กระโจนออกไป การตอบสนองของเขารวดเร็วจนชายหนุ่มชุดขาวตกตะลึง จากนั้นแววตากะพริบเย็นเยียบ
‘หรือว่ามันจำคันศรได้?’ ชายหนุ่มชุดขาวคิดขึ้นมา แขนที่ถือคันศรอยู่พลันคลายออก!
ขณะที่สายคันศรคลายออกจึงเกิดเสียงซี่ๆ แรกเริ่มมันบางเบาและมีแสงทรงพลังรวมกันบนคันศร เดิมทีแขนซ้ายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยมัดกล้ามและเลือดเนื้อ แต่เวลานี้เลือดเนื้อทั้งหมดเริ่มแห้งเหี่ยว มันไม่ใช่เพียงแค่แขนซ้ายเท่านั้นแต่ท่อนบนทั้งหมดของเขาเสมือนซากศพ อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมตัวใหญ่จน คนอื่นๆมองเห็นได้ไม่ชัดเจน
พลังชีวิตจำนวนมากของเขาเข้าไปในคันศรตอนที่ปล่อยสายคันศร แสงรวมกันจนเกิดเป็นเงาเกาทัณฑ์สีขาวนวล เมื่อปล่อยสายคันศรไปแล้ว เกาทัณฑ์จึงพุ่งออกไป!
เกาทัณฑ์รวดเร็วยิ่ง มันทะลุผ่านอวกาศเข้าหาช่องว่างในค่ายกลดินแดนปิดผนึกซึ่งหดลงเหลือน้อยกว่าห้าร้อยฟุต! เงาเกาทัณฑ์เข้าใกล้ช่องว่าง เสียงที่เบาบางในตอนแรกเริ่มพลันพุ่งถึงขีดสุดและเปลี่ยนกลายเป็นเสียงคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์!
เหล่าเซียนในค่ายกลดินแดนปิดผนึก ทั้งดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอกต่างได้ยินเสียงคำรามสั่นสะเทือนนี้ ราวกับจิตใจและพลังดั้งเดิมของแต่ละคนถูกดูดออกไปด้วยเสียงคำราม ทำให้เซียนจำนวนนับไม่ถ้วนถึงกับโลหิตไหลออกจากทวารทั้งห้า!
เหล่าเซียนจากสองฝั่งบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้วจึงไม่สามารถทนรับเสียงคำรามนี้ได้ พวกเขากระอักโลหิต วิญญาณดั้งเดิมพังทลายและตายทันที!
เสียงคำรามจากเกาทัณฑ์นี้ได้ทำให้ปรมาจารย์หงซาน จ้าวเมฆาใต้และเซียนขั้นที่สามคนอื่นๆ ต้องหยุดการต่อสู้ พวกเขามองขึ้นไปด้วยใบหน้าตกตะลึง มีเพียงนางสนมจักรพรรดิเทพและฝันจำแลงจากอัญเชิญนทีที่เผยแววตาหวาดกลัวตอนที่ได้เห็นคันศรแล่งนี้!
“คันศรนั่น!!”
“คันศรในมือเขา!!” เงาเกาทัณฑ์สีขาวส่งเสียงกึกก้องพุ่งใส่ช่องว่างในค่ายกลดินแดนปิดผนึก วินาทีที่มันพุ่งเข้าไป แม้กระทั่งค่ายกลดินแดนปิดผนึกก็ยังสั่นเทา ไม่เพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นแต่ทั้งค่ายกลที่ปิดผนึกทั่วดินแดนชั้นในกลับเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง!