1575. จุดกำเนิด

หัวใจหวังหลินกำลังเต้นรัวด้วยการคาดเดาบ้าๆ เช่นนี้ เขาจ้องมองรอยสักสุดท้ายกำลังผนึกประตูและปล่อยลมหายใจยาว

ผนึกรอยสักมีสายโลหิตเทพและกลิ่นอายโบราณทำให้เกิดเป็นพลังต่อต้าน ทว่ารอยสักวงกลมนี้ไม่เพียงแต่ได้สร้างพลังต่อต้านที่ไม่ทำลายประตู แต่มันยังผนึกประตูเอาไว้ด้วย

การใช้รอยสักอย่างชาญฉลาดนี้ทำให้หวังหลินตกตะลึง!

รอยสักเปิดประตูแห่งความเข้าใจให้เขา อีกทางหนึ่งก็ทำให้เขาได้วิธีขจัดพลังต่อต้านในตัวเองอีกด้วย

‘ผนึกรอยสักผสมผสานด้วยพลังเทพและพลังโบราณ มีน้อยคนในโลกนักที่จะสามารถเปิดมันได้…ต้องเป็นคนแบบข้าเท่านั้นที่จะเปิดได้!’

แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยข้อสรุป แต่หลังจากนั้นสักพักก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขารู้สึกถึงความยุ่งยากและไร้เหตุผล รู้สึกว่ามันเหมือนวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ที่ ทับซ้อนกันเอง

หากเขาไม่ได้ออกไปจากดาวซูซาคุ เขาคงไม่ได้ไปที่ดินแดนวิญญาณปีศาจ เขาคงไม่ได้เข้าไปในรอยแยกที่นำทางไปสู่ดาราจักรทุกชั้นฟ้า หากเขาไม่ได้เข้าไปใน ดาราจักรทุกชั้นฟ้า เขาคงไม่สามารถเข้าไปในอสูรโลกันตร์ได้

หากเขาไม่รู้เรื่องอสูรโลกันตร์ เขาคงไม่มีความคิดเรื่องการทำให้มันเป็นอสูรแก่นชีวิต ด้วยเหตุนั้นเขาคงไม่ให้อสูรโลกันตร์กลืนกินตัวเองในการรบครั้งแรกในทะเลเมฆา เมื่อนั้นเขาคงไม่ได้เจอเหลียนต้าวเฟย คงไม่ได้สายโลหิตเทพ เขาคงไม่ต้องมาจัดการกับพลังต่อต้าน

ตอนนี้พอได้กลับมายังดาวซูซาคุ กลับมาที่ที่เขาข้ามไปในขั้นแรก กลับมาสู่ จุดแห่งต้นกำเนิด

ทว่าในจุดต้นกำเนิดนั้น เขาพบว่าหากมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งผิดพลาดไป เขาคงไม่สามารถเปิดชั้นที่สิบเก้าได้…

เขาเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถเปิดผนึกนี้ได้ เรื่องราวแบบนี้ทำให้หวังหลินรู้สึกสะเทือนอารมณ์และงุนงง

หลังจากนั้นสักพักหวังหลินค่อยๆ ส่ายศีรษะและไม่คิดเรื่องไร้สาระเหล่านี้อีก ดวงตาเปล่งประกายและค่อยๆ ยกแขนขวา เขาไม่ได้ใช้พลังปราณหรือพลังโบราณ อันใดเลย เขาควบคุมพลังต่อต้านให้แผ่กระจายออกจากนิ้วชี้!

วินาทีต่อมาหวังหลินรู้สึกเจ็บปวดในร่างกาย ราวกับกระบี่บางๆ ที่กำลังเฉือนไปรอบๆ คล้ายหนาม มันทะลวงผ่านแขนขวา สาดโลหิตและเลือดเนื้อให้กระจัดกระจาย แม้กระทั่งกระดูกก็ยังสั่นเทาตอนที่พลังต่อต้านได้รวมกันในนิ้วชี้

นิ้วชี้ของหวังหลินสั่นสะท้าน เหงื่อเม็ดโป้งผุดขึ้นบนหน้าผากจนเขาต้องกลั้นลมหายใจ ใช้ความอดทนมหาศาลเพื่อหยุดไม่ให้นิ้วชี้สั่นเทาจากความเจ็บปวดรุนแรง

นิ้วชี้ของหวังหลินค่อยๆ ยืดออกและร่อนลงบนรอยสักวงกลม วินาทีนั้นพลังต่อต้านในร่างหวังหลินจึงคำรามอยู่ภายในและระเบิดออกมาราวกับพบเจอสหาย

หวังหลินหน้าซีดในทันที แต่นิ้วชี้ไม่สั่นเทา

สายตาเพ่งพินิจบนปลายนิ้ว เมินเฉยพลังต่อต้านในร่างกาย ค่อยๆ ลากนิ้วชี้เพื่อวาดเป็นวงกลม เขาจะทำการวาดมันให้สมบูรณ์ในครั้งเดียว

ด้วยการทำเช่นนี้ เขาจึงจะสามารถเปิดรอยสักได้!

ทุกครั้งที่เคลื่อนไหว พลังต่อต้านในร่างจะปะทุขึ้น เขาสัมผัสถึงพลังต่อต้านที่พุ่งออกมาจากรอยสักและเข้าสู่ชิ้วชี้เขาอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้ต้อง หลั่งเหงื่อจำนวนมากเพียงไม่กี่ลมหายใจ

โลหิตไหลย้อนจากมุมปาก อวัยวะภายในกำลังปั่นป่วนและพังทลาย

การฉีกกระชากระหว่างร่างเทพและเลือดเนื้อเสมือนมีใครสักคนดึงวิญญาณออกจากร่างกาย ความเจ็บปวดเช่นนี้ยากเกินคำอธิบาย เว้นแต่ต้องประสบพบเจอด้วยตัวเอง

เวลาดำเนินผ่านไปอย่างช้าๆ ชั่วขณะต่อมาผ่านไปได้เจ็ดนาที ห้องแห่งนี้เต็มไปด้วยเสียงลมหายใจหนักหน่วงของหวังหลิน

ดวงตาแดงก่ำ เส้นโลหิตบนแขนขวาปูดโปนขึ้นจนเป็นภาพลักษณ์ที่น่าตกตะลึง ไม่เพียงแค่แขนเขาเท่านั้นแต่เส้นโลหิตบนใบหน้าด้วยเช่นกัน มันกำลังขยับไปมาราวกับพลังต่อต้านต้องการระเบิดออกจากร่างกาย

หวังหลินกัดฟันแน่นและจ้องนิ้วมือ เขาค่อยๆ ขยับและวาดอย่างต่อเนื่อง พลังต่อต้านปะทุขึ้นภายในอย่างรุนแรง เสียงปะทุจากร่างกายถึงกับบดบังเสียงหายใจไปหมดและดังกึกก้องไปทั่วห้อง

‘อีกนิด…’ แขนขวาของหวังหลินแทบชาด้าน ความยากของการดูดซับ พลังต่อต้านเสมือนกับการต่อสู้อันรุนแรงยิ่งกับเซียนขั้นที่สาม

กระทั่งรุนแรงยิ่งกว่านั้น!

รอยสักสามารถเปิดออกมาได้ด้วยวิธีนี้เท่านั้น หากเพียงแค่พลังเทพก็มิอาจเปิดมันได้ หากมีเพียงพลังบัญชาโบราณก็ไม่สามารถเปิดได้เช่นกัน หากมีทั้งคู่ก็จะสามารถทำลาย หลอมทั้งสถานที่แห่งนี้ได้และไม่ทำอันตรายต่อรอยสักเลยแม้แต่น้อย!

หวังหลินใช้เวลาไปเกือบสิบห้านาทีเพื่อวาดในส่วนเล็กๆ ส่วนสุดท้าย เมื่อจบการวาด นิ้วมือที่ชาด้านกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น พลังต่อต้านอันทรงพลังปะทุออกมาจากรอยสักและเข้าสู่แขนขวา

ปัง หวังหลินกระเด็นกลับไป โล่เงาแสงเปิดการใช้งานแต่ทนได้เพียงไม่กี่ ลมหายใจมันก็พังทลาย

หวังหลินกระอักโลหิต วินาทีที่โล่เงาแสงแตกสลาย เตาหลอมจักรพรรดิปรากฏขึ้นมาเสียงดังปัง เตาหลอมจักรพรรดิถึงกับบิดเบือน มันกระเด็นกลับเข้าไปใน ดาวของหวังหลิน

ต้องขอบคุณโล่เงาแสงและเตาหลอมจักรพรรดิ พลังจากรอยสักจึงอ่อนแอลงมหาศาล มันร่อนลงใส่ร่างเขาทำให้โลหิตไหลย้อยจากปากอีกครั้ง ร่างกายหวังหลินกระเด็นกลับไปติดผนัง เสียงแตกร้าวดังกึกก้องและผนังด้านหลังหวังหลินก็เริ่มแตก

รอยสักวงกลมเปล่งแสงอันทรงพลังส่องสว่างไปทั้งห้อง ประตูหินส่งเสียงดังลั่น มันค่อยๆ เปิดและเผยให้เห็นทางเดินข้างใน!

กลิ่นอายโบราณโผล่ออกมาล้อมรอบบริเวณ

หวังหลินปาดโลหิตจากมุมปาก เงยศีรษะขึ้นและเห็นทางเข้าสู่อีกโลกหนึ่งได้ทันที!

นี่คือความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเผ่ารอยสัก ชั้นที่สิบเก้า!

เมื่อประตูหินถูกเปิด กลิ่นอายโบราณจึงผสมกัน หวังหลินสัมผัสได้ชัดเจนจึงกระแทกข้างผนังโดยไม่ลังเล

เสียงดังสนั่นกึกก้องออกมา หวังหลินหยิบยืมพลังที่ออกแรงไปเพื่อทะยานเข้าหาประตูหิน พริบตาเดียวเขาก็เข้าสู่ชั้นสิบเก้าที่ไม่มีใครเคยเข้าไปหลังจากถูกผนึกเอาไว้มาเนิ่นนานตั้งแต่อดีต!

พอเขาได้เข้าไป ประตูหินจึงค่อยๆ ปิดลง

หวังหลินไม่ได้หันกลับมา ความคิดจิตใจสั่นเทาจากสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า

สถานที่ที่เขาอยู่ข้างในไม่ใช่ชั้นสิบเก้าจริงๆ แต่เป็นทางเดินประหลาด ชั้นสิบเก้าอยู่ปลายสุดของทางเดินนี้ ทางเดินแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยวงกลมขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พวกมันแผ่กระจายออกไปตามที่ก้าวเดินไปข้างหน้า แค่นี้ยังไม่ทำให้หวังหลินตกตะลึงเพียงพอ แต่วงแหวนวงกลมแต่ละวงเหล่านี้ช่างเหมือนกับรอยสักบนประตูหิน!

พวกมันถูกสร้างขึ้นจากพลังเทพและพลังบัญชาโบราณที่ผสานเข้าด้วยกัน!

เป็นเพราะตัวตนของสิ่งเหล่านี้และการเชื่อมต่อกับประตูหินจึงได้เกิดรอยสักวงกลมนั้นขึ้นมา!

‘ที่นี่ถูกสร้างขึ้นได้อย่างไรกัน!?’ หวังหลินมองไปข้างหน้า แม้เขาจะเจอสถานที่หลายแห่งและเจอโลกประหลาดมามาก แต่ก็ยังตกตะลึงอยู่ดี

วงกลมที่ใหญ่กว่าในอุโมงค์ คือพลังต่อต้านอันมหาศาลมากกว่าเดิม! ทั้งยังมี พลังปราณอันเฉียบแหลมอยู่ด้วย ยิ่งหวังหลินเข้าไปลึกขึ้นก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกกระบี่แหลมคมจับจ้องใส่

พื้นที่ด้านนอกวงกลมเป็นสีดำสนิท แม้แต่สัมผัสวิญญาณก็ไม่สามารถแพร่กระจายออกไปได้ อย่างไรก็ตามหวังหลินหรี่สายตาเล็กลงพลางมองไปข้างหน้าและสังเกตบางอย่างได้เลือนลาง

‘มีฝุ่นผงด้านนอกวงแหวนที่สร้างอุโมงค์นี้ขึ้นมา…’ ความคิดของหวังหลินตกอยู่ในความสับสน เขาเคยเข้าไปในส่วนลึกของดาวซูซาคุ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะเจอฝุ่น อย่างไรก็ตามตอนที่เขาเข้าประตูมา รู้สึกเหมือนเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง พอได้เห็นฝุ่นจึงเกิดความรู้สึกอธิบายไม่ถูก

หลังขบคิดเงียบๆ ไปสักพัก หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ในเมื่อมาที่นี่แล้วเขาจะต้องเห็นว่ามันหน้าตาแบบไหน! หวังหลินพุ่งผ่านทางเดินเข้าไปจนสุด

วงกลมเบื้องหน้าหวังหลินค่อยๆ ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนมีความกว้างหลายพันฟุต พลังเทพและพลังบัญชาโบราณยิ่งรุนแรงขึ้นพร้อมกับพลังปราณคมกริบ รอบด้านหนาวเย็นแต่ไม่ปรากฏน้ำแข็ง

หลังจากผ่านไปไม่รู้นานแค่ไหน หวังหลินได้เห็นวงกลมสุดท้าย เขามาถึงสุดทางเดินซึ่งทำให้วงกลมมีขนาดความกว้างนับหมื่นฟุต!

หวังหลินยืนอยู่ที่นี่ มองกลับไปมิอาจเห็นประตูหินได้แล้ว ทั้งหมดที่เขาเห็นในตอนนี้คือวงกลมที่กำลังเล็กลงเรื่อยๆ

หวังหลินหันกลับมาและก้าวเข้าหาใจกลางวงกลมสุดท้ายจนเกิดเสียงดังตู้ม!

จากนั้นเขาก็เห็นมัน…