1618. ทะลวงประตูคือการบรรลุขั้นที่สาม

นอกดาวซูซาคุ วังวนหนึ่งปรากฏขึ้นข้างประตูดับสูญ ขณะที่มันหมุนจึงเปล่ง กลิ่นอายน่าตกตะลึงแพร่กระจายออกมา

วินาทีที่ปรมาจารย์ซูเฉินหันกลับมา ชายหนุ่มชุดเขียวตัวสั่นเทาราวกับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างและมองเข้าไป โจวจินก็เช่นเดียวกัน แม้กระทั่งเซียนหลายหมื่นคนที่กำลังพุ่งเข้าไปในดาวซูซาคุต่างรู้สึกถึงกลิ่นอายหวาดกลัวนี้

พวกเขารู้สึกคุ้นเคยกลิ่นอายนี้ ชายหนุ่มชุดเขียวคุ้นเคยกลิ่นอายนี้ แม้แต่ปรมาจารย์ซูเฉินก็เช่นกัน!!

โจวจินคุ้นเคยยิ่งกว่าและทำให้ความคิดแทบขาวโพลน!

เช่นเดียวกันนั้นกลิ่นอายที่ออกมาจากวังวนใกล้ประตูดับสูญต่างก็ทำให้เหล่าเซียนนับพันของดินแดนชั้นในรอบๆ รูปปั้นต่างรู้สึกคุ้นเคยมาหลายสิบปี!

“ข้าบอกว่าเขาไม่ตาย เขาไม่ตาย เขาคือน้องชายข้า เขาไม่ตาย!!” ซือถูหนานสั่นเทา แววตาเปี่ยมไปด้วยความสุขและเริ่มหัวเราะ

จ้าวเมฆาใต้อ้าปากค้าง เขาคาดเดาว่าใครกันที่มีโชควาสนาได้กระตุ้นประตูดับสูญ ด้วยหกแก่นแท้ ตอนนี้พอสัมผัสกลิ่นอายนี้ จึงเริ่มหัวเราะเช่นกัน

“เยี่ยม ดี ดีมาก! จ้าวดินแดนปิดผนึกจะตายได้อย่างไร!”

ฉือซาน ปรมาจารย์ลั่วฟู่และจักรพรรดิมังกรฟ้าต่างก็สั่นเทา มองดูวังวนข้างประตูดับสูญด้วยแววตาตื่นเต้น

โดยเฉพาะฉือซานที่ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

ปรมาจารย์หลงผานยิ้มมองดูวังวน ราวกับได้เห็นร่างที่คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวใส่เขาเมื่อตอนนั้น

“จ้าวดินแดนปิดผนึก! จ้าวดินแดนปิดผนึก!”

เซียนหลายพันรอบรูปปั้นมีอาการตื่นเต้นและร้องคำราม “แด่เกียรติแห่งจ้าวดินแดนปิดผนึก!! แด่เกียรติแห่งดาราจักรฟ้ากระจ่าง!!” บางคนไม่คุ้นเคยกับกลิ่นอายนี้ แต่เมื่อพวกเขาเห็นท่าทางของซือถูหนานและคนอื่นๆ ชื่อหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว!

ชื่อที่พวกเขาไม่มีวันลืมเลือน!

จ้าวดินแดนปิดผนึก หวังหลิน!

เสียงคำรามของเหล่าเซียนรอบรูปปั้นนั้นทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ จนท้ายที่สุดน้ำเสียงก็ผสานกันเป็นหนึ่งและแพร่กระจายเข้าไปในอวกาศ เข้าไปในหูของเซียนหลายหมื่นของดินแดนชั้นนอก

ฝันร้ายที่เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกลืมเลือนไปได้ตื่นขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มผมขาวได้ก้าวออกมานอกวังวนใกล้ประตูดับสูญ

เรือนผมและเสื้อผ้าปลิวไสว นาทีนั้นเขาเปล่งกลิ่นอายดุจเพิ่งกลับมาจากขุมนรก เพิ่งกลับมาจากห้วงแห่งความตาย เขาคือหวังหลิน เขาคือจ้าวดินแดนปิดผนึก!

“ข้ากลับมาแล้ว” หวังหลินก้าวออกมาจากวังวน แววตาเย็นเยียบเปล่งเจตนาเยือกเย็น มองเหล่าเซียนหลายหมื่นของดินแดนชั้นนอก ทุกคนที่สบสายตาเขาจะตัวสั่นเทาและถอยด้วยความหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว

โดยเฉพาะโจวจินที่เหงื่อหลั่งไหลและถอยอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มชุดเขียวไม่เชื่อสายตา ในความคิดเขานั้นหวังหลินควรจะตายไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับมามีชีวิตและกระตุ้นประตูดับสูญด้วยหกแก่นแท้

ทำความสงบเยือกเย็นของเขาต้องพังทลาย

“จ้าวดินแดนปิดผนึก!! จ้าวดินแดนปิดผนึกกลับมาแล้ว!!”

“แด่เกียรติแห่งจ้าวดินแดนปิดผนึก!”

“แด่เกียรติแห่งจ้าวดินแดนปิดผนึก!” เซียนนับพันบนดาวซูซาคุดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลังไร้ขีดจำกัด พวกเขาพุ่งออกมาด้วยกลิ่นอายที่ไม่เคยมีมาก่อนและสั่นสะเทือนถึงดวงดาว

เพียงแค่หวังหลินปรากฏตัว เหล่าดินแดนชั้นในก็ตื่นเต้นแล้ว ปรมาจารย์ซูเฉินมีท่าทีมืดมนยิ่ง แววตาผุดจิตสังหารและก้าวเข้าหาหวังหลินที่อยู่ใต้ประตูดับสูญ

“เด็กน้อย คราวนั้นเจ้าไม่ตาย แต่วันนี้เจ้าต้องตาย! ข้าอยากเห็นเสียจริงว่า เด็กน้อยที่ไม่ได้บรรลุขั้นที่สามจะเอาตัวรอดเบื้องหน้าข้าไปได้อย่างไร ตอนนั้นข้าไม่ได้ครอบครองร่างเจ้าสำเร็จ แต่ในเมื่อเจ้ามาที่นี่เอง ข้าจะชิงมันมาซะ!” สิ่งที่เกิดขึ้นคราวนั้นสร้างความอับอายต่อปรมาจารย์ซูเฉิน แต่ก็ทำให้เขาหวาดกลัวยิ่ง เขาหวาดกลัวคันศรดอกนั้น

ทว่าในฐานะหนึ่งในห้ายอดปรมาจารย์ เขาไม่อาจหลบหนีโดยไม่ต่อสู้ได้

เพียงเอ่ยปากจึงเร่งความเร็วและเข้าประชิดหวังหลินทันที

หวังหลินสีหน้าไม่แยแส ขณะที่ปรมาจารย์ซูเฉินเข้าใกล้ เขาหลับตาและจากนั้นลืมตาขึ้นทันที กลิ่นอายแห่งมหาบัณฑิตแพร่กระจาย เป็นกลิ่นอายของคนที่รู้แจ้งสวรรค์และไม่หวาดกลัวต่อภูตผีหรือเทพตนใด!

แม้แต่สวรรค์ยังต้องถอยจากกลิ่นอายนี้ แม้ภูตผียังต้องหวาดกลัว แม้แต่กฎแห่งโลก ยังต้องบิดเบือน มันเป็นสิ่งที่เป็นของมนุษย์ เป็นของมหาบัณฑิต!

เหล่าเซียนคือ มนุษย์เช่นกัน แม้จะบรรลุขั้นที่สาม ก็ยังเป็นมนุษย์!

“ถอยไป!” สายตาหวังหลินร่อนลงใส่ปรมาจารย์ซูเฉิน ไม่ว่าศัตรูจะทรงพลังแค่ไหน ในสายตาหวังหลินนั้นปรมาจารย์ซูเฉินก็เหมือนกับคนธรรมดา ไม่แตกต่างจาก มด ก้อนหิน ต้นไม้หรือใบหญ้า!

ร่างอวตารของปรมาจารย์ซูเฉินหยุดชะงักในทันทีและแววตาไม่เชื่อ เขาสัมผัสกลิ่นอายของหวังหลินได้ชัดเจนราวกับหวังหลินกลายเป็นโลกใบนี้ด้วยตัวเอง กลิ่นอายที่หวังหลินเปล่งออกมาทำให้เขาหวาดกลัว มันพุ่งเข้าไปในวิญญาณเขาและทำให้รู้สึกเหมือนตอนที่เขามองท้องฟ้ายามที่เป็นแค่คนธรรมดา

กลิ่นอายพุ่งเข้าไปในวิญญาณเขาโดยไม่สนต่อระดับบ่มเพาะหรือตัวตน คำพูดเสมือนเป็นกฎของโลก หรือกระทั่งเหนือกว่ากฎขึ้นไปอีก มันอยู่ในระดับจักรพรรดิ ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาที่ถูกสายฟ้าฟาดลงใส่

ปรมาจารย์ซูเฉินหวาดหวั่น ไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง ไม่เชื่อว่าร่างกายตนเองกำลังสั่นเทา ยามนี้เขาไม่แตกต่างไปจากเซียนขั้นพื้นฐานลมปราณที่อยู่ในความฝันของหวังหลิน

“เจ้า…เจ้า…” ปรมาจารย์ซูเฉินถอยไปหลายสิบฟุตโดยไม่รู้ตัว แววตาหวาดกลัวอันหาได้ยาก หวังหลินกล่าวเอาไว้สามารถสั่นสะเทือนสวรรค์ ทำให้ภูตผีและ เหล่าเทพต้องตกตะลึง!

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้โจวจินต้องหน้าซีด

รวมไปถึงชายหนุ่มชุดเขียวที่เดิมทีต้องการก้าวไปสังหารหวังหลินแต่ก็ต้องแข็งค้าง จิตใจแห่งเต๋าไม่มั่นคง ความรู้สึกที่หวังหลินส่งออกมาราวกับช่วงเวลาที่เขาพบเจอมหาบัณฑิตตอนที่ยังเป็นเด็กก่อนเริ่มฝึกเซียน

หากทั้งสามคนเป็นแบบนี้ คงไม่ต้องพูดถึงเซียนหลายหมื่นคนของดินแดนชั้นนอก พวกเขาล่าถอยอีกครั้งจากคำพูดของหวังหลิน ทั้งหมดมีแววตาหวาดกลัวเกินบรรยาย

หวังหลินสะบัดแขนเสื้อ ยกแขนขวาขึ้นมาเผชิญหน้ากับประตูดับสูญ

“สายฟ้า เพลิง เวรกรรม ชีวิตและความตาย จริงเท็จ สังหาร หกแก่นแท้ในนามแห่งข้า หวังหลิน ข้าขอสั่งทั้งหมดให้ทะลวงเปิดประตูดับสูญ!” คำพูดของหวังหลินแผ่กระจายออกไป ประตูดับสูญเปล่งแรงกดดันไร้ก้นบึ้ง

ทะลวงประตูดับสูญ!

หวังหลินเงยหน้ามองประตูดับสูญเบื้องบน เขารอคอยวันนี้มามากกว่าสองพันปี เขารอมานานเพื่อวันนี้!

ตอนที่เริ่มฝึกเซียน เขาไม่เคยคิดว่าจะกลายเป็นเซียนขั้นที่สาม แต่ในวันนี้ก็มาถึง!

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่หวังหลินเผชิญหน้าประตูดับสูญ ครั้งแรกตอนที่แก่นแท้สายฟ้าสมบูรณ์แบบ แต่เขาไม่สามารถเปิดได้ในเวลานั้น แต่ในวันนี้หวังหลินมั่นใจว่าเขาจะสามารถเปิดประตูและบรรลุขั้นที่สามได้!

หกแก่นแท้ปรากฏขึ้นบนมือขวา ก่อเกิดเป็นก้อนแสงหมุนวน เขาบดขยี้มันให้เข้าไปในร่างกาย

หวังหลินพุ่งขึ้นด้านบน ต่อหน้าต่อตาของเซียนหลายหมื่นของดินแดนชั้นนอก เซียนนับพันของดินแดนชั้นในและเหล่าเซียนขั้นที่สามหลายคน หวังหลินพุ่งเข้าใส่ประตูดับสูญ

เมื่อเขาทะลวงเปิดประตูได้ เขาจะกลายเป็นเซียนขั้นที่สาม!

เมื่อเขาทะลวงเปิดประตูได้ เขาจะทำได้ตามที่ตนเองต้องการ!

เมื่อเขาทะลวงเปิดประตูได้ เขาจะมีคุณสมบัติพอที่จะรู้ความลับสุดท้ายระหว่างดินแดนชั้นนอกและดินแดนชั้นใน!

ตอนที่เป็นหนุ่ม เขาขาดแคลนพรสวรรค์และมีเวลาบ่มเพาะอันยากเย็นแสนเข็ญ เขาเดินผ่านขั้นแรกและขั้นที่สอง วันนี้เขาอยากทะลวงเปิดประตูดับสูญเบื้องหน้าสายตาของเซียนหลายหมื่นคนและบรรลุขั้นที่สาม!

หวังหลินจำได้ชัดเจนถึงการโจมตีที่ฉิงชุ่ยใช้แก่นแท้สังหารเข้าใส่ประตูดับสูญ การโจมตีที่ทำให้มุมหนึ่งของประตูต้องพังทลาย

พลังที่ทำลายมุมประตูนั้นหาได้ยากยิ่ง เหล่าผู้คนเช่นโจวจิน “ทำลาย” ประตูดับสูญอย่างดีที่สุดคือเพียงแค่ผลักมันเปิดออกเท่านั้น เหมือนกับคนธรรมดาที่พยายามผลักก้อนหินหนักพันชั่ง แม้จะมีเพลิงนรกานต์ช่วยเหลือยังเหมือนการผลักเปิดประตูไปอย่างยากลำบาก

นับตั้งแต่ยุคโบราณ มีน้อยคนมากที่จะทำมันได้ง่ายเหมือนฉิงชุ่ย

ยิ่งใช้แก่นแท้มากขึ้นเพื่อสร้างประตูดับสูญ มันยิ่งเปิดออกได้ยากยิ่งกว่าเดิม อย่าว่าแต่ทำลายมันเลย หกแก่นแท้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน ดังนั้นประตูดับสูญที่ ก่อตัวขึ้นมาจึงเป็นประตูที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอก!

การทะลวงเปิดประตูดับสูญครั้งนี้นับว่ายากกว่าตอนที่ฉิงชุ่ยเปิดประตูของตัวเองหลายเท่า เทียบกับประตูดับสูญของโจวจินแล้ว ความยากนับว่าแตกต่างกันมหาศาล

แต่ขณะเดียวกัน เมื่อหวังหลินเปิดประตูได้ เขาจะได้รับพลังของประตูดับสูญและมันจะผสานเข้ากับหกแก่นแท้ของเขา พลังที่ทำให้เขากระโจนขึ้นไปอย่างก้าวกระโดด

‘การทะลวงเปิดประตูนี้ไม่ใช่เรื่องยาก! ข้าเคยเห็นประตูนี้หลายครั้งและเข้าใจมันมาบ้าง ครั้งนี้ข้าจะทะลวงมันด้วยวิธีที่ไม่มีใครเคยทำได้มาก่อนและไม่มีใครทำได้ดีด้วย!’ หวังหลินมองขึ้นไป เรือนผมสีขาวเริ่มพัดไสว แขนขวากำหมัดพร้อมกับเข้าไปใกล้ประตูดับสูญขึ้นเรื่อยๆ!