1634. ถ้ำ

แดนสวรรค์โบราณ!

ที่นี่คือแดนสวรรค์โบราณที่ตั้งอยู่ภายในดินแดนชั้นนอกและดินแดนชั้นใน!

สถานที่แห่งนี้เก่าแก่ยิ่งกว่าแดนสวรรค์อีกสี่แห่ง มันมีมาตั้งแต่ยุคแรกเริ่ม ชื่อของมันมีชื่อเดียวคือ แดนสวรรค์โบราณ!

จ้าวดินแดนปิดผนึกเองก็มาจากที่นี่ เหล่านางสนมจักรพรรดิเทพก็มาจากที่นี่ ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับยุคโบราณเริ่มต้นที่นี่!

พอไม่มีม่านวารี พื้นดินกว้างใหญ่จึงชัดเจน ท้องฟ้ามืดหม่นมีพายุนับไม่ถ้วนกวาดผ่านไปในแต่ละวัน ผ่านวันคืน ปีแล้วปีเล่า ราวกับพายุเหล่านี้เคลื่อนไหวบนท้องฟ้าตลอดเวลานับตั้งแต่ยุคโบราณกาล

ด้านหลังพายุมีดวงอาทิตย์เก้าดวง มองเห็นแต่เค้าโครงเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ หวังหลินต้องหยุดคือ ดวงอาทิตย์เก้าดวงที่ซ่อนอยู่ในพายุ

‘ที่นี่ก็มีดวงอาทิตย์เก้าดวงเช่นกัน…’ หวังหลินหรี่ตา ตอนที่เขาได้เห็นแผ่นดินเซียนดารา เขาก็เห็นดวงอาทิตย์เก้าดวงลอยสูงอยู่กลางฟ้า

ที่นี่ก็เห็นดวงอาทิตย์ทั้งเก้าอีก เขาเริ่มคาดเดาไว้ในใจ

‘ที่นี่อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินเซียนดาราที่ข้าเห็นก่อนหน้านี้…แม้จะไม่ใช่ ก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกับแผ่นดินเซียนดารา…’ หวังหลินมองท้องฟ้าอย่างเงียบงัน ยิ่งระดับบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้น ยิ่งเรียนรู้เรื่องราวความลับของโลกใบนี้ เขาค่อยๆ เปิดม่านและกำลังจะพบเจอความลับสุดยอดของดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอก

ความลับนี้อาจดูโหดร้าย อาจจะเป็นจุดจบของทุกสิ่งทุกอย่าง หรืออาจจะเป็นเพียงการเริ่มต้นของอีกสิ่ง

หวังหลินบ่มเพาะฝึกฝนมากกว่าสองพันปี พบเจอความเป็นความตายนับไม่ถ้วนจนก้าวเข้าสู่แดนสวรรค์โบราณได้ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับเซียนหลายคน!

พื้นดินเงียบสงัด มีรูปปั้นมากมายอยู่บนพื้น รูปปั้นเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตมาก่อนแต่ถูกทำให้กลายเป็นหิน พวกมันอยู่ในท่าทางหลากหลายก่อนที่จะกลายเป็นหิน บางตนยืนนิ่ง บางตนกำลังคุกเข่า บางตนกำลังร้องคำราม บางตนก็มีท่าทางดุร้าย รูปปั้นเหล่านี้ดูเหมือนจะคงอยู่ที่นี่มานานหลายปี

หลังจากขบคิดอยู่สักพัก หวังหลินยืนอยู่ในท้องฟ้าและเงยศีรษะขึ้น เขาจดจ้องแสงแพรวพราวและมองดูดวงอาทิตย์ทั้งเก้าในท้องฟ้า จากนั้นก้าวไปข้างหน้า เปลี่ยนเป็นลำแสงและเกิดเสียงพื้นดินแตกกระจายติดตามกันมา

หวังหลินพุ่งไปหาดวงอาทิตย์ดวงแรก

พริบตาเดียวเขาก็มาใกล้กับดวงอาทิตย์ที่ถูกซ่อนตัวในสายหมอก สายลมร้องหวนพลางพัดเรือนผมและเสื้อผ้าให้ปลิวไสว

อย่างไรก็ตามร่างกายเขาสงบนิ่งดั่งขุนเขา ยอมให้สายลมพัดผ่านไปและไม่เกิดผลกระทบ ใบหน้ามีเส้นผมปกคลุมแต่แววตามองทะลุผ่านไปพร้อมส่องประกายเจิดจ้า

หวังหลินดูเล็กมากเมื่อเทียบกับดวงอาทิตย์เบื้องหน้า เขาดูราวกับละอองฝุ่น ทว่าละอองฝุ่นนี้กลับเปล่งกลิ่นอายน่าหวาดกลัว ด้วยกลิ่นอายนี้จะมีใครกล้าบอกว่าเขาเป็นเพียงละอองฝุ่นกัน?

ด้วยกลิ่นอายนี้ จะมีใครกล้าชิงชัยกับเขา!

แม้แต่อาทิตย์ดวงแรกก็ไม่มีค่าพอ! มันยังห่างชั้นกับการนำมาเทียบ!

หวังหลินมองดวงอาทิตย์ที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกที่กำลังหมุน เขาสะบัดแขนขวา ส่งเสียงดังสนั่นกึกก้อง สายหมอกเกิดเสียงดังสนั่นและถูกผลักออกไปด้านข้าง การสะบัดมือจากหวังหลินครานี้เสมือนบงการแห่งสวรรค์

สายหมอกกระจายดุจคลื่นทะเล เผยดวงอาทิตย์แรกให้หวังหลินเห็นกับตา

แววตาเขากะพริบเย็นเยียบและสะบัดแขนขวาอีกครั้ง แสงจากดวงอาทิตย์หมองหม่นและดูสั่นเทาสองสามครั้งก่อนจะแตกสลายเบื้องหน้าหวังหลิน

เกิดเสียงดังกึกก้องและเต็มไปทั่วโลกอันกว้างใหญ่แห่งนี้ ดวงอาทิตย์เบื้องหน้าเขาหดลงอย่างรวดเร็ว แม้มันยังคงมีขนาดใหญ่ เทียบกับหวังหลินแล้วก็เหมือนเจอกับฟ้าดิน

‘นี่มันดวงอาทิตย์แบบไหนกัน? มันถูกสร้างขึ้นจากวิชาเซียน! มันมีพลังของ ทัณฑ์สวรรค์ นี่คือต้นเหตุของทัณฑ์สวรรค์!’ ดวงตาหวังหลินเปล่งประกาย สะบัดแขนขวาอีกหลายครั้ง ทุกครั้งจะทำให้ดวงอาทิตย์หดลง

ครู่ต่อมา เพียงสะบัดในครั้งสุดท้าย ดวงอาทิตย์ปลดปล่อยเสียงดังสนั่นและแตกสลายอย่างสิ้นเชิงเบื้องหน้าหวังหลิน

ประกายสายฟ้าบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลิน มันมีเก้าสีและดูเหมือนถูกผนึกไว้ในดวงอาทิตย์ ด้วยตัวตนของมัน ทัณฑ์สวรรค์แรกจึงมีความเป็นสายฟ้ามากที่สุด!

พอมองเห็นประกายสายฟ้าเก้าสีที่ถูกผนึกไว้ในดวงอาทิตย์ หวังหลินจึงเห็นสายฟ้าทำลายล้างที่ตกลงมาจากท้องฟ้าในครั้งแรกที่เขาเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์

“ข้าคาดคิดไว้นานแล้วว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้เกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผล…แม้แต่ทัณฑ์สวรรค์ก็คงไม่ปรากฏขึ้นมาเอง จะเป็นพลังประหลาดหรือคนที่แข็งแกร่งได้สร้างมันขึ้นมา!”

หวังหลินพึมพำ ยื่นมือออกไปหาสายฟ้าเก้าสี มันส่งเสียงดังสนั่นพลางลอยเข้ามาในมือหวังหลิน

สายฟ้าในมือบิดเบี้ยวอย่างต่อเนื่องราวกับไม่ยินยอมฟังคำสั่งของหวังหลิน ยกเว้นแต่เขาจะแข็งแกร่งกว่าคนลึกลับที่สร้างมันขึ้นมา

พอถือประกายสายฟ้า หวังหลินจึงลังเล

‘ข้าได้รู้แล้วว่าทัณฑ์สวรรค์สร้างขึ้นมาได้อย่างไร…ข้าพอจะคาดเดาได้ด้วย เพียงแต่…ข้าต้องการยืนยันสิ่งที่คาดเดา…’ หลังจากนั้นสักพัก หวังหลินเผยสายตามุ่งมั่น สัมผัสวิญญาณทรงพลังแพร่กระจายออกไปและเข้าสู่ประกายสายฟ้าในมือ เขาอยากเห็นว่าใครกันที่เป็นคนสร้างทัณฑ์สวรรค์ขึ้นมา

ขณะที่สัมผัสวิญญาณเข้าไปในประกายสายฟ้า เสียงดังสนั่นผุดขึ้นในจิตใจ ทัศนวิสัยพร่ามัวราวกับกาลเวลาย้อนไปหลายล้านปี!

ในที่สุดเขาก็ได้เห็นโลกใบหนึ่ง โลกแห่งนี้เต็มไปด้วยแสงสีรุ้งไร้ขอบเขต มันห่อหุ้มโลกเอาไว้ราวกับอยู่ในความฝัน

โลกกว้างใหญ่จนไร้ขอบเขต

ภายในแสงสีรุ้งมีชายวัยกลางผู้หนึ่งยืนอยู่และสวมเสื้อคลุมสีรุ้งเช่นกัน เขาดูสันโดษและมีสายตาแรงกล้า แรงกดดันทรงพลังแผ่กระจายออกมาจากร่าง

ราวกับโลกอยู่ใต้ฝ่าเท้า ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเชื่อฟัง! ราวกับโลกอาจจะล่มสลายเบื้องหน้าเขาเพียงแค่คิด ความหยิ่งทระนงที่เขาเผยออกมานั้นช่างไร้ขอบเขต

เขาเม้มริมฝีปากบางจนดูเคร่งเครียด สีหน้าท่าทางไม่ได้มีคุณธรรมนัก

วินาทีที่หวังหลินเห็นชายสีรุ้งคนนี้ ความคิดจึงสั่นสะเทือน เขาดูเหมือนกับรูปปั้นในมิติเก็บของไม่มีผิด เขาคือ คนเดียวกัน!

หวังหลินจำได้ว่าตอนที่เขาช่วยฉิงชุ่ยในดินแดนเจ็ดสี เขาเองก็เจอเซียนสีรุ้งด้วย อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับคนผู้นี้ เซียนสีรุ้งมิอาจเทียบเคียง ราวกับเป็นการเทียบจันทราส่องสว่างกับแสงดวงดาวที่หมองหม่น

แม้จะมีหลายอย่างคล้ายคลึงกัน แต่หากมีใครมาเห็นทั้งสองคน คงไม่คิดว่าเป็นคนเดียวกัน

“ถ้ำของข้าจะกลายเป็นโลกของตัวเอง มีการสร้างฟ้าดิน ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้สามารถเปลี่ยนแปลงได้เพียงแค่ข้าคิด…แม้จะเทียบไม่ได้กับโลกเต๋าแห่งพงไพรของมหาราชันย์เต๋าพงไพร มันก็ใกล้เคียง…น่าเสียดายที่มันไม่มีเต๋าแห่งสวรรค์ ดังนั้นจึงไม่มีกาลเวลา มิอาจให้กำเนิดชีวิตและใช้สร้างเพลิงนรกานต์ได้…แต่ทั้งหมดนั่นจะเปลี่ยนแปลงในวันนี้เพราะข้าได้ขโมยเต๋าแห่งสวรรค์มาได้แล้ว!”

“ด้วยเต๋าแห่งสวรรค์ ตั้งแต่บัดนี้ไป ถ้ำของข้าสามารถให้กำเนิดเหล่าเทพและเริ่มต้นกาลเวลา เหล่าเซียนจะเริ่มปรากฏ…หากมีเหล่าเซียนก็ต้องมีทัณฑ์สวรรค์…ทัณฑ์สวรรค์แรกจะเป็นสายฟ้า…” ชายสีรุ้งพึมพำกับตัวเองก่อนจะสะบัดแขนใส่ท้องฟ้า ท้องฟ้าสั่นสะเทือนและปรากฏสายฟ้าขึ้นมาจากความว่างเปล่า จากนั้นรวมกันไว้ในมือ

แขนขวาสร้างผนึก เพียงชั่วขณะนั้นสายฟ้าไร้ขอบเขตรวมกันเกิดเป็นประกายสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์

“ตั้งแต่บัดนี้ไป เจ้าจะเป็นทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าให้ข้า ลงโทษเซียนทุกคนที่มีประสงค์ฝืนลิขิตฟ้า!”

ภาพเลือนหายไป สัมผัสวิญญาณของหวังหลินกลับคืนสู่ร่าง ร่างกายเขาสั่นเทาพลางมองสายฟ้าที่กำลังดิ้นรนอยู่ในมือด้วยความคิดอันซับซ้อน

หวังหลินพึมพำ “ข้าควรจะเดาออกได้นานแล้ว…”

“ถ้ำ…ถ้ำ…ครั้งหนึ่งผีเฒ่าจางเคยพูดว่าดินแดนชั้นในคือถ้ำชั้นใน มันน่าจะชัดเจนยิ่ง แต่ข้าไม่อยากเชื่อ…เหมือนจิตวิญญาณแตกสลายจากโลกเจ็ดล้าน พอรู้ความลับแล้วก็เกือบเป็นบ้า…”

“ถ้ำ…ถ้ำ…เช่นนั้นแล้วโลกของข้า ดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอก เป็นเพียงแค่ถ้ำของเซียนทรงพลังที่อยู่บนแผ่นดินเซียนดารา!!!”

“เช่นนั้นนี่คือความเป็นจริง ช่างไร้สาระสิ้นดี แสดงว่าเหล่าเทพทั้งหมดในดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอกถือกำเนิดมาได้ก็เพราะแบบนี้…เซียนฝืนลิขิตฟ้า เซียนฝืนลิขิตฟ้า…เหตุผลที่ทัณฑ์สวรรค์ลงทัณฑ์เซียนฝืนลิขิตฟ้าก็เป็นเพราะในที่สุดเซียนฝืนลิขิตฟ้าทั้งหมดได้เลือกหนทางในการค้นหาว่าสวรรค์คืออะไร ทำให้ ทัณฑ์สวรรค์ต้องลงทัณฑ์คนเหล่านั้น…”

“นี่มันยิ่งกว่าโลกเจ็ดล้านเสียอีก ข้าควรจะคาดเดาได้นานแล้ว…ข้าคาดเดามันได้…เพียงแต่ข้าไม่อยากเชื่อ…” หวังหลินหัวเราะพลางชี้ใส่ท้องฟ้า เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ