1739. กำแพงมีหู ประตูมีช่อง
ท้องฟ้าบิดเบี้ยวพร้อมกับภาพดาวเบญจธาตุพังทลาย ท้องฟ้าแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อยออกไปทั่วสารทิศ
หากไม่มีพวกเขาสามคน การย้อนคืนของค่ายกลกงล้อเก้าโคจรคงสังหารทุกคนที่นี่ไปแล้ว ไม่ใช่ว่าหวังหลินเป็นคนโหดเหี้ยม แต่เขาเพิ่งเจอแบบเดียวกันมา
หวังหลินปรากฏตัวในท้องฟ้า สายตามองดาวเคราะห์อย่างสงบนิ่ง เขาเห็น เหล่าเซียนที่ไร้สติหลายร้อยคน หน่าต้าว ชายชราแขนหัก และชายวัยกลางคนทั้งสามที่กำลังจ้องมองเขา
แม้ทั้งสามคนดูอายุเท่าวัยกลางคน แต่กลิ่นอายเก่าแก่ที่แสดงออกมาบ่งบอกว่าอยู่มานานแล้ว เสื้อผ้าแปลกประหลาดแสดงให้เห็นว่าไม่ใช่เซียนจากโลกถ้ำแต่มาจากแผ่นดินเซียนดารา!
หลังจากหวังหลินกวาดสายตาไป เขาสะบัดแขนและคำนับฝ่ามือ
“ข้าหวังหลินแห่งโลกถ้ำ ข้ามาเพื่อเจอสหายเซียนจากแผ่นดินเซียนดารา และมาเพื่อทักทายในฐานะเจ้าบ้าน! พวกท่านได้อาศัยอยู่ที่นี่มานานหลายปีแล้วใช่หรือไม่?”
คำพูดของหวังหลินได้ทำให้ชายชราชุดคลุมสีทองมีสีหน้าเปลี่ยนไปครั้งใหญ่ จิตใจของเขาบาดเจ็บจากค่ายกลอยู่แล้ว ความตกตะลึงนี้ทำให้โลหิตไหลออกจากปากมากขึ้น
ทั้งสามคนมีสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง แต่หรี่ตาแคบลง สายตาแต่ละคนมองหวังหลินด้วยความเย็นเยียบยิ่งกว่าเดิม
หลังจากหวังหลินเอ่ยขึ้น เขาก้าวเท้า แขนขวากำหมัด ดาวเทพโบราณ ดาวมารโบราณและดาวปีศาจโบราณปรากฏขึ้นพร้อมกัน ร่างเงาบัญชาโบราณ ขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นด้านหลัง
ร่างเงาทะลุยอดฟ้าและครอบคลุมท้องฟ้าอย่างสมบูรณ์ แขนขวากำลังกำหมัด มีท่าทางเหมือนกับหวังหลินอย่างไม่ผิดเพี้ยน!
“เผ่าพันธุ์เต๋าโบราณ!!” หนึ่งในสามชายวัยกลางคนมีท่าทีเปลี่ยนไป ทั้งสามพุ่งใส่หวังหลิน หนึ่งในนั้นเปลี่ยนกลายเป็นมังกรเก้าสีขนาดยักษ์เข้ากวาดผ่านท้องฟ้า
อีกคนปกคลุมด้วยหมอกควันสีดำจนเปลี่ยนเป็นภูตผีตัวยักษ์ มันดุร้ายและพุ่งออกไป
คนสุดท้ายปกคลุมด้วยธาตุทั้งห้า ธาตุโลหะ ไม้ วารี อัคคีและปฐพีล้อมรอบตัวเขา ภาพของธาตุทั้งห้าส่องแสงรอบตัว พวกมันควบแน่นและทำให้โลกเปลี่ยนสีสัน จากนั้นพุ่งใส่หวังหลิน
หวังหลินกำหมัดและก้าวเข้าหาหอคอย เขากำลังชกกำปั้นออกไปใส่คนที่กำลังเข้ามาหยุด
หวังหลินมีสีหน้าเช่นเดิมและไม่ตกใจ ในเมื่อเขากล้ามาที่นี่จึงเตรียมพร้อมอยู่แล้ว แม้ทั้งสามจะไม่อ่อนแอ หวังหลินก็ไม่สนใจ
หวังหลินสะบัดแขนซ้าย ร่างเงาด้านหลังสะบัดไปเช่นเดียวกัน ร่างของมัน บิดเบี้ยวและห่อหุ้มหวังหลิน
ขณะนั้นวิชาของทั้งสามก็ได้มาถึงและปะทะกับร่างเงาบัญชาโบราณที่ปกป้อง หวังหลิน ร่างเงาสั่นเทาและไม่สามารถต้านทานการโจมตีอันรุนแรงได้ ผ่านไปหลายลมหายใจมันจึงพังทลาย!
ร่างเงาพังทลายจนเกิดเป็นคลื่นกระแทกทรงพลังเข้าระเบิดออกไปด้านนอก พื้นดินสั่นไหว ชายวัยกลางคนทั้งสามถูกผลักออกไปหลายพันฟุตก่อนจะหยุดเท้าลงได้
ร่างเงาระเบิดแต่หวังหลินไม่บาดเจ็บเลย ทั้งหมดอยู่ในแผนของหวังหลิน เมื่อร่างเงาพังทลาย หวังหลินจึงก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวอยู่บนยอดหอคอย แขนขวา กำหมัดและส่งเข้าหาหอคอย!
เหตุผลที่หวังหลินมาที่ดาวเบญจธาตุก็เพื่อกำปั้นนี้!!
เป้าหมายของเขาคือการบังคับให้กองกำลังที่ซ่อนตัวในดาวเบจธาตุโผล่หัวออกมา เขาต้องการเห็นว่าขุมกำลังอีกแห่งที่ซ่อนตัวอยู่แข็งแกร่งแค่ไหน เขาอยากเห็นว่าหนามนี้มันคมและแทงได้ลึกแค่ไหน!
มีเพียงการเข้าใจพวกมันเท่านั้น เขาจึงจะสามารถวางแผนตามหาวิญญาณดวงที่สามได้!
หวังหลินกำลังจะบังคับให้พวกมันออกมาจากเงา!
การระเบิดของร่างเงานั้นกว้างใหญ่จนอวกาศมัวหมอง พลังคลื่นกระแทกอัน ทรงพลังแผ่กระจายออกไปโดยมีหวังหลินอยู่ใจกลาง ป้องกันไม่ให้ทุกคนขยับออกมาข้างหน้า
แรงกระแทกเสมือนเสียงคำรามกวาดเข้าใส่สิ่งกีดขวางเบื้องหน้าหวังหลิน ทำให้กำปั้นเขากระแทกลงใส่หอคอย!
ชายวัยกลางคนทั้งสามมีสีหน้าเปลี่ยนไป พวกเขาต้องการพุ่งเข้าไปหยุดหวังหลิน แต่ก็โดนร่างเงาที่ระเบิดออกมาหยุดเอาไว้!
ทั้งหมดนี้คือ แผนของหวังหลิน!
กำปั้นของหวังหลินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและใช้ระดับบ่มเพาะเต็มที่ เข้าไปใกล้หอคอยยิ่งขึ้นเรื่อยๆ!
ทว่าในจังหวะนั้น กลิ่นอายทรงพลังโผล่ออกมาจากชั้นที่สี่ในหอคอย ชายหนุ่มสวมชุดสีดำผู้หนึ่งก้าวเดินออกมาจากชั้นที่สี่!
ชายหนุ่มดูธรรมดา แต่สายตาเผยแสงประหลาด เขาคือชายหนุ่มที่ก้าวเดินออกมาจากรอยแยกอวกาศระหว่างที่หวังหลินเจอกับทัณฑ์สวรรค์!
ชายหนุ่มคนนี้อยู่ในดาราจักรอัญเชิญนทีเพื่อค้นหาบางอย่าง แต่เมื่อหลายปีก่อนเขาก็ได้กลับมาและปิดด่านบ่มเพาะในชั้นที่สี่ ตอนนี้ถูกหวังหลินบังคับให้ออกมา!
เขารู้จักหวังหลิน และหวังหลินก็เจอเขา!
“นั่นเจ้า!” เมื่อชายหนุ่มปรากฏตัว หวังหลินจึงได้เห็น หวังหลินเคยเห็นอีกฝ่ายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มคนนี้ถือกระจกโบราณในแดนสวรรค์โบราณ อยู่บน รูปปั้นเทพโบราณ ราวกับกำลังค้นหาบางอย่าง
ชายหนุ่มไม่ได้พูดมากแต่ก้าวเข้าหาหวังหลิน ขณะที่กำปั้นของหวังหลินชกลงไป ชายหนุ่มจึงชี้ออกมา
จังหวะที่ส่งผนึก ภาพร่างดอกไม้สีดำขนาดยักษ์จำนวนหกต้นได้ปรากฏขึ้น ดอกไม้ทั้งหมดเบ่งบานเต็มที่ ขณะที่ชายหนุ่มชี้ไป ดอกไม้ส่องสว่างเจิดจ้า ดอกไม้แต่ละดอกมีแขนโผล่ออกมาหนึ่งข้าง แขนทั้งหมดหกข้างมีผิวหนังสีขาวมุกชี้ไปที่กำปั้นของหวังหลิน
ทั้งสองด้านปะทะกันในพริบตา กำปั้นของหวังหลินสั่นเทาและรู้สึกถึงพลังทำลายล้างเข้ามาจากแขนทั้งหกได้อย่างชัดเจน ทำให้หวังหลินต้องล่าถอยไปหลายก้าว
ชายหนุ่มก็เจอกับพลังสะท้อนเช่นกัน ใบหน้าซีดเซียวและมีเสียงปะทุออกมา จากร่างกาย ดอกไม้ทั้งหกด้านหลังพังทลาย!!
เสมอ!!
ขณะที่หวังหลินล่าถอย ดอกไม้สีดำทั้งหมดปรากฏขึ้นบนแขนเขาราวกับพวกมันประทับบนผิวหนัง แขนหวังหลินเริ่มเหี่ยวเฉาและมีน้ำเหนียวจากดอกไม้!
ความเจ็บปวดเข้าถาโถมในใจหวังหลิน แววตาเย็นเยียบขึ้น
ส่วนด้านชายหนุ่ม ดวงดาวมายาปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก ดาวอีกดวงปรากฏขึ้นในตาซ้ายและตาขวา ทำให้การบ่มเพาะเต๋าโบราณของหวังหลินผสานเข้ากับระดับ บ่มเพาะเซียน!
หลังจากดวงดาวปรากฏขึ้นมา จึงเปลี่ยนกลายเป็นเทพโบราณ ปีศาจโบราณและมารโบราณ พวกมันอยู่ในจิตใจของชายหนุ่มและโจมตีวิญญาณดั้งเดิม
ชายหนุ่มมีสีหน้าสงบนิ่งตั้งแต่เริ่มต้นและยังคงสงบนิ่ง ด้วยความสงบนิ่งนี้ หวังหลินถือว่าเป็นคนแข็งแกร่งมาก!
หวังหลินไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้มีนามว่า หยุนยี่เฟิง ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในสำนักกุ้ยยี่ ตอนที่อยู่บนแผ่นดินเซียนดารา เขาอยู่อันดับสาม ท่ามกลางศิษย์หลัก!
เขาติดตามลุงเข้ามาในโลกถ้ำ ผ่านไปนานหลายปีจึงได้ขัดเกลาตัวเองในโลกแห่งนี้และได้รับโชควาสนาครั้งใหญ่ เมื่อกลับไปยังแผ่นดินเซียนดารา จึงอยากกลายเป็น ลูกรักแห่งสวรรค์และสามารถต่อสู้เพื่อตำแหน่งอันดับหนึ่งในศิษย์หลักได้!
ด้วยฐานะศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักกุ้ยยี่ ชื่อเสียงของเขาคงแผ่กระจายออกไปยังเก้าสำนัก สิบสามกองกำลัง!
ทั้งสองไม่พูดจากันเลย หวังหลินสะบัดแขนขวา ดอกไม้สีดำจำนวนสามดอกพังทลายทันที ที่เหลืออีกสามเองก็พังทลายไปจากการฟื้นฟูของร่างโบราณอมตะ แขนขวาฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์
ทางด้านชายหนุ่ม เขามีวิธีของตัวเอง แขนทั้งสองสร้างผนึกและชี้จุดในร่างกายหลายครั้ง นำเม็ดยาคล้ายเมล็ดต้นไม้ออกมาและกลืนกินเข้าไป
เม็ดยาระเบิดพลังประหลาดในร่างกาย และสังหารร่างเงาโบราณข้างในตัวเขา ทว่าการฟื้นฟูยังด้อยกว่าหวังหลินอยู่หลายลมหายใจเพราะเขาต้องกลืนกินเม็ดยา!
ช่วงลมหายใจนี้มากพอให้หวังหลินทำทุกอย่างที่ต้องการ เขาไม่ได้โจมตีชายหนุ่มแต่กำหมัดและชกใส่หอคอย
คราวนี้ชายหนุ่มไม่สามารถหยุดมันได้!
ตึง!
เสียงดังสนั่น หอคอยสั่นเทา คล้ายดูดซับกำปั้นของหวังหลิน มันเริ่มพังทลายจากด้านล่าง
ฝุ่นผงจำนวนมากพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ ด้านใต้หอคอยพังทลายจนถึงสี่ชั้นบน!
หอคอยระเบิดในทันที แต่ยอดหอคอยสามชั้นแรกยังคงไม่ขยับเขยื้อนและไม่เปลี่ยนแปลง มันลอยอยู่ตรงนั้นและเปล่งแสงแพรวพราว
สามชั้นบนคล้ายแยกตัวจากหอคอยที่เหลือ ราวกับคนยุคแรกจากสำนักกุ้ยยี่นำมาไว้ที่นี่ ส่วนลูกหลานที่เหลือสร้างชั้นด้านล่างต่อมา!
วินาทีที่ชั้นล่างพังทลาย เสียงทรงพลังแต่เก่าแก่ดังออกมาจากชั้นสาม
น้ำเสียงดังสนั่นดุจสายฟ้า แต่มันเหนือล้ำเกินกว่าสายฟ้าอันใดไปอีก โลกพลันเปลี่ยนสี เสียงนั้นดังลงมาดั่งผู้คุมกฎ
“เด็กน้อยเผ่าโบราณป่าเถื่อน เผ่าพันธุ์เต๋าของเจ้านั้นอ่อนแอที่สุดในสาม เผ่าโบราณ พวกเจ้าก็แค่คนเถื่อน แม้หัวหน้าเผ่าของเจ้าเข้ามาเบื้องหน้าสำนักกุ้ยยี่ พวกเจ้าทั้งหมดก็แค่คนเถื่อน!” น้ำเสียงดังใส่หวังหลินด้วยความโอหัง
ก่อนที่หวังหลินจะทันได้รู้สึกถึงอารมณ์อันใด ด้านนอกดาวเคราะห์ สีหน้าซวนลั่วเริ่มหม่นหมอง ไม่มีใครกล้าดูถูกเผ่าพันธุ์ของเขาเช่นนี้มาก่อน ชายชราจากชั้นที่สามคือ คนแรก!
แต่หากชายชราผู้ทำตัวโอหังรู้ตัวว่ามหาชั้นฟ้าซวนลั่วได้ยิน สีหน้าท่าทางของเขาคง…หวาดกลัวสุดชีวิต…