1783. การเปลี่ยนแปลงความทรงจำ

ขณะที่หวังหลินเดินอยู่ภายในทุ่งหญ้า เหล่าหญ้ารอบตัวแหวกเป็นเส้นทางให้ จังหวะของหวังหลินไม่เร็วนักเพราะสามวันก็มากพอให้เขาทำทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์แต่หวังหลินยังคงสงสัยถึงวิธีการจำลองของวิญญาณดวงที่สามและการทำให้ความทรงจำของมันสับสนมากขึ้น

‘เช่นนั้นข้าก็ควรจะทำแบบนี้ได้ด้วย’ หวังหลินก้าวทะยานและมองไปยังท้องฟ้ามืด ลำแสงสายหนึ่งพุ่งผ่านท้องฟ้าเข้าและหยุดชะงักลงเมื่อมันผ่านหวังหลินไป แสงกระบี่กะพริบวูบวาบ ลำแสงพุ่งมาใส่หวังหลิน

เขาเป็นชายหนุ่มสวมชุดสีฟ้า ใบหน้าเต็มไปด้วยจิตสังหาร ร่างกายมีกลิ่นอายโลหิต แสงกระบี่กะพริบวูบวาบหมายจะปลิดศีรษะหวังหลิน

ทว่าในขณะที่มันเข้ามาใกล้ หวังหลินเพียงยกแขนขวาขึ้นมาช้าๆ และชี้ไปที่ แสงกระบี่ มันส่องประกายเจิดจ้าและแตกหัก เผยให้เห็นกระบี่หักและชายหนุ่ม ผู้หวาดกลัว

ชายหนุ่มตัวสั่น ร่างกายระเบิดทันที เขาหายวับไปเบื้องหน้าหวังหลิน มีเพียง ป้ายสิทธิ์สามชิ้นที่เหลืออยู่ พวกมันถูกแสงอ่อนโยนห่อหุ้มเอาไว้และลอยอยู่ตรงนั้น ไร้การเคลื่อนไหว

‘เอาหล่ะ ข้าจะเอาตำแหน่งอันดับหนึ่งในบททดสอบนี้มาครอง’ หวังหลินสะบัดแขนเสื้อ หลังจากเก็บป้ายสิทธิ์สามชิ้น เขาก็หายตัวไป

หวังหลินปรากฏตัวอีกครั้งด้านข้างลำแสงที่กำลังทะยานผ่านท้องฟ้า ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังสอดส่องไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ทว่าหวังหลินปรากฏตัวรวดเร็วฉับพลันและเตะเขาจนร่วงออกไปทันที

หวังหลินไม่ได้ฆ่าคนอย่างผลีผลาม เขายกฝ่ามือขึ้นมาพลันปรากฏป้ายสิทธิ์ พริบตาเดียวเขาก็หายตัวไป

ในบททดสอบแรก หวังหลินเสมือนหมาป่าที่กระโจนเข้าหาฝูงแกะ ไม่มีใครสามารถหนีเขาพ้นได้ เพียงแค่ผ่านทุกคนก็ริบป้ายสิทธิ์มาได้แล้ว

หวังหลินค่อยๆ มีชื่อเสียงขึ้นมาในบททดสอบแรก ใครที่เห็นหวังหลินจะเกิดอาการสั่นเทาและมอบป้ายสิทธิ์ของตัวเองให้ หวังหลินโจมตีอย่างระมัดระวังเพราะรู้ว่านี่คือความทรงจำของราชันย์เทพสีรุ้ง ทุกอย่างที่ไร้เหตุผลจะกลายมาเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลเมื่อความทรงจำถูกบิดเบือน

ตัวอย่างก็เช่นด้านนอกรอยแยกตงหลิน สีหน้าและความคิดของคนด้านนอกนั้นเกิดขึ้นจากความทรงจำของราชันย์เทพสีรุ้ง พวกเขามีท่าทีขึ้นอยู่กับว่าราชันย์เทพสีรุ้งคิดเช่นไรในตอนนั้น

“เขาเป็นใคร!? เพียงไม่ถึงหนึ่งวันก็ได้มาสามร้อยป้ายสิทธิ์แล้ว!!”

“การกระทำของเขาช่างเด็ดเดี่ยวแต่ระดับบ่มเพาะดูไม่ได้สูงมากนัก ทุกการโจมตีจะมีพลังเมฆาและดูน่าอัศจรรย์ยิ่ง!”

“ราวกับว่าไม่มีใครเทียบกับเขาได้ในการประลองนี้ ข้าไม่คาดคิดว่าจะเห็น คนแบบเขาในรุ่นนี้”

ท่ามกลางร่างสีทองนั้น ใครก็ตามที่เห็นศักยภาพของหวังหลินในวังวนต่างก็ตกตะลึง อาจารย์ที่อยู่ในลานกว้างทั้งหมดมองมาที่หวังหลินด้วยสายตาตื่นตกใจ

อาจารย์ของซูต้าวเต็มไปด้วยใบหน้ายิ้มภูมิใจ ยิ่งหวังหลินทำได้ดีเท่าใด รางวัลของเขาก็ยิ่งดีเท่านั้น

ในบททดสอบแรก ขณะที่หวังหลินเก็บรวบรวมป้ายสิทธิ์ไปด้วยก็สามารถทำให้เกิดสัมผัสการบิดเบือนขึ้นจำนวนมาก ทั้งยังเอาชนะเหล่าอัจฉริยะในความทรงจำของซูต้าวไปหลายคน การบิดเบือนนี้เกิดจากการเปลี่ยนแปลงความทรงจำและเป็นสัญญาณว่าความทรงจำของวิญญาณดวงที่สามกำลังเปลี่ยนแปลง

‘แรงกระตุ้นไม่แข็งแรงมากพอ…’ หวังหลินส่ายศีรษะ ส่งสัมผัสวิญญาณกวาดไปทั่วบริเวณ ทุกคนที่นี่จึงอยู่ในขอบเขตของหวังหลิน

เขามองหาเหล่าอัจฉริยะที่ทำให้ซูต้าวอิจฉาเมื่อตอนนั้น คนพวกนี้กำลังแสดงศักยภาพอันแพรวพราวและได้รับอันดับสูงๆ ตามบททดสอบมาด้วย

คนผู้หนึ่งนามว่าคุนเผิง เด่นด้านความเร็วและสร้างภาพติดตาได้เพียงแค่เคลื่อนไหว ในความทรงจำของราชันย์เทพสีรุ้ง คนผู้นี้คืออันดับสามในบททดสอบแรก!

หวังหลินก้าวทะลุผ่านอากาศด้วยสายตาอันสงบนิ่ง ข้ามผ่านระยะทางอันกว้างใหญ่เพียงก้าวครั้งเดียวและมาถึงพื้นที่อีกบริเวณ ที่นี่เขาได้เห็นเซียนชื่อคุนเผิง

รอบตัวเขามีสามคนแต่ชั่วจังหวะที่หวังหลินปรากฏตัว ทั้งสามคนส่งเสียงกรีดร้องและล่าถอย คุนเผิงเผยรอยยิ้มเยือกเย็นและกำลังจะไล่ตาม ทว่าเขาหันกลับมาสบสายตาหวังหลินที่ลอยห่างไปด้านหลังเพียงร้อยฟุต

การบิดเบือนเป็นสิ่งที่มีเพียงหวังหลินเห็นได้คนเดียว ขณะที่เขาเข้าไปใกล้คุนเผิง การบิดเบือนเริ่มรุนแรงขึ้นราวกับวิญญาณดวงที่สามกำลังตื่นเต้น

“ส่งป้ายสิทธิ์ของเจ้ามาให้ข้า” หวังหลินเอ่ยขึ้น เขาไม่ได้ต้องการลงไม้ลงมือกับเซียนตัวน้อยๆ เช่นนี้

คุนเผิงหรี่ตาและถอยโดยไม่ลังเล เขารวดเร็วมากและถอยหนีอย่างว่องไว แต่ในสายตาหวังหลินนั้นมันช้าเกินไป

หวังหลินถอนหายใจและสะบัดแขนขวาอย่างลวกๆ คุนเผิงส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนและโยนป้ายสิทธิ์มากกว่าสิบอันออกมา ขณะที่ป้ายนั้นลอยในอากาศจึงเกิดการบิดเบือนขึ้นอย่างรุนแรง

กลิ่นอายจากประตูยิ่งหนาแน่นแต่ก็ยังไม่มาพอที่พวกมันจะเผยตัวเองอย่างสมบูรณ์

‘แรงกระตุ้นยังไม่มากพออีกหรือ…เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าสังหารโจวลี่!’ แววตาหวังหลินกะพริบวาบ สัมผัสวิญญาณจับจ้องไปที่โจวลี่ซึ่งอยู่ในสภาวะย่ำแย่และซ่อนตัวเองอยู่ในภูเขาอย่างระมัดระวัง เขามีป้ายสิทธิ์อยู่กับตัวถึงแปดชิ้น

‘ซูต้าวบัดซบ ถ้าไม่ใช่เพราะมัน เคล็ดสวรรค์เต๋าโบราณคงกลายเป็นของข้าและข้าคงไม่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ในบททดสอบแรก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซูต้าว!! ข้าจะฆ่ามัน!’ โจวลี่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีดุดัน เขาเกลียดซูต้าวเข้ากระดูก

‘มันเข้ามาในสำนักทีหลังข้า มีสิทธิ์อะไรถึงได้เรียนเคล็ดสวรรค์เต๋าเมฆา? ทำไมอาจารย์ถึงให้ค่ามันมากนัก!?!’ ในใจโจวลี่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น เขากัดฟันและเพ่งสมาธิพื้นฟูตัวเอง แต่ภูเขาที่เขาอยู่เกิดสั่นเทา

หลังจากโจวลี่ตกตะลึงไปชั่วขณะ สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปมหาศาลและพุ่งตัวออกมา เมื่อออกมาจากภูเขาได้มันก็พังทลาย เศษก้อนหินพุ่งเข้าใส่เขา ถึงพยายามหลบแต่ก็ยังโดนมันกระแทกใส่ เขากระอักโลหิตพลางล่าถอยออกห่างไปพันฟุต

ขณะเดียวกันร่างหวังหลินปรากฏขึ้นเบื้องหลังโจวลี่

หวังหลินเอ่ยขึ้นอย่างสงบนิ่ง “โจวลี่”

คำพูดนั้นดุจสายฟ้าผ่าลงกลางใจโจวลี่ จังหวะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าเพื่อถอยหนี หวังหลินใช้แขนขวาประทับลงหน้าผากของโจวลี่ วินาทีนั้นศีรษะของโจวลี่หายไปตลอดกาล

ชั่วจังหวะที่โจวลี่ตาย หวังหลินรู้สึกชัดเจนถึงสิ่งรอบตัวเริ่มบ้าคลั่งและเสียงดังครืน ราวกับโลกที่ดอกไม้ดอกที่ห้าสร้างขึ้นตกอยู่ในหุบเหวพังทลาย

กลิ่นอายประตูแปดบานเริ่มชัดเจนขึ้นในพริบตา หวังหลินสัมผัสตำแหน่งของประตูทั้งสามได้ทันที!

หวังหลินเผยแววตาเป็นแสงลี้ลับ เคลื่อนทะยานและแผ่กระจายสัมผัสวิญญาณค้นหาศิษย์ที่เหลืออยู่ของสำนักตงหลินทันที พวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและถูกหวังหลินริบป้ายสิทธิ์ไป

ยิ่งหวังหลินได้ป้ายสิทธิ์มากเท่าไร ยิ่งเกิดการบิดเบือนมากขึ้น วิญญาณดวงที่สามเริ่มสั่นเทา ทุกอย่างที่หวังหลินทำลงไปเป็นเรื่องตรงข้ามกับความทรงจำของวิญญาณดวงที่สาม ความขัดแย้งรุนแรงนี้กำลังฉีกกระชากความทรงจำจนหวังหลินได้สัมผัสกลิ่นอายของประตูแปดบานชัดขึ้น

‘การแข่งขันของสำนักตงหลินจะไม่มีบททดสอบที่สองหรือสามอีกแล้ว หากข้าเอาป้ายสิทธิ์ทั้งหมดในบททดสอบแรกไป จะไม่มีบททดสอบอันใดอีกและข้าจะเป็น ผู้ชนะคนเดียว นี่จะเป็นการล้มล้างความทรงจำอย่างสิ้นเชิง!’ หวังหลินมีดวงตาเปล่งประกาย ศิษย์สำนักตงหลินทั้งหมดสูญเสียป้ายสิทธิ์ของตัวเองให้หวังหลินเพียงแค่เขาผ่านไปถึง

หากมีใครกล้าต่อต้าน หวังหลินจะทำให้สลบทันที อย่างไรก็ตามหวังหลินไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกัน แม้จะเป็นคนจากความทรงจำ เขาก็ไม่ได้สังหารใครง่ายๆ

มีเพียงคนที่ราชันย์เทพสีรุ้งอิจฉาเท่านั้นและเจอกับเรื่องราวร้ายๆ ถัดมาจึงจะถูกหวังหลินสังหาร ทุกครั้งที่เขาสังหารคน จะเกิดการบิดเบือนด้านหลังเพิ่มมากขึ้น ครั้งใหญ่

ราวกับวิญญาณดวงที่สามตื่นเต้นอย่างยิ่ง!

สายลมแรงพัดผ่าน ณ ลานกว้างนอกสำนักตงหลิน ทั้งหมดต่างก็ยืนขึ้น แต่ละคนเกิดการบิดเบือน บางคนเผยการแตกสลาย ทว่าพวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าสายตาแต่ละคนจับจ้องแต่เพียงวังวนที่หยุดหมุนในท้องฟ้า

พวกเขาได้เห็นการกระทำของหวังหลินและเห็นหวังหลินได้ป้ายสิทธิ์ทั้งหมด ด้วยตัวเอง พวกเขาเห็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตที่สำนักตงหลิน!

ท่าทีตกตะลึงของแต่ละคนและความทรงจำทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ราชันย์เทพสีรุ้งจินตนาการขึ้นมา ตอนนี้เกิดคลื่นรุนแรงขึ้นในสำนักตงหลิน

ณ บททดสอบแรก เมื่อหวังหลินได้รับป้ายสิทธิ์ชิ้นสุดท้าย การบิดเบือนที่นี่ยิ่งรุนแรงขึ้น กลิ่นอายของประตูยิ่งชัดเจนมากแต่เขารู้สึกว่ายังมีม่านหมอกขวางทางอยู่!

หวังหลินพุ่งเข้าไปในท้องฟ้ามืดมน สองมือฉีกกระชากท้องฟ้า หวังหลินคว้าเอาไว้และฉีกเปิดรอยแยกขนาดยักษ์

ด้านนอกรอยแยกคือลานกว้างหลักของสำนักตงหลิน!

หวังหลินก้าวเดินเข้าไปในลานกว้างเบื้องหน้าสายตาและสีหน้าที่ตกตะลึงของทุกคน เขาลอยอยู่ในท้องฟ้าเหนือสำนักตงหลิน!

“ข้าซูต้าว คืออันดับหนึ่งในการแข่งขัน!” หลังจากหวังหลินเอ่ยขึ้นมา ฟ้าดินก็พังทลาย ร่างทั้งหมดหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้แตกสลาย

ดอกไม้ดอกที่ห้าสั่นเทาและแตกสลายไปทีละนิ้ว!

ขณะเดียวกันกลิ่นอายของประตูพลันปรากฏขึ้นอย่างสมบูรณ์เนื่องจากความทรงจำถูกล้มล้าง กลิ่นอายประตูแต่ละบานพุ่งเข้าไปในอากาศดุจเสาควัน

สิ่งเดียวที่ไม่หายไปคือ หลังภูเขาสำนักตงหลิน นั่นคือ บ่อน้ำตงหลิน!