1897. เตาหลอมมารเขียว
ชั่วจังหวะที่ดาบปรากฏ เกิดเป็นพายุพัดขึ้นในมิติสีเขียว เสียงแตกร้าวดังกึกก้องและมีน้ำแข็งเต็มไปทั่วพื้นที่ ชุดคลุมของชายชราสร้างขึ้นมาจากวัตถุดิบอะไรไม่ทราบ เพียงสายลมเย็นเข้ามาใกล้ได้ไม่นานมันก็ถูกป้องกันได้หมด
แต่องครักษ์ทั้งสองคนด้านหลังไม่ได้มีสมบัติลึกลับเช่นนั้น พอพลังงานเย็นเข้ามาใกล้ สีหน้าแต่ละคนจึงเปลี่ยนไปและล่าถอย ร่างกายถูกน้ำแข็งเข้าปกคลุม แม้แต่คิ้วทั้งสองข้างยังกลายเป็นน้ำแข็ง
แต่ละคนใบหน้าซีดเผือด ส่งเสียงคำรามเพื่อกระตุ้นระดับบ่มเพาะเข้าต่อต้านอากาศอันหนาวเย็น
เป็นเพราะดาบหยินเล่มนี้ไม่มีเจ้าของ หากหวังหลินใช้วิญญาณดั้งเดิมประทับอักขระเอาไว้ เขาจะสามารถใช้ระดับบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นจากเกราะวิญญาณและดาบหยินเล่มนี้จนมีพลังมากพอที่จะสั่นคลอนโลก ทำให้เหล่าเทพและภูติผีปิศาจต้องร่ำร้อง!
สามารถทำได้แม้กระทั่งอัญเชิญวิญญาณจาก 29 แคว้นเพื่อสร้างแรงกดดันอันน่าตื่นตะลึง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมองครักษ์ทั้งสองถึงได้ต่อต้านอากาศเยือกเย็นได้ยากขนาดนี้!
เพราะดาบหยินสามารถต่อสู้กับเซียนขั้นวิบากดับสูญระดับปลายได้และไม่เพลี่ยงพล้ำ!
‘มีแค่คนแบบท่านมารเขียวเท่านั้นที่จะคู่ควรต่อดาบหยิน!’ ชายชราชุดเขียวซ่อนแววตาสีแดงประหลาด สายตาจ้องมองดาบในมือหวังหลินด้วยความตื่นเต้นและเห็นมันหายกลับเข้าไปในร่างกายอย่างไร้ร่องรอย เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
พอเริ่มส่งเสียงหัวเราะดังจึงได้กระอักโลหิต เขาแก่มากและแทบสิ้นอายุขัยแล้ว
‘ตอนนี้ร่างกายมีแก่นแท้ที่เก้าเรียบร้อย ทั้งยังยืดหยุ่นกว่าเดิม ดวงตาได้รับอำนาจสะกดข่ม มีเส้นโลหิตที่สร้างจากเส้นผมของบรรพชนเทพ แขนขวามีดาบหยิน! ร่างกายนี้แทบสมบูรณ์ไร้ที่ติ!’
‘แต่มีร่างแก่นแท้แค่สามร่างเท่านั้นและยังขาดร่างแก่นแท้วารี ข้าจะใช้สิ่งที่ตระกูลของข้าเตรียมการมานานหลายปีเพื่อสร้างร่างแก่นแท้ที่สี่ให้กับร่างนี้!!’
ชายชราสะบัดแขนซ้าย ของรอบตัวเขาเปล่งประกายเจิดจ้า
“วิญญาณเทพสมุทรมารดา!” ก้อนแสงน่ากลัวปรากฏขึ้นมา มันมีแก่นแท้วารีอันบริสุทธิ์โผล่ออกมาจากก้อนแสงและไม่อาจมองเห็นข้างในได้ แต่กลิ่นอายนั้นทรงพลังจนเกิดเป็นระลอกคลื่นน้ำขึ้นมาหลายชั้นในมิติแห่งนี้
ของชิ้นนี้ตระกูลเขาได้แย่งชิงมาจากการของที่ใช้ทำสงคราม เพื่อเอาไว้ช่วยฟื้นฟูแมงป่องมารเขียว
แต่ตอนนี้ชายชรากลับนำออกมาโดยไม่ลังเลเพื่อทำให้ร่างกายของหวังหลินสมบูรณ์แบบ
“วารีฝันสลาย!” ชายชราสะบัดแขนและนำของชิ้นที่สองออกมา มันเป็นเครื่องลายครามสีดำและมีหยดน้ำข้างในเพียงหนึ่งหยด
ของชิ้นนี้ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง ชายชราวางแผนจะปลูกฝังหยดน้ำข้างในไว้ในความฝันของเหล่าผู้คนนับไม่ถ้วน หลังจากนั้นอีกหลายปีเขาจะเก็บเกี่ยวมันออกมาจากความฝัน ซึ่งหยดความฝันนี้คือภาพมายาและมีพลังของแก่นแท้วารีอย่างมหาศาล
“หยดน้ำละลายจิตใจ!”
“โลหิตเทพวารี!”
“ต้นกำเนิดวารีแห่งฟ้าดิน!”
ของหลายอย่างรอบตัวเขาลอยออกไป พอเข้าไปใกล้หวังหลินจึงเกิดการระเบิดและเข้าไปในร่างซึ่งโลหิตของหวังหลินยังจับตัวกันแน่น พวกมันปลดปล่อยกลิ่นอายแก่นแท้วารีอย่างรุนแรงจนแก่นแท้วารีในร่างหวังหลินเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
การเพิ่มพลังความแข็งแกร่งนี้หวังหลินเคยเห็นแต่เพียงในบ่อน้ำตงหลินที่อยู่ในภาพมายาของโลกถ้ำเท่านั้น เป็นความรู้สึกอธิบายไม่ถูกเหมือนกำลังเห็นร่างแก่นแท้วารีเข้าใกล้ความสมบูรณ์!
ของที่ทำให้พลังแก่นแท้วารีเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นนับว่าหาได้ยากยิ่ง หากหวังหลินต้องการได้มาคงต้องใช้เวลาอย่างน้อยพันปี บางส่วนก็หายากจนหวังหลินไม่รู้ว่าจะไปหามาได้อย่างไร
ทว่าในตอนนี้ ช่วงจังหวะรับโชควาสนาครั้งใหญ่ พวกมันกลับปรากฏขึ้นมาและเข้าสู่ร่างกาย
ร่างแก่นแท้วารีพลันก่อเกิดเป็นเค้าโครงและเริ่มก่อตัว แต่มันยังห่างจากการสร้างร่างแก่นแท้อยู่เล็กน้อย กระนั้นในเมื่อชายชรามั่นใจในการสร้างแก่นแท้ที่สี่ของหวังหลิน เขาก็ต้องมั่นใจในระดับหนึ่ง
เขาพลันกัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออกมา จากนั้นร่างกายที่ซ่อนอยู่ในชุดคลุมจึงเกิดอาการสั่นเทา โลหิตนี้มีพลังลึกลับของตระกูลเขาอยู่ด้วย
โลหิตครั้งนี้มีอายุขัยของเขาถึงแปดปี หมอกโลหิตปกคลุมทั่วร่างหวังหลิน
แต่ทว่าชายชรายังไม่หยุดแค่นั้น เขากัดฟันและกระอักโลหิตอีกครั้ง ใช้พลังชีวิตอีกแปดปี!
โลหิตทั้งสองคำมีมรดกและพลังชีวิตของตระกูลอยู่ด้วย ร่างหวังหลินถึงกับสั่นเทา แก่นแท้วารีรวมตัวอย่างบ้าคลั่ง โลหิตในร่างเริ่มไหลเวียนอย่างรวดเร็ว
พริบตาเดียวเวลาผ่านไปอีกหลายเดือน กลิ่นอายแก่นแท้วารีพุ่งออกมาจากร่างหวังหลินและควบแน่นในร่างกายจนกลายเป็นร่างแก่นแท้ที่สี่!
เป็นร่างแก่นแท้วารี!!
ร่างแก่นแท้ดูเหมือนหลับไหลและไม่มีเจตจำนงเหลืออยู่ ซึ่งตราบใดที่หวังหลินต้องการ เขาสามารถควบคุมได้ทันที!!
แต่หวังหลินก็ยังรอคอยอยู่!
เขาต่อสู้กับเวลาจนชนะมาได้แล้ว หากต้องการชนะต่อไปจะต้องรอคอยไปอีก เขาจะไม่ถูกสิ่งใดล่อลวงและต้องต่อสู้จนกว่าจะจบ!
ของนับไม่ถ้วนที่ตระกูลของชายชรารวมกันมาแทบเป็นถูกใช้กับหวังหลินไปเกือบหมด มีเพียงสี่ถึงห้าชิ้นที่ยังเหลืออยู่ แต่ละอันเรืองแสงอ่อนโยน
แต่ชายชราเต็มไปด้วยใบหน้าตื่นเต้น เขาดูเหมือนลืมไปว่าเวลาในชีวิตมีไม่ถึงสิบห้าปี ลืมไปว่ามอบสิ่งที่มีค่าให้ไปขนาดไหนและเหนื่อยเพียงใด สิ่งเดียวในความคิดตอนนี้คือการเฝ้าเห็นท่านมารเขียวมาถึงและเห็นแมงป่องมารเขียวได้รับการชุบชีวิต!
“ร่างกายนี้สมบูรณ์แบบแล้ว ท่านมารเขียวจะต้องชอบมัน ตอนนี้เราต้องเตรียมการขั้นสุดท้าย เปลี่ยนร่างให้เป็นร่างแมงป่องเพื่อเหมาะสมกับท่านมารเขียว!” ชายชราสะบัดแขน วัตถุดิบที่เหลืออยู่ลอยเข้าหาหวังหลิน มันแตกสลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยและเข้าห่อหุ้มหวังหลิน
มิติสีเขียวแห่งนี้เริ่มสั่นเทา เหล่าแมงป่องนับไม่ถ้วนแตกสลาย พวกมันเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีเขียวลอยเข้าหาหวังหลิน มิติรอบด้านหดลงเข้าหาหวังหลินราวกับกลายเป็นบ่อน้ำจนในที่สุดได้กลายเป็นเตาหลอมสีเขียวขนาดยักษ์!!
เตาหลอมนี้สูงราวหมื่นฟุต ราวกับเตาหลอมแห่งสวรรค์ มันเป็นสีเขียวล้วนและปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายของแมงป่องเขียว ทั้งยังมีของหายากที่ชายชราให้ออกมาเพื่อเข้าไปเปลี่ยนร่างหวังหลิน!!
“ผู้ส่งสาส์นมารเขียว จงเปลี่ยนระดับบ่มเพาะเจ้าให้กลายเป็นเชื้อเพลิงให้กับเตาหลอม!” ชายชราไอแค้กๆออกมา ส่งเสียงแหบพร่าแต่กลับตื่นเต้น
องครักษ์ทั้งสองก้าวออกไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลและนั่งถัดกับเตาหลอมสีเขียว สองฝ่ามือสร้างผนึกส่งวิญญาณดั้งเดิมของตัวเองออกไป จากนั้นพ่นแกนดั้งเดิมออกมาจำนวนมากเพื่อเปลี่ยนเป็นเชื้อเพลิงให้กับเตาหลอม!
จังหวะที่เตาหลอมอยู่รอบร่างหวังหลิน ร่างเขาจึงสั่นสะท้านและมีเสียงปะทุปล่อยออกมา ขณะเดียวกันควันสีเขียวได้โผล่ออกมาจากเตาหลอมเข้าสู่ร่างหวังหลิน ควันทุกสายมีพลังงานรุนแรงของโลกแห่งนี้!
นี่ไม่ใช่กลิ่นอายของเผ่าบัญชาโบราณหรือเผ่าเทพ แต่เป็นพลังที่เป็นของโลกนี้ พลังที่เป็นของแมงป่องมารเขียว แต่เป็นของหวังหลินด้วยเช่นกัน!
เส้นใยพลังงานไร้ขอบเขตเหล่านี้เข้าสู่ร่างหวังหลินอย่างบ้าคลั่งและรวมตัวกันภายใน ร่างหวังหลินเหมือนหลุมไร้ก้นบึ้งที่ดูดซับพลังงานนี้ไปอย่างต่อเนื่อง
วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินกำลังจ้องมองพลังของโลกแห่งนี้อยู่ใต้การป้องกันของลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า ดวงตาตื่นเต้นยิ่งขึ้นแต่ก็อดทนเอาไว้และไม่ดูดซับมัน
เวลานี้เพียงแค่คิดก็สามารถเข้าครอบครองร่างกายและดูดซับพลังของโลกเพื่อทำให้ระดับบ่มเพาะเพิ่มพูนได้แล้ว แต่เขายังคงรอคอย รอคอยให้พลังงานรวมกันในร่างกายให้มากกว่านี้
เขารอคอยโชควาสนาครั้งนี้มามากกว่าร้อยปี หากวิญญาณดั้งเดิมปรากฏขึ้นมาก่อนและภายนอกสังเกตได้ โชควาสนาของเขาจะตกลงไปอย่างมหาศาล
ยิ่งเวลาผ่านไป พลังของโลกแห่งนี้จึงเข้าสูร่างกายเขามากขึ้น ท้ายที่สุดมันได้ปกคลุมและซ้อนทับแทบทุดส่วนของร่างหวังหลิน แต่เขาก็ยังคงรออยู่ต่อไป
หนึ่งปี สองปี สามปี…
พริบตาเดียวผ่านไปอีกสิบปี!!
ช่วงเวลาสิบปีนั้นชายชราชุดเขียวเพียงแค่นั่งอยู่ด้านนอกเตาหลอม สายตาจ้องมองจนแดงก่ำ เขาใช้พลังชีวิตไปมากและไม่เหลือเวลามากมาย ร่างกายอ่อนแอแต่ก็ต้องการอยู่เพื่อเห็นแมงป่องมารเขียวฟื้นคืนชีพ!
แม้จะมีลำแสงอีกสามสายทะยานเข้ามาผ่านสายหมอกที่ไม่มีใครเข้ามาเลยในรอบร้อยปี ชายชราก็ยังไม่สนใจเลย
ลำแสงทั้งสามเส้นเข้ามาใกล้ด้วยความระมัดระวัง หวังหลินคุ้นเคยกับทั้งสามคนนี้เพราะเป็นสามคนที่ได้ครอบครองเกราะวิญญาณกระทิงสวรรค์!
แผนการของจ้าวสำนักกุ้ยยี่ได้ล่าช้าไปร้อยปีด้วยเหตุผลบางอย่างและเพิ่งจะเริ่ม!