323. เซียนกระบี่หลิงเทียนโฮว

ความเร็วของเหล่ากระบี่สวรรค์เห็นเพียงลำแสง หวังหลินติดตามกระบี่อย่างใกล้ชิดผ่านมิติว่างและในพริบตาเดียวก็เข้ามาอยู่ในพื้นที่ชิ้นส่วนสวรรค์

“นั่นเขา!” สิ่งแรกที่หวังหลินเห็นคือสตรีชุดคลุมสีชาวผมยาวพริ้วไสวในอากาศ เบื้องหน้านางเป็นมังกรทองสองตัว

ฉีหูสังเกตหญิงสาวชุดคลุมขาวได้เช่นกัน เขาตื่นตะลึงและครุ่นคิดเงียบๆ

หวังจากมาถึงที่นี่หวังหลินได้เก็บเข็มทิศไว้ เขาเผยใบหน้าตกใจเช่นกันขณะที่ครุ่นคิดอย่างเงียบๆ

มังกรทองสองตัวร้องคำรามอย่างบ้าคลั่งและกระบี่สวรรค์ทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทางผ่านดินแดนสวรรค์พลันเข้าหาพวกมัน

ยิ่งมีกระบี่สวรรค์มากขึ้นและมากขึ้นพวกมันก็ยิ่งพัวพันกันและเกิดเป็นมังกรทองอีกตัวหนึ่ง

มังกรทองทั้งสามตัวหมุนเป็นวงกลมรอบหญิงสาวชุดขาว สายตาเย็นชาของนางบางครั้งก็กวาดผ่านรอบพื้นที่

ยังคงมีคลื่นกระบี่ลอยเข้ามาที่นี่

ขณะที่คลื่นกระบี่สวรรค์มาถึง ไม่นานนักก็มีคนมากกว่าร้อยคนเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ แต่ละคนต่างติดตามมาพร้อมกับเหล่ากระบี่สวรรค์

ขณะที่กระบี่สวรรค์เข้ามาอย่างไร้ที่สิ้นสุดเช่นนั้นจึงมีเหล่าเซียนมากขึ้นและมากขึ้น แทบทั้งหมดเผยใบหน้าโลภโมโทสันขณะจ้องมังกรทองที่กำลังล้อมรอบสตรีนางนี้

ใครก็ตามที่เข้ามาในดินแดนสวรรค์ต่างเป็นชนชั้นยอดบนดาวเคราะห์เซียนของตนเอง ในขณะที่ทั้งหมดต่างละโมบแต่ก็จัดการควบคุมตนเองไว้เพื่อรอให้ใครเป็นคนแรกที่ลงมือ

“ถิงเอ๋อหยุดเถอะ มีกระบี่พิรุณสวรรค์สามเล่มแล้ว นั่นนับว่าเพียงพอ” น้ำเสียงนุ่มนวลเกิดขึ้นบนหน้าผากของมังกรตัวหนึ่ง

สตรีชุดขาวเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “มันยังไม่เพียงพอ เพียงรออีกประเดี๋ยวกระบี่พิรุณสวรรค์เล่มที่สี่จะสร้างขึ้นแล้ว”

ขณะที่นางพูดจบเหล่ากระบี่สวรรค์เริ่มก่อเกิดเป็นรูปทรงมังกรตัวที่สี่ ยิ่งมีกระบี่สวรรค์เข้ามามากขึ้นและมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งเกิดเป็นรูปเป็นร่างเร็วขึ้นเท่านั้น

ในตอนนี้เองเสียงคำรามอันทรงพลังดังขึ้นมาจากทางทิศตะวันออก เสียงคำรามแห่งนี้เต็มไปด้วยยั่วยวนใจ มังกรทั้งสามตัวหันสายตาเข้าหาทางทิศนั้น

บอลอัคคียักษ์ลอยมาจากทิศทางนั้น คลื่นความร้อนได้พุ่งมาถึงก่อนบอลอัคคีจะเข้าใกล้ เซียนที่อยู่ใกล้เคียงบางคนมีท่าทางเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาถอยกลับอย่างรวดเร็วและเปิดเส้นทาง

ขณะที่พวกเขาออกพ้นทาง บอลอัคคีพุ่งผ่านมิติว่างและระเบิดในท้องฟ้าเหนือชิ้นส่วนแดนสวรรค์ บอลอัคคีกระจายออกเป็นอุกกาบาตขนาดเล็กนับไม่ถ้วนพุ่งออกไปทุกทิศทาง ใจกลางบอลอัคคีเป็นกิเลนล้อมรอบด้วยเปลวเพลิงสีเขียว มันพ่นลมหายใจสีขาวออกมาทางจมูกพร้อมกับจ้องมังกรทั้งสามตัว

“นี่มัน…กิเลนสวรรค์! อสูรพิทักษ์ของสำนักกระบี่ต้าโหลว!”

“อสูรตัวนี้เป็นของเซียนกระบี่หลิงเทียนเทียนโฮว อาจารย์เฒ่าคนนั้นอยู่ที่นี่!”

“สมบัติอันใดกันถึงทำให้ผู้อาวุโสหลิงเทียนโฮวมาที่นี่เป็นการส่วนตัว?”

เหล่าเซียนที่พอมีความรู้อยู่บ้างต่างเกิดอาการตกใจ พวกเขาเริ่มคาดเดาว่าทำไมหลิงเทียนโฮวถึงอยู่ที่นี่ มีไม่กี่คนที่ถอยรูดกลับและอุทานออกมาเสียงดัง

หวังหลินมองเข้าหากิเลนสวรรค์ตัวใหญ่อย่างสงบนิ่ง บนหัวขนาดใหญ่ของมันมีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่

เขาผู้นี้สวมชุดคลุมสีเขียวและผมเผ้าพริ้วไสว แม้จะดูผอมบางทว่ารัศมีที่เปล่งออกมากลับทำให้คนอื่นอึดอัดอย่างมาก โดยเฉพาะกระบี่มายาสี่เล่มเบื้องหลังเขา ทุกครั้งที่มันกระพริบหวังหลินจะรู้สึกเกิดเสียงระเบิดในอกตัวเอง

ปัง! ปัง!

หลังการระเบิดสองครั้งใบหน้าหวังหลินซีดเผือดและสายโลหิตออกมาจากมุมปากทำให้เขาถอยสายตาออกมา ฉีหูกระอักโลหิตด้วยใบหน้าหวาดกลัว

ไม่ใช่แค่สองคนแต่หลายคนต่างมีโลหิตไหลจากมุมมาก ใบหน้าแต่ละคนเต็มไปด้วยอาการตกใจและหวาดกลัว

มีไม่กี่คนที่จดจำกิเลนได้จึงก้มศีรษะลงต่ำอย่างรวดเร็วและเยาะเย้ยในใจ “ฮึ่ม เซียนกระบี่ของสำนักกระบี่ต้าโหลวไม่ใช่คนที่เราจะเอาชนะได้ ระดับฝึกฝนของเขาสูงส่งมากกว่าสรวงสวรรค์และกระบี่ทั้งสี่เล่มนั้นคือสมบัติแห่งชีวิตที่เขาสร้างขึ้นมาจากระดับฝึกฝนของตัวเอง พวกมันไม่เคยหายไปและสามารถกลายเป็นพันกระบี่ได้ หากระดับฝึกฝนของเจ้าไม่สูงเพียงพอ เพียงแค่มองมันก็บาดเจ็บได้ หากเจ้ายังฝืนบังคับให้มองต่อไปเจ้าอาจจะถึงตายได้”

หวังหลินสูดหายใจลึกขณะตบกระเป๋าและนำธงกฎเกณฑ์ออกมา ผืนธงเปลี่ยนเป็นหมอกสีดำและล้อมรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว หวังหลินกินเม็ดยาไปบางส่วนและเริ่มฝึกฝนจนทำให้ใบหน้ากลับมาปกติอีกครั้ง

หลังกิเลนตัวนั้นปรากฎ มันพ่นอากาศร้อนออกมาสองสายก่อนจะพุ่งเข้ามาเบื้องหน้า

ขณะนั้นเองชายชราที่นั่งอยู่บนกิเลนพลันลืมตาขึ้น เขาจ้องหญิงสาวชุดขาวด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

ใบหน้าชายชราหมองหม่นพร้อมกับถามขึ้นมา “เจ้าเป็นเทวดา?”

เมื่อประโยคนี้ถามออกไป เหล่าเซียนรอบๆทั้งหมดต่างตื่นตระหนกแต่พวกเขากลับมาเงียบเชียบอย่างรวดเร็วพร้อมกับมองตรงมาที่หญิงสาวชุดขาว

นางมองชายชราอย่างใจเย็น “ลงมายืนตรงนี้!”

แววตาชายชราสว่างขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว สำหรับหมายเลขหนึ่งหรือหมายเลขสองบนดาวเคราะห์เทียนหยุนแล้วมันนานมากแล้วที่จะมีคนกล้าพูดกับเขาเช่นนี้

“ฮ่าฮ่า ดินแดนสวรรค์แตกเสียหายไปแล้ว หากเจ้าเป็นเทวดาที่มีชีวิตรอดจริง เช่นนั้นตาเฒ่าคนนี้ก็ขอลองสังหารเทวดาดูสักครั้ง!” เมื่อชายชราเอ่ยคำพูดนั้น กิเลนใต้ฝ่าเท้าเขาร้องคำราม

หญิงสาวชุดขาวมีท่าทางสงบนิ่ง สายตาของนางมองกิเลนตัวนั้นด้วยความเศร้าโศกและเอ่ยขึ้น “เจ้าสัตว์เดรัจฉานแม้แต่บรรพบุรุษของเจ้าเมื่อก่อนยังไม่กล้าทำเช่นนี้เบื้องหน้าข้า เจ้าสูญเสียความทรงจำตกทอดหลังจากดินแดนสวรรค์ล่มสลายไปหมดแล้วหรือ?”

ดวงตากิเลนปรากฎความสับสน

ใบหน้าชายชราบูดบึ้งพลันควันสีดำปรากฎบนฝ่ามือเขา เขาสร้างควันให้เข้าไปในศีรษะกิเลน เจ้ากิเลนตกใจจนทำให้ความสับสนหายไปและแทนที่ด้วยท่าทางดุร้าย

หญิงสาวชุดขาวส่ายศีรษะและเอ่ยขึ้น “เช่นนั้นมันก็เป็นสัตว์จอมปลอมที่ไม่เคยได้รับการสืบทอด” เช่นนั้นนางยกฝ่ามือและชี้ไปที่กิเลน

เจ้ากิเลนถอยร่นทันที ใบหน้าดุร้ายของมันหายไปและเผยอาการหวาดกลัว เจ้ากิเลนสบัดศีรษะให้ชายชราหลุดออก ทั้งร่างของมันสั่นเทา

ชายชราลอยอยู่กลางอากาศ ใบหน้าไม่สบายใจ

“…เจ้าจำได้แล้วหรือ? ช่างเถอะ ดินแดนสวรรค์ไม่ใช่ที่นี่ดังนั้นไม่มีจุดที่ข้าจะลงโทษเจ้า” นางถอนหายใจแต่ไม่ได้เก็บมือกลับทว่าชี้ไปที่ชายรา

เพียงการชี้ครั้งเดียวทั้งสวรรค์และผืนปฐพีสั่นสะท้าน ใบหน้าชายชราซีดเผือดทันทีพร้อมรีบถอยกลับ ในเวลาเดียวกันเขาชี้ออกไปหลายครั้งทำให้กระบี่มายาสี่เล่มเบื้องหลังโผล่ออกมาข้างหน้าเพื่อป้องกันเขา

ปัง! ปัง!

หลังเกิดเสียงดังปังสองครั้ง กระบี่สองเล่มแตกกระจายทันที ใบหน้าชายชราเปลี่ยนไปมหาศาลพลันหันตัวกลับและหายไป เมื่อเขาปรากฎตัวอีกครั้งอยู่ในมิติว่างห่างออกไปไกล

มังกรตัวที่สี่ถัดจากหญิงสาวชุดขาวยิ่งเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น มันใกล้จะเสร็จสมบูรณ์

“นางไม่ใช่เทวดาธรรมดา!!! วิธีที่นางใช้ได้บ่งบอกตัวตนตัวเอง หรือนางจะเป็นราชาสวรรค์…” ชายชราหวาดกลัว เพียงแค่สองครั้งนางก็สามารถทำลายกระบี่เขาไปได้สองเล่ม แม้แต่เทียนหยุนจื่อก็ทำสิ่งนี้ไม่ได้ แล้วจะไม่ให้เขาตกใจได้อย่างไร?

“ช่างเถอะ อย่างมากในวันนี้ข้าแค่ไม่ได้กระบี่สวรรค์…เอ๊ะ..มีบางสิ่งไม่ถูกต้อง!” ชายชราหยุดกึกทันทีพร้อมกับเริ่มขบคิดและมองไปที่พื้นที่แห่งนั้น

“หากนางเป็นราชาสวรรค์จริงๆและข้ารุกรานนาง เช่นนั้นตามกฎสวรรค์แล้วมันต้องโทษจนทำลายวิญญาณดั้งเดิมของข้า ทว่านางไม่ได้สังหารข้า…ข้าเข้าใจแล้ว ไม่ใช่ว่านางไม่ต้องการสังหารข้า นางต้องการให้ข้าตกใจหนี!” ชายชราหันกลับไปโดยไร้ความลังเลและพุ่งเข้าหาชิ้นส่วนนั้นอีกครั้ง คราวนี้กระบี่สองเล่มที่เหลือปรากฎเบื้องหน้าเขา พวกมันเปลี่ยนจากสองเป็นสี่และสี่เป็นแปดเล่ม ในพริบตาเดียวมีกระบี่มากกว่าร้อยเล่มข้างหน้าเขาพร้อมกับควบมันไปเบื้องหน้า

ในพริบตาเดียวเขาได้กลับมาบนชิ้นส่วนแห่งนี้

เซียนทั้งหมดต่างตื่นตะหนกหลังจากเห็นเซียนกระบี่พ่ายแพ้สตรีชุดขาวด้วยการชี้เพียงนิ้วเดียว ทุกคนรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถนำกระบี่สวรรค์มาได้จึงลอบถอนตัวกลับพร้อมที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้หากเกิดปัญหา

แต่ในตอนนี้ตาเฒ่าผู้นี้กลับมาอีก

สตรีชุดขาวคงความสงบนิ่ง นางหันกลับมาและมองมวลสีม่วงบนหน้าผากมังกร พลันถอนหายใจพร้อมกับก้าวไปข้างหน้าและเผชิญชายชรา

“ราชาสวรรค์ ข้าต้องการเห็นว่าเทวดามีความแข็งแกร่งแค่ไหนกัน!” ชายชราร้องตะโกนพร้อมกับพุ่งเข้าหานาง

นางสะบัดแขนเกิดเสียงดังกึกก้องออกมาราวกับสวรรค์กำลังถูกแยกออกจากกัน

กระบี่มากกว่าร้อยเล่มพวกนั้นดูเหมือนจะถูกกำแพงโลหะแข็งแกร่งกระแทกเข้าใส่และทั้งหมดแตกสลายในทันที ท่าทางชายชราผู้นั้นเปลี่ยนไปมหาศาลพลันถอยร่นอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือสร้างผนึกอย่างต่อเนื่องไปด้วย

ม่านแสงป้องกันปรากฎเบื้องหน้าเขาแต่ในทันทีที่มันปรากฎขึ้นก็แตกกระจายในเสี้ยววิ

ชายชราถอยกลับต่อเนื่อง หน้าผากปกคลุมด้วยเม็ดเหงื่อและฝ่ามือขยับเคลื่อนไหวเร็วขึ้น

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

จนเมื่อม่านแสงครั้งที่สามร้อยมันเพียงแค่สั่นไหวแทนที่จะแตกกระจาย ใบหน้าชายชราซีดเผือด ไม่มีความตื่นตระหนกในแววตา มีแต่เพียงความตื่นเต้น

เพราะเขาเห็นได้ชัดเจนว่าร่างกายของนางสั่นไหว เศษเสี้ยวรัศมีแห่งความตายปรากฎบนใบหน้านาง

“เทวดาคนเดียวมันก็เพียงแค่นี้เอง!” เขาหัวเราะพลันปรบกระเป๋ษเข้าด้วยกันตรงหน้าอก เมื่อแยกมันออกจากกัน พลันเกิดสายฟ้าปรากฎขึ้นระหว่างกระเป๋สองใบ สายฟ้าเกิดเป็นร่างกระบี่เล่มหนึ่ง ภายใต้การควบคุมของชายชรามันจึงลอยเข้าหาสตรีชุดขาว

ใบหน้าของนางยังคงสงบนิ่งพลันถอนหายใจและสะบัดแขน ทว่าครั้งนี้หลังจากนางสะบัดแขนทำให้รัศมีแห่งความตายบนร่างนางเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล

น้ำเสียงต่ำดังออกมาจากศีรษะหนึ่งในมังกรทอง “ถิงเอ๋อ…ให้ข้าออกไปจากที่นี่ หากเจ้าใช้ปราณสวรรค์ที่ข้ารวบรวมไว้ในเวลาสองพันปีที่ผ่านมาจนหมด เจ้าอาจจะมีโอกาสตื่นขึ้นอีกครั้ง!”