519. เหรียญตรา

การสั่นเทาครั้งนี้ไม่ได้คงอยู่นานนักแต่ผลกระทบเหนือจินตนาการ ตอนนี้ของทั้งหมดที่ไร้เจ้าของกำลังสั่นอย่างรุนแรง

ไม่ใช่ทั้งหมดที่เหล่าเซียนบนดาวเคราะห์จะรู้ต้นกำเนิดของแสงสีแดง ตามจริงแล้วเซียนส่วนใหญ่มีความคิดแค่ว่าแสงสีแดงนี้ปรากฎขึ้นทุกๆห้าพันปีเท่านั้น

มีเซียนทรงพลังน้อยคนนักที่รู้ว่าความจริงแสงสีแดงมาจากทะเลวิญญาณมารตะวันออกใกล้กับดาวเคราะห์เทียนหยุน

แสงสีแดงกระจายออกไปทุกหนทุกแห่ง แต่นี่ไม่ใช่การสิ้นสุดของช่วงเวลานี้ มันเป็นจุดเริ่มต้นเท่านั้น

แสงสีแดงหยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนจะเริ่มกระพริบรุนแรง ครั้งนี้มันไม่ได้กระจายออกแต่ถอนกลับด้วยความเร็วเหมือนตอนที่มันกระจายตัว

มันเหมือนน้ำขึ้นแล้วกลับคืนมาด้วยพลังที่มิอาจจินตนาการถึง

หากเป็นเพียงแค่แสงสีแดงที่กลับคืนไปมันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สิ่งที่กลับไปพร้อมกับมันด้วยคือสมบัติ หินวิญญาณ หินหยกสวรรค์และสิ่งของไร้ผู้ครอบครอง

อสูรประหลาดและมีร่างกายอันทรงพลังที่อาศัยอยู่ในมิติว่างบนอวกาศต่างก็ถูกดึงดูดไปด้วยเช่นกัน

ทุกสิ่งทุกอย่างถูกการหวนคืนพุ่งทะลุผ่านอวกาศและถูกดึงกลับไปทะเลวิญญาณมารตะวันออกด้วยความเร็วอันเหลือล้น

ความเร็วที่แสงกลับคืนช้ากว่าตอนที่มันขยายออกเล็กน้อยแต่ไม่ถึอว่าต่างกันมากนัก มองอีกมุมหนึ่งจะเห็นทะเลวิญญาณมารตะวันออกอยู่ตรงกลางอย่างชัดเจน ส่วนแสงสีแดงกลับคืนอย่างรวดเร็วราวกับพื้นที่อันกว้างใหญ่เหนือจินตนาการ

ชั่วขณะนี้แสงสีแดงได้พุ่งผ่านดวงดาว อวกาศและดาวเคราะห์ หลังจากนั้นเพียงเวลาสามลมหายใจ เหล่าเซียนนอกทะเลวิญญาณมารตะวันออกต่างเห็นคลื่นแสงสีแดงกระแทกกลับมาราวกับม้าพยศนับหมื่นตัว

คลื่นกระแทกเป็นวงกลมเข้ามาในทะเลวิญญาณมารตะวันออกอย่างใกล้ชิด

รูม่านตาหวังหลินหดเล็กลงทันทีและดวงตาเผยอาการตกใจที่ปิดไว้ไม่มิด ฉากการกระจายออกไปนั้นทำให้เขารู้ว่านี่ไม่ใช่ความจริง แต่เมื่อเขาเห็นมันกลับมาก็อดไม่ได้ที่หายใจหนักหน่วง

ความจริงแล้วไม่ใช่แค่หวังหลินเท่านั้น แต่ทุกคนที่เห็นช่วงการขึ้นลงเป็นครั้งแรกต่างก็รู้สึกตกใจมากเหมือนหวังหลิน บางส่วนถูกสะกดจนลืมควบคุมจิตใจแห่งเต่าของตนเอง

ณ จังหวะนั้นแสงสีแดงยังดูเหมือนอยู่ห่างออกไปไกล แต่ชั่ววินาทีต่อมาแสงสีแดงก็ผ่านเหล่าเซียนทั้งหมดไปแล้ว

ในเวลาเดียวกันสิ่งของต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นหินหยก หินวิญญาณ​ หยกสวรรค์และสมบัติที่ทำให้ทุกคนตาลุกวาวได้เคลื่อนผ่านพวกเซียนไปด้วยความเร็วมหาศาล

มีกระทั่งซากศพ อสูรตัวใหญ่และสมบัติวิเศษได้ผ่านพวกเขาไปเช่นกัน แต่ว่าทั้งหมดนี้ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีแดง และแสงสีแดงมีพลังลึกลับที่ทำให้พวกมันไม่มีตัวตน ดังนั้นสิ่งของทั้งหมดจึงผ่านเหล่าเซียนไปโดยไม่เกิดอุปสรรคใดๆ

ราวกับช่วงเวลานี้ทุกสิ่งเบื้องหน้าพวกเขาคือภาพมายา

หวังหลินเห็นอสูรมารตัวยักษ์ด้วยตาตนเอง มันมีเขาเดียวเปล่งประกายสายฟ้าสีดำและมีระดับใกล้เคียงกับเซียนขั้นเทวะซึ่งมันผ่านร่างเขาไปด้วยความเร็วมหาศาลจนเขาไม่มีโอกาสหลบได้เลย

ชั่วขณะที่มันผ่านร่างเขาไป หวังหลินสูดหายใจลึก ทันใดนั้นหันกลับไปและมองแสงสีแดงอย่างละเอียดเพื่อเหลือบดูสมบัติจำนวนมากมาย

“ดินโลหะสวรรค์…หมึกผสมชั้นเยี่ยม…หินหมึก…เขาหลิงชี…” หวังหลินมองดูไม่ค่อยชัดและหัวใจเต้นผิดจังหวะไป ทั้งหมดนี้คือวัตถุดิบที่ดีมากในการหลอมสมบัติของเทพโบราณ

“ทั้งยังมี…ชิ้นนี้…นี่อีก…” ประกายสายตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขณะที่จ้องมองแสงสีแดงออกไปไกล ในแสงสีแดงยังมีกระบี่ใหญ่อีกเล่ม

กระบี่เล่มนี้เหมือนไม้กระดานเคลือบด้วยทอง ทว่ามีสนิมอยู่บนกระบี่และบางส่วนแตกหัก

กระบี่เลือนหายไปท่ามกลางแสงสีแดงในพริบตา

ดวงตาหวังหลินเปล่งประกายสว่างเจิดจ้าทันที

เหล่าเซียนรอบด้านทั้งหมดดวงตาสว่างขึ้นและจ้องสมบัติหลากหลายที่ผ่านไปพร้อมกับวางแผนของตน

ช่วงเวลาขึ้นลงกำลังสิ้นสุดแต่จังหวะนั้นลำแสงสีแดงอีกเส้นออกมาจากระยะไกล

ลำแสงนี้พิเศษและเข้ามาใกล้ในพริบตา

จังหวะที่แสงสีแดงนี้ปรากฎขึ้น ใบหน้าสงบนิ่งของเทียนหยุนก็เปลี่ยนไปทันที

ทันใดนั้นเขาหันกลับไปขณะจดจ้องลำแสงสีแดงที่กำลังเข้ามาหาด้วยสายตาประกายสายฟ้า

ดวงตาของเซียนกระบี่หลิงเทียนโฮวส่องสว่างราวกับคบไฟ เขาจ้องมองแสงีแดงที่กำลังเข้าไปในส่วนลึกของทะเลวิญญาณมารตะวันออก

ตอนนี้ไม่ใช่แค่สองคนนี้ ท่ามกลางเหล่าเซียนทั้งหมด ร่างโบราณหลากหลายตนพุ่งออกไป

ร่างโบราณทั้งหมดต่างเป็นเซียนเฒ่าที่มีชื่อเสียงของดาวเทียนหยุน เดิมทีแต่ละคนมีเป้าหมายแค่พาผู้เยาว์ของตัวเองมาที่นี่ ทว่าหลังจากเห็นลำแสงสีแดงสุดท้ายนั้นและโดยเฉพาะหลังจากเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนเข้าร่วมกับเหล่าผู้เยาว์นับหมื่นและพุ่งตัวออกไป

ฉากเหตุการณ์ตกตะลึงนี้ทำให้เซียนรอบด้านทั้งหมดจับความสนใจ ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขณะจ้องมองแสงสีแดงที่กำลังเข้ามา

แสงสีแดงนี้รวดเร็วมากจนผ่านเซียนทั้งหมดในพริบตาและพุ่งเข้าไปในทะเลวิญญาณมารตะวันออก

หากมันมีแค่ความเร็วคงไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่แสงสีแดงกลับหยุดสัมผัสวิญญาณไม่ให้ส่องเข้ามาดูเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในได้ วิชาทั้งหมดที่ใช้ดูสิ่งที่อยู่ข้างในถูกขวางกั้นจนเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นของที่แท้จริง มันถูกซ่อนไว้ได้อย่างดีจนแม้แต่คนเช่นเทียนหยุนและหลิงเทียนโฮวก็เปลี่ยนสีหน้า

จังหวะที่สัมผัสวิญญาณของหวังหลินสัมผัสกับแสงสีแดง มันราวกับถูกขังไว้ในเขาวงกตและมันพังทะลายทันที หากไม่ใช่ว่าหวังหลินตัดสินใจเด็ดขาดและยกเลิกทันที เขาคงได้รับบาดเจ็บจากการพังทะลายอย่างแน่นอน

ใบหน้าเซียนรอบด้านทั้งหมดซีดเผือด บางส่วนกระอักโลหิตและดูอ่อนแอ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เร็วถอที่จะถอนสัมผัสวิญญาณและได้รับบาดเจ็บจากแสงสีแดง

“อย่าใช้สัมผัสวิญญาณเข้าตรวจสอบ นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกผู้เยาว์สามารถมองเห็นได้!” เสียงชายชราร่างผอมดังก้องทั่วบริเวณท่ามกลางเหล่าเซียนเฒ่าทั้งหมด

แสงสีแดงผ่านทุกคนไปและกำลังจะเข้าทะเลวิญญาณมารตะวันออก ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นและควันสีเทาสามเส้นปรากฎระหว่างคิ้ว ควันสีเทาสามเส้นเปลี่ยนเป็นรอยสักสามอย่างและกระพริบถี่รัวบนหน้าผากหวังหลิน

ในเวลาเดียวกัน รอยสักสามแบบดูเหมือนหลอมละลายและก่อเกิดเป็นขอบรอบดวงตาเขาอย่างรวดเร็ว

จังหวะที่ขอบกั้นถูกสร้างขึ้น สายตาวหวังหลินส่องสว่างราวกับดวงจันทรายามค่ำคืนและแสงนั้นยื่นออกมาจากตาเขาครึ่งนิ้ว

สายตาหวังหลินคล้ายกับสามารถแทงทะลุฟ้าดินได้ มันพุ่งตรงผ่านช่องว่างและตามทันแสงสีแดงที่กำลังหายไปและแทงเข้าไปข้างในมันตรงๆ

เขาต้องการเห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างในกันแน่!

สายตาจดจ้องของหวังหลินแทงลึกเข้าไปในแสงสีแดงและเข้าไปถึงส่วนลึกแต่เขาเห็นเพียงแค่แสงสีแดงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านี้มันมีพลังลึกลับสายหนึ่งโจมตีเขาพลางส่งคลื่นความเจ็บปวดกลับเข้าสู่ร่างกาย

ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นแดงฉานและหยาดน้ำตาเริ่มไหลริน มีกระทั่งโลหิตปะปนอยู่ข้างใน

หวังหลินกัดฟันแน่นและร้องคำรามออกมา ขอบรอบดวงตาเริ่มปลดปล่อยควันสีเทาหลายเส้น ทว่าควันสีเทาไม่ได้กระจายออกไปแต่เข้าไปในดวงตาหวังหลิน

ดวงตาแดงฉานของหวังหลินทับซ้อนกับสีเทาเป็นเงาหนาในเสี้ยวกระพริบตา

เป็นผลให้สายตาเขาที่อยู่ในแสงสีแดงซึ่งกำลังเลือนหายไปได้กลับฟื้นคืนมาและทำลายม่านแสงสีแดงปะทะเข้ากับพลังลึกลับข้างใน

ท้ายที่สุดแสงสีแดงก็หายเข้าไปในทะเลวิญญาณมารตะวันออก สายตาของหวังหลินทำลายผ่านแสงสีแดงได้และเห็นสิ่งที่ทำให้เทียนหยุนและคนอื่นๆสีหน้าเปลี่ยนไป!

มันคือเหรียญตรา!

เหรียญสีทองอร่ามมีสัญลักษณ์สลักไว้บนนั้น!

ในจังหวะที่เขาเห็นเหรียญตราได้อย่างชัดเจน โลหิตจำนวนมากออกมาจากนัยน์ตาเขาและความเจ็บปวดเสียดหัวใจเข้าสู่ร่างกาย หวังหลินลับตาลง

เมื่อลืมตาขึ้น ลำแสงสีแดงนั้นหายไปเข้าไปในทะเลวิญญาณเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้ดวงตาหวังหลินสีแดงฉานอย่างสมบูรณ์ แต่กลับมีสีเทาหลายเส้นกำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน ทำให้สายตาเขามีความรู้สึกชั่วร้ายอย่างมาก

หญิงสาวนามว่าเหยาซี่เชว่ที่กำลังนั่งอยู่บนหยกแดงโลหิต นามองไปที่หวังหลินโดยบังเอิญ เมื่อนางเห็นสายตาเขา ร่างกายนางสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัวและใบหน้าซีดเผือด นางรีบก้มศีรษะลงและหัวใจสั่นอย่างรุนแรง!

“สายตานั้น…ข้ารู้แล้วว่าทำไมท่านพ่อถึงต้องการให้ข้าเพิ่มความสนใจเขา…”