528. ปิศาจต้องห้าม

ชายชุดดำลอบสาปแช่งและรีบถอยกลับ เขาไม่มั่นใจจะเอาชนะคนตรงหน้า ดังนั้นแทนที่จะเสียเวลาอยู่ที่นี่ก็จากไปให้เร็วที่สุดดีกว่า

ดวงตาหวังหลินส่องแสงสว่าง ในจังหวะที่เศษกระบี่และเปลวเพลิงเข้ามาถึง เขาใช้ผนึกพลังขีวิตสองชั้นเข้าป้องกันพลังทั้งสองวิชา

เนื่องจากชายชุดดำเป็นเซียนขั้นแปลงวิญญาณระดับปลายสูงสุด อย่างไรก็ตามนั้นจำนวนพลังปราณสวรรค์ที่เขาควบคุมไม่ใช่สิ่งที่หวังหลินสามารถต่อกรได้ ดังนั้นแม้ว่าหวังหลินจะหยุดการโจมตีได้หนึ่งคราแต่ผนึกหนึ่งในสองก็แตกสลายและหายไปตลอดกาล!

ผนึกพลังชีวิตคือการประกันชีวิตของหวังหลินในอนาคต เขาใช้พยายามอย่างมากมายเพื่ออดทนสร้างมันได้ถึงสามและตอนนี้หนึ่งในนั้นถูกชายชุดดำทำลายไปแล้ว แม้ว่าจิตใจหวังหลินจะรู้สึกสูญเสียแต่กลับเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น

เมื่อหวังหลินเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ต่อสู้และกำลังจะล่าถอย ดวงตาพลันเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขณะไล่ตามหลังชายชุดดำ เขาจับกระเป๋าพลันปรากฎแส้ฟาดวิญญาณในฝ่ามือ

ขณะที่ไล่ตาม หวังหลินหวดแส้ออกไปด้วย

ใบหน้าชายชุดดำมืดมัวพลันหันกลับมาพยายามคว้าแส้และตะโกนขึ้น “เจ้าเด็กไร้ยางอาย! ก็ดี วันนี้ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าแทนอาจารย์!”

ขณะที่ฝ่ามือยื่นเข้าหาแส้ จุดสีแดงห้าจุดปรากฎบนแต่ละนิ้ว ทั้งห้าจุดขยับไปพร้อมกับแขนก่อเกิดเป็นสัมผัสอันล้ำลึก

ชั่วขณะนี้หากมองออกไกลๆแล้ว แขนขวาของชายชุดดำไม่ได้ดูเคลื่อนไหวแต่กลับเป็นจุดสีแดงห้าจุดมากกว่า

จากนั้นลำแขนขยับรวดเร็วดั่งสายฟ้าตรงเข้าคว้าแส้ฟาดวิญญาณซึ่งฟาดเข้ามาด้วยความเร็วน่าหวาดหวั่น ขณะที่เขาคว้าแส้ จุดสีแดงทั้งห้าบนนิ้วเรืองแสงเป็นประกาย จากนั้นทั้งห้าเชื่อมต่อกันจนเกิดเป็นผนึกห้าดาว!

ชายชุดดำตะโกน “ยับยั้ง!”

หวังหลินเหยียดยิ้ม เขาไม่ได้กังวลเรื่องแส้ฟาดวิญญาณเลยดังนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าและเคลื่อนที่พริบตาเข้าหาชายชุดดำแทนที่จะถอนแส้ออก

แทบในจังหวะที่หวังหลินเคลื่อนที่พริบตาก็เป็นจังหวะที่มือของชายชุดดำสัมผัสกับแส้ฟาดวิญญาณ​ ขณะที่เขาตะโกนจนจบเสียง ลำแสงสีดำปรากฎที่ปลายแส้และกระจายผ่านทั้งแส้อย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน แสงสีดำกระจายตัวออกข้ามผ่านแขนของชายชุดดำและเขากรีดร้องโหยหวนออกมา เสียงซี่ๆออกมาจากท่อนแขนและกระทั่งเกิดควันสีขาวออกมา

ชายชุดดำรีบถอนมือกลับ ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ เขารู้อยู่ในใจว่าผนึกห้าโลหิตของเขาถือว่าเป็นผนึกระดับชั้นยอดและมันถูกใช้เพื่อผนึกสมบัติของฝ่ายตรงข้ามเป็นการเฉพาะ ในตลอดปีของการฝึกเซียนมาเขาใช้ต่อกรกับเซียนนับไม่ถ้วนและมันไม่เคยล้มเหลว นี่เป็นครั้งแรกที่มันไม่สำเร็จ

จังหวะที่เขาเผลอ เจตนาการต่อสู้ทั้งหมดในร่างหายไปและเมื่อกำลังจะถอยหนี แส้ฟาดวิญญาณลอยออกมาหาเขาด้วยวงโค้งน่าประหลาด เกิดเสียงแส้ฟาดดังปัง แส้ฟาดวิญญาณตีเข้าด้านหลังเขาขณะกำลังถอยหนี

เพียงหนึ่งครั้ง ใบหน้าเขาเปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที ดวงตาเผยประกายแสงลึกลับที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“สมบัติที่ทำอันตรายวิญญาณต้นกำเนิดโดยเฉพาะ!”

ชายชุดดำสูดหายใจลึก เขาหลบหนีต่อไปโดยที่ฝ่าเท้าไม่หยุดก้าว ทว่าจังหวะนั้นมิติรอบตัวบิดเบือนและหวังหลินไล่ตามมาทัน

ดวงตาชายชุดดำส่องสว่างขึ้นและพ่นลมหายใจหนาวเหน็บออกมาพร้อมกับปล่อยควันก้อนเมฆสีดำมาด้วย หลังจากควันสีดำปรากฎมันก็ล้อมรอบหวังหลินอย่างรวดเร็ว

หลังจากทำเช่นนี้ ชายชุดดำเคลื่อนตัวผ่านเข้าไปในคลื่นพลังปิศาจที่กำลังกระจายออกมาและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ขณะที่หวังหลินปรากฎตัว เขาถูกก้อนเมฆดำล้อมรอบ ก้อนเมฆนี้เป็นพิษที่ทรงพลังมาก สัมผัสวิญญาณที่กระจายออกมาพลันรู้สึกเจ็บปวดทันที

หวังหลินสร้างผนึกและตะโกนโดยไม่ลังเล “สายลม!”

เพียงหนึ่งคำ สายลมกรรโชกรุนแรงพัดผ่านก้อนเมฆดำจนเปิดออก ขณะเปิดเมฆออกมันก็เริ่มขยับเข้าปิดทางเขาแต่ร่างหวังหลินเปลี่ยนเป็นควันเมฆสีเขียวและหนีออกไป

หลังปรากฎตัวอีกครั้ง หวังหลินหวาดหวั่นชายชุดดำมากขึ้นกว่าเดิม สังเกตได้ว่าชายคนนี้มีวิชาจำนวนมากและสมบัติที่เขาไม่ได้ใช้ เหตุผลที่เขาจากไปเพราะตกตะลึงในชื่อเสียงของหวังหลิน เขาอาจจะได้ยินเรื่องราวที่หวังหลินต่อสู้และพ่ายแพ้ต่อเซียนขั้นเทวะแต่ยังมีสมบัตินับไม่ถ้วนให้ใช้งาน

“แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเขามาจากสำนักไหน การที่เขาอยู่ที่นี่นั่นหมายถึงมาจากดาวเทียนหยุนและรู้ว่าศิษย์ของเทียนหยุนทุกคนมีสมบัติช่วยชีวิตอยู่ เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับและด้วยความคิดของเขาอาจจะคิดไตร่ตรองอยู่หลายครั้ง เขาอาจจะรู้ว่าการสังหารข้าไม่ใช่เรื่องง่ายดังนั้นจึงตัดสินใจล่าถอย!”

“ข้าไม่สามารถปล่อยให้เขามีชีวิตรอดได้!” สายตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นและรีบไล่ตามหลังเขาไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองเคลื่อนไหวผ่านคลื่นพลังปิศาจเข้าไปโดยมีอีกคนไล่ตาม

ยิ่งลึกเข้าไปในคลื่นพลังปิศาจก็ยิ่งมีวิญญาณปิศาจแข็งแกร่งกว่าปรากฎตัว พวกมันมาในรูปร่างแตกต่างกันแต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยก็คือมีเขาอยู่บนศีรษะ

พลังของวิญญาณปิศาจเหล่านี้แตกต่างกันแค่ไหนขึ้นอยู่กับจำนวนเขาบนศีรษะพวกมัน

ตำแหน่งหวังหลินและชายชุดดำไม่ได้อยู่ที่ใจกลางพลังปิศาจ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ปลายขอบ เหล่าวิญญาณปิศาจอ่อนแอมากและนั่นเป็นเหตุให้ชายชุดดำสามารถเอาชีวิตรอดและดูดซับพลังปิศาจได้

ขณะที่ทั้งสองคนพุ่งผ่านคลื่นพลังปิศาจ วิญญาณปิศาจหลายตนโผล่ออกมา ทว่าพวกมันทั้งหมดอ่อนแอมากและถูกทั้งสองคนทำลายเพียงสะบัดมือเท่านั้น

ทุกครั้งที่วิญญาณปิศาจตายไป พลังปิศาจเส้นนั้นจะถูกคนที่สังหารมันได้ดูดซับ

ขณะที่ชายชุดดำหลบหนี เขาขมวดคิ้วแน่น ร่างกายบิดเบี้ยวไปด้านข้างทันทีราวกับไม่มีกระดูกและในจังหวะนั้นลำแสงสีดำสายหนึ่งแฉลบโดนร่างเขาเข้าให้

ชายชุดดำพ่นลมหายใจเย็นเฉียบขณะร่างกายกลับคืนสู่ปกติจากนั้นกระจายสัมผัสวิญญาณออกมาและพบว่าหวังหลินยังไล่ตามหลังเขาอยู่

“เจ้าเด็กไร้ยางอาย! เจ้าหวังหลินนี่ตามติดข้าเหมือนไขกระดูกเสียจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นโดยเฉพาะดาบครึ่งจันทราที่เร็วเกินไป หากข้าไม่เตรียมตัวรับมือ ข้าจะเจอชะตากรรมลำบากแน่นอน! ถ้าหากมันไม่มีสมบัติปกป้องเอาไว้ ข้าคงสังหารมันทันทีไม่ว่าจะมาจากสำนักไหนและดูดซับผลึกวิญญาณปิศาจซะ!” ใบหน้าชายชุดดำมืดมัวขณะพ่นลมหายใจเย็น ฝ่ามือเริ่มสร้างผนึก คลื่นพลังปิศาจเริ่มกระจายออกมาราวกับไม่กล้าเข้าใกล้เขา

ตอนนี้มีควันสีดำออกมาจากแขนและหมุนเป็นวงกลมล้อมรอบ เขาสูดหายใจลึกพลันกดมันลงบนหน้าอกทันที จังหวะที่มือประทับลงบนอก เหล่าควันสีดำพวกนั้นก็เข้าสู่ร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว

ชายชุดดำเผยอาการเจ็บปวดและดวงตาเปลี่ยนเป็นแดงโลหิต ชั่วขณะนี้เขาดูน่ากหวาดกลัวราวกับกำลังอดทนกับความเจ็บปวดอย่างมาก

ควันสีดำเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่องจนในที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนไหวและเริ่มส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งออกมากลางอากาศ

น้ำเสียงสั่นสะเทือนสวรรค์และคลื่นพลังปิศาจถูกกดดันจนถอยห่าง หากมองจากเบื้องบนจะเห็นได้ว่าไม่มีพลังปิศาจอยู่ภายในระยะหนึ่งพันฟุตรอบตัวเขาเลย

พลังปิศาจที่เคลื่อนตัวราวกับกองทัพม้ามากกว่าหมื่นตัวถูกดันให้ถอยจนเกิดพื้นที่อันตรายกว้างฟันฟุตเช่นนี้

ตอนนี้หวังหลินไล่ตามมาทัน เขาหยุดห่างหนึ่งพันฟุตและมองไปที่ชายชุดดำอย่างเยือกเย็น

ชายชุดดำกำลังยืนอยู่ตรงใจกลาง เขาเงยศีรษะขึ้นจ้องหวังหลิน “เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” สิ้นคำพลันยกแขนซ้ายขึ้นชี้หวังหลิน ควันสีดำหลายเส้นสายเริ่มออกมาจากแขนราวกับหนวดปลาหมึก

“ปิศาจต้องห้าม ภูติสวรรค์ลำดับสี่จงปรากฎ!”

ด้วยประโยคนี้ความเจ็บปวดที่เขาได้รับทวีความรุนแรงมากขึ้น ดวงตายิ่งแดงฉานมากกว่าเดิมและเส้นโลหิตปูดโปนออกมาทั่งร่างกายทำให้เขาดูน่าหวาดกลัวยิ่งนัก

ราวกับมีพลังลึกลับออกมาจากหน้าอกเขาอย่างไม่สิ้นสุดจากแขนขวาเข้าสู่แขนซ้าย หนวดสีดำเริ่มเคลื่อนไหวรวดเร็วจนก่อเกิดเป็นร่างชั่วร้ายตนหนึ่ง

หลังจากร่างชั่วร้ายตนนี้ปรากฎขึ้นมันส่งเสียงคำรามออกมาแต่ไม่มีเสียง ทว่าเสียงคำรามทำให้พลังปิศาจถอยออกไปอีกหลายสิบฟุต

หวังหลินรีบถอยตัวกลับ แม้เขาจะไม่ได้ยินเสียงด้วยหูของตนเองแต่เขากลับได้ยินเสียงคำรามที่พยายามฉีกกระชากสวรรค์ด้วยวิญญาณดั้งเดิมอยู่

ชายชุดดำร้องตะโกน “ปลดปล่อย!” แม้จะเป็นเพียงคำพูดหนึ่งคำแต่น้ำเสียงเขากำลังสั่นไหวซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขากำลังได้รับความเจ็บปวดมากมายขนาดไหน

ด้วยหนึ่งคำนี้ ร่างชั่วร้ายกระจายออกมาจากแขนของชายชุดดำ ดวงตาจ้องหวังหลินพลันปลดปล่อยประกายแสงอันชั่วร้าย จากนั้นมันยิ้มกว้างก่อนจะพุ่งเข้าหา

ดวงตาหวังหลินสว่างวาบและเพียงแค่คิด กระบี่สวรรค์ลอยออกมาเบื้องหน้าพลันกวัดแกว่งส่งปราณกระบี่ออกไป ทว่าร่างชั่วร้ายตนนั้นอ้าปากและกลืนปราณกระบี่เข้าไป

ส่วนดาบครึ่งจันทรา มันพุ่งผ่านร่างปิศาจตนนั้นผ่านไปโดยไม่ได้ทำความเสียหายอันใด เมื่อมันพยายามโจมตีชายชุดดำ ควันดำหลายเส้นสายบิดเบี้ยวสร้างเป็นม่านป้องกันหนาแน่นไม่ให้ดาบครึ่งจันทราเข้ามาข้างในได้