573. ศาสตร์สังหารเทพ 2

หวังหลินเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยมเหนือชั้นกว่าคนธรรมดา เขาเชื่อสิ่งที่ชายชื่อซิ่วพูดมาเพียงแค่สองในสิบส่วนเท่านั้น เหตุผลหลักที่เขาเลือกจะเข้ามาที่นี่ก็เนื่องมาจากการสั่นเทาของพลังสังหาร

“สามารถส่งผลกระทบต่อพลังสังหารได้ ที่แห่งนี้ช่วยข้าให้เชี่ยวชาญศาสตร์สังหารเทพได้แน่นอน!” หวังหลินไม่ได้หันกลับมาและเลือนหายเข้าไปในส่วนลึกของคุก

“บางสิ่งในโลกนี้จำเป็นต้องให้เราเลือก บางสิ่งจะสูญหายไปแต่บางสิ่งนี้ข้าต้องทำมัน!” หวังหลินเดินลงไปตามบันได หลังผ่านไปเวลาหนึ่งก้านธูป แสงสีแดงโลหิตเบื้องหน้าเขาได้ทวีความรุนแรงมากขึ้น

ด้านใต้บันไดเป็นโลกสีแดง! สถานที่แห่งนี้ขนาดใหญ่มากและมีรอยโลหิตหนาแน่นบนพื้นที่กำลังสั่นไหว

เมื่อเขามองไปรอบๆ หวังหลินมองไม่เห็นขอบเขตของมัน ที่นี่อาจเป็นมิติแยกและอยู่ด้านใต้เมืองปิศาจฟ้า

โลกในนี้มีบ่อโลหิตบนพื้นหลายหลุม แต่ละบ่อมีคนอยู่หลายคนและพวกเขาหลับตาสนิท

บาดแผลน่าเกลียดบนร่างกายแต่ละคนเคลื่อนไหวไปมาด้วยท่าทางประหลาด

ตอนที่หวังหลินเข้ามาที่นี่ พลังสังหารห้าสายลอยออกมา พวกมันหมุนรอบตัวเขาเป็นวงกลมและดูเหมือนกำลังระเบิดความตื่นเต้น

หวังหลินสูดหายใจลึกสูดเอากลิ่นคาวเลือดเข้าปาก ทำให้จิตสังหารเติมเต็มร่างกาย สายตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นขณะเคลื่อนร่างเข้าไปสู่บ่อโลหิตแห่งหนึ่ง เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงทำสมาธิอยู่ในบ่อ

เมื่อร่างครึ่งตัวจมลงไปในบ่อโลหิต จิตสังหารอันทรงพลังเข้าสู่ร่างกายและกระจายไปทั่วร่างหวังหลิน

ทุกครั้งที่เขาหายใจ จิตสังหารในร่างกายจะทวีความรุนแรงมากขึ้น ทุกครั้งที่เขาบ่มเพาะจะยิ่งมีจิตสังหารเข้ามาในร่างเขาจากบ่อโลหิตแห่งนี้

ดวงตาหวังหลินค่อยๆกลายเป็นสีแดง พลังสังหารห้าสายหวีดหวิวราวกับพวกมันไม่เคยเจออะไรเช่นนี้มาก่อน

จิตสังหารในใจหวังหลินยิ่งรุนแรงมากขึ้นและมากขึ้น คราแรกเขาใช้พลังปราณสวรรค์เพื่อต่อต้านมันแต่หลังจากขบคิดเล็กน้อยหวังหลินจึงเลิกทำเช่นนั้น ผนึกจิตใจและยอมให้จิตสังหารควบคุมเหนือร่างเขาได้อย่างอิสระ

หลังจากผ่านไปไม่รู้เวลา ทุกในบ่อโลหิตลืมตาขึ้นและสายตาระเบิดจิตสังหารที่มิอาจจินตนาการได้

จิตสังหารระเบิดออกไปรอบๆทั่วทั้งโลกสีแดงใบนี้ทันที ผู้คนพุ่งออกออกมาจากบ่อโลหิตเข้าไปกลางอากาศและร้องคำรามรุนแรงเต็มไปทั่วพื้นที่

คนทั้งหมดมีดวงตาสีแดงฉาน!

“ฆ่า!”

“ฆ่า!!”

“ฆ่า!!!”

จากเสียงคำราม คนที่ลอยออกไปแต่ละคนเริ่มโจมตีคนใกล้ๆทันที การโจมตีของพวกเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร มีคนจำนวนมากอยู่ที่นี่ หวังหลินกระจายสัมผัสวิญญาณออกมาและพบว่ามีเกือบพันคน

ตอนนี้เกิดผู้คนเข่นฆ่ากันและจิตสังหารที่นี่ยิ่งมหึมาขึ้นไปอีก

ดวงตาหวังหลินแดงฉาน ตอนนี้เขากักขังจิตใจเอาไว้แล้ว ทั้งร่างจึงไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขาและถูกห่อหุ้มด้วยจิตสังหาร

หวังหลินพุ่งออกไปจากบ่อโลหิตทันทีและร้องคำรามเสียงดังสนั่น เขาพุ่งออกไปเข่นฆ่ากันเองราวกับพายุทอร์นาโดคลั่ง

เส้นทางแห่งการฆ่าฟันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

หวังหลินสูญเสียสติและจมดิ่งไปในการฆ่าฟันโดยสิ้นเชิง การโจมตีเน้ไปที่การฆ่า ดัชนีแห่งความตาย ดัชนีมาร และสมบัติหลายอย่างถูกนำมาใช้อย่างต่อเนื่อง

ทุกที่ที่เขาผ่านไป ผู้คนจะตายตกลงมา

ดวงตาหวังหลินเป็นสีแดงโลหิตโดยสมบูรณ์ ตอนนี้มีสิ่งเดียวที่อยู่ในความคิดเขาคือการฆ่า!

ที่นี่ หากเขาไม่ฆ่าคนอื่น เขาจะเป็นฝ่ายถูกฆ่าเสียเอง ที่นี่คือสนามรบของนักฆ่า!

ร่างกายหวังหลินเลอะไปด้วยเลือด หวังหลินพุ่งเข้าหาศัตรูทุกคนจนดูเหมือนไม่เหน็ดเหนื่อย เขาไม่ลังเลที่จะใช้วิชาที่อาจจะเป็นการทำลายกันทั้งสองฝ่าย

ทุกคนที่ถูกฆ่าไม่ได้ตายจริงๆ พวกเขาได้รับผลกระทบของค่ายกลที่นี่และถูกชุบชีวิตขึ้นมาอยู่ในบ่อโลหิต คนที่นี่ไม่นับว่าเป็นคนอีกแล้ว พวกเขาเป็นเครื่องมือเพื่อก่อให้เกิดพลังสังหาร!

พลังสังหารที่สร้างขึ้นมาจากการฆ่าฟันได้ถูกท้องฟ้าดูดซับไปและเลือนหายอย่างไร้ร่องรอย

การฆ่าฟันที่กินเวลาสักพักนี้ในที่สุดก็หยุดลง ผู้คนทั้งหมดมีกลิ่นอายสังหารอันมหาศาล สายตาทั้งหมดแดงฉานกระหายเลือดอย่างสมบูรณ์ หลายคนไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อจึงได้จากไป หลงเหลือคนประมาณหนึ่งร้อยซึ่งรวมหวังหลินด้วย

การฆ่าฟันจบลงอย่างเงียบเชียบ คนเหล่านี้ทั้งหมดมีจิตสังหารอยู่รอบๆตัวซึ่งเห็นได้จากหมอกโลหิตกว้างกว่าสามฟุต

พวกเขาไม่ได้มองหน้ากันและกระจายตัวกันออกไป แต่ละคนมองไปที่บ่อโลหิต คนที่พึ่งเกิดใหม่ขึ้นมาพลันแตกกระจายทันทีทำให้คนที่อยู่บ่อโลหิตเดิมต้องดูแลตัวเอง

หวังหลินสายตาแดงเลือดพร้อมกับพาหมอกโลหิตกว้างสามฟุตเข้าไปที่บ่อโลหิตแห่งหนึ่ง มีคนมากกว่าสิบคนที่อยู่ในบ่อพลันลุกขึ้นทั้งหมดและรีบจากไป ในสายตาสีแดงแต่ละคนแฝงความชื่นชมเอาไว้

หวังหลินนั่งอยู่ในบ่อโลหิตคนเดียวและหลับตาลง หลังผ่านไปพักใหญ่เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง สายตาสีแดงโลหิตค่อยๆเลือนหายไปและถูกแทนที่ด้วยความกระจ่างสดใส

“ข้าเชื่อเรื่องจิตใจแห่งการฆ่าฟันที่คนชื่อซิ่วพูดถึงแล้ว มีเพียงการมีจิตใจแห่งการฆ่าฟันเท่านั้นข้าจึงจะสามารถหลอมพลังสังหารได้สำเร็จ! หากข้าไม่มีมันจะยิ่งหลอมพลังสังหารยากมาก คนที่สำเร็จวิชานี้เมื่อก่อนถือได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น!” หวังหลินสูดหายใจลึกและหลับตาอีกครั้งเพื่อจมดิ่งตัวเองเข้าไปในโลหิตและเริ่มทำความเข้าใจจิตใจแห่งการฆ่าฟัน

หลังจากผ่านไปเวลาพักหใญ่ การเข่นฆ่าในโลกสีแดงแห่งนี้เริ่มขึ้นอีกครั้ง ทุกคนลอยขึ้นสู่อากาศและการฆ่าได้เริ่มต้น!

การฆ่าฟันรูปแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งในแต่ละวัน ในระหว่างการฆ่าฟันนั้นมีหลายคนที่ตายไปและมีคนส่วนน้อยที่มีหมอกโลหิตรอบตัวที่รุนแรงมากขึ้นและมากขึ้น

หนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้มีนักฆ่าทั้งสิ้นเหลืออยู่สี่คน หวังหลินเป็นคนสุดท้ายแต่หมอกโลหิตรอบตัวเขากว้างเพียงแค่ไม่กี่สิบฟุตเท่านั้น เมื่อเทียบกับคนอื่นๆแล้วยังนับว่าอยู่ห่างไกล แต่มีชายผมดำอยู่หนึ่งคนที่มีหมอกโลหิตกว้างกว่าร้อยฟุต!

เขาลอยตัวกลางอากาศราวกับราชา

หลังจบการฆ่าฟันครั้งสุดท้าย ชายหนุ่มราวกับราชาคนนี้เงยศีรษะขึ้นทันทีและส่งเสียงคำราม หมอกโลหิตรอบตัวเริ่มหมุนปั่นทันที

ขณะนั้นเกิดลำแสงสายฟ้าลอยข้ามผ่านน่านฟ้า มังกรเงินตัวหนึ่งปรากฏขึ้นทันใด มันมองทุกอย่างเบื้องล่างอย่างเย้นชาและจากนั้นสูดหายใจเข้าอย่างหนักหน่วง!

ทำให้หมอกโลหิตรอบตัวทุกคนออกจากร่างกายและถูกมังกรเงินตัวนี้ดูดเข้าไป

ชายหนุ่มราวกับราชาคนนี้ส่งเสียงคำรามออกมาและพุ่งตรงไปที่มังกรเงินตัวนั้น ทว่าเมื่อเขาลอยขึ้นไปได้หนึ่งพันฟุต เจ้ามังกรเงินหันกลับมา เพียงถูกมังกรจ้องหนึ่งครั้ง ร่างชายหนุ่มพลันแตกสลาย หมอกโลหิตของชายหนุ่มถูกมังกรเงินดูดเข้าไปและจากนั้นเจ้ามังกรก็หายวับ