776. พื้นที่ต้องห้ามหมื่นฟุต ผู้ล่วงล้ำต้องตาย!

มีคนผู้หนึ่งกำลังยืนอยู่บนปราณกระบี่ เขาสวมชุดคลุมสีเหลืองพัดปลิวในสายลม ท่าทีโอ่อ่ายิ่งนัก ด้วยระดับบ่มเพาะเช่นนี้ภาพลักษณ์ภายนอกจึงไม่สะท้อนถึงอายุอีกต่อไป เขาดูอายุราวสามสิบปีและใบหน้าธรรมดาทั่วไป ทว่าสายตาหร่แคบนั้นเผยประกายเย็นเยียบ

พลังดั้งเดิมโผล่ออกมาจากในร่างกายอย่างมหาศาลจนดูออกได้ชัดเจนว่าเขาบรรลุขั้นมายาหยินระดับสูง ขณะเข้ามาใกล้นั้นผู้คนเบื้องหน้ากระจัดกระจายทันทีและไม่กล้าขวางทาง

เขากำลังเข้ามาใกล้พื้นที่ระยะหมื่นฟุตราวกับไม่เห็นวงแหวนฝุ่นหรือไม่รู้ความหมาย พุ่งมาหาพื้นที่แห่งนี้โดยไม่ลดความเร็วลงเลย

พลังดั้งเดิมที่เขามีทำให้ฝุ่นผงพัดปลิวไปด้านหลัง

ซึ่งทำให้เซียนรอบด้านทั้งหมดให้ความสนใจ จากสิ่งที่พวกเขารู้ หวังหลินเป็นเซียนที่แข็งแกร่งและชายหนุ่มชุดเหลืองคนนี้ก็แข็งแกร่งเช่นเดียวกัน ทั้งสองคนต้องต่อสู้กันเพราะหลุมดำบนค่ายกลเทพอย่างแน่นอน

การต่อสู้เช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นได้ทั่วไป มีแม้กระทั่งเซียนที่ถือความคิดว่าทั้งสองคนคงได้รับบาดเจ็บหนักซึ่งเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นๆ

สีหน้าลี่หยวนเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะเคร่งเครียดไปด้วย น้ำเสียงสงบนิ่งของหวังหลินดังเข้าหูเขา “น้องลี่ ลงไปก่อน!”

ลี่หยวนไม่พูดมากความและตรงเข้าไปในหลุมดำ ขณะที่เขาเข้าไป ชายหนุ่มชุดเหลืองก็เข้ามาใกล้

หวังหลินยกแขนขวาขึ้นและโบกไปที่อากาศด้วยสายตาสงบนิ่ง สายฟ้าสีม่วงหนึ่งสายปรากฏขึ้นทันทีพร้อมกับมีหมอกม่วงโดยรอบ สายฟ้าม่วงพุ่งเข้าหาชายหนุ่มชุดเหลืองในทันที

รูม่านตาชายหนุ่มหรี่ลงทันที ไม่ใช่ว่าเขามองไม่เห็นหวังหลินแต่เพราะสถานะเขาในตระกูลคือตำแหน่งพิเศษและยังมีสมาชิกตระกูลอยู่ด้านหลัง เขาจึงไม่เห็นหวังหลินอยู่ในสายตา

เขาหัวเราะออกมา ฝ่ามือเปลี่ยนเป็นกรงเล็บและปรากฏควันสีดำห้าสายพุ่งเข้าใส่สายฟ้า ควันสีดำห้าสายนั้นล้อมรอบสายฟ้าทันที

“กลืนกิน!” ควันสีดำห้าสายเปลี่ยนเป็นมังกรดำห้าตัวและกลืนกินสายฟ้าเข้าไปทันที พริบตาเดียวมังกรก็กลับมาด้านข้างชายหนุ่ม

จากนั้นมังกรห้าตัวก็หมุนเป็นวงกลมรอบชายหนุ่ม เติบใหญ่ขึ้นมาพริบตาเดียวมีขนาดห้าร้อยฟุต ซึ่งทำให้กลิ่นอายของชายหนุ่มเพิ่มทันที

ชายหนุ่มชุดเหลืองเอ่ยออกมา “การโจมตีของสหายเซียนดีเยี่ยม โปรดรอสักครู่ ข้าถังยานหยุน จะขอสำรวจหลุมที่เทพทิ้งไว้จะได้หรือไม่?” ยากมากที่ชายหนุ่มจะพูดเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะระดับบ่มเพาะของหวังหลินสูงกว่าเขาและเทียบได้กับพี่ชายของเขาซึ่งเป็นขั้นรูปธรรมหยาง เขาคงไม่ต้องพูดเช่นนี้

ขณะที่เอ่ยออกมานั้น สีหน้าของเซียนใกล้เคียงเปลี่ยนไป หนึ่งในนั้นอุทานออกมา “ตระกูลถัง!! หรือจะเป็นตระกูลถังแห่งเขตใต้!?”

ขณะนั้นเองเซียนทั้งหมดดูเหมือนสังเกตอะไรบางอย่างได้

หวังหลินมองเขาด้วยสายตาเย็นชาและเอ่ยอย่างสุขุม “เจ้าไม่มีคุณสมบัติ!”

ถังยานหยุนตกตะลึง เขาคิดว่าทำไมอีกฝ่ายถึงปฏิเสธและทำไมสีหน้าถึงเปลี่ยนไปหลังได้ยินว่ามาจากตระถูงถัง ทว่าเขาไม่เคยคิดว่าคนผู้นี้จะโอหังขนาดนี้

สีหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมนและหัวเราะออกมา “หากเป็นเช่นนั้น ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า” จากนั้นเขาก็ล่าถอยและคิดขึ้นมา ‘ระดับบ่มเพาะเขามากกว่าข้า ตอนนี้ข้าจะกลับไปและรอให้พี่ชายมาก่อน ถึงตอนนั้นยังไม่สายเกินไป’

แม้ตระกูลถังไม่ได้เป็นหนึ่งในตระกูลที่สืบทอดมาจากแดนสวรรค์ แต่ก็ไม่ใช่ตระกูลเล็กๆ ครั้งนี้พวกเขาหลายคนมาที่แดนสวรรค์อัสนีและกระจายตัวกันออกไป เขาเพียงอยู่ที่นี่เพื่อสอดแนมสถานการณ์เท่านั้น

หวังหลินก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเป็นปกติ เพียงก้าวเดียวพื้นที่ระยะหมื่นฟุตต่างก็เต็มไปด้วยพลังดั้งเดิมล้นเหลือ หวังหลินเดินเข้าหาถังยานหยุนทีละก้าวอย่างสงบนิ่ง ความเร็วไม่ได้มากนัก

ถังยานหยุนสีหน้าเข้มงวดและถอยกลับมาทันที ขณะนั้นหวังหลินอ้าปากและเอ่ยขึ้น “สายฟ้าของข้าไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมีกลืนกินได้!”

ขณะเอ่ยขึ้นมานั้น มังกรดำข้างกายถังยานหยุนพลันร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด สายฟ้าเต็มไปทั่วร่างกายพวกมันและระเบิดออกมาจากข้างใน

พริบตานั้นมังกรหนึ่งตัวก็ระเบิดออก มังกรอีกสี่ตัวที่เหลือระเบิดตามกันไปด้วย

ถังยานหยุนสีหน้าเปลี่ยนไปมากมายภายใต้ผลกระทบของพลังรุนแรงนั้น ฝ่ามือสองข้างสร้างผนึกปรากฏอักขระมังกรดำระหว่างคิ้ว จากนั้นควันสีดำโผล่ออกมาจากร่างและล้อมรอบตัวเขา มีเพียงการทำเช่นนี้เท่านั้นเขาจึงจะสามารถปกป้องตัวเองจากผลกระทบได้

ขณะสูดลมหายใจเย็นเข้าปอด เม็ดเหงื่อเย็นผุดขึ้นมาบนหน้าผาก ความโกรธเรี้ยวพองตัวขึ้นในใจ เขารู้สึกว่าไม่ควรแสดงท่าทีความเป็นศัตรูและเป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะล่วงรู้ความคิดเขา

ทว่าก่อนที่เขาจะมีเวลาถาม ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ ยกแขนขวาขึ้นมา รอยสักกระดูกอสูรบนหลังมือเริ่มขยับ เคลื่อนไปตามนิ้วและพุ่งออกไป

พริบตานั้นรอยสักกระดูกอสูรยักษ์ปรากฏเบื้องหน้าหวังหลิน เขาทั้งสี่ของมันส่งกลิ่นอายหนาวเย็นและมันพุ่งใส่ถังยานหยุนทันที

ถังยานหยุนล่าถอยด้วยสีหน้ามืดมน มังกรดำกระพริบอีกครั้งระหว่างคิ้วก่อตัวเป็นหมอกสีดำ คราวนี้พลังดั้งเดิมโผล่ออกมามากขึ้นและอักขระสีดำลอยออกมาจากระหว่างคิ้วเปลี่ยนกลายเป็นมังกรตำหนึ่งตัวก่อนจะอ้าปากและกลืนกินกระดูกอสูรด้วยท่าทีดุร้าย

มังกรดำตัวนี้ขนาดราวๆพันฟุต ปลดปล่อยแรงกดดันตามธรรมชาติของมันออกมา มันปกคลุมร่างด้วยเกล็ดมังกรนับไม่ถ้วนซึ่งมีอักขระรูนวาดเอาไว้

ราวกับว่าเจ้ามังกรพยายามจะกลืนกินโลก พลังดั้งเดิมไร้ก้นบึ้งผันผวนออกมาจากมังกรดำไม่มีหยุด

“มังกรดั้งเดิม กลืนกิน!” ถังยานหยุนร้องตะโกนและล่าถอยไปด้วย

ทว่าขณะที่เจ้ามังกรดำพยายามจะกลืนกิน เพลิงชั่วร้ายสองสายปรากฏขึ้นมาในรูดวงตาสองข้างของกระดูกอสูร จังหวะนั้นราวกับกระดูกอสูรมีชีวิตขึ้นมาและปรากฏกลิ่นอายชั่วร้าย กลิ่นอายนี้แข็งแกร่งเกินไป แต่มันปรากฏขึ้นมาเสี้ยววินาทีเดียวก่อนจะเลือนหายไปโดยไร้ร่องรอย

ทั้งหมดเกินขึ้นเร็วมาก จังหวะที่กลิ่นอายชั่วร้ายหายไป ดวงตาเจ้ามังกรดำพลันเบิกกว้างราวกับมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร่างขนาดยักษ์แข็งค้าง สีเทาเริ่มแพร่กระจายตั้งแต่หาก และวินาทีต่อมาทั้งร่างก็กลายเป็นสีดเทา

สีเทานี้คือสีของหิน!

มังกรดำตัวนี้เกิดขึ้นจากวิชาและกลายเป็นรูปปั้นหินในพริบตา แม้แต่พลังดั้งเดิมรอบตัวมันยังกลายเป็นหินไปด้วย!

ร่างมังกรตกลงมาจากฟาดฟ้า กระแทกใส่พื้นดินเสียงดังปัง

ฉากเหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก ผู้คนรอบด้านอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจหนาวเหน็บเข้าไปและตกตะลึง!

“นี่…นี่มันสมบัติแบบไหนกัน…” ถังยานหยุนจ้องรูปปั้นหินด้วยสายตาหวาดกลัว

จิตใจของเซียนที่อยู่ห่างออกไปหมื่นฟุตเต้นกระดอนอย่างบ้าคลั่ง ไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็น ความหวาดกลัวกวาดผ่านจิตใจแต่ละคนดุจพายุ พื้นที่ระยะหมื่นฟุตราวกับอสูรต้นกำเนิดที่ทำให้พวกเขาไม่กล้าแม้แต่ก้าวเข้าไปครึ่งก้าว

เซียนระดับแรกทั้งหมดนี้อดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง ราวกับว่าระยะหมื่นฟุตนี้ไกลไม่พอและพวกเขากลัวว่าจะได้รับผลกระทบไปด้วย

พวกเซียนที่มีความคิดว่าจะหาประโยชน์ตอนที่ทั้งสองได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ต่างปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นและล้มเลิกความคิด

โดยเฉพาะพี่น้องตระกูลจ้าวยังรู้สึกว่าพวกเขาโชคดีแล้วที่ไม่ได้เข้าพอ หากเขาเข้าไปก่อนหน้านี้คงตายไปแล้ว ระยะหมื่นฟุตนี้กลายเป็นพื้นที่ต้องห้ามไปแล้ว!

ตอนนี้พวกเซียนจดจำภาพลักษณ์หวังหลินจนขึ้นใจ หวังหลินหยั่งรากลึกในใจแต่ละคนสุดขีด

หวังหลินก้าวเท้ามาข้างหน้าและยกแขนขึ้น เขาถอนกระดูกอสูรกลับมาและให้มันกลับไปเป็นรอยสักบนหลังมือตามเดิม เขาก้าวหนึ่งครั้งโดยไม่ได้ลดความเร็วลงและปรากฏตัวเบื้องหน้าถังยานหยุน สองนิ้วเต็มไปด้วยพลังดั้งเดิมกำลังจะประทับลง

ร่างถังยานหยุนสั่นเทา สายตาตกตะลึง ต้องการหลบหนีโดยไม่ลังเล แต่หวังหลินถอนหายใจเย็นเยียบออกมา พลังดั้งเดิมหนาแน่นบีบรัดทันที การเคลื่อนที่พริบตาทุกรูปแบบทำไม่ได้

วิชานี้เป็นสิ่งที่หวังหลินคิดค้นขึ้นมา ใช้แรงกดดันของพลังดั้งเดิมจึงสามารถทำให้วิชาเคลื่อนไหวพริบตาทั้งหมดไร้ประโยชน์

ดัชนีร่อนลงระหว่างคิ้วของถังหยานหยุนตรงตรงๆ จังหวะนั้นลำแสงหลายเส้นโผล่ออกมาจากระยะไกและเกิดเสียงคำรามออกมาจากหนึ่งในนั้น

“ฆ่าเขาและเจ้าจะถูกฝังไปด้วย!”

หวังหลินขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมๆกับที่ดัชนีร่อนลงใส่บนร่างถังยานหยุนทำให้ร่างกายแตกสลายทันที เปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลหิต แม้กระทั่งวิญญาณก็ยังแตกสลาย

“ผู้ล่วงล้ำเข้ามาภายในระยะหมื่นฟุตจะต้องตาย!” หวังหลินหันกลับมาและเดินเข้าไปในหลุมดำ

พื้นที่ระยะหมื่นฟุตคือพื้นที่ต้องห้ามของเขา ตราบใดที่เขาอยู่ที่นี่จะไม่มีใครเข้าไปได้! หวังหลินในตอนนี้มีคุณสมบัติที่จะพูดเช่นนั้น!

ขณะนั้นเสียงลี่หยวนอุทานออกมาจากข้างในหลุมดำ ก่อนที่ร่างกายจะพุ่งตัวออกมาด้วย หลังจากปรากฏเขาก็เห็นรูปปั้นมังกรดำแตกสลายก่อนจะมองหวังหลินและส่งข้อความสัมผัสวิญญาณออกไป “พี่ซิ่ว ข้าเก็บสมบัติข้างในมาหมดแล้ว ข้ายังพบเส้นทางลับด้วยแต่ไม่รู้ว่ามันจะพาไปไหน!”

ลำแสงหลายเส้นในท้องฟ้าร่อนลงมาเผยเป็นร่างคนสี่คน มีทั้งชายหญิง หนึ่งในนั้นหน้าต่าหล่อเหลาเป็นอย่างยิ่ง แต่ริมฝีปากบางเล็กน้อย สายตามืดมน

หากเฉินกงฮู่อยู่ที่นี่เขาคงจะจำอีกฝ่ายได้ทันทีว่าคือถังหยานเฟิง เป็นคนที่หลอกล่อเฉินกงฮู่ไปที่ประตูแดนสวรรค์!

“พื้นที่ต้องห้ามหมื่นฟุต? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” ชายวัยกลางคนข้างถังหยานเฟิงเยาะเย้ยและก้าวเข้าในระยะพื้นที่ต้องห้าม! ชายหนุ่มด้านหลังเขาผู้มีสีหน้าโอหังก็ก้าวเข้ามาในพื้นที่เช่นเดียวกัน

หวังหลินหันกลับมามองชายวัยกลางคนด้วยสายตาสงบนิ่ง