789. การแสดง

ขณะที่หวังหลินอยู่ในช่วงวิกฤต ไม่เพียงแต่เฉินกงฮู่ จางกงเล่ย ถังหยานเฟิงและเซียนขั้นรูปธรรรมหยางอีกสองคนที่กำลังมองเขา แต่เซียนจากตระกูลต่างๆทั้งหมดพลันเบนสายตามายังหวังหลิน

นั่นก็เพราะหวังหลินปรากฎตัวในระยะห้าร้อยฟุตจากประตูสวรรค์ และที่สำคัญที่สุดคือการส่งลี่หยวนออกไปข้างนอกได้สำเร็จ ลี่หยวนกลายเป็นเซียนคนแรกและคนเดียวที่ออกจากแดนสวรรค์อัสนีได้สำเร็จ!

ทั้งหมดนี้ทำให้หวังหลินกลายเป็นจุดสนใจของเหล่าเซียนทุกคนในทันที

เมื่อเห็นว่าเส้นทางการล่าถอยถูกผนึกจึงมีสีหน้ามืดมนทันที

ผนึกนี้ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแต่สัมผัสวิญญาณรู้สึกเหมือนมีใบมีดคมกริบอยู่ทุกทิศทาง ไม่ว่าจะไปทางไหนมันก็เหมือนกับการวิ่งเข้าหาคมมีด

เขาติดอยู่ที่นี่อย่างสมบูรณ์ แม้แต่การเคลื่อนที่พริบตาก็ใช้ไม่ได้

ชายผมขาวเหยียดยิ้มกว้างและมือขวากางเป็นกงเล็บรวดเร็วดุจสายฟ้า ปรากฏตัวด้านหลังหวังลินและพุ่งตรงใส่หัวใจ

รอยแยกทั้งห้าส่งเสียงหวีดหวิวผ่านช่องว่างตรงมายังหวังหลิน

เส้นขนบนร่างหวังหลินทั้งหมดตั้งชันขึ้นมา เมื่อรู้สึกถึงวิกฤติ เขาจึงยกนิ้วขึ้นโดยไม่ลังเลและรีบตะโกน “สายลม!”

ทันใดนั้นสายลมทมิฬพลันปรากฏขึ้นบนฝ่ามือหวังหลิน วินาทีต่อมามันขยายตัวขึ้นและกระจายไปราวกับเข้าแทนที่ทุกสิ่งในโลก

หลังจากที่สายลมทมิฬปรากฎขึ้น มันก็กวาดผ่านทั่วบริเวณในทันที หวังหลินอยู่ภายในสายลมทมิฬพลางหันกลับ ดวงตากลายเป็นสีดำ เส้นผมปลิวไสวตามแรงลม ตอนนี้เขาดูไม่เหมือนเทพแต่เป็นปิศาจ!

สายตาคมดาบที่ร่อนลงใส่ชายผมขาวที่กำลังเข้ามา

ลมทมิฬก่อตัวกลายเป็นมังกรดำด้านหน้าหวังหลิน มังกรเป็นภาพลวงตาและไม่เสถียร แต่หลังจากก่อตัวแล้ว มันพุ่งเข้าหาชายผมขาวและพ่นสายลมกรรโชกออกมา

สายลมสามารถดับได้ทุกไฟชีวิต!

ชายผมขาวตกตะลึง ดวงตาเปิดเผยแสงประหลาดจ้องมาหวังหลินที่อยู่ในสายลมทมิฬ “นี่มันเรียกขานสายลม! ใช่สินะ! เจ้ากับจักรพรรดิเทพป๋ายฟ่านเกี่ยวข้องกันอย่างไร!”

หวังหลินไม่ได้ตอบ ฝ่ามือสร้างผนึกและพลังงานดั้งเดิมในร่างพุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นสายลมทมิมฬพุ่งเข้าหาชายผมขาว รอยแยกทั้งห้าสั่นไหวและเมื่อสายลมทมิฬพัดผ่านมันก็ช้าลงทันที

ในเวลาเดียวกันสายลมทมิฬจากปากมังกรดำพุ่งเข้าหาชายผมขาว เป็นครั้งแรกที่ดวงตาของชายผมขาวเผยดวงตาเคร่งเครียดจ้องไปยังมังกรดำ ฝ่ามือทั้งสองสร้างผนึกขึ้นและก็ตะโกนว่า “ปฐพีสูญสิ้น!”

เสียงฉีกขาดดังกึกก้องทันที รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าชายผมขาวและพุ่งเข้าหาหวังหลิน

รอยแยกลึกมากและแผ่ออกไปราวกับมังกรพุ่งทะยานออกมาจากความว่างเปล่า มันพุ่งเข้าหาหวังหลินอย่างบ้าคลั่งและปะทะกับมังกรดำที่เกิดจากสายลมทมิฬ

เสียงดังกึกก้องไปทั่วโลก สายลมทมิฬรอบหวังหลินพรั่งพรูออกมาก่อเกิดผลกระทบรุนแรงกับรอยแยก

หวังหลินร่างถอยกลับอย่างรวดเร็วราวกับว่าวสายป่านขาด ชายผมขาวก้าวไปข้างหน้าและพุ่งเข้าหาหวังหลิน แววตาหวังหลินเด็ดเดี่ยวชี้มือขวาไปที่ช่องว่างโดยไม่ลังเล ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากมือตรงไปยังช่องว่างนั้น

สายลมทมิฬกระจายหายไปและรอยแยกขนาดใหญ่เหมือนจะถูกจับด้วยฝ่ามือยักษ์และไม่สามารถเคลื่อนไปข้างหน้าได้ หลังจากนั้นไม่นานรอยแยกก็ทรุดตัวลงและพังทลาย

ชายผมขาวไล่ตามต่อไป แต่แววตาก็หรี่แคบลงทันทีจ้องมองสายฟ้าแดงที่หวังหลินโยนออกมา ร่างสั่นไหวและพริบตานั้นเขาก็พบกับสายฟ้าสีแดง จับมันไว้และต้านด้วยดวงตาสีแดงของตัวเอง

เขารวดเร็วเกินไป หลังจากเก็บสายฟ้าสีแดงได้แล้ว พลันก้าวไปด้านหน้าผสานเข้ากับโลก ปรากฏตัวอีกครั้งด้านหลังหวังหลินที่กำลังถอยหนี

หวังหลินอ้าปากแล้วพ่นทรายเม็ดหนึ่งออกมา ทรายกลายเป็นตราประทับขนาดใหญ่ทันทีและกระแทกเข้าหาอีกฝ่ายภายใต้กายใต้การควบคุมของหวังหลิน

แววตาชายผมสีขาวส่องสว่าง มือขวาเอื้อมใส่ตราประทับที่กำลังตกลงมา พลันเกิดเสียงดังกึกก้อง จากนั้นตราประทับก็ไม่สามารถกดลงมาได้อีก

ในเวลาเดียวกันฝ่ามือขวาหวังหลินสร้างผนึกและผลักไปข้างหน้า รอยสักกระดูกอสูรกลายเป็นกระดูกยักษ์ทันที กลิ่นอายปีศาจชั่วร้ายพุ่งเข้าหาชายผมขาว

“ชุดเต๋าร่วงโรยของปรมาจารย์อิสระ!!” ชายผมขาวไม่เชื่อสายตาตัวเอง

แววตากระดูกอสูรเปล่งประกายน่ากลัว กลิ่นอายปิศาจชั่วร้ายปรากฏบนเท้าของชายผมขาวและแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ชายผมขาวแสยะยิ้มน่าขนลุก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างไร้ความปราณี ร่างกายระเบิดขึ้นและแสงสีเทาภายนอกก็สลายตัวทันที!

“เจ้าเป็นเซียนฉีที่น่าสนใจนัก!” แววตาชายผมขาวเต็มไปด้วยความกระหายเลือด เพียงก้าวเดียวเขาก็พุ่งตรงไปหาหวังหลินจนเกิดภาพติดตาเบื้องหลัง

หวังหลินเปลี่ยนทิศทางและถอยกลับทันที ในเวลาเดียวกันก็ตบกระเป๋าและนำกระบี่สวรรค์ไว้ในมือ เฉือนฟันกระบี่ออกไปข้างหลังอย่างโหดเหี้ยม

ตัดสวรรค์ปรากฏขึ้นมาและพริบตานั้นช่องว่างคล้ายหายไปเหลือเพียงปราณกระบี่ เบื้องหลังช่องว่างดูเหมือนจะถูกบังคับให้เปิดออกเป็นชายชราผมขาว แต่สีหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

“นี่มัน…เคล็ดกระบี่ของกระบี่จากแดนสวรรค์พิรุณ!” ชายผมขาวขมวดคิ้ว ยื่นฝ่ามือขวาออกและตัดสวรรค์ก็พังทลายลงทันที

ในขณะที่ตัดสวรรค์สลายตัวลง เขาก็ถอยกลับอีกครั้ง ชายผมสีขาวส่งเสียงเยาะเย้ยจากนั้นก้าวเข้ามาทำให้ไปถึงด้านหลังหวังหลิน กรงเล็บฝ่ามือข่วนเข้าใส่

หวังหลินตบกระเป๋าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร นำร่างครึ่งโลหิตออกมาไว้ในมือ สูดดมพลังดั้งเดิมจำนวนมากเข้าสู่ร่างกาย พลังดั้งเดิมผุดออกมาจากรูขุมขนและสร้างวังวนขึ้นมาโดยไม่ลังเล

“ระเบิด!” สิ้นเสียงตะโกน วังวนเบื้องหน้าหวังหลินสร้างแรงระเบิดขึ้นทำให้ชายผมขาวหยุดชะงักเล็กน้อย

หวังหลินใช้โอกาสนี้รีบถอยกลับ แขนขวาคว้าจับร่างครึ่งโลหิตและมือซ้ายสร้างผนึก ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ชายผมขาวผู้นี้ช่างแข็งแกร่ง วิชาเซียนและสมบัติวิเศษของหวังหลินไม่มีผลกระทบอะไรเลย นิ้วซ้ายชี้ไปที่ท้องฟ้าและตะโกน “สายลม!”

พลังดั้งเดิมจำนวนมากที่เขาดูดซึมจากมือขวาหมุนเวียนผ่านร่างกายและออกไปผ่านผนึกในมือซ้าย สายลมทมิฬทรงพลังยิ่งกว่าครั้งที่แล้วปรากฏตัวต่อหน้าหวังหลิน

“ยังไม่พอ!!” หวังหลินล่าถอยอยู่ในสายลมทมิฬ แขนขวาดูดพลังดั้งเดิมมากขึ้น ร่างโลหิตหดลงทันทีพร้อมกับพลังดั้งเดิมครึ่งหนึ่งถูกดูดออกไป ไม่สนว่าร่างกายจะรับมือได้หรือไม่

สายลมทมิฬรอบตัวขยายเพิ่มขึ้นหลายเท่า ในขณะนี้ดูเหมือนโลกจะเต็มไปด้วยสายลมทมิฬ ดวงตาหวังหลินแดงก่ำพลางร้องตะโกน “เรียกขานสายลม!”

น้ำเสียงเปล่งออกมาจากสายลมทมิฬราวเสียงสายลมคำราม ทันใดนั้นสายลมทมิฬก็เปลี่ยนกลายเป็นมังกรดำสองตัว สองมังกรดำเข้าล้อมรอบชายผมขาวและอ้าปากพ่นสายลมหนาวอย่างดุร้าย

ร่างของชายชราผมขาวปลิวไปตามกระแสลมหนาวและสั่นสะท้าน ทว่าแววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

หวังหลินกรีดร้องในใจ “ยังไม่พอ ดูดซับเข้าไปอีก!!” ร่างโลหิตในมือหวังหลินหดเล็กอีกครั้ง ขณะเดียวกันเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นจากในร่างกาย ชัดเจนว่าไม่อาจต้านทานพลังดั้งเดิมจำนวนมากได้ในครั้งเดียว

สายลมทมิฬพัดออกมาจากรูขุมขนหวังหลินและผสานตัวกันอย่างบ้าคลั่ง ในไม่นานมังกรดำอีกหนึ่งตัวก็เกิดขึ้นจากสายลมทมิฬ มังกรสีดำสามตัวล้อมชายผมขาวและพ่นลมหายใจเยือกเย็นออกมา

ไม่ว่าชายผมขาวจะหลบหลีกอย่างไร มังกรดำสามตัวก็ล้อมรอบเขาเอาไว้

แววตาหวังหลินเย็นชา ใช้ประโยชน์จากมังกรดำที่ล้อมรอบชายผมขาว โยนร่างโลหิตในมือที่กำลังแตกสลายเข้าใส่อีกฝ่าย

“ระเบิด!”

แสงสีแดงกระพริบออกมาจากร่างโลหิตจากนั้นพลังดั้งเดิมที่หวังหลินแทรกเข้าไปก็จะพังทลาย ส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่หลายชุดและร่างโลหิตระเบิด!

นี่คือพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ ภายใต้ลมหายใจของมังกรดำทั้งสามและการระเบิดของร่างโลหิตได้ทำให้ทั้งความว่างเปล่าเริ่มสั่นไหว แม้แต่อวกาศเองก็เริ่มพังทลาย

หวังหลินรีบถอยกลับและเก็บสมบัติทั้งหมด ระลอกคลื่นปรากฏภายใต้ฝ่าเท้าพลางบังคับตัวเองให้สงบลงเพื่อผสานเข้ากับโลก

การต่อสู้กับชายผมขาวไม่ได้กินเวลายาวนาน แต่มันก็รุนแรงและยากที่จะจินตนาการได้ โดยเฉพาะมังกรดำทั้งสามในช่วงสุดท้ายและการระเบิดของร่างโลหิตทำให้การต่อสู้ไปถึงจุดสูงสุด

เหล่าเซียนรอบข้างยังคงล่าถอยต่อไปพร้อมกับมองดูการต่อสู้ของหวังหลินไปด้วย จิตใจแต่ละคนสั่นไหว ร่างของหวังหลินฝังลึกอยู่ในใจและจะไม่จางหายไปทั่วทั้งชีวิต

แววตาเฉินกงฮู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ขณะจ้องหวังหลินที่กำลังล่าถอย ความเลื่อมใสต่อหวังหลินเพิ่มสูงขึ้นไปอีก

จางกงเล่ยเฝ้าดูการต่อสู้อย่างระมัดระวัง

ส่วนการแสดงออกของถังหยานเฟิงเปลี่ยนไปและสูดลมหายใจเย็นเยียบ สายตาที่มองหวังหลินกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว สายลมทมิฬนั้นเกินกว่าจินตนาการเขาไปไกล

“โชคดีที่ข้าไม่ได้โจมตีเขาในตอนนั้น มิฉะนั้นด้วยสายลมทมิฬนั่น…” ท่าทางของถังหยานเฟิงนั้นน่าหดหู่มากและเขาก็ไม่ได้คิดอะไรต่อไปอีกแล้ว

“คนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป เขาไม่ตายง่ายๆ ดังนั้นข้าจะต้องรีบหนี!” ระลอกคลื่นหลายจุดปรากฏใต้ฝ่าเท้าหวังหลิน ในทันใดร่างกายผสานเข้ากับโลกและเมื่อเขาก้าวถอยหลังอีกครั้งร่างกายก็ค่อยๆจางหายไป

ทว่าทันใดนั้นเขารู้สึกราวกับมีคนผลักเขาและขัดจังหวะการผสานโลก ร่างกายหยุดหายไปและควบแน่นทันที

“สหายน้อยผู้มีชะตาร่วมกัน อย่ารีบเร่งจะจากไป ตอนนี้ข้าไม่อาจมาที่นี่ ดังนั้นข้าจะขอยืมร่างเจ้าไปก่อนนะ!” เสียงเก่าแก่ปรากฏขึ้นในใจหวังหลิน

ในขณะเดียวกัน พลังอำนาจหนึ่งที่มีเพียงเขารู้สึกได้ก็โผล่ออกมาจากช่องว่างด้านหลังด้วยวิธีการบางอย่าง มันตัดการเชื่อมต่อวิญญาณหวังหลินกับร่างกายในทันที

ภายใต้พลังอำนาจนี้ วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินก็ถูกบีบอัดและวิญญาณดั้งเดิมอันทรงพลังอีกดวงเริ่มก่อตัว เพียงพริบตามีวิญญาณดั้งเดิมเพิ่มขึ้นอีกดวงหนึ่ง

รูปร่างของวิญญาณดั้งเดิมดวงนี้เหมือนกับคนชราลึกลับผู้ยืมอสูรสายฟ้าไป วิญญาณดั้งเดิมของชายชราเคลื่อนไหวและเข้าควบคุมร่างกายหวังหลินอย่างสมบูรณ์

หวังหลินเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน แรงกดดันอันทรงพลังแผ่ออกมาจากร่าง หวังหลินเฝ้ามองจากข้างนอกขณะที่ร่างตัวเองก้าวไปข้างหน้าและเริ่มเคลื่อนไหว ราวกับชายชราเริ่มคุ้นชินกับร่างกายเขา

ตอนนี้ ตรงจุดที่ความว่างเปล่าล่มสลายหลังผ่านผลกระทบ จึงเกิดรูปปั้นสีดำล้วนออกมา เสียงแตกร้าวออกมาจากรูปปั้นและเกิดรอยร้าวระหว่างคิ้ว รอยร้าวนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมีมือคู่หนึ่งโผล่ออกมาจากช่องว่างและฉีกเปิดรอยแตกอย่างโหดเหี้ยม ชายวัยกลางคนผมดำก้าวเดินออกไป

ร่างกายไร้รอยแผลเป็น แต่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยจิตสังงหาร

“วิชาเทพของป๋ายฟ่าน กระบี่สวรรค์ของฉิงช่วง สมบัติของปรมาจารย์อิสระและร่างของคนที่เข้าได้กับขุนนางเทพ นับตั้งแต่ข้าตื่นขึ้นมา เจ้าเป็นเซียนฉีที่ทรงพลังที่สุดที่ข้าได้พบ เจ้ามีคุณสมบัติพอที่จะเอ่ยนาม!”

รูปร่างหน้าตาเขาคล้ายกับชายผมสีขาว แต่ดูอายุน้อยกว่ามาก ขณะที่ชายวัยกลางคนพูดขึ้น มือขวาก็ตบไปบนรูปปั้นและรูปปั้นก็ละลายลงกลายเป็นหอกสีดำถือไว้ในมือ

“นี่มันเรื่องเหลวไหลอะไรกัน? มันไม่ใช่แค่เทพ? เจ้าเป็นแค่แม่ทัพเทพและไม่ต้องกล่าวถึงระดับบ่มเพาะปัจจุบันที่เป็นแค่ขุนนางเทพเลย!” หวังหลินเฝ้ามองร่างกายของเขาพูดด้วยสำนวนที่ล้าหลัง อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าคำพูดพวกนี้ดูจะขาดความมั่นใจไปหน่อย

ขณะที่ร่างกายพูดไปมันก็เดินไปข้างหน้าและมือขวากดลง ความว่างเปล่าทั้งหมดเคลื่อนไหวและหมอกสีขาวเริ่มรวมตัวอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้ามันก็กลายเป็นลูกกลมๆสีขาวขนาดเท่ากำปั้นและพุ่งเข้าหาชายวัยกลางคน

“การสามารถรวบรวมพลังจากฟ้าดินได้ เจ้าคือใคร!?” ชายวัยกลางคนเคร่งขรึมและใช้หอกวาดเป็นเส้นโค้ง ปรากฏลำแสงสีแดงนับไม่ถ้วนขึ้นบนอากาศและรวมตัวกันในเส้นโค้งและควบแน่นกันพุ่งเข้าหาทรงกลมแสง