824. ความคิดของเทพโลหิต 1

หวังหลินหรี่ตาแคบ ตอนที่ฆ่าคนพวกนี้หวังหลินสังเกตได้ว่าไม่มีใครมาจากตระกูลเหยาเลย พวกเขาเป็นแค่คนที่โดนข้อเสนอตระกูลเหยาลวงมาเท่านั้น

ไม่ว่าเขาจะฆ่าคนพวกนี้ไปมากมายแค่ไหน ตระกูลเหยาก็ไม่เจ็บปวด!

ถ้าเขาต้องการทำให้ตระกูลเหยาเจ็บปวดจริงๆ เขาต้องฆ่าสมาชิกตระกูลเหยา!

‘เมื่อตระกูลเหยาต้องการสังหารข้า เช่นนั้นข้าจะปลิดชีวิตคนตระกูลเหยาก่อน!’ ดวงตาส่องสว่าง จิตสังหารเพิ่มากขึ้น สมาชิกตระกูลเหยาคนนั้นบรรลุขั้นหยินหยางไปแล้วและอยู่ในขั้นส่องสวรรค์

ขั้นส่องสวรรค์ระดับต้น! แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยจิตสังหาร ตั้งแต่เขาบรรลุขั้นรูปธรรมหยางมาก็ไม่ได้ต่อสู้กับเซียนขั้นส่องสวรรค์เลยจริงๆ ตอนนี้ขณะที่เต็มไปด้วยจิตสังหารนั้น เจตนาการต่อสู้กลับเต็มไปทั่วจิตใจเช่นกัน!

เมื่อปราณกระบี่เข้ามาใกล้ หวังหลินก็พุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว เขาต้องจัดการกับเซียนขั้นรูปธรรมหยางเบื้องหน้าก่อนที่อีกคนจะมาถึง ถ้าทั้งสองร่วมมือกันหวังหลินเสียเปรียบทันที!

ชายชราขั้นรูปธรรมหยางผ่อนคลายและล่าถอยโดยไม่ลังเล เขาไม่ต้องการต่อสู้กับต้าซานแล้ว งานของเขาเสร็จสิ้น ทั้งหมดแค่ช่วยสมาชิกตระกูลเหยาทำงานนี้ให้สำเร็จ จากนั้นก็จะได้รางวัลอย่างงาม

ขณะที่เริ่มถอยร่น หวังหลินสั่งการให้ต้าซานไล่ตามชายชรา กำปั้นส่องสว่างเจิดจ้ากระหน่ำใส่ชายชราอย่างต่อเนื่อง

ชายชราขั้นรูปธรรมหยางล่าถอยต่อเนื่องพรอมกับใช้วิชาขัดขวางจนก่อเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วฟ้า

หวังหลินพุ่งเข้าหาปราณกระบี่ที่เป็นของสมาชิกตระกูลเหยาด้วยแววตาเรืองแสงสีแดง เขาพุ่งเข้าไปไกลในพริบตาดุจอุกกาบาต

เหยาชางตงยิ้มกว้างทั้งยังดูถูกและเหาะเหินเร้วยิ่งขึ้น

เมื่อเซียนขั้นรูปธรรมหยางเห็นเหตุการณ์นี้เขารู้สึกสงบในใจ อย่างไรเขาก็ยังระมัดระวังการเคลื่อนไหวของหวังหลินจนเกิดความกลัวขึ้นในใจ

‘เมื่อสมาชิกตระกูลเหยามาถึงแล้ว ซิ่วมู่ไม่น่าจะมีเวลามาต่อกรกับข้า’ ชายชราถอยร่นจากการโจมตีของต้าซาน แววตากระพริบวูบวาบมองหวังหลินพุ่งเข้าหาเหยาชานตง

ยิ่งไกลจากหวังหลินก็ยิ่งต้องผ่อนคลาย ทว่าขณะนั้นร่างต้าซานเริ่มส่องประกายสว่างมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า แสงสว่างนี้รุนแรงเกินไปถ้าหากคนธรรมดาเห็นคงตาบอดได้ทันที

แม้แต่เหล่าเซียนยังรู้สึกเจ็บแสบดวงตา ซึ่งชายชราขั้นรูปธรรมหยางอยู่ใกล้ต้าซานเกินไป ตอนนี้รูม่านตาหรี่แคบและไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชัดเจน

ขณะที่สัมผัสวิญญาณกำลังกระจายออกมา การโจมตีรุนแรงของต้าซานก็มาถึงบังคับให้ชายชราต้องเพ่งสมาธิต่อกรกับต้าซาน

ขณะในจังหวะดวงตาของชายชราถูกแสงสีทองขวางกั้นเอาไว้ หวังหลินก้าวเท้าไปข้างหน้าขณะที่กำลังพุ่งเข้าหาเหยาชางตง เกิดระลอกคลื่นใต้ฝ่าเท้าและหวังหลินหายตัวไป

เมื่อเขาหายตัวไป แม้ชายชราขั้นรูปธรรมหยางไม่อาจมองเห็นได้แต่ความคิดสั่นเทา ดวงตาบิดเบี้ยว

เขากระตุ้นพลังดั้งเดิมในร่างกายโดยไม่ลังเลและผลักดันออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อเกิดเป็นพลังดั้งเดิมจำนวนมากแตกสลายกลายเป็นวังวน

ทว่านี่มันยังช้าเกินไป! หวังหลินปรากฏร่างด้านข้างชายชราขณะที่วังวนปรากฏ ดัชนีบรรจุพลังดั้งเดิมโจมตีใส่อย่างโหดเหี้ยม

วังวนของชายชราไม่ได้ก่อตัวขึ้นมาต่อนที่ดัชนีหวังหลินประทับลงแผ่นหลัง ใบหน้าชายชราซีดเผือด ห้ามกระอักโลหิตออกมา ใช้พลังดั้งเดิมกวาดผ่านร่างกาย ต้องการใช้การโจมตีของหวังหลินเพื่อหลบหนี

ขณะนั้นร่างต้าซานที่กำลังส่องสว่าง รอยสักบนหน้าผากหลอมละลายเข้ากับหมัดขวา ขณะชายชรากำลังหลบหนี หมัดต้าซานก็ร่อนลงมาใส่เขาแล้ว หมัดข้างนี้ก่อเกิดคลื่นเสียงกระแทกดังกึกก้องไปทั่วผืนฟ้า

ชายชราคู่ควรต่อขั้นรูปธรรมหยาง เขาพ่นพลังดั้งเดิมออกมาในช่วงเวลาวิกฤตและสร้างโล่ห์ขึ้น หมัดของต้าซานเข้าปะทะกับโล่จนมันแตกสลาย ชายชราถูกโยนถอยหลัง ดวงตาเคียดแค้น ไม่สามารถรั้งโลหิตได้อีกต่อไปแล้วจึงกระอักมันออกมา

ทว่าร่างกายเขาเปลี่ยนเป็นเงาโลหิตและรีบเข้าผสานกับโลหิตเบื้องหน้า เปลี่ยนกลายเป็นดุจภูติผีและสามารถหลบรอดการโจมตีผสมผสานของหวังหลินและต้าซานไปได้

หวังหลินสีหน้ามืดมัว ขณะที่ชายชรากำลังจะใช้โลหิตหลบหนี พลันยกแขนขึ้นมาตวัดลง ตัดสวรรค์พุ่งออกไปหั่นร่างเงาโลหิตที่กำลังหลบหนีให้กลายเป็นสองส่วน

ชายชราขั้นรูปธรรมหยางกรีดร้องโหยหวน ดวงวิญญาณถูกห่อหุ้มไว้ในแสงโลหิต มันหลบหนีและทิ้งร่างกายเอาไว้

ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา หวังหลินไม่มีเวลาไล่ตามดังนั้นจึงยกแขนขึ้นมาสร้างผนึก ตราประทับผนึกเทพปรากฏเบื้องหน้ากลายเป็นโล่ห์

ปราณกระบี่ของเหยาชางตงพลันเปลี่ยนทิศทางและร่อนเข้าใส่ตราประทับผนึกเทพตรงๆ

เมื่อตราประทับขัดขวางไว้ได้พลันเกิดเสียงพื้นดินแตกร้าวกึกก้องไปทั่วบริเวณ

สีหน้าหวังหลินยังคงเช่นเดิมแต่พลังในร่างกำลังอาละวาด ผลกระทบจากปราณกระบี่ทำให้ตราประทับผนึกเทพถูกบังคับให้กลับมาพร้อมหวังหลินไปด้วย พอถอยร่นไปได้ร้อยฟุตเขาก็พอชะลอตัวลงได้

“เหยาชางตง ตระกูลเหยารุ่นที่สาม!” หลังลำแสงหายไป ชายหนุ่มชุดขาวดูภาคภูมิใจมองไปยังหวังหลิน ใต้ฝ่าเท้าคือกระบี่ยาวสามสิบฟุต!

หวังหลินไม่เคยเห็นกระบี่ใหญ่เช่นนี้มาก่อน มันเปล่งปราณกระบี่หนาแน่นที่สามารถทำให้มิติป่นปี้ได้

“ซิ่วมู่ การพบข้าเป็นโชคร้ายของเจ้า ถ้าเจ้าพบเจอคนอื่นของตระกูลเหยาอาจจะยอมรับคำวิงวอนขอความเมตาได้ ทว่าเบื้องหน้าข้าเหยาชางตนคนนี้ คำขอร้องของเจ้ามันไร้ประโยชน์!” เหยาชางตงดูภาคภูมิใจยิ่งและคิดขึ้นมา ‘ข้าต้องเสร็จเรื่องนี้ก่อนที่เหยาปิงหยุนจะมาที่นี่ ไม่เช่นนั้นความดีความชอบจะถูกแม่นางเย็นชาขโมยไป!’

หวังหลินสงบนิ่งสายตาเยือกเย็น เขารับรู้อยู่แล้วว่าเซียนจากดาราจักรทุกชั้นฟ้าทั้งหมดต่างมีสัมผัสความเหย่อหยิ่งจองหองอย่างมาก ความเหย่อหยิ่งเช่นนี้ถูกสร้างขึ้นจากตระกูลเซียนที่นี่ ต่างจากการต่อสู้และการวางอุบายในดาราจักรพันธมิตรเซียน

หวังหลินพยักหน้าเล็กๆคำนับฝ่ามือราวกับกำลังจะเอ่ย ทว่าขณะนั้นแกนพลังดั้งเดิมโผล่ออกมาจากปากก่อตัวเป็นกระบี่มายาพุ่งเข้าใส่เหยาชางตงด้วยความเร็วสูงสุด

ขณะเดียวกันหวังหลินก้าวไปข้างหน้าและหายตัวไปในอวกาศ

กระบี่ที่ก่อตัวจากแกนพลังดั้งเดิมนั้นเร็วเกินและเข้าใกล้เหยาชางตงในพริบตา เหยาชางตงดวงตาส่องสว่างและพ่นลมหายใจเย็น ฝ่ามือขวาสร้างผนึกประทับไปข้างหน้า

ฝ่ามือกระพริบแสงสีเขียวเปลี่ยนเป็นกะโหลกพยายามกลืนกินกระบี่เล่มนั้น ทว่าขณะที่ยกแขนขึ้น ระลอกคลื่นปรากฏด้านหลังและหวังหลินก้าวเดินออกมา สองดัชนีประทับลง ไม่รอดูผลลัพธ์และหายตัวไปอีกครั้ง

สีหน้าเหยาชางตงเปลี่ยนเป็นมืดมน จังหวะที่หวังหลินปรากฏตัวเขากลันหันกลับมายิงลำแสงสองสายออกจากดวงตา ทว่าสองลำแสงนั้นไม่ได้แม้แต่แตะหวังหลินและลอยผ่านความว่างเปล่าออกไป

วินาทีนั้นตราประทับผนึกเทพพลันเริ่มหมุนวนและกระแทกเข้าใส่เหยาชางตงด้วยแรงกดดันมหึมา

อักขระรูนหลายร้อยสายกระพริบบนตราประทับและลอยออกมาทีละขิ้น อักขระรูนสีทองไร้ที่สิ้นสุดพุ่งออกมาเข้าหาเหยาชางตงเพื่อหวังผนึกเขา

หวังหลินปรากฏตัวอีกครั้งด้านข้างและส่งตัดสวรรค์ออกไป เหยาชางตงรีบหันกลับมาแต่ก็ยังพลาดเป้า

ร่างหวังหลินดุจภูติพรายพลางใช้ตราประทับกระแทกเข้าใส่ เขาปรากฏตัวด้านข้างเหยาชางตงอย่างต่อเนื่องและใช้การโจมตีเดียวเท่านั้นก่อนจะหายตัวไปอีกครั้ง

เป็นผลให้สีหน้าท่าทางเหยาชางตงยิ่งมืดมนขึ้นไปอีก แม้การโจมตีของหวังหลินไม่รุนแรงสำหรับเขาเท่าไหร่นัก เขาก็ยังต้องเพ่งสมาธิ ทุกครั้งที่หวังหลินปรากฏตัว เขาต้องตอบสนองทันที

ทว่าเขาไม่สามารถแตะหวังหลินได้แม้แต่เงา การต่อสู้รูปแบบประหลาดเช่นนี้ทำให้เขาหมดท่า แม้เหยาชางตงไม่ได้ต่อสู้มามากมายแต่ก็ไม่ใช่น้อยๆ เขาไม่เคยเจอการต่อสู้แบบนี้มาก่อน

หลังจากหวังหลินพ่นแกนพลังดั้งเดิมออกมา เหยาชางตงยกแขนขึ้นเพื่อสลายมันไป สูญสิ้นความคิดโจมตี เขาต้องระมัดระวังอย่างต่อเนื่องและไม่สามารถใช้การโจมตีได้

ขณะที่กำลังฟื้นตัวและเตรียมพร้อมจะตอบโต้ด้วยวิชาเซียน ตราประทับขนาดร้อยฟุตก็มาถึงซึ่งทำให้เหยาชางตงยิ่งประสาทเพิ่มขึ้นไปอีก

อักขระรูนสีทองลอยเข้ามาหานับไม่ถ้วนและเกิดเสียงดังสนั่นรุนแรง ทั้งยังมีร่างภูติพรายโจมตีเขาอย่างต่อเนื่องด้วย

ดวงตาเหยาชางตงเต็มไปด้วยจิตสังหาร ฝ่ามือสร้างผนึก กระบี่ยักษ์ด้านล่างปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ทรงพลัง แบ่งตัวออกเป็นกระบี่เล็กๆสิบเก้าเล่มเริ่มหมุนเป็นวงกลมก่อเกิดเป็นค่ายกลกระบี่ จากนั้นค่ายกลก็พุ่งออกมาทันที

ยามที่กระบี่สิบเก้าเล่มพุ่งออกมา พลังดั้งเดิมหนาแน่นกระจายออกมาจากค่ายกลกระบี่ก่อตัวเป็นพายุหมุนวนรอบเหยาชางตง พลังดั้งเดิมภายในบริเวณเริ่มบิดเบี้ยว หวังหลินปรากฏตัวห่างออกไปพันฟุต ดวงตาเยือกเย็นจ้องไปข้างหน้า

“ผนึก!” เสียงตะโกนโผล่ออกมาจากหวังหลิน ขณะเดียวกันอักขระรูนมากมายพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วผ่านพายุที่ก่อตัวจากค่ายกลกระบี่

ตราประทับกระแทกใส่เสียงดังสนั่น

เหยาชางตงเส้นโลหิตปูดโปนอยู่ในค่ายกลกระบี่ พลันเงยศีรษะขึ้นใช้ฝ่ามือสร้างผนึก ค่ายกลกระบี่หมุนเร็วขึ้นและชี้ขึ้นไปด้านบน

ค่ายกลกระบี่พุ่งออกไปเข้าปะทะกับตราประทับผนึกเทพที่กำลังกระแทกลงมาทันที

ตราประทับผนึกเทพหยุดกึกเกิดเสียงดังสนั่น เหยาชางตงก้าวเท้าและกำลังจะออกจากระยะของตราประทับทันที ทว่าขณะนั้นต้าซานปรากฏตัวด้านข้างและเริ่มกระหน่ำกำปั้นเข้าใส่

แววตาหวังหลินกระพริบจิตสังหาร ยื่นแขนขวาออกมาปรากฏกระบี่สวรรค์ ฉวี่ลี่กั๋วกลับเข้าสู่กระบี่แล้ว หวังหลินยกกระบี่สวรรค์ขึ้น พลังดั้งเดิมในร่างไหลเวียนพรั่งพรูและสับลงมาอย่างโหดเหี้ยม หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง…สิบครั้ง…ยี่สิบครั้ง!

ตัดสวรรค์ยี่สิบหนบริโภคพลังดั้งเดิมหวังหลินไปอย่างมาก ทว่าพวกมันก็ควบแน่นกลายเป็นปราณกระบี่ยักษ์พุ่งออกไปทันที

ปราณกระบี่ที่สามารถทำลายกฏ ฉีกมิติได้ด้วยตัวเองพุ่งเข้าหาเหยาชางตง

เหยาชางตงเผยใบหน้าดุร้าย ค่ายกลกระบี่หมุนรวดเร็วและชนเข้ากับหมัดของต้าซาน ใบหน้าต้าซานซีดเผือดทันทีแต่ไม่ได้ล่าถอยและส่งอีกหมัดเข้าไปแทน

ขณะนั้นตัดสวรรค์ก็ร่อนลงมาถึง กระทบใส่พายุรอบตัวเหยาชางตง มันทำลายพายุและพุ่งเข้าหาเป้าหมาย

ขณะเดียวกันอักขระรูนจำนวนมากก็พุ่งผ่านรอยแยกที่ตัดสวรรค์เปิดไว้และผนึกเหยาชางตงอย่างรวดเร็ว

หลังการใช้ตัดสวรรค์ไปแล้วหวังหลินก็ไม่ได้หยุดแค่นั้น เขาก้าวเท้าและหายตัวไป ปรากฏตัวอีกครั้งเหนือตราประทับผนึกเทพและนั่งตรงนั้น สองฝ่ามือสร้างผนึกและกดลงไปด้านข้าง

ตราประทับผนึกเทพเต็มไปด้วยพลังดั้งเดิมของหวังหลิน บดขยี้ลงใส่เหยาชางตง

ทั้งผนึก ตัดสวรรค์ กำปั้นของต้าซานและตราประทับผนึกเทพพุ่งเข้าใส่เหยาชางตงในเวลาเดียวกัน เมื่อตราประทับร่อนลงมาถึงพลันเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า

เสียงดังสนั่นจนทุกคนภายในระยะหมื่นลี้ยังได้ยินเสียงดุจดาวเคราะห์เซียนกำลังแตกสลาย