882. ม่านอวกาศ จงเปิด!
สองฝ่ามือปรมาจารย์จงเฉินสร้างผนึกอยู่กลางอากาศ แสงสีดำหลายเส้นระเบิดพุ่งออกมาจากหน้าผาก ขยายกลายเป็นชิ้นส่วนมากมายขนาดเท่าทวีป
ชิ้นส่วนแดนสวรรค์นับสิบปกคลุมผืนฟ้าทันที สร้างแรงกดดันอันเหลือเชื่อมากมาย เซียนทุกคนที่อยู่อารามเทพอัสนีต่างกระตุ้นระดับของตัวเองเพื่อต่อต้านแรงกดดันครั้งนี้
แค่ชำเลืองมอง ราวกับท้องฟ้าถูกแบ่งออกจากกัน ลำแสงหลายเส้นพุ่งผ่านช่องว่างที่แต่ละชิ้นส่วนตัดกัน ยามเหล่าเซียนทั้งหมดในดาราจักรเห็นเป็นแบบนี้ ความคิดแต่ละคนสั่นเทา โลหิตเริ่มเดือดพล่าน
ปรมาจารย์จงเฉินเผยความเกลียดชังที่ซ่อนเอาไว้มานานนับหมื่นปี สูดหายใจลึกและอ้าแขนออก ชิ้นส่วนหมุนตัวก่อเกิดเสียงสนั่นออกมาจากฟากฟ้า รุนแรงและทำให้โลกเปลี่ยนสี
ชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนปกคลุมท้องฟ้า ขณะที่แขนปรมาจารย์จงเฉินขยับเขยื้อน พวกมันก็เริ่มหมุนอย่างช้าๆและค่อยๆเร็วขึ้น เสียงหวีดหวิวเริ่มแพร่กระจายออกไปไกล ทะลุอารามเทพอัสนีจนทิศทางรอบๆได้ยินเสียงทั้งหมด
ขณะที่ชิ้นส่วนหมุนไปรอบศูนย์กลาง วังวนหนึ่งปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า ทรงพลังยิ่งและก่อตัวเป็นพายุ เกิดเป็นฉากเหตุการณ์สั่นสะเทือนผืนปฐพี!
ก้อนเมฆในท้องฟ้าหายไปปรากฏท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวราวกับถูกมือยักษ์คู่ใหญ่ฉีกกระจากออกมา วังวนที่เกิดขึ้นส่องสว่างเจิดจ้าท่ามกลางดวงดาว มันขยายตัวออกจนกระทั่งปกคลุมทั้งผืนฟ้าเหนืออารามเทพอัสนี
วังวนนี้บรรจุพลังอำนาจเหนือจินตนาการเอาไว้ พลังนี้สามารถฆ่าเซียนขั้นส่องสวรรค์ได้ในทันที แม้กระทั่งเซียนขั้นชำระสวรรค์ก็ยังไม่สามารถคงอยู่ข้างในได้นาน!
ยิ่งเวลาผ่านไปพลังของมันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งรวมตัวกันภายในส่วนลึกของวังวน เสียงปะทุสั่นสะเทือนแผ่นดินดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง กึกก้องข้างในวังวน
เสียงนี้คล้ายเสียงหัวใจเต้นของเล่าเซียน ทุกครั้งที่เกิดเสียงขึ้นมามันจะสั่นสะเทือนความคิดเซียนที่นี่ราวกับมีค้อนยักษ์กำลังทุบใส่หน้าอก
พวกเขาไม่ใช่คนกลุ่มเดียว เซียนเกือบทั้งหมดในดาราจักรต่างก็สามารถได้ยินเสียงนี้อย่างคลุมเครือ!
ทุกครั้งที่เสียงดังสะท้อน คลื่นนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้าและกระจายออกไปไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งวังวนเติบโตขยายใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น เสียงที่ดังออกมาก็ยิ่งดังสนั่นเหนือล้ำ
เทียบได้กับสายฟ้า เสียงทรงพลังเช่นนี้คือพลังอำนาจขั้นสุดตีเข้าใส่ม่านอวกาศ!
เส้นผมสีขาวของปรมาจารย์จงเฉินพริ้วไหวและเขาตะโกนขึ้นมา “เหล่าสหายเซียน จงช่วยข้า!”
แววตาเซียนเฒ่าทั้งหมดบนเสื่อสมาธิเปล่งประกายเจิดจ้ารวมถึงเทพโลหิตด้วย ทั้งหมดลอยตัวขึ้นไปในอากาศและนั่งลงก่อนจะแสดงวิชาหลายอย่างของตนเอง วิชาเหล่านี้เข้าไปในวังวนทำให้พลังของมันเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
เสียงปะทุดังเข้มข้นขึ้น พลังการหมุนพุ่งขึ้นถึงขีดจำกัด คล้ายกับการเจาะเข้าไปในอวกาศ พยายามทะลวงมัน!
ปรมาจารย์จงเฉินสร้างผนึก ร้องตะโกน “พลังอำนาจแห่งดินแดนสายฟ้า!” อสูรสายฟ้าปรากฏตัวขึ้นจากเหล่าชิ้นส่วนแดนสวรรค์ พวกมันร้องคำรามก่อนจะกลายเป็นลูกศรสายฟ้าพุ่งเข้าใส่ใจกลางวังวน
ตู้มมมมม!
ท้องฟ้าสั่นสะท้าน วังวนขยายตัวออกไปอย่างต่อเนื่อง กลิ่นอายเย็นเยียบรั่วไหลออกมาจากวังวน
เซียนเฒ่ารอบๆทั้งหมดต่างก็สร้างผนึก แววตาลี่หยุนจื่อส่องสว่างขึ้นและพุ่งตัวออกไป แขนขวาเรืองแสงสีขาวพร้อมกับพุ่งตรงเข้าไปในวังวนด้วย เกิดเสียงดังสนั่นราวกับกระจกกำลังแตก
ร่างลี่หยุนจื่อสั่นสะท้าน ใบหน้าซีดและถอยออกมา บรรพชนตระกูลเฉินกงก้าวออกไป ตบหน้าผากและมีธงผืนเล็กลอยออกมา มันกระพริบหนึ่งครั้งลอยเข้าไปในวังวน
เสียงกระจกแตกสะท้อนออกมาอีกครั้ง ครานี้เทพโลหิตปกคลุมร่างด้วยแสงโลหิตพุ่งเข้าไปในวังวน กำหมัดเบื้องหน้า ส่งกำปั้นเรืองแสงสีแดงเข้มออกไปและแทงเข้าไปในวังวน
บรรพชนตระกูลเซี่ยงและเซียนกงซุนก้าวเท้าออกไป หลังจากนั้นเซียนเฒ่ามากมายต่างก็โจมตีตามกันติดๆ ชั่วครู่หนึ่งวังวนเริ่มขยายตัวออกอีก เสียงดังระเบิดมากมายไม่สิ้นสุด!
ท้ายที่สุดปรมาจารย์จงเฉินกัดลิ้นและพ่นแกนโลหิตออกมา เปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลผิตและผสานตัวเข้ากับโลก
ดวงตาแดงฉานพลางร้องตะโกน “ผืนแผ่นดินแห่งแดนเทพ เปิดสวรรค์แยกปฐพี!”
ร่างเลือนลางมากมายปรากฏตัวเหนือชิ้นส่วนแดนสวรรค์ที่กำลังสร้างวังวนยักษ์ ร่างเหล่านี้ต่างก็เป็นดวงวิญญาณที่ถูกผนึกไว้ในชิ้นส่วนด้วยพลังของปรมาจารย์จงเฉิน!
หลังพวกเขาปรากฏตัวจึงเข้าไปในวังวนและผสานรวมกันทันที วินาทีนั้นพลังเหนือจินตนาการปรากฏขึ้น สิ่งที่น่าหวาดกลัวมากที่สุดคือมีร่องรอยขอบเขตจวี่อยู่ภายในพลังนั้นด้วย!
ร่องรอยของขอบเขตจวี่จากขุนนางเทพฉิงชุ่ย!
สายฟ้าแดงบรรจุพลังอำนาจขอบเขตจวี่แทงเข้าไปในส่วนลึกของวังวนด้วยการช่วยเหลือของพลังอำนาจเหนือจินตนาการครั้งนี้!
ตู้มมมมมมมมม!
อารามเทพอัสนีสั่นเทาทั้งหมด ท้องฟ้าเปลี่ยนสี ก้อนเมฆปลิวออกไป เซียนทั้งหมดในดาราจักรต่างเห็นเหตุการณ์ผ่านหินสื่อสารซึ่งพวกเขาไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต!
วังวนในท้องฟ้าเกิดการสั่น รอยเล็กๆฉีกเปิดออกมา แพร่กระจายอย่างรวดเร็วมากกว่าร้อยฟุตในพริบตา ดุจแผลเป็นที่ทำให้จิตใจไม่สงบนิ่ง
สายลมสีดำเคลื่อนไปรอบๆขอบของรอยร้าว
การเปิดรอยร้าวในม่านอวกาศสู่ดาราจักรพันธมิตรเซียนถือว่าใช้ความพยายามอย่างมาก ดังนั้นปรมาจารย์จงเฉินจะยอมให้มันปิดตัวลงได้อย่างไร? เขารอคอยมานานจนถึงวันนี้ ดวงตาแดงฉาน ใบหน้าเผยความดุร้าย แขนขวาสร้างผนึกชี้ใส่ท้องฟ้าพร้อมเสียงตะโกน “รั้งสวรรค์เอาไว้!”
ในวังวนนั้นมีชิ้นส่วนหนึ่งพลันหดตัวและเข้าใกล้รอยแยกในทันที จากนั้นมันก็พลันขยายตัว เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องเมื่อรอยร้าวถูกพลังชิ้นส่วนแดนสวรรค์บังคับเปิดออก
ทว่ารอยร้าวม่านอวกาศมีพลังที่ไม่มีเซียนคนใดสามารถต่อต้านได้ ชิ้นส่วนถูกบดขยี้และแตกสลายในทันที!
อย่างไรก็ตามยิ่งมีชิ้นส่วนเข้าไปในรอยแยกมากเท่าไหร่ ท้ายที่สุดรอยแยกก็ค่อยๆสูญเสียความสามารถในการซ่อมแซมตัวเองลง
ยิ่งมีชิ้นส่วนพุ่งเข้าไป รอยแยกก็ถูกฉีกเปิดออกอย่างรุนแรงและกว้างขึ้น กว้างกว่าพันฟุต!
วินาทีนี้เหล่าเซียนในอารามเทพอัสนีต่างก็มีจิตวิญญาณอันสูงสุด ไม่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้นแต่เซียนทั้งหมดในดาราจักรต่างก็เห็นเช่นเดียวกัน จิตสังหารเต็มไปทั่วดาราจักรทุกชั้นฟ้า
ด้านนอกอาราม กองทัพสี่ทิศมองขึ้นจ้องรอยร้าวด้านบน
กลิ่นอายที่ไม่ได้เป็นของดาราจักรทุกชั้นฟ้าและเป็นกลิ่นที่หวังหลินคุ้นเคยเป็นอย่างดีกำลังออกมาจากรอยร้าว เป็นกลิ่นอายของดาราจักรพันธมิตรเซียน!
ดวงดาวสว่างไสวที่หวังหลินคุ้นเคยกำลังปรากฏอยู่ในรอยร้าว
ทว่าวินาทีนั้นเสียงคำรามหนึ่งดังออกมาจากรอยร้าว เสียงคำรามแข็งแกร่งและก่อคลื่นกระแทก ราวกับเสียงคำรามโผล่ออกมาจากยุคโบราณ
แขนยักษ์ข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากรอยร้าวและคว้าชิ้นส่วนแดนสวรรค์ไปหนึ่งชิ้น บีบมือรุนแรงและชิ้นส่วนนั้นแตกสลายลงไป!
‘ไม่ใช่เทพโบราณ!’ หวังหลินหรี่ดวงตาแคบ เขาไม่สัมผัสถึงกลิ่นอายของเทพโบราณมาจากแขนข้างนั้น
แขนนั่นยังไม่หยุด มันยื่นออกไปคว้าและกำลังจะเข้าใกล้รอยแยกพันฟุตอย่างรวดเร็ว ทว่าวินาทีนั้นร่างเลือนร่างหนึ่งปรากฏขึ้นด้านนอกรอยแยกอย่างเงียบเชียบ!
เมื่อมันปรากฏตัวร่างนี้ช่างประหลาดนัก ราวกับมันบังคับฝืนตนเองให้มีตัวตนต่อหน้าสายตาทุกคน ยามหวังหลินเห็นร่างนี้ จิตใจสั่นสะท้าน!
รูม่านตาหดลงทันที ในแววตาฉิงชุ่ยกระพริบเย็นเยียบไปด้วย
ร่างพร่ามัวที่ปรากฏขึ้นมานั้นคือคนที่หยุดยั้งการต่อสู้ระหว่างฉิงชุ่ยและเทพโลหิต!
เขาปรากฏตัวท่าทางแปลกๆและชี้ใส่แขนยักษ์อย่างโหดเหี้ยม พลังต้นตอดั้งเดิมอันทรงพลังพุ่งออกไป เมื่อหวังหลินเห็นแบบนี้ ความคิดพลันหวาดกลัว!
ราวกับทุกสิ่งในโลกถูกแช่แข็งและนิ้วมือนั้นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เคลื่อนไหว!
นิ้วมือร่อนลงบนแขนยักษ์ซึ่งออกมาจากรอยแยก แขนยักษ์แตกสลายและเปลี่ยนกลับเป็นต้นตอพลังดั้งเดิมในพริบตา
“การเปิดม่านอวกาศเป็นการระเมิดกฏของแดนสวรรค์โบราณ…” เสียงแห่งอำนาจดังออกมาจากรอยแยก ดังออกไปไกลจนกระทั่งหายไป
“ข้าก็อยากเห็นว่าแดนสวรรค์โบราณมีอยู่จริงหรือไม่!” เสียงปิศาจดังขึ้นมา สงบนิ่งแต่แฝงด้วยอำนาจแห่งผู้คุมกฏที่แข็งแกร่ง
‘ดาราจักรพันธมิตรเซียน…’ หวังหลินมองท้องฟ้าคุ้นเคยอีกด้านหนึ่งของรอยแยกและครุ่นคิดเงียบๆ เขาจากดาวซูซาคุมานานแสนนาน…