ตอนที่ 100 สัญญาของหลัวเฟิง

หลังจากที่เดินเข้าไปในเขตแล้วหลัวเฟิงก็เปิดจดหมายออกดู

ถึงแม้ว่าเสี่ยวหนานจะเขียนให้น้องชายเของเขา หลัวเฟิงก็ยังกังวลเกี่ยวกับข้อความที่อยู่ด้านใน…น้องชายของเขาเพิ่งจะพยายามฆ่าตัวตายไปเมื่อวานนี้ และตอนนี้เขาก็อารมณ์แปรปรวนสุดๆ ถ้ามีบางสิ่งในจดหมายนี้ทำให้น้องชายของเขาต้องเสียศูนย์อีก เขาเองก็ไม่ปรารถนาจะให้มันเกิดขึ้น!

“เราจะต้องเปิดูว่าข้างในเขียนว่าอะไร” สีหน้าของหลัวเฟิงดูโกรธเคือง แต่ขณะที่เขาอ่านจดหมาย อาการของเขาก็ดูจะเย็นลง

“เฮ้อ…” หลัวเฟิงส่ายหัว “อย่างน้อยๆ เขาก็ยังมีคนชอบอยู่นะ”

หลัวเฟิงตระหนักรู้ได้จากเนื้อความในจดหมายนั่น

พ่อแม่ของเสี่ยวหนานพูดกับหลัวฮว๋าลับหลังเธอ! เธอไม่คิดว่าพ่อแม่ของเธอจะกล้ามาพบกับหลัวฮว๋า เธอเพิ่งรู้หลังจากได้ยินเรื่องที่หลัวฮว๋าพยายามจะฆ่าตัวตาย

พอได้ยินเรื่องนั้นเสี่ยวหนานแทบจะเป็นลม

พ่อแม่ของเธอไม่อนุญาตให้เธอมาพบกับหลัวฮว๋า ไม่ว่าเธอจะร้องไห้หรือโต้เถียงยังไง หลังจากนั้นเธอก็อ้อนวอนกับทุกๆ สิ่ง เธอสัญญากับพ่อแม่ของเธอว่าจะขอมาพบกับหลัวฮว๋าเป็นครั้งสุดท้าย

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมาเรียกหลัวฮว๋าที่ประตูทางเข้ากี่ครั้ง เธอก็ไม่เคยได้รับการตอบรับเลย เพราะเธอไม่อาจทำอะไรได้อีก เธอจึงเขียนจดหมายและขอให้คนในครอบครัวนำไปมอบให้กับหลัวฮว๋า

“แอบคบกัน? แอบพ่อแม่? แต่งงานหลังจากเรียนจบ?” หลัวเฟิงอ่านจดหมายแล้วถอนหายใจ ดูเหมือนเสี่ยวหนานจะค่อนข้างดื้อดึงในเรื่องนี้ และพ่อแม่เธอก็คงไม่ไว้ใจเธอนัก

เขตหมิงเยว่ บ้านเลขที่ 199 ซึ่งเป็นบ้านของหลัวเฟิง บรรยากาศในบ้านค่อนข้างอึมครึม พ่อนั่งอยู่บนโซฟายาวในห้องนั่งเล่นและดูเหมือนเขาจะเพิ่งอดนอนมาทั้งคืน

“พ่อครับ” เสียงเรียกดังมาจากนอกบ้าน

“เสี่ยวเฟิง” หลัวหงกั๋วลุกขึ้น หลัวเฟิงก็เดินเข้ามาในบ้านพอดีและหลัวหงกั๋วก็กล่าวเสียงแผ่วเบา “แม่แกอยู่ในห้องกับหลัวฮว๋า เจ้าหนูมันอารมณ์เริ่มคงที่ขึ้นบ้างแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่ยอมพูดหรือตอบอะไรเลย”

“เข้าใจแล้วครับ” หลัวเฟิงสูดหายใจเข้าลึกและเดินตรงไปยังห้องของน้องชาย

แอ๊ดด…!

หลังจากที่เขาเปิดประตู แม่ซึ่งนั่งอยู่ข้างเตียงของหลัวฮว๋าก็ลุกยืนขึ้น “เสี่ยวเฟิง”

“แม่ครับ แม่ออกไปพักก่อนเถอะนะ” หลัวเฟิงกล่าว

กงซินหลานชำเลืองดูหลัวฮว๋าเล็กน้อย หลัวฮว๋าซึ่งกำลังนั่งอยู่บนรถเข็นที่ระเบียงไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา กงซินหลานส่ายหน้าแล้วออกจากห้องไป

ตอนนี้ น้องชายของเขายังคงเงียบอยู่…หลัวเฟิงพบว่าใบหน้าของน้องชายของเขาซีดเซียวลงไปมาก เขายังคงจ้องออกไปข้างนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ ใครจะรู้ได้ว่าในหัวของเขากำลังคิดอะไรในตอนนี้

“หลัวฮว๋า” หลัวเฟิงตะโกน

น้องชายที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ไม่ยอมเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย เหมือนกับว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของหลัวเฟิงแต่อย่างใด

“หลัวฮว๋า ฉันสัญญาว่านายจะได้แต่งงานกับเสี่ยวหนาน” หลัวเฟิงกล่าวต่อมาทันที

ร่างของหลัวฮว๋าเคลื่อนไหวเล็กน้อยบนวีลแชร์และสุดท้ายเขาก็หันหน้ามาทางหลัวเฟิงแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อยขณะที่พ่นคำออกมาแผ่วเบา “พี่ครับ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาพูดตอนนี้ เส้นทางของผมกับเสี่ยวหนานมันไม่มีอีกแล้วและผมก็ยอมแพ้แล้ว ผมจะไม่คิดแต่งงานกับใครอีกแล้ว? ไม่อีกแล้ว? ผมมันไม่มีค่าพอ”

“นายพูดบ้าๆ อย่างนั้นได้ยังไง?” หลัวเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่กล่าวติง

“พูดบ้าๆ?” หลัวฮว๋าทำหน้ายุ่ง “ผมผิดเหรอ? ขาเดี้ยงอย่างผมจะแต่งงานกับเสี่ยวหนานได้เหรอ? ใช่ เธออาจอยากแต่งงานกับผม แต่…แล้วไงล่ะ? ในอนาคต ใครๆ ก็อาจชี้นิ้วมาที่เสี่ยวหนานและพูดว่าสามีของเธอเป็นคนพิการ และครอบครัวเธอ เพื่อนเธอจะมองเธอยังไง? ผมมันเป็นคนพิการ! แค่คนพิการ! เสี่ยวหนานและพ่อแม่ของเธอคงไม่กล้าสู้หน้าญาติพี่น้องเพื่อนฝูงหลังจากที่แต่งงานกับผม และคนเหล่านั้นก็คงจะพูดลับหลังในทางที่ไม่ดี ถึงแม้ว่าผมจะประสบความสำเร็จ ผู้คนก็คงจะปรามาสเสี่ยวหนานว่าแต่งงานกับผมก็เพราะสิ่งที่ผมมี ไม่ใช่สิ่งที่ผมเป็น!” หลัวฮว๋าส่ายหน้า “ผมไม่อยากให้ผู้หญิงดีๆ อย่างเสี่ยวหนานต้องมาตกต่ำและถูกคนดูถูกเพราะแต่งงานกับผมหรอก ผมไม่อยากฉุดเธอลงมา! ผมจะทำลายชีวิตหากใครมาแต่งงานกับผม ฉะนั้นผมจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น ไม่มีประโยชน์อะไรที่คนพิการอย่างผมจะอยากมีแฟนและอยากแต่งงาน”

หลัวฮว๋ายิ้มขื่นๆ

เพียะ…!

เกิดเสียงดังเพียะที่หน้าของหลัวฮว๋า ทำให้เขาเกือบจะกระเด็นตกจากรถเข็น เลือดไหลซึมออกมาจากปากเขาเล็กน้อย

“พี่ครับ” หลัวฮว๋าตะลึงงัน

ตลอดหลายปีดีดัก

กระทั่งเดี๋ยวนี้ หลัวเฟิงไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน

“ตาขาว!!!” หลัวเฟิงทำสีหน้าน่ากลัว “มีคนพิการมากมายที่เขย่าโลกใบนี้? กระทั่งเจียงหนานของเราก็มี เทพสงคราม ‘อวี้หยาง’ เขาต้องไร้แขนทั้งสองข้างตั้งแต่เกิด แต่ด้วยสองขา เขายังได้รับฉายาว่า ‘ขวานยักษ์’ สำหรับตัวเขาเองแค่ขาสองข้างนั้นก็เปรียบเสมือนขวานยักษ์แล้ว! มีแบบนี้อีกมากในวงการนักสู้ ไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาทั่วๆ ไปด้วยซ้ำ”

หลังจากที่หลัวเฟิงกล่าว สีหน้าของน้องชายเขาก็เปลี่ยนไป

แน่นอน หลัวฮว๋ารู้เรื่องพวกนี้ดี

ตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เขาเคยอ่านเรื่องพวกนี้มามากมาย เขาอาจจะนับได้ซักร้อยคนในอึดใจเดียวด้วยซ้ำ

“แฟนนายเขียนจดหมายฝากมา ดูเอาซะ” หลัวเฟิงยื่นจดหมายให้

หลัวฮว๋ารับไปอย่างงงๆ ขณะที่เขาอ่านสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง

“แต่งงาน? เสี่ยวหนานเป็นคนดี ดีมากๆ คนนึง และตอนที่ผมได้อยู่กับเธอ ผมเหมือนอยู่ในความฝัน แต่ผมไม่อยากให้ใครมาดูถูกเธอในอนาคต ผมไม่อยาก…ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นจริงๆ”

หลังจากพูดแบบนั้น หลัวฮว๋าก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ต่อไป หยาดน้ำใสๆ ไหลหยดลงใส่จดหมายในมือเขา หลัวฮว๋าเงยหน้าขึ้นมองหลัวเฟิง “พี่ครับ ตราบเท่าที่ผมได้คอยแอบมองเธอมีความสุขในชีวิต แค่นั้นก็คงพอแล้ว มากเกินพอแล้วล่ะครับ”

“ถ้านายแคร์เธอจริงๆ ล่ะก็ นายจะต้องอยู่เคียงข้างเธอ” หลัวเฟิงกล่าวย้ำ

“แต่ผมเป็นแค่…” หลัวฮว๋าอดมองไปที่ขาของตัวเองไม่ได้ มันเป็นตำแหน่งที่ขาของเขาควรจะอยู่ตรงนั้น…

“มากับพี่” หลัวเฟิงเข็นวีลแชร์ออกมานอกห้อง

“เสี่ยวเฟิง” พ่อกับแม่ที่อยู่ด้านนอกตกใจ

“ผมอยากจะคุยกับหลัวฮว๋าซักหน่อยน่ะครับ”

ด้วยการผลักเพียงนิดเดียวจากมือของหลัวเฟิง วีลแชร์คันนั้นก็พุ่งตรงไปที่ห้องบันเทิงภายในบ้านอย่างรวดเร็ว

ภายในห้องบันเทิง…

“พี่ครับ” หลัวฮว๋ามองหน้าหลัวเฟิง

“ดูที่หน้าจอ”

ในขณะนั้นหลัวเฟิงก็ได้ออกคำสั่ง “เปิดเครื่อง!”

ปี๊บ…ปี๊บ…

เครื่องโปรเจ๊กเตอร์เปิดขึ้นและฉายภาพขึ้นบนฝาผนังห้อง

หลัวเฟิงนั่งลงบนโซฟายาวพลางแตะที่คีย์บอร์ดไร้สาย เข้าสู่ระบบ ‘บ้านแห่งขีดสุด กระดานสนทนาของแม่ทัพ’ และเข้าหัวข้อ ‘ยาอายุวัฒนะ’

มีคนอยู่จำนวนหนึ่งที่สนทนากันเรื่องยาอายุวัฒนะ

หัวข้อนี้หาพบค่อนข้างยาก เพราะแม่ทัพส่วนมากจะไม่ค่อยได้พบมัน จึงมีข่าวค่อนข้างน้อย แต่อย่างไรก็ยังมีข้อความอยู่นับสิบเหมือนกันที่เกี่ยวพันกับเรื่องนั้น

หลัวเฟิงเปิดตรงเข้าไปยังโพสต์หนึ่ง แน่นอน หลัวเฟิงเคยอ่านโพสต์เหล่านี้มาก่อนแล้ว เพราะเขาเคยหาข้อมูลเรื่องยาอายุวัฒนะมาก่อนแล้วนั่นเอง

“นี่คือ…” หลัวฮว๋าตะลึง

“ดูซะแล้วก็อ่านให้จบ” หลัวเฟิงกล่าวเยือกเย็น

หลัวฮว๋าหันหน้าไปดูและเริ่มอ่านข้อความสั้นๆ ที่บรรยายเกี่ยวกับ ‘ยาอายุวัฒนะ’ ถึงแม้ว่ามันจะสั้นๆ แต่ก็ยังกล่าวถึงส่วนประกอบสำคัญๆ ส่วนใหญ่ตลอดจนผลของยาอายุวัฒนะด้วย บอกถึงราคาที่เคยถูกซื้อขายกันเมื่อครั้งนานมาแล้ว ราคาของมันแพงมหาศาล ยาตัวนี้เป็นของหายากสุดๆ ไม่มีจะขายมีแต่คนอยากได้ ทุกครั้งที่มียาตัวนี้ปรากฏขึ้น มันจะถูกประมูลซื้ออย่างดุเดือด

“ส่วนประกอบหลักถูกสกัดมาจากสัตว์ประหลาดที่เหนือระดับจ่าฝูง พวกระดับจักรพรรดิเกรด SS จิตวิญญาณของ ‘มังกรพิภพ’ ยาอายุวัฒนะสามารถทำให้คุณงอกแขนขาออกมาใหม่ได้? ตราบเท่าที่คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณจะสามารถงอกส่วนไหนก็ได้ไม่ว่าสภาพมันจะแย่แค่ไหน?”

หลัวฮว๋าตะลึงงันด้วยคำบรรยายที่อยู่ในโพสต์นั้น และขณะเดียวกันตาของเขาก็เปล่งประกายเฉิดฉายออกมา

ไม่ว่าจะเป็นทั้งส่วนประกาอบหรือฤทธิ์ของมัน

“ไม่มีจะขาย มีแต่คนอยากได้? ที่ถูกขายเมื่อเร็วๆ นี้ราคาอยู่ที่ 30,000 ล้านหยวน?”

หลัวฮว๋าตื่นเต้นสุดๆ เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเอาถังน้ำเย็นๆ เทราดลงบนตัวเขา

“3 หมื่นล้าน?” หลัวฮว๋าคุ้นเคยดีกับการลงทุนและเรื่องหุ้น

เพราะเขาคุ้นเคยกับเรื่องเหล่านี้ดี เขาจึงเข้าใจความมหาศาลของเงิน 3 หมื่นล้านหยวนได้อย่างดี

“เห็นหรือยัง? นายสามารถงอกแขนขาได้ด้วยยาอายุวัฒนะ! ถึงตอนนั้น นายจะสามารถยืนขึ้นและยืนอย่างมั่นใจต่อหน้าของเสี่ยวหนานและพ่อแม่ของเธอได้!”

ขณะที่หลัวเฟิงกล่าว หลัวฮว๋าก็ส่ายหน้า

“พี่ครับ 3 หมื่นล้านเลยนะ”

“ใช่ ทรัพย์สินของคนที่รวยที่สุดในจีนคือเกือบๆ 1 แสนล้าน แต่นั่นเป็นแค่ราคาของหุ้นของพวกเขา อย่างแรก หุ้นของพวกเขาถูกจำกัด พวกเขาจึงไม่มีอำนาจซื้อหุ้นทั้งหมดได้ อีกอย่าง ต่อให้พวกเขาซื้อได้ เงินจำนวนมหาศาลจะทำลายระบบตลาดเสียมากกว่า เพราะมูลค่าทั้งหมดเกือบ 1 แสนล้าน ถ้าโชคดีพวกเขาจะขายมันได้แค่ 4 หมื่น ถึง 5 หมื่นล้านเท่านั้น”

หลัวฮว๋าส่ายหน้า “เงินสด 3 หมื่นล้าน มีคนน้อยมากๆ ในจีนที่จะมีเงินขนาดนั้น”

หลัวเฟิงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าและล็อคอินเข้าไปในบัญชีธนาคารสากลสวิสแบบนิรนาม

ไม่นานเขาก็เข้าไปในระบบบัญชีได้

“พี่ครับ พี่ทำอะไร?” หลัวฮว๋ามองหน้าหลัวเฟิงด้วยสีหน้างงๆ

“ดูนี่ซะก่อน” หลัวเฟิงยื่นมือถือของเขาให้ดู

หลัวฮว๋ายิ่งงงหนัก พี่ของเขาจะยื่นโทรศัพท์ให้ดูอะไรในเวลานี้? เขาก้มหน้ามองดูที่หน้าจอมือถือนั่น มันแสดงตัวเลขจำนวนมากที่หน้าจอ

“ศูนย์ 1 ตัว 2 ตัว 3 ตัว…” หลัวฮว๋าจ้องเขม็งไปที่ตัวเลข ’28,800,000,000’

“2.88 หมื่นล้าน!”

หลัวฮว๋าเงยหน้ามองหน้าหลัวเฟิง สีหน้าของเขาตกใจมาก พี่ชายของเขาเพิ่งจะเป็นนักสู้เมื่อไม่นานมานี้ แล้วเขาทำไมถึงทำเงินได้มหาศาลขนาดนี้! เงินจำนวนนี้มันเยอะจนน่ากลัว สิ่งที่เขาไม่รู้เลยคือหลัวเฟิงจะต้องเสี่ยงชีวิตขนาดไหนกว่าจะได้มันมา ต่อให้เขาเป็นักอ่านจิตก็ตาม

“หลัวฮว๋า” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวฮว๋าจ้องเขม็งไปยังพี่ชาย เขาไม่รู้จะพูดคำใด

“สิ่งที่ฉันอยากจะบอกนาย นั่นคือ เราสามารถซื้อยาอายุวัฒนะได้แน่นอน”

หลัวเฟิงมองดูหน้าน้องชายอย่างจริงจัง “และนายจะต้องได้กลับมายืนอีกครั้งหนึ่งแน่!”

หลัวฮว๋าสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

เขาไม่ได้โง่ มันชัดเจน พี่ชายของเขาต้องเสี่ยงอันตรายมากเพื่อเงิน 2.88 หมื่นล้าน เพราะไม่มีสิ่งใดในโลกที่ได้มาฟรีๆ ยิ่งเสี่ยงมากยิ่งได้เงินมาก และทั้งหมดนี้…ก็เพื่อเขา

“พี่ครับ!” หลัวฮว๋าโผกอดหลัวเฟิง น้ำตาของเขาไหลอาบแก้มเป็นทาง

หลัวเฟิงตบหลังน้องชายเบาๆ

เวลาผ่านไปสักพัก…

“หลัวฮว๋า นายเป็นคนฉลาด ฉลาดกว่าฉันด้วย” หลัวเฟิงกล่าวจริงจัง “นายน่าจะรู้ว่าเงินมหาศาลแบบนี้สามารถนำปัญหาใหญ่มาให้ได้ ดังนั้น นายห้ามเผยแพร่เรื่องนี้กับใครเด็ดขาด รวมทั้งพ่อกับแม่และแฟนนายด้วย ถ้านายเผลอพูดออกไป มันจะเป็นภัยต่อชีวิตของฉันทันที!”

หลัวฮว๋าช็อค “พี่ครับ ผมจะไม่พูดเด็ดขาดถ้ามันหมายถึงชีวิตพี่ ผมไม่อยากเสียพี่ไป…”

“เอาล่ะ ไม่ต้องกังวล” หลัวเฟิงยิ้ม

หลัวเฟิงพูดเพียงแค่ให้น้องชายของเขาเข้าใจความสำคัญของปัญหาเท่านั้น อันที่จริง แม้แต่เทพสงคราม 2 คน อีแร้งกับแมงป่องพิษยังไม่สามารถตามรอยเขาได้เลย และถึงแม้ว่าน้อยชายของเขาจะพลั้งปากบอกเรื่องนี้กับใครไป จะมีซักกี่คนล่ะที่จะเชื่อเขา?

“หลัวฮว๋า ฉันบอกนายว่า นายจะสามารถกลับมายืนต่อหน้าเสี่ยวหนานและพ่อแม่ของเธอได้แน่ และฉันจะทำให้ได้ ฉันรับปาก” หลัวเฟิงกล่าวหนักแน่น

“ครับพี่” หลัวฮว๋ารับคำหนักแน่นเช่นกัน

เขารู้ดีว่า เขาคงไม่มีวันลืมตัวเลขเงินมหาศาลที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอของพี่ชายของเขาได้หรอก

แต่เขาก็ไม่มีวันลืมสัญญาที่เขาให้กับพี่ชายไว้เช่นกัน