ตอนที่ 1148 : กำลังเยาะเย้ย

เจ้าแห่งยันอา ที่ซึ่งหดขนาดลงมาเท่ากับมดนั้นอยู่ๆ ก็ขยายขนาดขึ้นมา ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่า ฮ่า! เก้ากว้างไกลเก้ากว้างไกล ในตำนาน! เก้ากว้างไกล ที่น่ากลัว…เทคนิคที่ร้ายกาจในตำนานของเขา ‘ดวงตามหาสมุทร’ ที่โด่งดังไปทั่วทะเลจักรวาล หลายขุมกำลังกลัวมัน แต่ข้ามีไม้เทพ! เก้ากว้างไกล ไม่เป็นภัยต่อข้าเลยสักนิด ฮ่า ฮ่า…ในจักรวาลดั้งเดิมพลังของเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด นั้นแข็งแกร่งได้แค่นี้…อย่างน้อยๆ มันก็สูงกว่าเทคนิคที่ร้ายกาจของ เก้ากว้างไกล เพียงเล็กน้อย ใครกันที่จะจัดการข้าได้? มาสิ มนุษย์! หลัวเฟิง, โยนาน ,อนาคอนด้า! เจ้าทั้งสามคนมาสิ…มาให้ข้าจัดการพวกเจ้า”

เจ้าแห่งโยนาน แสดงสีหน้าเคร่งขรึมแล้วพูดขึ้น “ไปกันเถอะ”

หลัวเฟิง พยักหน้าและ เจ้าแห่งอนาคอนด้า เองก็พยักหน้าด้วยหัวงูของเขา

ซู่!

พวกเขาได้กลายเป็นแสงและบินออกไปด้วยความเร็วสูง ด้วยไม้เทพในมือ เจ้าแห่งยันอา ยืนนิ่งอยู่ในอวกาศ และมองไปยังลำแสงทั้งสามที่พุ่งออกไป เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“หนีด้วยความสามารถที่เจ้ามีรึไง? ฮ่า ฮ่า! โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล! ฮ่า ฮ่า! เจ้าไม่อาจจะทำอะไรกับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดได้ และข้าก็มีไม้เทพนี่ พลังของมันเท่ากับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ข้าไม่กลัวพวกเจ้า ฮ่า ฮ่า…!”

ไกลออกไปลำแสงทั้งสามได้หนีออกจากอวกาศที่ถูกผนึกและได้หายไปจากสายตา

******

ภายในอวกาศที่เงียบงันของ พื้นที่ลับยันอา เขตภูเขาได้ลอยอยู่กลางอากาศ ภายในเขตนั้นมีน้ำตก หลัวเฟิง, เจ้าแห่งโยนาน และ เจ้าแห่งอนาคอนด้า ยืนอยู่ข้างบ่อภายใต้น้ำตก

ฮัวะ!

ลำแสงหนึ่งได้หายไปและมีรูปร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมา มันคือ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล ในชุดดำ

“เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล” หลัวเฟิง, เจ้าแห่งโยนาน และ เจ้าแห่งอนาคอนด้า ต่างก็พูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

“แข็งแกร่งมาก” เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล ส่ายหน้าและพูดขึ้น “เทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าพร้อมกับการระเบิดตัวเอง หากเขาไม่มีไม้เทพนั่น การโจมตีของข้าคงทำให้เขาบาดเจ็บหนัก แต่เขาใช้ไม้เทพนั่นจัดการลดการโจมตีของข้าได้ 90% การโจมตีของข้าไร้ประโยชน์จนทำให้เขารับมือมันได้ง่ายๆ จากที่ข้าเห็น การโจมตีก่อนหน้านี้ทำให้เขาเสียพลังอมตะไปเพียง 1 ส่วน 1,000 เท่านั้น”

หลัวเฟิง, เจ้าแห่งโยนาน และ เจ้าแห่งอนาคอนด้า ต่างก็เงียบกันไปทันที

ด้วยการที่ทำให้ เจ้าแห่งยันอา เสียพลังอมตะไป 1 ส่วน 1,000 นั้นก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่ หลัวเฟิง สู้กับ เจ้าแห่งยันอา เขาไม่อาจจะทำอะไรอีกฝ่ายได้เลย ในทางกลับกัน เจ้าแห่งยันอา อาจจะใช้ร่างอมตะของตนไปบ้างแต่นั่นเป็นเพราะเขาเลือกที่จะใช้เทคนิคที่ร้ายกาจที่สุดซึ่งทำให้เขาใช้ร่างอมตะของตัวเอง หาก เจ้าแห่งยันอา ใช้เทคนิคที่ร้ายกาจที่สุดด้วยพลังจากไม้ดำนั่น เขาอาจจะเสียเปรียบแต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขารับมือกับการโจมตีของ หลัวเฟิง ได้โดยไม่ต้องใช้ร่างอมตะของตน

“เก้ากว้างไกล ในจักรวาลดั้งเดิม ในด้านของเทคนิคการโจมตีบางทีอาจจะมีแค่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ที่เหนือกว่าท่าน” เจ้าแห่งอนาคอนด้า พูดขึ้นมา

“หากแม้แต่ท่านก็ยังทำไม่ได้” เจ้าแห่งโยนาน พูดขึ้น “แล้วเราจะทำอะไรได้?”

หลัวเฟิง คิ้วขมวด ตั้งแต่ที่เป็น ผู้นำแห่งทางช้างเผือก หลัวเฟิง ก็ได้พูดคุยกับอาจารย์ของเขา ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล เพื่อทำความเข้าใจพลังของ เจ้าแห่งจักรวาล จากที่เขารู้มา เจ้าแห่งจักรวาล แบ่งเป็นระดับเริ่มต้น, ธรรมดา, ระดับสูง และระดับสูงสุด การที่จะเป็นระดับสูงสุดได้นั้นระดับยีนของคน, สมบัติที่แท้จริง และเทคนิคต้องถึงระดับสูง ตัวตนนับไม่ถ้วนในจักรวาลอย่าง เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ถูกจัดไว้ในประเภทนี้ แต่ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว, ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล, เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล และอีกไม่กี่คนถือว่าเป็นจุดสูงสุดของพวกที่เหลือ

ยกตัวอย่างเช่นเทคนิคของ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว ที่ได้หลอมรวมสองเทคนิคขั้นสูงสุดเข้าด้วยกัน สำหรับ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล ทุกครั้งที่เขาแบ่งร่างออกมา ระดับยีนชีวิตนั้นจะอยู่แค่ 1,000 เท่า แต่สำหรับเทคนิคขั้นสูงสุด ที่เขาได้ใช้ออกมา…เมื่อเขาระเบิดตัวเอง เขาสามารถที่จะรวมพลังทั้งหมดในร่างอมตะที่ดึงออกมาได้มาใช้ในการระเบิดทันที!

การระเบิดพลังนี้แน่นอนว่าต้องน่ากลัว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว, ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล และ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล ถึงได้เหนือกว่าผู้อื่น…และถือว่าเป็น เจ้าแห่งจักรวาล ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลในทุกวันนี้!

แน่นอนว่า เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล นั้นมีข้อเสียที่ชัดเจน แต่ละร่างนั้นใช้การโจมตีที่ทรงพลังแบบนี้ได้เพียงครั้งเดียว เมื่อใช้ท่าหนึ่งออกมาแล้วต้องมีอีกร่างสำรอง การเทเลพอร์ทผ่านจักรวรรดิเทพจะส่งอีกร่างมาแทน ตอนนั้นศัตรูคงหนีจากสถานที่ตรงนั้นไปแล้ว ดังนั้นหากให้พูดแล้ว เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล นั้นเหนือกว่า

เทคนิคขั้นสูงสุดของ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พัฒนาได้ดีเท่า เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว ส่วนร่างอมตะของ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว นั้นยังคงความลึกลับเอาไว้ ที่รู้คือเขาสามารถใช้เทคนิคขั้นสูงสุดของเขาได้ซ้ำๆ ได้อีกนาน เป็นธรรมดาที่มันจะทำให้ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว แข็งแกร่งกว่า ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล

เมื่อคิดถึงพลังในจักรวาลที่กว้างใหญ่เหนือระดับสูงสุด ของเจ้าแห่งจักรวาล นั้นคือเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด!

จักรวาลดั้งเดิมนั้นมีพลังควบคุมที่แข็งแกร่งเหนือกว่าพลังของ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด และทุกคนต่างก็อยู่ภายใต้พลังนี้ซึ่งทำให้พลังของเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ถูกปล่อยออกมาแข็งแกร่งกว่าของ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล แน่นอนว่าข้อดีของพวกเขาก็ชัดเจนเช่นกัน…พวกเขาสามาถใช้เทคนิคตัวเองออกมาได้ซ้ำๆ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้ร่างอมตะเพราะจำนวนร่างอมตะที่ถูกใช้ไปนั้นไม่ได้ใกล้เคียงกับขีดจำกัดของเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเลย

“ในการต่อสู้แบบเผชิญหน้า ไม่มีใครในจักรวาลดั้งเดิมที่ฆ่า เจ้าแห่งยันอา ได้” เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล พูดขึ้น

“เราจะทำอะไรได้?”

“เราคงไม่อาจจะแบกรับหน้าที่ไว้ได้”

ตาของ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล มองไปที่ทั้งสามคนรวมไปถึง หลัวเฟิง จากนั้นก็พูดขึ้น “รอก่อน! ค่อยมาคุยเรื่องนี้ตอนที่คนอื่นมาถึง”

“ได้”

“นั่นคือทั้งหมดที่เราทำได้ตอนนี้”

*******

คนแรกที่มาถึงคือเจ้าแห่งบัวทะเล จากเผ่าแมลง จำนวนของ เจ้าแห่งจักรวาล ในเผ่าแมลงนั้นน้อยนิดแต่ เจ้าแห่งจักรวาล ทุกคนต่างก็มีพลังที่น่ากลัว เจ้าแห่งจักรวาล ของเผ่าแมลง…แม้แต่คนที่อ่อนแอที่สุดก็ยังอยู่ในระดับสูง พวกเขาไม่ใช่แค่เชี่ยวชาญเทคนิควิญญาณอย่างสร้างภาพลวงตา แต่ยังพึ่งทหารแมลงเป็นวัตถุดิบในการใช้เทคนิคได้ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ

ฮ่ง! ล่ง! ล่ง!

พื้นที่อวกาศแห่งหนึ่งถูกทำลายลงไป เศษอวกาศไหลวนพร้อมกับลำสายทรายนับไม่ถ้วนได้ปรากฏขึ้นมา รังแม่สีทองได้ลอยอยู่ในอวกาศโดยล้อมรอบด้วยทหารแมลงที่แข็งแกร่งนับพัน ทุกคนต่างก็แผ่พลังของตัวเองออกมาซึ่งเทียบเท่ากับเจ้าแห่งจักรวาลระดับสูงสุด ภายใต้การควบคุมของ เจ้าแห่งจักรวาล พลังนี้ดูเข้มข้นยิ่งกว่าเดิม

ฮัวะ!

ใบมีดนับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้นมาก่อนจะกวาดออกไปทั่วท้องฟ้า เจ้าแห่งยันอา ยืนนิ่งอยู่ในอวกาศ

“ฮ่า ฮ่า บัวทะเล…มันไร้ค่า เทคนิคทั้งหมดของพวกเจ้ามันไร้ค่า”

มือเขายังคงถือไม้เทพที่มีขนาดหลายล้านไมล์เอาไว้ มันได้พุ่งกวาดอวกาศไปด้วยความดุดัน ทำลายทุกอย่างที่ขวางทาง มันไม่อาจจะหยุดยั้งได้ และได้เข้าโจมตีกับทหารแมลงปัดการโจมตีของทหารแมลงนั้นซ้ำๆ

ไกลออกไป เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล, หลัวเฟิง, เจ้าแห่งอนาคอนด้า และ เจ้าแห่งโยนาน ได้มองดูการต่อสู้นี้อยู่เงียบๆ

*****

เทคนิคหนีของ เจ้าแห่งบัวทะเล นั้นถือว่าเด็ดขาด ตอนที่เขารู้ว่าเขาไม่อาจจะจัดการกับ เจ้าแห่งยันอา ได้ เขาก็หนีออกจากสนามรบหลังจากที่รวบรวมทหารแมลงของเขาได้ หลังจากนั้นเขาก็ได้เข้าไปหา เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล และคนอื่นๆ

“เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล เจ้าไม่ช่วยข้า” เจ้าแห่งบัวทะเล บ่นออกมา…ปีกอันสวยงามและตาที่สวยงามได้มองมาที่ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล

“เจ้าก็เห็นแล้วว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน” เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกลพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้า “ไม่มีทางเลยที่ข้าจะช่วยเจ้าได้”

“พวก โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล นั้นคิดจะทำยังไง?” เจ้าแห่งบัวทะเล ถามขึ้นมา

“แล้วพวกจากเผ่าแมลงล่ะ?” เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล แย้งกลับ

“ข้าต้องรายงานเรื่องนี้ไปยังราชินีของเรา รอดูกัน ราชินีของเราคือคนที่ตัดสินใจว่าควรจะทำอะไร”

เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล หัวเราะขึ้นมา “เราเองก็จะรอเช่นกัน”

******

ในตอนที่ขุมกำลังต่างๆ ได้มาถึง พื้นที่ลับยันอา พวกนั้นก็ได้ไปเผชิญหน้ากับ เจ้าแห่งยันอา และต้องถอยกลับมา โชคดีที่เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดของขุมกำลังต่างๆ รู้ว่า เจ้าแห่งยันอา นั้นมีวัตถุประหลาด ดังนั้น เจ้าแห่งจักรวาล ที่พวกเขาส่งมานั้นจึงไม่ใช่พวกที่แข็งแกร่งที่สุด พวกนี้คือพวกที่เชี่ยวชาญเทคนิคเอาตัวรอด ดังนั้นจึงไม่มีสักคนที่ถูกกำจัด

มีการต่อสู้เกิดขึ้นใจกลางจักรวาล มันเป็นการต่อสู้ซึ่งเจ้าแห่งหมาป่านภา และเจ้าแห่งยันโม จากเผ่าปีศาจร่วมมือกันในการสู้กับ เจ้าแห่งยันอา

“ฮ่า ฮ่า! ดูสิ เจ้าแห่งหมาป่านภา และ เจ้าแห่งยาโม ก็อยู่ที่นี่ด้วย”

“ทั้งสองคือร่างชีวิตที่จะถูกจัดการ”

“ฮ่า ฮ่า!” เจ้าแห่งยันอา หัวเราะออกมา “หมาป่านภา ยาโม เจ้าสองคนอยากสู้กับข้างั้นรึ? เจ้าคู่ควรรึไง?”

เจ้าแห่งยันอา ถือไม้เทพ และยืนนิ่งด้วยร่างขนาดใหญ่อย่างกับหอคอยในอวกาศราวกับเทพที่ไม่อาจจะพ่ายแพ้ แผ่นไม้นั้นบางครั้งก็ได้ขยายขนาดขึ้นมาซึ่งตอนที่เขาเหวี่ยงมันออกไป มันจะเกิดการโจมตีที่บ้าคลั่ง เจ้าแห่งยันอา รู้ว่าเขาไม่อาจจะฆ่าคนพวกนี้ที่ซ่อนไพ่ตายเอาไว้ได้ เพราะแบบนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้เทคนิคขั้นสูงสุดของตน ทุกการโจมตีเพียงเพียงแค่การแสดงเทคนิคร้ายกาจออกมา ด้วยร่างอมตะของ เจ้าแห่งยันอา เขาสามารถพึ่งพามันในการเพิ่มพลังทั้งหมดที่เขาได้ใช้ไปในการใช้เทคนิคร้ายกาจออกมา ไม่ว่าจะสู้กันนานเพียงใด เขาก็ไม่มีทางที่จะเหนื่อยล้า

“ฮ่า ฮ่า! ใช้เทคนิคร้ายกาจของข้าก็เพียงพอจะจัดการกับเจ้าทั้งสองได้”

เจ้าแห่งยันอา เหวี่ยงไม้เทพของเขาอีกครั้งและไม่นาน เจ้าแห่งหมาป่านภา กับ เจ้าแห่งยาโม ต่างก็พากันถอยออกไป

เจ้าแห่งหมาป่านภา กับ เจ้าแห่งยาโม ต่างก็คลั่ง

“บัดซบ!”

“เจ้าบัดซบ ยันอา…!”

พวกเขาต่างก็รู้ในตอนที่สู้กับ เจ้าแห่งยันอา ว่าการต่อสู้นี้ถูกจับตามองโดยคนอื่นที่ไม่คิดจะยื่นมือเข้ามาช่วย กลุ่มนั้นคือพวก เจ้าแห่งจักรวาล อย่าง เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล, เจ้าแห่งบัวทะเล และ เจ้าแห่งอสูรเขาทอง พวกที่เป็นตัวแทนของ โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล, เผ่าแมลง และพันธมิตรอสูรอวกาศ เจ้าแห่งหมาป่านภา กับ เจ้าแห่งยาโม อยากที่จะกอบกู้ชื่อเสียงของตน!

ตอนแรกพลังของ เจ้าแห่งยันอา นั้นเอาทั้งสองมาเทียบไม่ได้ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะใช้เทคนิคร้ายกาจในการสู้กับพวกนี้แต่เขาก็ยังสามารถเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด!

แต่ตอนนี้ด้วยไม้เทพในมือ เขาจึงสามารถจัดการพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย

“เราจะไม่สู้ต่อ”

“เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล และคนอื่นๆ เองก็คงล้มเหลวเช่นกัน ไปกันเถอะ”

“ไปกัน”

เจ้าแห่งหมาป่านภา กับ เจ้าแห่งยาโม ตัดสินใจ พวกเขาลงมือกันทันที

ต่อมา เจ้าแห่งหมาป่านภา ได้กลับไปยังวังหมาป่านภา ของเขา ส่วน เจ้าแห่งยาโม ได้เปลี่ยนเป็นลมสีดำและหนีไปด้วยความเร็วสูง

ใจกลางอวกาศ เจ้าแห่งยันอา ได้หัวเราะออกมาอย่างพอใจ “ฮ่า ฮ่า…ข้าไล่พวก โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล, เผ่าแมลง, พันธมิตรอสูรอวกาศ และพวกปีศาจไปแล้ว ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทุกคนต้องการไม้เทพนี่แต่ด้วยการที่ข้าถือมันอยู่ พวกเจ้าคงต้องผิดหวัง แม้ว่าจะเอาเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดมาที่นี่ก็ไร้ประโยชน์ ฮ่า ฮ่า…”

******

เวลาผ่านพ้นไปพร้อมกับกลุ่มผู้ยิ่งใหญ่ที่มาถึง ขุมกำลังต่างๆ ภายในจักรวาลได้มาถึง แต่ทุกกลุ่มต่างก็เจอจัดการกลับไป สุดท้ายแล้วพวกเขาต่างก็ได้ไปรวมตัวกับ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล และคนอื่นๆ

“ฮึ่ม” เจ้าแห่งหมาป่านภา ที่ซึ่งมีตัวสีดำ ตั้งแต่หัวจรดเท้าได้มองไปยัง หลัวเฟิง ในร่างมนุษย์ ด้วยกีบเท้าทั้งสี่ที่ลอยอยู่ในอากาศเหนือยอดเขาในเขตลับนั้นตาของมันได้แสดงความปริปักษ์ออกมาพร้อมตะโกนขึ้น “มนุษย์หลัวเฟิง!”

หลัวเฟิง ที่นั่งอยู่เหมือนรู้สึกถึงสายตาที่มองมาที่เขาและได้มองกลับไปยังเจ้าแห่งหมาป่านภา

“หมาป่านภา” หลัวเฟิง หัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นก็หันกลับและไม่ได้สนใจอีกฝ่าย

ตาของ หลัวเฟิง มองไปรอบๆ ตอนที่นั่งอยู่นั้นมี เจ้าแห่งจักรวาล จากหลายเผ่า และพันธมิตร ได้มารวมตัวกันที่นี่

น่าแปลก ทำไม เจ้าแห่งจักรวาล ที่เป็นตัวแทนเผ่ามนุษย์ถึงไม่มาที่นี่?

จากขุมกำลังชั้นสูงแล้วมีแค่เผ่าหุ่นยนต์ กับมนุษย์ที่ไม่มีตัวแทน ข้าต้องถามอาจารย์!

หลัวเฟิง ได้ทำการเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือนทันทีด้วยการรับรู้ของเขา