ตอนที่ 1378 : จุดจบแห่งความหวัง

หัวหน้าอีกสามคนที่เพิ่งจะตื่นมาต่างก็มองไปที่หน้าจอ พวกเขาต่างก็คาดหวัง ยังไงซะ ราชาเทพ ก็ได้สั่งการพวกเขาให้หาคนที่ขึ้นไปถึงชั้นสูงสุดของหอคอยวูฉีได้ พวกเขารอมานานแล้ว

“หือ?”

“นักรบคนนี้…”

“เขาใช้เทพกรงเล็บทองคำ และจากความเร็วแล้วนักรบคนนี้ไม่ได้ใช้เทคนิคเผาพลังอมตะ”

ผู้นำทั้งหมดมองดู หลัวเฟิง ในหน้าจอ สำหรับนักรบอีก 9 คนแล้ว ผู้นำแค่เพียงชายตามอง และเลิกสนใจ

พวกเขาเห็นนักรบระดับสูงมาหลายคนแล้ว และพวกเขาก็สนใจแค่เพียงแค่นักรบแข็งแกร่งพอ พวกเขาถึงจะจับตาดู

เวลาผ่านพ้นไป และทั้งสามคนต่างก็เงียบอยู่ตลอด

“เทคนิคร่างแสง!” ผู้นำในเกราะแดงพูดขึ้นมา “เขามีเทคนิคมากมาย เขาเป็นเพียงแค่ เจ้าแห่งกฏ แต่เขากลับสร้างเทคนิคพวกนี้ได้ และเขาก็ชำนาญมันด้วย ราวกับว่าเขาเล่นกับยักษ์หินระหว่างการต่อสู้”

ที่พวกนี้ไม่รู้คือ หลัวเฟิง ได้สู้กับคนมากมายในมิติของการสืบทอดเพื่อทำให้เทคนิคร่างกายสมบูรณ์ และเขาก็ยังถึงกับสู้กับอาจารย์บรรพบุรุษทั้งสามมาหลายครั้งแล้วด้วย ภายใต้ความกดดันแบบนั้นแล้วมันง่ายที่เขาจะสู้กับยักษ์หินโง่ๆ นี้ได้ แม้แต่เทพที่แท้จริงนิรันดร์ในโลกแห่งจินก็เทียบเท่ากับการสู้กับอาจารย์บรรพบุรุษทั้งสามไม่ได้

“แม้แต่ข้าก็ยังต้องสนใจ” ผู้นำเกราะแดงพูดขึ้น

“เจ้าเองก็เป็นเทพแท้จริงนิรันดร์!”

“เจ้าเองก็ด้วย! แม้แต่เจ้าก็ยังต้องสนใจ?” หนึ่งในสามผู้นำพูดขึ้น

ตอนที่ ราชาเทพ จากไป ผู้นำทั้งสี่เป็นเทพแท้จริงมิติ หลังจากผ่านมานานหนึ่งในนั้นก็ได้กลายเป็นเทพแท้จริงนิรันดร์ แต่จากคำสั่งของราชา ทั้งสี่คนก็มีหน้าที่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจจะออกจากโลกแห่งจินได้

ทั้งสี่คนคือเทพแท้จริงนิรันดร์ แต่พวกเขาไม่อาจจะออกจากโลกแห่งจินได้ หลังจากที่ราชาจากไป มันก็กำเนิดเทพแท้จริงนิรันดร์ขึ้น และพวกเขาก็ออกจากโลกแห่งจินกันทีละคนๆ แต่ไม่มีสักคนเลยที่กลับมา

***

ทั้งสี่ทึ่งกับเทคนิคร่างกายของ หลัวเฟิง ถ้าเทคนิคร่างกายนี้ถูกใช้โดยเทพแท้จริงมิติ พวกเขาก็จะไม่ทึ่งเลยแม้แต่น้อย แต่มันถูกใช้ออกมาโดย เจ้าแห่งกฏ!

ความเข้าใจระหว่าง เจ้าแห่งกฏ กับเทพแท้จริงมิตินั้นต่างกันคนละระดับ…พวกเขาไม่เคยเห็น เจ้าแห่งกฏ ที่สามารถทำแบบนั้นได้!

“เขาเก่งเรื่องเทคนิคที่สุดจากผู้เข้าร่วมที่เราเคยเห็นมาตั้งแต่ที่ดูแลหุบเขาราชาเทพ”

“เขามีเทคนิคร่างกายที่ยอดเยี่ยม! และเขาก็เก่งเรื่องเทคนิคอื่นๆ ด้วย” หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา

ผู้นำเกราะแดงพูดขึ้น “บางทีมันอาจจะเป็นไปได้ว่าเขาสามารถขึ้นไปชั้นบนของหอคอยวูฉีได้!”

อีกสามคนต่างก็เงียบไป พวกเขาต่างก็เคร่งขรึม บรรยากาศเองก็ด้วย พวกเขามองไปที่จอ การทำตามความฝันของราชาสำคัญกว่าการที่พวกเขาเป็นเทพแท้จริงนิรันดร์…มันสำคัญกว่าชีวิตพวกเขาด้วยซ้ำ!

****

ที่ชั้นสองของหอคอยวูฉี ใน 10 โลกย่อยบนพื้นที่สีแดง

นักรบ 5 คนแรกอยู่ในสภาพสิ้นหวัง พวกเขาได้เสียพลังอมตะไปจำนวนมาก แม้ว่านักรบ 5 คนหลังจะอยู่ในสภาพน่าอายแต่พวกนั้นก็เพิ่งเข้ามาในโลกย่อยของตนเพียงไม่นาน ดังนั้นพวกนั้นจึงดูดีกว่ามาก!

สำหรับ หลัวเฟิง เขาดูยังสบายดี ยังไงซะตั้งแต่ที่ถูกส่งมายังโลกย่อยนั้นร่างเทพของเขาก็ยังไม่ได้ใช้ไปเลยแม้แต่น้อย เขายังไม่ได้ใช้ระดับแรกของ วูดูเหมย เลย ด้วยเทพกรงเล็บทองคำ พลังของเขาก็แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก ดังนั้นเขาจึงสามารถสู้กับเทพแท้จริงได้อย่างง่ายดาย

“นักรบ 5 คนแรกได้เสียพลังอมตะไปมาก ถึงพวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่แต่บางคนต้องตายในไม่ช้า” หลัวเฟิง มองไปยังโลกย่อยทั้ง 9 มีแค่เขาที่สามารถมองไปรอบๆ ในตอนวิกฤตได้

อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!

นักรบทั้งห้าคนกรีดร้องออกมา ยักษ์หินทั้งห้าในโลกย่อยได้ตะโกนออกมาด้วยความคลั่ง!

เสียงกรีดร้องของยักษ์หินต่างจากเสียงร้องก่อนหน้านี้ ไม่ใช่แค่มันฟังดูแปลก แต่มันยังส่งผลต่อวิญญาณของคน!

แม้แต่นักรบในโลกย่อยอื่นๆ ก็ยังได้รับผลไปด้วย หลัวเฟิง และนักรบอีก 4 คนในกลุ่มเดียวกันอดไม่ได้ที่จะมองออกไป

จากเสียงนั้นนักรบทั้ง 5 คนในกลุ่มแรกพากันลนลาน พวกเขารู้สึกได้ถึงอันตรายที่เข้าหาตัว

ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!

มีมือโผล่มาจากรอยแยกข้างๆ ยักษ์หิน มันมี 4 มือ และแต่ละมือนั้นก็กว้างอย่างน้อยล้านกิโลเมตร ที่ติดกับมือนั้นคือแขนขนาดใหญ่ พวกนั้นโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ และจับตัวนักรบเอาไว้

“อ๊า!” นักรบคนหนึ่งที่มีรอยสักบนหน้าพยายามจะหลบ แต่ร่างเทพครึ่งหนึ่งของเขาได้ถูกมือนั้นจับเอาไว้ ยักษ์หินกำนักรบไว้แน่น ภาพสลักยังคงยิงแสงลงมา และมีลำแสงจำนวนมากยิงออกมาซึ่งทำให้นักรบนั้นหลบได้ยากขึ้น

ฮู่!

ยักษ์หินคำรามออกมาและใช้หมัดของมันฟาดเข้าใส่นักรบ

เพล้ง!

นักรบที่โดนทุบนั้นปางตาย

เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!

เขาโดนจับ และโดนทุบ ซึ่งได้กินพลังจากร่างเทพของเขาไปอย่างต่อเนื่อง

“ทลาย! ทลาย! ทลาย!” นักรบยังคงดิ้นรน และเขาถึงกับใช้ค้อนเทพในมือด้วยพลังอมตะของเขา สุดท้ายเขาก็สลัดกำมือของยักษ์ออกมาได้ก่อนที่ยักษ์จะได้ใช้หมัดทุบเขาอีกครั้ง แต่เขาก็ได้เสียพลังอมตะไปจำนวนมากแล้ว

ฮัวะ!

ทันใดนั้นก็มีมืออีกข้างโผล่มาจากรอยแตก ทันใดนั้นนักรบทั้ง 5 คนก็ตกอยู่ในสถานการณ์เป็นตาย!

และพวกเขากำลังจะถูกฆ่า!

ภายใต้การโจมตีของยักษ์และมือหินกับภาพสลัก นักรบนั้นไม่ได้มีเวลาพอที่จะต่อสู้

นักรบ 4 คนจากกลุ่ม หลัวเฟิง ต่างก็เริ่มลนลาน

“ไม่!”

“เราตกที่นั่งลำบากแล้ว!”

“นักรบทั้งห้าคนนั้นต้องลำบากเพราะการร่วมโจมตี และไม่นานเราก็จะเป็นแบบนั้น”

หลัวเฟิง ชั่งใจ การโผล่มาของมือทั้งสี่พร้อมกัน และพวกมันก็อยู่รอบตัวยักษ์หิน!

นอกจากนี้แล้วภาพสลักก็ยังยิงลำแสงลงมาด้วย

ข้าควรทำยังไง?

เขาสงสัย มือทั้งสี่ข้างโผล่มาโดยไม่มีสัญญาณใดๆ!

ไม่มีสัญญาณใดๆ!

ข้าควรจะทำยังไงกับมัน?

หลัวเฟิง กังวล ถ้าภาพสลักไม่ยิงลำแสงลงมา เขาก็จะบินสูงขึ้นไปเพื่อที่จะหลบมือพวกนั้น กลับกันแล้วภาพสลักที่ยิงลำแสงลงมาทำให้นักรบมีเวลาหลบน้อยลง และทำให้ยากที่จะบินอยู่บนท้องฟ้า

“พวกนั้นต้องตายแน่!” หลัวเฟิง ส่ายหน้า “บางคนต้องตายอย่างแน่นอน!”

***

พวกนั้นอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง!

ด้วยภาพสลักที่ยิงลำแสงลงมา มันยากกว่าเดิมที่นักรบทั้งห้าจะรอดไปได้ ลำแสงนับไม่ถ้วนถูกยิงลงมา และภาพสลักก็ยังยิงลำแสงใส่นักรบเรื่อยๆ พลังในลำแสงแต่ละอันเทียบได้กับเทพแท้จริง

“มือใหญ่! ยักษ์หิน! และภาพสลัก!”

มิติแคบลง และมันยากที่จะหลบมือหิน นักรบในกลุ่มแรกได้เผาพลังของตัวเองทั้งหมด และกรีดร้องออกมาเพื่อใช้เทคนิคที่ดีที่สุดที่ตัวเองมีเพื่อหลบการโจมตี พวกเขาพยายามจะมีชีวิตรอดให้ได้

“ไม่! ไม่! ไม่!” สัตว์อสูร 12 ปีกโดนมือหินจับไว้ ยักษ์หินพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูร มันร้องออกมา และโดนฆ่า ทั้งหมดที่เหลืออยู่มีเพียงแค่เกราะกับสมบัติเท่านั้น

ยักษ์หินเงยหน้าขึ้น และคำรามออกมาด้วยความตื่นเต้น

ฮัวะ!

ยักษ์หิน และมือหินได้กลายเป็นของเหลวสีแดง และไหลกลับรอยแตกที่พื้น เกราะของสัตว์อสูรที่ตายไปก็ตกลงไปในรอยแตกด้วย โลกย่อยได้หายไปเหลือโลกย่อยเพียง 9 แห่งบนชั้นสอง

***

นักรบอีก 4 คนจากกลุ่มแรกยังคงดิ้นรนอยู่

“มันยังไม่จบอีกรึ?”

“มันน่าจะหยุดได้แล้ว”

“ข้าใช้พลังไปเกือบหมดแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ข้าคงทนรับมันไม่ไหว”

นักรบอีก 4 คนต่างก็กังวล สำหรับ เจ้าแห่งกฏ ที่เสียพลังของตัวเองไป พลังอมตะมีแต่จะถูกใช้ไปช้าๆ แต่ถ้าการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป พลังอมตะของพวกเขาก็จะถูกใช้ไปเร็วกว่าเดิม ยิ่งพลังอมตะถูกใช้มากเท่าไหร่ พลังอมตะก็ยิ่งหายไปมากเท่านั้น มันคือวงจรที่โหดร้าย!

ทุกคนต่างก็ลนลาน

***

นักรบจากกลุ่ม หลัวเฟิง เข้าใจเรื่องพวกนี้

“เราต้องเก็บพลังอมตะของเราเอาไว้”

“ไม่งั้นแล้วเราไม่สามารถรอดในชั้นสองได้”

ในตอนที่พวกเขาเพิ่งจะเข้าใจนั้น…

“โอ๊ะ! โอ๊ะ! โอ๊ะ! โอ๊ะ! โอ๊ะ!” เสียงห้าอันดังขึ้นมาในวิญญาณของนักรบทั้งห้า

นักรบ 4 คนในกลุ่ม หลัวเฟิง พากันกลัวขึ้นมา

“ทำไมถึงเร็วแบบนี้?”

“เรามาช้ากว่าพวกนั้นตั้งนาน”

พวกเขาถูกส่งเข้าโลกย่อยครึ่งชั่วโมงหลังจากชุดแรก แต่ฝันร้ายนี้กลับมาถึงช้ากว่าชุดแรกเพียง 10 นาที

ฮ่ง! ล่ง!

หลัวเฟิง ทะยานขึ้นบนฟ้า และมองขึ้นไป ภาพสลักยังคงยิงลำแสงลงมา ยักษ์หินก็บินตาม หลัวเฟิง ขึ้นมาด้วย งานของมันคือฆ่าเขา

ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!

ฝ่ามือหินแต่ละอันกว้างกว่า 1 ล้านกิโลเมตร และแขนของมันก็ยาวกว่า พวกมันเอื้อมออกมาเพื่อจับ หลัวเฟิง แต่เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อน ด้วยเวลาที่ต่างกันนี้ทำให้เขาหลบมือหินได้อย่างง่ายดาย

***

ในวังเงิน ผู้นำทั้งสี่ของหุบเขาราชาเทพ เทพแท้จริงนิรันดร์คนหนึ่ง ,และสามเทพแท้จริงมิติต่างก็มองไปที่หน้าจอเพื่อดูว่า หลัวเฟิง จะรับมือกับชั้นสองของหอคอยวูฉียังไง