ตอนที่ 1419 : ไม่เต็มใจที่จะฆ่า

ลำแสงได้พันตัวกันพุ่งเข้าหา เทพที่แท้จริงฟายลี่ ก่อตัวเป็นรังไหมห่อตัวเขาไว้ รังไหมนี้ได้ปล่อยหมอกสีดำออกมา

“อ๊า!”

ในรังไหมนั้น เทพที่แท้จริงฟายลี่ ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งทำให้รังไหมปูดออกมา จากนั้นก็มีหลายจุดบวมขึ้นมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกับหมอกดำที่แผ่ออกมามากกว่าเดิม

“ช่วย เทพที่แท้จริงฟายลี่!” เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ตะโกนอย่างหงุดหงิด ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้เผาพลังอมตะของตัวเองจนถึงขีดจำกัด จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นแสงสีทองและพุ่งเข้าใส่ โมโลซ่า

โมโลซ่า รู้ว่า เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ไม่ได้รับมือได้ง่ายๆ เขาเป็นหนึ่งในตัวตนยิ่งใหญ่ทั้งแปดของทะเลจักรวาล มันอ้าปากขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ ออกมา

…

ว๊ะ!

การกรีดร้องนี้ตรงเข้าหา เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว เขาสับสนไปชั่วขณะแต่ก็ฟื้นฟูตัวเองได้เร็วพอก่อนจะพุ่งเข้าหา โมโลซ่า ต่อ ในฐานะ 1 ใน 8 ตัวตนยิ่งใหญ่แล้ว พลังจิตของเขาแน่นอนว่าไม่ใช่น้อยๆ เขาอาจจะเทียบ หลัวเฟิง ไม่ได้แต่พลังจิตของเขาก็ขึ้นถึงระดับเทพแท้จริงมิติ ผลกระทบจากการกรีดร้องนี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บแต่เขาก็ทนได้

“อสูรทลายมิติ!” มือของ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว กลายเป็นกรงเล็บสีทองที่แหลมคม กรงเล็บคู่นี้คือสมบัติเครื่องจักร “ฉีก!”

เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว คำราม ทันใดนั้นกรงเล็บก็ขยายตัวยาวกว่า 1 ล้านกิโลเมตรฉีกมิติและเคลื่อนที่ไปตามแรงเหวี่ยง กรงเล็บนี้เชื่อมต่อกัน ตอนนั้นเองมิติดูเหมือนว่าจะถูกแบ่งเป็นสองส่วน อันหนึ่งดำอันหนึ่งขาว กรงเล็บนี้ได้ผ่ามิติออกเป็นสองส่วน และฟาดเข้าใส่จุดที่ โมโลซ่า อยู่

“บัดซบ” โมโลซ่า พูดขึ้น ฝ่ามือของมันได้ขยายตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ฮ่ง! ล่ง!

กรงเล็บทองได้ปะทะเข้ากับฝ่ามือ ตอนนั้นเองมันก็จับร่างของ โมโลซ่า เอาไว้และฉีกมันออกจากกัน!

ฮัวะ!

ท่าฉีกนี้คือแก่นการโจมตีของ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว แต่ร่างของ โมโลซ่า นั้นเหมือนกับยาง แม้ว่าจะถูกดึงออกมาจนยาวกว่า 10 ล้านกิโลเมตรแต่มันก็ยังไม่ขาดออกจากกัน

โมโลซ่า ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ “เจ้าคือ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว งั้นรึ? อย่างที่คาด เจ้าแข็งแกร่งกว่าพวกโง่คนอื่นๆ มากแต่ก็ยังคงไร้ค่า เจ้าฆ่าข้าไม่ได้!”

“ช่วยข้าด้วย! ช่วยด้วย!”

รังไหมยังคงบวมเป่งออกมาเพราะ เทพที่แท้จริงฟายลี่ ยังคงดิ้นรนอยู่ด้านใน ในเวลาเดียวกันเขาก็พึ่งสมบัติแท้จริงขอบเขตสำหรับการส่งเสียง

“พวกเจ้าทุกคนไปโจมตีรังไหม!” เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ตะโกนสั่งการ

“ได้!”

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่เราเอง”

เทพแท้จริงอีก 7 คนเมื่อได้ยินคำสั่งนี้ก็ทำการโจมตีรังไหมทันที ทุกครั้งที่โดนโจมตีมันจะบิดเบี้ยวแต่ก็ไม่อาจจะฉีกกระชากมันออกมาได้ ลำแสงสีดำจากรังไหมนี้เชื่อมต่อกับ โมโลซ่า โมโลซ่า เป็นคนที่รักษารังไหมเอาไว้ ดังนั้นมันจึงไม่อาจจะใช้พลังทั้งหมดได้ เทพแท้จริงทั้งเจ็ดต่างก็พากันกังวล

“เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว รังไหมนี้ลบล้างพลังอมตะของเราได้และมันก็ทนเหลือเกิน อสูรทลายมิติ นั่นต้องให้พลังกับมัน พลังที่ลบล้างพลังของเราได้…มันไม่มีทางที่จะฉีกรังไหมนี้ได้”

“มันไม่มีทางที่เราจะฉีกมันจากด้านนอกได้ บางทีจากด้านในอาจจะง่ายกว่า”

“ทลาย!”

ภายในรังไหม เทพที่แท้จริงฟายลี่ ได้ตะโกนออกมา

ฮ่ง!

รังไหมขยายตัว มันขยายตัวอย่างต่อเนื่องจนใหญ่กว่าเดิมถึง 10 เท่าและภายในนั้น เทพที่แท้จริงฟายลี่ ก็ดูเหมือนจะคลั่ง ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่มีทางที่จะทลายออกมาจากรังไหม

เทพที่แท้จริงฟายลี่ ส่งข้อความออกมาด้วยความกังวล “ทุกคน มันกลืนพลังอมตะของข้าไปอย่างบ้าคลั่ง ระดับพลังงานของมันไม่ได้ลดลงแต่กลับเพิ่มขึ้น! แต่ข้าพยายามต้านทานที่สุดด้วยการเผาพลังอมตะเพื่อต้านทานมัน มันต้องใช้แรงของมันในการสยบข้าและมันก็โดนลบล้างไปทีละส่วนๆ ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเจ้าโจมตีรังไหมจากด้านนอก ข้ารู้สึกได้ว่าการต้านมันอ่อนแอลงอย่างชัดเจน…พวกเจ้าควรจะโจมตีต่อ โจมตีรังไหมนี้! มันมีขีดจำกัด ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ทางอื่นเพราะทางอื่นจะไม่สร้างผลมากเท่าไหร่ ตราบใดที่เราใช้พลังอมตะและพยายามใช้พลังของมันจนไม่อาจชดเชยพลังของตัวเองได้ทัน เราก็จะสามารถทำลายรังไหมนี้ได้”

ทุกคนด้านนอกรวมไปถึง เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ต่างก็รู้สึกว่าเหตุผลนี้เข้าท่า พลังอมตะนั้นสำคัญต่อเทพแท้จริงทุกคน ด้วยความช่วยเหลือจากสมบัติเครื่องจักร พลังอมตะของเทพแท้จริงสามารถใช้ออกมามากกว่าเดิมถึงร้อยๆ พันๆ เท่า ถ้าพวกเขาใช้พลังอมตะโดยตรงเพื่อให้คู่ต่อสู้ใช้พลังของตัวเองจนหมด งั้นพวกเขาจะเสียพลังอมตะโดยเปล่าประโยชน์ สำหรับเทพแท้จริงที่มีร่างขนาดเล็กแล้ว มันทำให้เกิดความลังเล

“ร่วมมือกันให้มันใช้พลังจนหมด” เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว สั่งการ

“ได้” บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด เป็นคนแรกที่ตอบกลับ

ดอกไม้และกิ่งก้านจำนวนมากแผ่ไปห่อหุ้มรังไหมเอาไว้ บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด ทำการโจมตีด้วยพลังอมตะจำนวนมาก

ชี่! ชี่! ชี่!

มันเหมือนกับเหล็กร้อนที่ไปจุ่มน้ำ ปฏิกริยาระหว่างพลังอมตะกับรังไหมนี้อยู่ๆ ก็ดูรุนแรงขึ้นมา ทั้งสองฝ่ายต่างก็ใช้พลังไปอย่างบ้าคลั่ง

ฮ่ง!

ภายในรังไหม เทพที่แท้จริงฟายลี่ เองก็พยายามต้านทานไว้ให้ได้มากที่สุด เขาได้ส่งข้อความเสียงด้วยความกังวลอย่างมาก “ทุกคน พยายามไว้! ตราบใดที่เราโจมตีรังไหมนี้ก็จะทลาย ข้าแค่ต้องการเวลาอีกเดี๋ยวก่อนจะฝ่าไปได้!”

คนอื่นๆ ที่ลังเลมองหน้ากัน จากนั้นพวกเขาก็กัดฟันแน่และปล่อยพลังอมตะออกมาอย่างเต็มที่ พวกเขาไม่รีรอและพุ่งเข้าใส่รังไหม

ฮ่ง!

ทั้งภายในและภายนอก เทพแท้จริงทั้งแปดร่วมมือกัน พลังอมตะทั้งหมดรวมกันทำการโจมตีอันรุนแรง ทันใดนั้นลำแสงนับไม่ถ้วนที่กระจายไปโดย โมโลซ่า ก็ได้รวมตัวรอบรังไหม ตอนนั้นมันมีลำแสงสักเส้นที่ทะลุมิติ ลำแสงทั้งหมดได้เข้าไปล้อมรังไหมเอาไว้ราวกับว่าเตรียมการโจมตีเต็มกำลัง

เพล้ง!

หลายวินาทีผ่านไปรังไหมก็ฉีกขาด เทพที่แท้จริงฟายลี่ พุ่งออกมาด้วยสภาพน่าอนาถ

“ฮ่า ฮ่า…!” เทพที่แท้จริงฟายลี่ หัวเราะออกมาอย่างพอใจ

จากนั้นความดีใจก็เปลี่ยนเป็นความกลัว พลังอมตะของเขาถูกใช้ไปกว่า 70% รังไหมนี้ได้ดูดซับด้วยความเร็วที่น่ากลัว

เพล้ง! ฮ่ง!

ไกลออกไป โมโลซ่า และ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ได้เข้าปะทะกันอย่างดุเดือด เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว พึ่งสมบัติเครื่องจักรที่สามารถกดดัน โมโลซ่า ได้แต่ โมโลซ่า เองก็ใช้การโจมตีวิญญาณซึ่งทำให้มันหลบการโจมตีของ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ได้ง่ายๆ

“เทพที่แท้จริงฟายลี่?” โมโลซ่า หันกลับมามองที่ เทพที่แท้จริงฟายลี่ มันยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายและพูดขึ้น “ข้าตั้งใจจะกลืนกินเจ้า ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะหนีออกมาได้? เมื่อเป็นแบบนั้นแล้วเจ้าจะได้พบกับความตายทันที”

ร่างของ โมโลซ่า สั่นไหว

ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!

ลำแสงนับไม่ถ้วนกระจายตัวไปทั่วตอนที่รังไหมฉีกขาดและเปลี่ยนเป็นลำแสงสีดำ ลำแสงเหล่านี้ไม่ได้พุ่งหนีออกไป พวกมันรวมตัวกันเป็นเสาแสง!

เสาแสงสีดำได้พุ่งเข้าหา เทพที่แท้จริงฟายลี่ อย่างรวดเร็วจนไม่มีโอกาสจะหนีได้

ชี่! ชี่! ชี่!

เมื่อมองด้วยตาเปล่าแล้วร่างของ เทพที่แท้จริงฟายลี่ ได้หายไปทีละส่วนๆ ช่างเป็นการกำจัดที่รุนแรง!

พลังสองอันที่ตรงกันข้ามกันได้ลบล้างกัน ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ฆ่าศัตรู 1,000 คนเท่ากับการเสียคนไป 1,000 คน!

แต่ โมโลซ่า ยังคงสู้ต่อได้…ก่อนหน้านี้มันได้กินพลังอมตะของ เทพที่แท้จริงฟายลี่ ไปจำนวนมาก รวมถึงการกินจุดกำเนิดไปกว่าครึ่งที่ถือว่าคุ้มค่าแต่มันก็ไม่อาจจะดูดซับพลังอมตะได้เร็วพอเพื่อเปลี่ยนเป็นพลังของตัวเองซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเก็บพลังเอาไว้ก่อน ไม่ต้องเดาเลยว่ามันไม่ได้กลัวที่จะใช้พลังของมันจนหมด

“ไม่!” เทพที่แท้จริงฟายลี่ พยายามจะบินไปที่เรือ

บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด ช็อกอย่างมากและควบคุมกิ่งของตัวเองเพื่อกันเสาแสงสีดำ เธอต้องการจะช่วยสร้างโล่ต้านเอาไว้

เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ช็อกจนผงะ “หยุด!”

การกำจัดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก เสาสีดำได้ปะทะกับตัว เทพที่แท้จริงฟายลี่ จนทำให้ร่างเขาหายไปทีละส่วนๆ เมื่อคนอื่นจะเข้าไปยุ่ง โมโลซ่า ก็ได้ทำการโจมตีวิญญาณอีกรอบ ครั้งนี้เทพแท้จริงทุกคนได้รับการโจมตี คนที่ได้รับผลกระทบน้อยที่สุดคือ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ที่อยู่ห่างจาก เทพที่แท้จริงฟายลี่ ไป

“ไม่ ไม่ ไม่…” เทพที่แท้จริงฟายลี่ พยายามจะบินไปที่เรือ ตราบใดที่เขาไปถึงเรือได้ เขาก็จะปลอดภัย

อยู่ๆ เสาแสงสีดำ ก็เริ่มขยับและไหลไป การไหลนี้ก่อตัวเป็นรังไหม มันได้ห่อหุ้มตัวเทพที่แท้จริงฟายลี่ อีกครั้งเพื่อกันไม่ให้เขาหนี

“ทลายมัน!” บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด พูดขึ้นพร้อมกับกิ่งสีแดงที่พุ่งเข้าไป

ฮัวะ!

รังไหมหายไปและ เทพที่แท้จริงฟายลี่ ก็หายไปกับมัน สิ่งที่เหลือทิ้งไว้มีเพียงสมบัติอย่างอาวุธกับเกราะที่ลอยอยู่ในมิติ

มองจากไกลๆ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว และ บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด ต่างก็ช็อก เทพที่แท้จริงฟายลี่ ถูกกำจัดไปแล้วรึ?

****

ฮ่ง! ล่ง! ล่ง!

ทั้งจักรวาลย่อยเริ่มสั่นไหว รอยแตกภายในมิติก่อตัวและเริ่มสลายตัวไป

ทุกชีวิตของจักรวาลย่อยนี้ตั้งแต่ เจ้าแห่งจักรวาล ของเผ่าฟายลี่ จนถึงอัศวินอวกาศ, นักสู้อมตะ และคนทั่วไปต่างก็ถูกกำจัดในพริบตา

****

ในมิติ โมโลซ่า ไม่ได้รู้สึกดีใจรึหงุดหงิด

“หายไป? หายไป? ฆ่า เทพที่แท้จริงฟายลี่ นั่น จุดกำเนิดจักรวาลย่อยก็หายไปด้วยและกลับสู่ทะเลจักรวาล? อาหารโอชะของข้า! โอ้ อาหารของข้า! ถ้าข้ารู้ข้าคงไม่ฆ่าเขา”

น่าเสียดาย!

โมโลซ่า รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง การกินจุดกำเนิดจักรวาลย่อยจะทำให้เขาดูดซับพลังงานได้มากกว่านี้ มากกว่าการกินเทพแท้จริงอีก!

แต่การฆ่าเทพที่แท้จริงฟายลี่ ก็ทำให้จุดกำเนิดจักรวาลย่อยกลับไปที่ทะเลจักรวาล มันไม่มีทางที่มันจะยื้อไว้ได้

“อสูรทลายมิติ!” เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว และคนอื่นๆ คลั่ง พวกเขาพากันล้อม อสูรทลายมิติ เอาไว้และกระหน่ำโจมตี

“ถ้าข้าฆ่าเทพแท้จริงอีกคน มันจะไม่ทำลายจักรวาลย่อยไปอีกแห่งรึไง? นั่นคืออาหารของข้า…!” โมโลซ่า ไม่คิดจะฆ่าเทพแท้จริงอีกคน ดังนั้นเขาจึงหันกลับเพื่อหนี “ข้าอยากกินจุดกำเนิดจักรวาลย่อยมากว่า งั้นฆ่าเทพแท้จริงเอาไว้ทีหลัง! นี่ไม่ใช่เวลาที่จะฆ่าพวกนี้”

โมโลซ่า หันกลับเพื่อจะหนี

“เจ้าอยากหนีงั้นรึ?”

เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว และคนอื่นๆ ต่างก็ทำการโจมตีและขวางเส้นทางการหนี มันทำให้ โมโลซ่า หงุดหงิด มิติโดยรอบโดนแช่แข็ง มันไม่มีทางที่จะเทเลพอร์ทออกไปได้ มันได้แต่พึ่งความสามารถในการบินของตัวเอง มันจะหนีจากเงื้อมมือพวกนี้ไปได้รึเปล่า?

เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว และคนอื่นๆ ตามมันไปได้ทุกที่ มันไม่มีทางจะหนีได้

****

หอคอยดวงดาวเดินหน้าท่ามกลางอากาศที่ปั่นป่วน หลัวเฟิง ในชุดขาวกำเหรียญสื่อสารเอาไว้แน่

เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว ได้ส่งข่าวมา “ทางช้างเผือก เทพที่แท้จริงฟายลี่ ตายแล้วแต่เราไม่มีโอกาสอื่นๆ เหลือ อสูรทลายมิติ พยายามจะหนีแต่มิติเวลาโดยรอบโดนแช่แข็ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนี! ทางช้างเผือก เราสยบมันได้แต่การฆ่ามันก็คงทำให้เราเสียหายอย่างมาก ใครจะไปรู้ เราอาจจะเห็นเทพแท้จริงอีกคนหรือสองคนตายไปอีก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงไม่ต้อนมันจนมุม เราได้แต่กันไม่ให้มันหนี อีกอย่างแล้วเราพยายามจะยื้อเวลามันไว้จนกว่าพวกเจ้าสองคนจะมาถึง”

“ดี” หลัวเฟิง ตอบกลับ “แล้ว เทพที่แท้จริงฟายลี่ ตายได้ยังไง? พวกเจ้าทุกคนก็อยู่ใกล้ๆ มันฆ่าเทพแท้จริงได้จริงๆ รึ?”

จากจุดที่ เจ้าแห่งปีศาจเก้าหัว อยู่ มันมีแต่ความเงียบ ไม่มีข่าวใดๆ เลยสักนิด

ไม่นานจากนั้นก็มีอีกข้อความส่งมา “ทางช้างเผือก อสูรทลายมิติ! อสูรทลายมิติ…หนีไปแล้ว!”