ตอนที่ 1421 : ปรากฏตัวอีกครั้ง

ทั้งทะเลจักรวาลต่างก็พากันตื่นตระหนก ทั้งสามร่างของ หลัวเฟิง ร่างสัตว์อสูรเขาทอง, ร่างมหาสมุทร และร่างโมชานได้ออกจากจักรวาลดั้งเดิมและแยกกันเป็นสองทีม ร่างมหาสมุทร และร่างโมชานอยู่ทีมเดียวกันโดยมีหอคอยดวงดาว, ปีกซื๋อหวู๋ และสมบัติอื่นๆ กับตัว พวกนี้แข็งแกร่งอย่างมาก

สำหรับร่างสัตว์อสูรเขาทอง มันมีสมบัติเครื่องจักรลและสมบัติวิญญาณซึ่งไม่ได้สำคัญต่อ หลัวเฟิง สองทีมนี้รับผิดชอบดูแลสองพื้นที่ในทะเลจักรวาล!

ชัดแล้วว่า หลัวเฟิง เตรียมตัวอย่างเต็มที่ เมื่อ อสูรทลายมิติ ปรากฏตัวขึ้นมาในพื้นที่ใกล้กับจักรวาลดั้งเดิม ร่างสัตว์อสูรเขาทองจะแยกตัวและร่างมหาสมุทรจะสร้างร่างนั้นขึ้นมาใหม่!

****

ในมิติทางช้างเผือกในจักรวาลเสมือน ดวงดาวได้ส่องประกายและมีวังลอยอยู่ในหมู่ดาว มันมีมนุษย์ยืนอยู่บนลานด้านหน้าวังและ หลัวเฟิง ก็ยืนอยู่ต่อหน้าพวกนั้น

“อาจารย์” มนุษย์ทุกคนพูดด้วยความเคารพ

หลัวเฟิง มองไปที่พวกนั้นแล้วพูดขึ้น “นั่งลง”

อัจฉริยะจากช่วงเวลาและเผ่าต่างๆ พากันนั่งลง หลัวเฟิง มองไปที่ศิษย์และอุทานในใจ ในล้านล้านปีที่ผ่านมามีอัจฉริยะมากมายโผล่มา เพราะมีเผ่าจำนวนมากในเผ่ามนุษย์ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มีศิษย์กว่า 20 คน และ หลัวเฟิง มีศิษย์ 16 คน หลัวเฉินนี และ โดมไฟ เป็นศิษย์คนแรกและคนที่สอง ในหมู่ 16 คนนี้มี 13 คนที่เป็น เจ้าแห่งจักรวาล, อัศวินอวกาศ 2 คนและเทพแท้จริง 1 คน!

หลัวเฟิง เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างใจเย็น “ถามสิ่งที่พวกเจ้าต้องการจะถามมา”

หลัวเฟิง สั่งสอนศิษย์แต่ส่วนมากเขาจะให้ศิษย์เรียนรู้ด้วยตัวเอง ตอนที่ศิษย์สับสนและไม่อาจจะพัฒนาต่อได้ หลัวเฟิง จะสอนพวกเขา ทุกครั้ง หลัวเฟิง จะสอนเพียงเล็กน้อย สิ่งที่เรียกว่าการสอนนี้หมายความว่า หลัวเฟิง ได้ตอบคำถามของศิษย์ตอนพวกนี้พบกับความสับสน

“อาจารย์ ข้าได้ใช้ทองกับไฟที่เป็นรากฐานกับมิติและเวลาเป็นสาขาย่อย” ศิษย์ที่มีปีกและจมูกที่แหลมพูดขึ้นมา มันคือศิษย์คนที่เก้า เฉินฮี “ข้าลองสร้างเทคนิคขั้น 6 ขึ้นมาแต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนข้าก็ไม่อาจจะทำได้”

หลัวเฟิง พยักหน้า “แสดงสิ่งที่เจ้าทำได้ออกมาทั้งหมดและบอกมาว่าเจ้าพบความยากส่วนไหน”

“ได้” เฉินฮี ตอบกลับด้วยความเคารพ

เฉินฮี หันกลับไปและมองไปยังมิติไกลออกไป เขาโบกมือและมีโล่ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาในมือ เขาโยนมันออกไปก่อนที่มันจะเปลี่ยนรูปร่างและกลายเป็นดาบ ฉีกและแทงมิติ!

ทุกที่ที่มันผ่านไปจะมีสัตว์อสูรที่มีเปลวไฟสีทองลุกไหม้คำรามออกมา เวลาและมิติหยุดนิ่งและทุกอย่างที่มันสัมผัสจะถูกเผา แม้แต่ดวงดาวหลายดวงไกลอกไปก็ยังโดนทำลายไปด้วย

“ขั้น 5” หลัวเฟิง พยักหน้า

“ไม่ว่าข้าจะพยายามแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจจะพัฒนามันได้เลยแม้แต่น้อย” เฉินฮี พูดขึ้น

หลัวเฟิง พยักหน้า “ข้าเห็นทักษะที่เจ้าเพิ่งแสดงออกมาแล้วและข้าก็รู้ว่าเจ้าพยายามจะทำอะไร…มันคือการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานจากขั้น 5 ไป 6 และมันก็ยากอย่างมาก กฎทองและไฟเป็นกฎพื้นฐานที่ช่วยยกระดับกันได้และพลังของมันก็เกินกว่าที่เจ้าคาดถึง ข้าจะแสดงเทคนิคหนึ่งและเจ้าก็จะทำความเข้าใจมันด้วยตัวเอง”

หลัวเฟิง ชี้ออกไป อยู่ๆ มังกรสีทองก็ปรากฏตัวขึ้นมาในมิติ มันดูราวกับทำขึ้นจากทอง มันพึ่งผ่านไป ตั้งแต่หัวจรดหางมังกรได้เปลี่ยนเป็นไฟสีแดง มังกรทองก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนเป็นมังกรแดงแล้ว

เฉินฮี ยืนคิดตามท่าที่ หลัวเฟิง แสดงออกมา

“ต่อไป” หลัวเฟิง มองไปยังศิษย์คนอื่น

****

แม้ว่า หลัวเฟิง จะยังไม่สำเร็จในเส้นทางพลังอมตะตลอดล้านล้านปีที่ผ่านมาแต่เขาก็ไม่ได้เสียเวลาเปล่า เขาศึกษากฎพื้นฐานเพราะเขาเข้าใจว่าถ้าเทพแท้จริงต้องการเป็นเทพแท้จริงมิติ เขาควรใช้กฎพื้นฐานทั้งสิบให้ดีกว่าเดิม ดังนั้นเขาจึงสร้างแสงน้ำกับไฟขึ้นมาได้เมื่อล้านล้านปีก่อน

แต่ในล้านล้านปีที่ผ่านมา ภายใต้การเร่งเวลาของมิติสืบทอด หลัวเฟิง ได้อ่านการสืบทอดที่ถูกทิ้งไว้โดยตัวตนยิ่งใหญ่ในสังคมโบราณจากโลกแห่งจิน เขาค่อยๆ ศึกษาการเกี่ยวข้องของกฎทั้งสิบ

และตอนนี้ หลัวเฟิง ก็เข้าใจกฎทั้งสิบได้ดีกว่าเดิม เขาได้สร้างเทคนิคขั้น 7 ขึ้นมา 83 อันเหมือนกับแสงน้ำกับไฟ!

และเขาก็ยังได้สร้างเทคนิคขั้น 8 ขึ้นมาสองอัน สำหรับขั้น 8 ระดับสูง?

เขายังสร้างมันขึ้นมาไม่ได้แม้ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม จริงๆ แล้ว หลัวเฟิง ก็ควรรู้สึกภูมิใจตัวเองแล้ว ยังไงซะสองคนจากสายน้ำวูดูวง รวมไปถึงอาจารย์บรรพบุรุษทั้งสามก็สร้างเทคนิคขั้น 8 ได้แค่อันเดียว เขาต้องเตรียมตัวและทำให้ดีที่สุด ตอนที่เขาเป็นเทพแท้จริง เขาจะได้รับรู้ถึงการยกระดับทางพลังอย่างล้นหลาม!

ในด้านของกฎพื้นฐาน มันมีกำแพงขนาดใหญ่ขวางระหว่างขั้น 5 ไปขั้น 6 และมันมีกำแพงไปสู่ขั้น 7 มันมีกำแพงที่น่าเหลือเชื่อที่ขั้น 8 พวกคนที่สร้างเทคนิคขั้น 8 ในสังคมโบราณได้นั้นอย่างน้อยก็ยังได้รับการบูชาแม้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่

****

ศิษย์ทั้ง 16 คนตื่นเต้นกับการได้รับการสั่งสอนโดย หลัวเฟิง ยังไงซะอาจารย์ของพวกเขาก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก แม้แต่เทพแท้จริงก็ไม่อาจจะเข้าใจกฎพื้นฐานได้ลึกซึ้งและรวมกฎพื้นฐานเหล่านี้ได้ตามตัวเองต้องการ

“หือ?”

ศิษย์บางคนรับรู้บางอย่าง

“อสูรทลายมิติ ปรากฏตัวงั้นรึ?”

“อสูรทลายมิติ ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งรึ?” ศิษย์พากันเริ่มคุยเรื่องนี้ ส่วนมากแล้วเป็น เจ้าแห่งจักรวาล แม้ว่าพวกเขาจะไม่อาจจะสู้กับ อสูรทลายมิติ ได้แต่พวกเขาก็รู้ข้อมูลและข่าวของพวกมัน ข่าวนี้แพร่ไปภายในเผ่าและหลังจากที่ หลัวเฟิง รู้เรื่องนี้ พวกเขาก็รู้เรื่องนี้ไปด้วย

หลัวเฟิง คิ้วขมวดและตะโกนออกมา “บทเรียนจบแล้ว กลับไปทำความเข้าใจมาดีๆ”

พวกเขารู้ว่า หลัวเฟิง ต้องการให้พวกเขากลับไป ศิษย์พากันลุกขึ้นยืนรวมไปถึงพวกคนที่กำลังทำความเข้าใจทักษะอยู่ก็พากันถูกสะกิดจนตื่น พวกเขาทำความเคารพและขอบคุณ หลัวเฟิง แล้วกลับกันออกไป

“มันมาแล้ว”

หลัวเฟิง ยืนอยู่ที่ลานตรงหน้าวัง เขามองไปที่ดวงดาวไกลออกไป “มันหายไป 30 ปีก่อนและไม่มีใครหามันพบ มันกลับมาอีกครั้งแต่เจ้าโชคดีที่เจ้าปราฏตัวขึ้นในพื้นที่ที่ จือฮี ดูแลอยู่ซึ่งไกลจากข้ามากนัก”

****

หอคอยดวงดาวลอยอยู่ในมิติทะเลจักรวาล นอกจาก หลัวเฟิง แล้ว หง และ โดมไฟ ก็รออยู่ในหอคอยดวงดาว พวกเขาต่างก็รอคอยอยู่เงียบๆ

“อสูรทลายมิติ ปรากฏตัว”

“เราจะไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้” หลัวเฟิง พูดขึ้น

หง กับ โดมไฟ ต่างก็คาดหวังแบบนั้น

“มันหายตัวไปนานและตอนนี้ในที่สุดมันก็ปรากฏตัวขึ้นมา” หง พูดขึ้น “มันหายไปไหนตลอดเวลานี้?”

โดมไฟ พูดขึ้นด้วยความกังวล “ข้ากลัวว่ามันจะมี อสูรทลายมิติ มากกว่าหนึ่งตัว”

“ยังไงเราก็ต้องไป จือฮี จะเป็นคนแรกโดยตามมาด้วย เจ้าแห่งดาวกระดูก เราจะไปถึงหลังจากนั้น มันคงใช้เวลา 3 วันกว่าเราจะไปถึง” หลัวเฟิง รู้สึกเหมือนมีไฟลุกไหม้ในอกและเขาก็หวังจะฆ่า อสูรทลายมิติ นั่น

****

ทุกคนในทะเลจักรวาลต่างก็หวั่นเกรงเพราะ อสูรทลายมิติ

ฟู่!

ด้วยร่างเทพขนาดใหญ่และหางของมัน โมโลซ่า ยืนอยู่ในมิติและมันมีหมอกดำแผ่ออกมาจากตัวมันพร้อมกับเส้นแสงอันน่ากลัว แสงเหล่านี้ขยายตัวแทรกซึมเข้าไปในมิติไกลออกไป พวกมันครอบคลุมจักรวาลย่อยเอาไว้และแสงอันเป็นประกายก็ได้ไหลเข้าหาตัวมันผ่านเส้นแสงที่มันแผ่ออกมา

“น่าพอใจ ในที่สุดข้าก็ได้กิน อร่อยและน่าพอใจจริงๆ” โมโลซ่า เบิกบานใจ “ฮ่า ฮ่า ข้าได้กินจักรวาลย่อยของ เทพที่แท้จริงฟายลี่ ไปเพียงครึ่งเดียวแต่มันก็ใช้เวลาสักพักกว่าจะดูดซับและเปลี่ยนมันเป็นพลังของข้า พลังของข้าได้พัฒนาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เจ้าบ้า แบ๊ดดี้ ต้องพยายามกิน อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ ข้าต้องพัฒนาพลังตัวเองให้เร็วกว่าเขา”

โมโลซ่า กินจักรวาลย่อยอย่างสบายใจ

เวลาผ่านพ้นไป แม้ว่าจะมี เจ้าแห่งจักรวาล คนหนึ่งผ่านมาและได้ตรวจสอบที่นี่แต่ก็ไม่มีเทพแท้จริงมาที่นี่เลย

“นี่คือจักรวาลย่อยของคนที่ชื่อว่า เทพปีศาจคลั่ง” โมโลซ่า มองออกไปยังจักรวาลย่อย “เทพปีศาจคลั่ง เป็นเทพแท้จริงที่ค่อนข้างแข็งแกร่งในทะเลจักรวาล เขาแข็งแกร่งกว่า เทพที่แท้จริงฟายลี่ และเทียบได้กับ บรรพบุรุษกล้วยไม้เลือด แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นอาหารสำหรับข้า”

“เขามันขี้ขลาด บางทีพวกนั้นอาจจะรวมเทพแท้จริงคนอื่นๆ และพวกที่อยู่ไกลอาจจะต้องใช้เวลา 10 วันกว่าจะมาถึงที่นี่ พวกที่อยู่ใกล้อาจใช้เวลา 2 วันและหลังจากนั้นทีมเทพแท้จริงก็จะมุ่งหน้ามาหาข้า” โมโลซ่า เรียนรู้เรื่องทะเลจักรวาลจาก จักรพรรดิเจินเจี๋ย และ บรรพบุรุษมังกรหิน นั่นทำให้มันรู้ว่าเทพแท้จริงจะใช้เวลาเดินทางเท่าไหร่

“เทพปีศาจคลั่ง? เจ้าโชคดีนะวันนี้ ก่อนที่จะกินจักรวาลย่อยของเจ้าเสร็จ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า มันก็ผ่านไปหนึ่งวันแล้วตั้งแต่ที่ข้ากินจุดกำเนิด มันได้เวลาที่ข้าจะจากไปแล้ว”

โมโลซ่า ยิ้มออกมา จากนั้น…

ซู่!

มันได้เทเลพอร์ทและหายตัวไป

****

เทพปีศาจคลั่ง อยู่ด้านนอกชั้นหุ้มจักรวาลย่อยแสดงสีหน้ากังวล ไม่ว่าเขาจะมั่นใจหรือหยิ่งทะนงแค่ไหนแต่เขาก็ยังต้องลนลานเมื่อเผชิญหน้ากับ อสูรทลายมิติ ที่เป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับทั้งทะเลจักรวาล

“อสูรทลายมิติ ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะเป็นคนที่สอง ข้าโชคร้ายจริงๆ กล้วยไม้เลือด บอกว่าข้าเป็นรอง เทพที่แท้จริงฟายลี่ แม้ว่าจะใช้เวลากับข้าที่เสาหินด้วยกันอยู่นานงั้นรึ?” เทพปีศาจคลั่ง กังวล “มา! มาสิ! จือฮี กับ ทางช้างเผือก พวกเจ้าอยู่ไหนกัน? ข้าจะสู้กับ อสูรทลายมิติ ด้วยตัวเองหากจำเป็น”

เจ้าแห่งจักรวาล 6 คนด้านหลัง เทพปีศาจคลั่ง ต่างก็เป็นร่างชีวิตพิเศษ

“เทพปีศาจ ครั้งที่แล้วทะเลจักรวาลยังไม่ทันระวังตัวแต่ครั้งนี้เราเตรียมตัวมาดีแล้ว และ จือฮี ก็อยู่ใกล้ เขาจะมาถึงในไม่ช้า”

“เราสามารถฆ่า อสูรทลายมิติ ได้ในครั้งนี้”

เจ้าแห่งจักรวาล ต่างก็รู้ดีว่า เทพปีศาจคลั่ง เป็นนักผจญภัย ดังนั้นพวกเขาจึงกลัวว่า เทพปีศาจคลั่ง จะไปสู้กับ อสูรทลายมิติ และโดนฆ่า จากนั้นพวกเขาทุกคนก็จะตายตาม

“หือ? ทำไมมันถึงได้หายไป?” เทพปีศาจคลั่ง สับสน