ตอนที่ 1447 : จับแบบเป็นๆ
ในจักรวาลเสมือน ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล และ เทพแท้จริงแห่งความมืด เดินมาที่ยอดเขาในเกาะสายฟ้าได้ครึ่งทางพร้อมกับพูดคุยกัน
ซู่!
ตัวตนหนึ่งโผล่มาตรงหน้าพวกเขา
“อาจารย์!”
ทั้งสองคนต่างก็แปลกใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องปกติที่พวกเขาจะได้พบกับ อาจารย์ต้นกำเนิด
อาจารย์ต้นกำเนิด ใส่ชุดขาว เขาพูดขึ้นด้วยความกังวล “ไปที่จักรวาลหลักเดี๋ยวนี้ จุดกำเนิดจักรวาลย่อยของข้ากำลังโดนกินโดย อสูรทลายมิติ ข้าถูกขัง ข้าจึงไม่อาจจะป้องกันจุดกำเนิดด้วยพลังจิตของข้าได้ ข้าคิดว่าผ่านไปประมาณชั่วโมง จุดกำเนิดกว่า 80% ของข้าจะสูญหายไป จากนั้นข้าก็จะไม่มีทางเป็นเทพแท้จริงมิติได้อีก”
“อะไรกัน!” ทั้งสองคนต่างก็กลัวขึ้นมา “ได้ เราจะไปกันเดี๋ยวนี้ อาจารย์!”
โกลาหล และ ความมืด ต่างก็กังวล อาจารย์ต้นกำเนิด นั้นเป็นคนที่กอบกู้ตอนที่เผ่ามนุษย์ยังอ่อนแอ เขานั้นเป็นตัวตนยิ่งใหญ่คนแรกในทะเลจักรวาลและแม้ว่าจะโดนขังแต่เขาก็ยังได้สร้างจักรวาลเสมือนซึ่งช่วยมนุษย์ได้อย่างมากรวมถึงได้สั่งสอนคนอย่าง ขวานยักษ์, โกลาหล, ความมืด และ ภูเขาน้ำแข็ง
หากไม่มีเขาแล้วมันคงไม่มี โกลาหล, ขวานยักษ์ หรือ ความมืด และ หลัวเฟิง คงไม่ประสบความสำเร็จเช่นนี้ เขานั้นมีผลงานอย่างมากต่อเผ่ามนุษย์
***
“บอกทุกคน! ไปที่จักรวาลหลักเดี๋ยวนี้! ไปที่จักรวาลหลัก!” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล สั่งการผ่านจักรวาลเสมือน “จุดกำเนิดจักรวาลหลักไม่ได้มีจิตของอาจารย์คอยคุ้มกัน ดังนั้นมันจึงอ่อนแออย่างมาก มันกำลังโดน อสูรทลายมิติ กิน! ไป! ไปที่นั่น!”
คำสั่งถูกกระจายออกไป
“มันกำลังกินจักรวาลหลักของ อาจารย์ต้นกำเนิด งั้นรึ?”
“อสูรทลายมิติ บัดซบ! กล้าดียังไง!”
“บัดซบ!”
เทพแท้จริงเผ่ามนุษย์ทั้งหมดต่างก็ออกเดินทางไปยังจักรวาลหลักผ่านทางประตูจักรวาล
****
“หลัวเฟิง”
หลัวเฟิง ที่ดูแลจักรวาลย่อยของ เทพปีศาจคลั่ง เอาเหรียญสื่อสารออกมาทันที
“อาจารย์” หลัวเฟิง ตอบกลับ
“กลับมาเดี๋ยวนี้! กลับมา!” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ส่งข้อความมา “อสูรทลายมิติ กำลังกินจักรวาลหลักของ อาจารย์ต้นกำเนิด เขาโดนขัง ดังนั้นจึงไม่อาจจะปกป้องจุดกำเนิดจักรวาลหลักได้…มันกำลังโดนกินอย่างรวดเร็ว มันจะหายไป 80% ในเวลาหนึ่งชั่วโมง”
“อะไรกัน?” หลัวเฟิง ช็อก
ปกติแล้วตอนที่จักรวาลโดนกิน มันจะใช้เวลาถึง 10 วัน จักรวาลหลักอ่อนแองั้นรึ?
หายไป 80% ในเวลาแค่ชั่วโมงเดียว?
ที่ หลัวเฟิง ไม่รู้คือมันสำคัญอย่างมากที่มีจิตของเทพแท้จริงในการปกป้องจักรวาลย่อย จันทราม่วง ลดความเร็วในการโดนกินจักรวาลย่อยของตัวเองได้เหลือ 1 ส่วน 100 เพราะเขานั้นมีจิตที่ปกป้องจักรวาลย่อยของตัวเอง
“ข้ากำลังไป” หลัวเฟิง พูดขึ้น “บอกเทพแท้จริงคนอื่นๆ ให้หยุด อสูรทลายมิติ เอาไว้ก่อน”
ซู่!
หลัวเฟิง กลับไปที่หอคอยดวงดาวและเริ่มเทเลพอร์ททันที
เจ้าแห่งจักรวาล และเทพแท้จริงมีระยะการเทเลพอร์ทที่ต่างกันไปโดยเทพแท้จริงนั้นเร็วกว่า!
ทำไมเทพแท้จริงถึงเคลื่อนที่ได้ไกลกว่าในการเทเลพอร์ท?
เพราะหัวใจเทพแท้จริงที่ต้านทานการส่งผลต่อจุดกำเนิด ดังนั้นพวกเขาจึงรับรู้ระยะทางได้มากกว่า ระยะทางการเทเลพอร์ทของเทพแท้จริงมิติก็ยิ่งมากขึ้นไปอีก จักรวาลย่อยของ หลัวเฟิง นั้นใหญ่กว่าของเทพแท้จริงคนอื่นกว่าพันเท่า!
ภายใต้การเริ่มต้นของจุดกำเนิดก็ได้ทำให้จุดกำเนิดมันน่าเหลือเชื่อ ดังนั้นระยะทางการเทเลพอร์ทของเขาจึงอยู่ที่ระดับเทพแท้จริงมิติ
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
หลัวเฟิง ยังคงทำการเทเลพอร์ทต่อไปเรื่อยๆ
“ถ้าข้ายังเป็น เจ้าแห่งจักรวาล มันคงใช้เวลาห้าวันกว่าจะไปถึงที่นั่นได้ ตอนนี้มันก็แค่ชั่วโมงเดียว”
หลัวเฟิง กังวลอย่างมาก อาจารย์ต้นกำเนิดมาจากจักรวาลยุคสาม ดังนั้นจักรวาลย่อยจึงอยู่ไม่ไกลจากจักรวาลดั้งเดิม ใกล้กว่าจักรวาลย่อยของเทพแท้จริงจากจักรวาลยุคแรก แต่มันอาจจะต้องใช้เวลามากว่าชั่วโมงในการเดินทาง ดังนั้นเขาอาจจะไปไม่ทัน
****
ตอนที่ หลัวเฟิง รีบเดินทางกลับไป โมโลซ่า ก็กำลังกลืนจักรวาลย่อยที่ใกล้จักรวาลดั้งเดิมมากที่สุด มันแผ่ลำแสงโค้งเสียดแทงมิติกลืนกินจุดกำเนิด
“เร็วจริงๆ เมื่อไม่มีจิต ความเร็วมันก็น่าพอใจ ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะได้กินอาหารที่อร่อยแบบนี้ก่อนที่จะตาย ฮ่า ฮ่า…”
โมโลซ่า กินมันด้วยพลังงานทั้งหมดที่ตัวเองมี
ฮ่ง!
มิติรอบตัวถูกห่อหุ้ม
“เขามาแล้วรึ?” โมโลซ่า ช็อก มันแยกร่างเป็น 99 ส่วนแล้วกระจายตัวออกไปทันที
“อย่าคิดหนีเชียว อสูรทลายมิติ!” เสียงหนึ่งพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด “แช่แข็ง!”
ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ในชุดสีทองได้ชี้ไปที่ อสูรทลายมิติ ด้วยความโกรธ ซึ่งมีเหรียญแปลกๆ ลอยอยู่ในฝ่ามือเขาซึ่งเปล่งแสงสีเขียวไม่รู้จบออกมาครอบคลุมพื้นที่หลายปีแสง พลังผูกมัดได้ส่งผลต่อทั้ง 99 ร่างทำให้พวกมันช้าลงทันที
“ฆ่ามัน!” เป็งกง คำรามออกมาด้วยความโกรธ “ผูกมัด!”
ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!
มีเสาน้ำกว่าสิบล้านอันระเบิดและแผ่ออกมาสร้างเป็นทะเลอันกว้างใหญ่ อยู่ๆ 32 จาก 99 ร่างก็จมอยู่ในน้ำทันที แม้ว่าร่างมันจะพยายามจะหนีแต่ก็ไม่อาจจะหลุดออกมาได้
“กล้าดียังไงมาทำร้ายอาจารย์ข้า!” ความมืด เงยหน้าขึ้นมาและคำราม ในเวลาเดียวกันแล้วผ้าคลุมที่หลังของเขาก็ขยายตัวเปลี่ยนเป็นความมืดไม่รู้จบ มันครอบคลุมทั้ง 99 ร่างราวกับจักรวาลอันมืดมิด
“อย่าคิดมาทำร้าย อาจารย์ต้นกำเนิด!”
“ตาย!”
“ตาย!”
มีเทพแท้จริงกว่า 90 คนและทุกคนต่างก็ใช้ทักษะของตัวเองออกมารวมไปถึงอาวุธวิญญาณหรือพลังอมตะ พวกเทพแท้จริงที่อ่อนแออย่าง โดมไฟ และแม้แต่เทพแท้จริงจากเผ่าอื่นของพันธมิตรหงต่างก็พยายามอย่างที่สุด พวกเขาทำทุกอย่างเพื่อช่วยผู้นำของเผ่ามนุษย์
“รวม!” อีก 98 ร่างของ โมโลซ่า ที่หนีนั้นหายไปและร่างเดียวที่เหลือก็กลับเป็นร่างเดิม มันเคลื่อนที่ได้อย่างสบายจนสิ่งที่ ความมืด กับ เป็งกง ทำนั้นไร้ประโยชน์ไป
“แยก”
อสูรทลายมิติ แยกออกเป็น 99 ส่วนและหนีไปอีกครั้ง
มันหนีด้วยความเร็วสูงแต่แรงผูกมัดไม่อาจจะเอาชนะมันได้ ถ้ามันมีสมบัติขอบเขตใช้ผูกมัด สมบัติขอบเขตอื่นๆ ก็จะไร้ประโยชน์ ในขณะเดียวกัน อสูรทลายมิติ ก็เจ้าเล่ห์และรวดเร็ว สุดท้ายมันก็หนีออกมาจากกองทัพเทพแท้จริงได้
“บ้าสิ้นดี พวกนี้มันทำอย่างกับคนบ้า” โมโลซ่า กลัวขึ้นมาเมื่อเดินทางทะลุมิติ “นี่แค่เพียงไม่นานแต่ด้วยการใช้พลังอมตะของพวกนั้น พลังของข้า 1 ใน 3 ก็หายไป โชคดีที่ข้าตัดสินใจที่จะหนีทันที ไม่งั้นแล้วข้าคงไม่มีโอกาสจะหนีได้ แต่มันไม่ง่ายหรอกที่จะทำให้ข้ายอมแพ้ ยิ่งพวกเจ้าเครียดกันมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งพอใจเท่านั้น แม้ว่าข้าจะต้องตายก็ตาม!”
ตาของ โมโลซ่า ประกายความบ้าคลั่งออกมา
ซู่!
มันเทเลพอร์ทไปยังจักรวาลหลักอีกครั้ง
****
ในมิติด้านนอกจักรวาลหลัก ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล และเทพแท้จริงคนอื่นๆ ต่างก็หงุดหงิด ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ได้สั่งการออกมา “อยู่ที่นี่ดูแลจักรวาลหลักไปก่อน ยังไงซะมันก็เปราะบางกว่าที่อื่น! หากจักรวาลย่อยอื่นของเราโดนกิน เราจะหาแผนการอื่น”
“ได้” เทพแท้จริงทุกคนตอบกลับ
“ทำตามคำสั่ง ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล”
ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พยักหน้าแต่เขาก็ยังกังวล แม้ว่าพวกเขาจะอยู่กันที่นี่ แต่พวกเขาก็มีร่างพลังอมตะในจักรวาลหลัก ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือนได้อย่างง่ายดาย
“ไม่! อสูรทลายมิติ จะเริ่มกินจักรวาลหลักอีกครั้ง!”
“มันยังจะกินอีกรึ?”
“กล้าดียังไง!”
ทุกคนต่างก็ช็อกแต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ได้รับพิกัดของ อสูรทลายมิติ ที่อาจารย์ต้นกำเนิดส่งมา
“ไป”
ทุกคนเทเลพอร์ทและพุ่งไปหา อสูรทลายมิติ จักรวาลย่อยที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง100 ล้านปีแสง ปกติแล้ว อสูรทลายมิติ จะกินจักรวาลย่อยจากจุดที่ห่างหลายร้อยล้านปีแสง แม้ว่า อสูรทลายมิติ จะเลือกที่แบบสุ่มๆ ห่างจากจักรวาลไปและเริ่มดูดซับแต่ไม่นานเทพแท้จริงก็จะไปถึงที่นั่นได้
อสูรทลายมิติ ได้กินแค่เพียงครั้งละ 10 วินาทีและจากนั้นมันก็จะหนีแล้วกินจักรวาลย่อยอีก 10 วินาที ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล กับเทพแท้จริงคนอื่นๆ ต่างก็ดูเหมือนคนโง่
“แยกย้ายกัน แยกกันเป็น 10 ทีม” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล สั่งการ “อสูรทลายมิติ ชัดแล้วว่าอ่อนแอกว่าครั้งที่แล้ว แยกกันเป็น 10 ทีม แม้ว่าเราจะฆ่ามันไม่ได้แต่เราก็ยื้อมันไว้ได้”
“ได้”
“ได้”
ทันใดนั้นพวกเขาก็แยกกันเป็น 10 ทีมอยู่รอบจักรวาลหลักตามตำแหน่งต่างๆ ด้วยการทำแบบนี้ทีมที่อยู่ใกล้ที่สุดจะไปหา อสูรทลายมิติ ได้ในเวลาไม่กี่วินาทีเมื่อรู้ตำแหน่งบังคับให้มันหนี….แต่เมื่อแยกออกเป็น 10 ทีม มันก็ไม่มีสักทีมที่ฆ่าหรือทำให้ อสูรทลายมิติ บาดเจ็บได้
****
มันบ้าสิ้นดี โมโลซ่า คลั่ง มันไม่คิดจะสู้กับเทพแท้จริงและเมื่อมันหนีไปเจอกับเทพแท้จริง มันก็จะหนี จากนั้นมันก็จะกลับมากินต่อ มันหมายตาจักรวาลหลักเอาไว้!
มันกินได้แค่ 1-2 วินาทีต่อครั้งแต่มันก็ตัดสินใจที่จะทำลายจักรวาลหลัก
ข้อความหนึ่งถูกส่งมา “อสูรทลายมิติ อยู่ไหน อาจารย์?”
“ในที่สุดเจ้าก็กลับมา หลัวเฟิง” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ดีใจขึ้นมาและได้ส่งข้อความให้กับ หลัวเฟิง ทันที “มันอยู่ที่…”
แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในแปดตัวตนยิ่งใหญ่และง่ายที่เขาจะเอาชนะ อสูรทลายมิติ แต่มันก็แทบเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าพวกมันได้
****
ในมิติรอบจักรวาลหลัก หลัวเฟิง ในชุดขาวก้าวออกไป หลังจากที่ยืนยันพิกัดแล้ว เขาก็หันกลับด้วยสายตาแน่วแน่ “มันอยู่นั่น”
ซู่!
หลัวเฟิง ก้าวออกไปและเทเลพอร์ท เขาสามารถเทเลพอร์ทได้ไกลกว่าเทพแท้จริงคนอื่น แม้ว่า อสูรทลายมิติ จะเทเลพอร์ทได้ไกลกว่าเทพแท้จริงคนอื่นแต่มันก็สั้นกว่า หลัวเฟิง
“ในที่สุดเจ้าก็มา” โมโลซ่า พูดขึ้น
“เข้ามา”
หลัวเฟิง ยื่นมือออกมาและหอคอยก็บินออกมาจากมือ มันคือหอคอยดวงดาว
หอคอยดวงดาวบินออกไปแผ่แสงไม่รู้จบออกมา มันคือน้ำวนที่ฐานของหอคอยที่ปกคลุมพื้นที่หลายปีแสงเอาไว้แผ่เข้าหา โมโลซ่า
ต่อหน้าน้ำวนนี้ โมโลซ่า รู้สึกอ่อนแออย่างมาก มันไม่อาจจะต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย มันโดนกลืนเข้าไปในความมืดที่ฐานของหอคอยดวงดาว