ตอนที่ 1450 : ศัตรูร่วมกัน

“มาสิ!” โมโลซ่า แสดงสีหน้าดุร้ายออกมาแต่มันกลัว มันไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ภายใต้การสยบทั้งสาม

หลัวเฟิง ชี้ออกไป มีคริสตัลรูปร่างหยดน้ำไหลออกมาจากนิ้วของเขา มันมีภาพสลักอยู่ในหยดน้ำนี้

ซู่!

หยดน้ำได้เข้าไปในตาข้างหนึ่งของ โมโลซ่า โมโลซ่า กะพริบตาทั้งสองข้างและยืนนิ่งไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย…

****

“ข้าคือราชา แบ๊ดดี้! ข้าคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด! ฮ่า ฮ่า!” โมโลซ่า ยืนอยู่ข้างร่างที่แตกสลาย มันเงยหน้าขึ้นหัวเราะ มันก้มหน้าลงแล้วกินอีกครั้ง “ข้าจะกินเจ้า ถ้าข้ากินเจ้าได้ ข้าก็จะเป็นราชาและจากนั้นข้าจะฆ่ามนุษย์ ทางช้างเผือก ข้าจะไร้เทียมทาน ทางช้างเผือก บัดซบนั่น…เขามักจะดูถูกข้า ข้าจะทำให้เขารู้สึกผิด”

โมโลซ่า หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

****

หลัวเฟิง มองไปที่ โมโลซ่า ที่ไม่ขยับ อยู่ๆ รอยประทับหยดน้ำสามอันก็โผล่มาที่อกของมัน จากนั้นรอยประทับก็หายไป

“เรียบร้อย” หลัวเฟิง เห็นรอยประทับที่อกของ โมโลซ่า เขารับรู้ได้ถึงวิญญาณของโมโลซ่า และก็ยินดีขึ้นมา

โมโลซ่า กะพริบตาด้วยความสับสนก่อนจะกระซิบออกมา “ข้า…ข้าคือราชา…”

“ได้เวลาตื่นแล้ว!” หลัวเฟิง พูดขึ้น

“ข้าควร…ข้าควรหนีจากเจ้า” โมโลซ่า พูดขึ้น “เจ้าสู้กับ อสูรทลายมิติ มามากมายและออกจากรังมา ข้าดิ้นรนตั้งแต่จุดต่ำสุดเพื่อแข็งแกร่งขึ้น ข้ากิน แบ๊ดดี้ได้ ข้าจะเป็นราชา ได้ยังไงกัน?”

หลัวเฟิง ตะโกนขึ้นมา “โมโลซ่า!”

โมโลซ่า สับสนและสั่นไปถึงวิญญาณก่อนจะโค้งให้ “เจ้านาย”

หลัวเฟิง ยิ้ม

“นายท่าน นี่มันเทคนิคตีตราทาสแบบไหนกัน?” โมโลซ่า ถาม “ข้าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่กลับเป็นทาสได้”

แม้ว่าจะเป็นทาสแต่มันก็ยังมีความทรงจำที่สมบูรณ์ มันยังจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แต่จากตอนนี้ไป หลัวเฟิง คือคนที่มันต้องเชื่อฟังและชื่นชม

“มันเรียกว่าส่วนสามดาวที่สร้างขึ้นโดยตัวตนสูงสุดที่เรียกว่า ทอง” หลัวเฟิง พูดขึ้น

“ทอง?” โมโลซ่า กระซิบ

“ใช่ ทอง” หลัวเฟิง พยักหน้า

ทองคือคนศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในการตีตราทาสภายใต้โลกแห่งจิน ก่อนที่จินจะล่มสลาย เขากลายเป็นมือขวาของราชาจิน! กองทัพทาสของเขาลึกลับแต่ก็แข็งแกร่ง โชคร้ายที่มันตายไปเหมือนกับโลกแห่งจิน

ฮ่ง!

จักรวาลย่อยของ หลัวเฟิง สั่นไหวและพลังนั้นก็แผ่ไปทั่วกวาดมาถึงหอคอยดวงดาว ของ หลัวเฟิง ด้วย

“หือ?” หลัวเฟิง เงยหน้าขึ้น โมโลซ่า เองก็เช่นกัน

“มันคือกฎ” โมโลซ่า พูดขึ้น

หลัวเฟิง พยักหน้า แรงสูงสุดที่เพิ่งกวาดไปทั่วจักรวาลย่อยเป็นเหมือนคำเตือน คำเตือนของชีวิตและความตาย

“มันไม่ง่ายที่จะทำให้ อสูรทลายมิติ เป็นทาส”

หลัวเฟิง มองไปที่ โมโลซ่า ข้างกายและรู้สึกหนักใจ เขาเข้าใจว่า อสูรทลายมิติ คือตัวแทนการทำลายล้าง เขาได้ทำให้มันเป็นทาสเมื่อกี้ซึ่งหมายความว่าเขาอาจจะทำให้ ราชาอสูรทลายมิติ เป็นทาสได้!

มันต้องมีผลกระทบกับการทำให้ อสูรทลายมิติเป็นทาส กฎต้องไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จได้ง่ายๆ

****

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ นั่งอยู่ในห้องที่ลอยอยู่นอกเรือจักรวาล อยู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้วรู้สึกได้ถึงคลื่นที่สั่นไหว

“กฎ?” เขาพูดขึ้น “ครั้งที่แล้วศิษย์ข้าได้ทะลวงผ่าน กฎสูงสุดได้ทำงาน แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันอะไรกัน?”

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ กังวลเล็กน้อย “ราชาอสูรทลายมิติ กำเนิดขึ้นมาแล้วรึ? รึว่ามีอย่างอื่นที่ส่งผลต่อทะเลจักรวาลเกิดขึ้นอีก?”

มีแค่เรื่องใหญ่ที่ทำให้กฎสูงสุดทำงาน

****

ไกลออกไปที่ในดินแดนแห่งความมืดมิด ภายในที่ที่มืดมิดที่สุดที่ซึ่งมี อสูรทลายมิติมากมาย บางตัวสู้และกินกัน บางตัวซ่อนตัวและพยายามกลืนกินพลังเพื่อพัฒนาตัวเอง บางตัวกำลังซุ่มรอเหยื่อ

อสูรทลายมิติ ทุกตัวสู้กันเพื่อจะเป็นราชา แม้แต่ตัวที่อ่อนแอก็พยายามเอาตัวรอดซึ่งทำให้ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ ตายไป

อยู่ๆ…

ฮัวะ!

แบ๊ดดี้ ที่ไล่ตาม อสูรทลายมิติ ตัวหนึ่งได้หยุดลง มันมีเลือดที่ริมปากของมัน หัวทั้งสองข้างของมันมองไปยังทิศทางเดียวกันและกระซิบออกมา “โมโลซ่า…”

“โมโลซ่า!” อสูรทลายมิติ ถือขวานมองไปยังทางเดียวกัน

อสูรทลายมิติ สองตัวที่สู้กันอยู่ก็ได้หยุดสู้ พวกที่ซ่อนตัวและพวกที่ที่ฟื้นฟูพลังได้ลืมตาขึ้น อสูรทลายมิติ อ่อนแอที่พยายามจะเอาตัวรอดเองก็มองไปยังทิศทางเดียวกันด้วย

“โมโลซ่า…”

“โมโลซ่า…”

อสูรทลายมิติ ทุกตัวต่างก็พากันสับสน พวกนั้นหยุดมือ ทุกตัวต่างก็คิดเพียงอย่างเดียว โมโลซ่า

ตอนที่ อสูรทลายมิติ เป็นพันล้านตัวกำเนิดขึ้นมา พวกมันมีโชคชะตาต้องสู้และฆ่ากันเองจนเหลือแค่ตัวเดียวที่รอดซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันถึงรับรู้ถึงกันได้ และไม่ว่าจะอยู่ไกลกันแค่ไหน พวกมันก็สามารถส่งข้อความหากันได้

ตอนที่ โมโลซ่า ได้กลายเป็นทาสของ หลัวเฟิง อสูรทลายมิติ ทุกตัวก็รับรู้ถึงมันพร้อมกัน คลื่นชีวิตของเพื่อนร่วมเผ่าได้เปลี่ยนไป อสูรทลายมิติ ทุกตัวเข้าใจได้ทันทีว่า โมโลซ่า ได้ตกเป็นทาสแล้ว!

ไม่จำเป็นต้องสื่อสาร!

ไม่จำเป็นต้องมีข้อความ!

ตอนนั้น อสูรทลายมิติ ทุกตัวรับรู้ถึงกันได้และพวกมันก็ยืนยันได้ว่า โมโลซ่า ที่อยู่ไกลออกไปนั้นได้กลายเป็นทาส โมโลซ่า ไม่ใช่เพื่อนร่วมรบของพวกมันอีกแล้ว โมโลซ่า ได้กลายเป็นศัตรูของพวกมัน

ฮู่!

แบ๊ดดี้ เงยหน้าขึ้นแล้วกรีดร้องออกมา

ฮู่!

อสูรทลายมิติ ที่ถือขวานเองก็ทำแบบเดียวกัน เสียงของมันเต็มไปด้วยความโกรธ, อคติ และบ้าคลั่ง

ฮู่! ฮู่! ฮู่! ฮู่! ฮู่!

ตอนนั้น อสูรทลายมิติ ทุกตัวในรังต่างก็พากันคำราม พวกมันหงุดหงิด พวกมันคือสิ่งมีชีวิตชั้นสูงแต่เพื่อนมันตัวหนึ่งกลับกลายเป็นทาส!

มันคือการยั่วยุที่พวกมันไม่อาจจะมองข้ามได้ มันเสียเกียรติ!

มันเสียเกียรติต่อ อสูรทลายมิติ ทุกตัว!

คนที่ทำแบบนี้ต้องตาย!

ไม่นานมานี้ โมโลซ่า ได้ส่งข้อความหา อสูรทลายมิติ ทุกตัว ข้อความเกี่ยวกับ หลัวเฟิง โมโลซ่า บอกว่ามันโดน หลัวเฟิง ขังไว้และเตือนพวกนี้ถึงหอคอยดวงดาว ในทะเลจักรวาลมันยากที่เทพแท้จริงคนอื่นจะฆ่า โมโลซ่า ได้แต่มันไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ เมื่อเป็นเรื่องการเป็นทาสแล้ว มีแค่ หลัวเฟิง ที่สามารถทำแบบนั้นได้ นอกจากนี้แล้ว โมโลซ่า ก็ยังโดน หลัวเฟิง ขังไว้ซึ่งหมายความว่ามันต้องเป็น หลัวเฟิง ที่ทำให้ โมโลซ่า กลายเป็นทาส!

“ทางช้างเผือก!”

“ทางช้างเผือก!”

“ทางช้างเผือก!”

ตอนนั้น อสูรทลายมิติ ทุกตัวต่างก็หงุดหงิด พวกมันอคติต่อ หลัวเฟิง ตอนนั้นพวกมันมีศัตรูร่วมกัน!

มันยากที่ อสูรทลายมิติ จะร่วมมือกัน พวกมันไม่ต้องการจะร่วมมือกัน พวกมันเกิดมาสู้และฆ่ากันเอง แต่เมื่อตกอยู่ในอันตรายหรือโกรธ พวกมันจะร่วมมือกัน ปรากฏว่าหลัวเฟิง ได้ทำให้ โมโลซ่า กลายเป็นทาส มันส่งผลถึง อสูรทลายมิติ ทุกตัวในรัง

ฮู่!

เสียงกรีดร้องและตะโกนดังก้องไปทั่วรังของ อสูรทลายมิติ

****

ด้านในมิติกักขังของหอคอยดวงดาว หลัวเฟิง ได้ดึงเอาพลังสามระดับที่ใช้สยบ โมโลซ่า ออก ตั้งแต่ที่มันเป็นทาส มันก็จะเชื่อฟัง หลัวเฟิง

“นายท่าน” โมโลซ่า พูดขึ้นด้วยความเคารพ

“บอกข้ามาเรื่องรัง อสูรทลายมิติ” หลัวเฟิง แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา จากพลังของกฎสูงสุดแล้ว หลัวเฟิง บอกได้ว่ามันมีอันตรายกำลังใกล้เข้ามา

โมโลซ่า ตอบกลับ “ข้าต้องบอกท่านบางอย่าง นายท่าน ข้าได้บอก อสูรทลายมิติ ทุกตัวในรังเรื่องท่านแล้ว ข้าได้แบ่งข้อมูลของท่านออกไป”

“ข้อมูลอะไร?” – หลัวเฟิง คิ้วขมวด

โมโลซ่า บอก หลัวเฟิง ทันทีถึงสิ่งที่มันบอกกับ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ หลัวเฟิง อึ้งไป

“ยกโทษให้ข้าด้วย นายท่าน” โมโลซ่า พูดขึ้น “ข้านั้นเกลียดท่านและข้ามั่นใจว่าข้าต้องตาย ดังนั้นข้าจึงต้องการให้ท่านตายไปด้วย…ข้าบอกว่าท่านแข็งแกร่งและน่ากลัวแค่ไหนเพื่อกระตุ้นให้ อสูรทลายมิติ สู้กันเองให้หนักกว่านี้ พวกนั้นอาจจะร่วมมือกันหากมีภัย”

หลัวเฟิง พูดขึ้น “บอกมาต่อ”

“อีกอย่างแล้วตอนที่ข้าโดนขัง ข้าก็ได้ส่งข้อความไปหาพวกนั้น ข้าบอกพวกนั้นว่าข้าไม่อาจจะสู้ได้ ข้าบอกว่าข้าโดนหอคอยดวงดาวกลืนกินและโดนขัง ข้าไม่อาจจะแม้แต่ระเบิดตัวเองได้”

“อะไรนะ?” หลัวเฟิง กำหมัดแน่น เขามีปัญหาแล้ว

มันบอก อสูรทลายมิติ ว่ามันระเบิดตัวเองไม่ได้งั้นรึ?

ปรากฏว่า โมโลซ่า พยายามจะเตือน อสูรทลายมิติ ตัวอื่นในรังว่า หลัวเฟิง น่ากลัวเพียงใด ดังนั้นพวกมันจึงต้องเตรียมตัวมารับมือเขาเป็นอย่างดีแน่

“นายท่าน” โมโลซ่า พูดด้วยท่าทีกังวล “ข้าแค่อยากจะแก้แค้นท่านซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไม…”

“ข้ารู้ ข้าไม่โทษเจ้าหรอก” หลัวเฟิง ส่ายหน้า “ถามหน่อย มันมี อสูรทลายมิติ กี่ตัวในรัง? ตอนนี้พวกมันแข็งแกร่งแค่ไหน?”

นี่คือปัญหาที่ หลัวเฟิง กังวลมากที่สุด เขาต้องรู้เรื่อง อสูรทลายมิติ เพื่อจะได้หาทางรับมือที่ดีกว่าเดิม

โมโลซ่า เริ่มบอกเขาทุกอย่างที่มันรู้ “ตอนแรกมีพันล้านตัวที่เกิดขึ้นในรังและทุกตัวต่างก็มีฐานะเริ่มต้นที่ระดับ 1”

หลัวเฟิง ฟังอย่างตั้งใจ

“ปกติแล้วสำหรับทุกๆ 33 ตัวที่เกิดมาที่ระดับ 1 มันจะมีหนึ่งตัวที่เกิดมาระดับ 2 และจากระดับ 2 จำนวน 33 ตัว มันจะมีระดับ 3 อยู่ 1 ตัวเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ” โมโลซ่า พูดขึ้น “ถ้ามันมีระดับ 6 มากกว่า 30 ตัวเกิดมา พวกมันจะกินกันเองและตัวที่รอดตัวสุดท้ายก็จะเป็นราชา ตัวที่มีพลังในการทำลายจุดกำเนิด เมื่อราชากำเนิดขึ้นมา นายท่าน ท่านไม่อาจจะหยุดมันได้ไม่ว่าท่านจะแข็งแกร่งแค่ไหน สำหรับตอนนี้แล้วตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในรังน่าจะอยู่ระดับ 4 แน่นอนว่าจำนวน อสูรทลายมิติ ระดับ 2 นั้นมากที่สุด ตอนนี้มี อสูรทลายมิติ เกือบสิบล้านตัวในรัง”

สิบล้าน?

หลัวเฟิง เคยเดาตัวเลขนี้มาก่อนแต่เขาก็ยังคงกลัวกับสิ่งที่ โมโลซ่า เพิ่งพูดเมื่อเมื่อกี้ มันมี อสูรทลายมิติ กว่าสิบล้านตัวในรังที่แข็งแกร่งพอๆ กับ โมโลซ่า?

ไม่แปลกใจเลยว่าจักรวาลดั้งเดิมถึงได้พยายามทำทุกอย่างเพื่อมีชีวิตรอดต่อไป