ตอนที่ 48 ลงมือ

หลัวเฟิงตามหลังสมาชิกรุ่นพี่ทั้ง 5 ของทีมค้อนอัคคี ปีน กำแพงเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งข้างถนนอย่างเงียบๆ ผนังของบ้าน แทบทุกส่วนหักพังลงมากระจัดกระจาย ที่มุมต่างๆ ของตัวบ้านมี พืชจำพวกมอสขึ้นปกคลุมเต็มไปหมด และทางเดินที่เป็นคอนกรีต ก็รกครึ้มไปด้วยวัชพืชจนแทบไม่เห็นเป็นทางเดิน

“แกะอ้วนอยู่ข้างหน้า” เว่ยเถี่ยมองลอดช่องรอยแตกของ กำแพงบ้านแล้วส่องดูไปรอบๆ ถนนข้างนอก “พวกเราโชคดีแล้ว โอซีล็อตสองหางนั่นกำลังให้ลูกน้องหาเหยื่อเพลินเลย”

หลัวเฟิงมองลอดช่องกำแพงออกไปเช่นกัน

ห่างออกไปประมาณ 50 เมตร โอซีล็อตระดับบัญชาการกับ กลุ่มของมันกำลังเดินอยู่บนถนน

“ทุกคนจำไว้นะ”

เกาเฟิงกล่าวเสียงต่ำ “อย่างแรก ภารกิจของเราคือฆ่าพวกโอ ซีล็อตธรรมดาให้หมดก่อน สำหรับตัวบัญชาการ ให้รักษา ระยะห่างจากมันหน่อยและอย่าพยายามปะทะกับมันเด็ดขาด ปล่อย ให้เป็นหน้าที่ฉันพอแล้ว โอซีล็อตระดับบัญชาการขั้นต่ำ ฉันคน เดียวก็จัดการได้ ส่วนอีกอย่าง เฉินกู่นายไม่ต้องยิงปืน เกิดเรื่องขึ้น กะหันหันค่อยยิงก็ยังไม่สาย…ทันทีที่เริ่มยิง พวกเราต้องหนีออกมา จากตรงนั้นทันที”

“รับทราบครับ”

พวกหลัวเฟิงพยักหน้าอย่างจริงจัง

การยิงปืนจะดึงดูดพวกสัตว์ประหลาดได้โดยง่าย ถ้าอยู่บน ดาดฟ้าของตึกสูง พวกสัตว์ประหลาดจะไม่สามารถสังเกตเห็นตำแหน่งได้จากการใช้หูฟังเสียง แต่อย่างไรก็ตาม การยิงปืนบน พื้นดินจะถูกสังเกตเห็นได้ง่าย หลังจากนั้นไม่นาน ฝูงสัตว์ ประหลาดจำนวนมหาศาลก็จะถูกดึงดูดและพากันรุมโจมตีเข้ามา จากทุกทิศทุกทาง ไม่ว่าจะฆ่าไปเท่าไร พวกมันก็จะหลั่งไหลเข้ามา อย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

ครั้งก่อนตอนที่พวกเขาจัดการกับซากรถถังกระหายเลือด พอ เฉินกู่เริ่มสาดกระสุน ทุกคนก็หนีสุดชีวิตทันที

“เอาล่ะ เราคงต้องรีบแล้ว! ลุย!” เกาเฟิงโบกมือ

วูบ! วูบ! วูบ!

เงาทั้ง 6 พุ่งออกมาเกือบจะพร้อมๆ กัน ขนาดเฉินกู่ก็ยังถือปืน กลในมือซ้ายและมีดสั้นในมือขวาเช่นกัน

ทั้ง 6 คน กลายเป็นภาพเบลอๆ 6 สาย พุ่งใส่กลุ่มพวกโอซีล็อต

“โฮก…” ขนของโอซีล็อต 2 หางหัวหน้าฝูงโอซีล็อตนั่นตั้งชันขึ้น มันร้องคำรามออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด ไพร่พลที่ห้อมล้อมอยู่ทั้ง 16 ตัวของมันต่างก็เริ่มคำรามออกมาอย่างดุร้าย เสียง คำรามของพวกมันดังลั่นไปทั่วทั้งตรอกถนนและก้องกังวานไปจนเสียดท้องฟ้า และพวกโอซีล็อตร่างกำยำก็พุ่งเข้าใส่กลุ่มของ มนุษย์ที่อยู่ข้างหน้าพวกมันอย่างบ้าคลั่ง

“ฆ่า!”

“ไปตายซะ!”

หลัวเฟิงมองเห็นโอซีล็อตเบื้องหน้าที่พุ่งเข้ามาราวกับสายฟ้า เขาหลบออกด้านข้างไปหนึ่งเมตรกว่า ดาบปีศาจในมือของเขาก็ ได้ระยะเหมาะสมทันที แล้วก็วาดดาบตรงเข้าไปที่คอหอยของโอ ซีล็อตตัวนั้นอย่างรวดเร็ว! ตัวที่พุ่งเข้ามาคำรามเสียงอึมครึม และ ก้มหัวลงเล็กน้อยใช้คางของมันบล็อกการโจมตีของหลัวเฟิงไว้!

“ฉับ!”

ดาบปีศาจตัดขนที่คางของมันและบาดลึกเข้าไปที่กระดูกคาง ของมันครึ่งเซนติเมตร

“ปฏิกิริยาของมันเร็วมาก เร็วกว่าหมาสิงโตเยอะเลย” พอ หลัวเฟิงร่อนลงพื้น เขาก็ได้กลิ่นเลือดโชยมาขณะที่อีกตัวหนึ่ง ทะยานเข้ามาอ้าปากพร้อมขยํ้าเขา หลัวเฟิงก้าวกอยหลังเพื่อเพิ่ม ช่องว่างและใช้โล่บล็อกการโจมตี แล้วดาบในมืออีกข้างหนึ่งของ เขาก็แทงสวนออกมา!

ดาบปีศาจแทงสอดออกมาจากโล่อย่างประณีตและเสียบทะลุ คางของตัวที่พุ่งเข้ามาในทันที

หลัวเฟิงดึงดาบออกมาอย่างรุนแรงและก้าวถอยหลัง

“ฟู่” เลือดสดๆ พุ่งกระจายไปทั่ว โอซีล็อตทรุดลงกับพื้นและ ดิ้นไปมาอยู่ 3 รอบ จากนั้นก็หมอบราบคาบลงกับพื้นคอนกรีตอัน แตกร้าวเบื้องล่างพร้อมกับเสียงโหยหวนห้วงสุดท้าย

“ระวัง!”

เสียงตะโกนดังขึ้น!

“คว้าง”

2 พี่น้องเว่ยเถี่ยและเว่ยชิงซึ่งอยู่ใกล้ๆ กันถูกกระแทกและโยน ขึ้นไปในอากาศ ร่างของเว่ยเถี่ยลอยไปกระแทกเข้ากับกำแพงที่ด้านข้างถนน ด้วยแรงกระแทก กำแพงที่ผุพังนั่นก็ทลายลงในทันที เว่ยเถี่ยหล่นลงกระแทกพื้นและมีเลือดสดๆ ทะลักออกมาทางปากเขา

“โฮก…” โอซีล็อตสองหางที่พุ่งเข้าขยํ้า 2 พี่น้องตรงมายัง ด้านหน้าหลัวเฟิงในเกือบเวลาเดียวกัน

“เร็วไปแล้ว!”หลัวเฟิงตกใจแล้วหลบออกด้านข้างทันที

“เกือบไป!”

เห็นได้ชัดว่าความเร็วในการหลบหลีกของเขาไม่เร็วพอ และ ขณะที่เขาเห็นกรงเล็บของโอซีล็อตสองหางพุ่งเข้ามา เขาก็ใช้พลังจิตช่วยในการหลบหลีกกรงเล็บนั่น ความเร็วในการหลบของเขาเพิ่มขึ้นกะทันหัน ทำให้กรงเล็บของโอซีล็อตสองหางทำได้แค่เฉี่ยวๆ เขาไปเท่านั้น

“ชิ้ง!”

หลัวเฟิงใช้จังหวะพุ่งดาบเสยขึ้นด้านบน! ดาบเสียบเข้าขา หน้าของโอซีล็อตสองหางตัวนั้น แต่คมดาบเกิดเสียงดัง “ชิ้ง” ขณะที่ปะทะเข้ากับขนของมัน ดาบไม่สามารถแทงเข้าไปได้และมัน ก็หยุดลงเพียงแค่ขนชั้นแรกของโอซีล็อตสองหางนั่นเท่านั้น

“ความเร็วของสัตว์ประหลาดระดับบัญชาการมากเกินไป การ ป้องกันก็น่ากลัวมากเหลือเกิน” หลัวเฟิงตกใจยกใหญ่

“พรึบ!” โอซีล็อตสองหางร่อนลงกับพื้น กรงเล็บอันคมกริบ ของมันทำให้พื้นคอนกรีตแตกกระจายฝุ่นฟุ้ง

“บ้าจริง!!!” เกาเฟิงโกรธเพราะสหายได้รับบาดเจ็บ เขาพุ่งเข้า หาโอซีล็อตสองหางนั่นดั่งสายฟ้าอย่างเคียดแค้น ค้อนยักษ์คู่ของ เขาหมุนควงราวกับกังหันมรณะและเข้าหาโอซีล็อตสองหาง ..โอ ซีล็อตสองหางที่ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับคมดาบของหลัวเฟิง หันร่างที่ราวกับรถบรรทุกยักษ์พุ่งเข้าใส่เกาเฟิงทันที!

ปัง! ปัง!

ค้อนยักษ์และกรงเล็บคมกริบพุ่งเข้าปะทะกัน

ทั้งเกาเฟิงและโอซีล็อตสองหางต่างก็เซถลาเสียหลัก แต่เกาเฟิงใช้เท้าซ้ายถีบโอซีล็อตซ้ำอีกครั้ง ทำให้มันหมดโอกาสโจมตี พรรคพวกของเขาอีก! และกระดูกขาหน้าของโอซีล็อตสองหาง นั่นก็แตกร้าวจากการปะทะกับค้อนยักษ์ไปด้วย ทำให้มันใช้ได้ เพียงสามเท้าเท่านั้น

ในขณะนั้น ดูเหมือนเกาเฟิงจะได้เปรียบแล้ว!

ครืนนน ค้อนยักษ์ไล่ทุบอย่างไม่หยุดยั้ง!

………..

บนดาดฟ้าตึก 6 ชั้นห่างไปราว 500 เมตร สมาชิกทั้ง 6 คน ของทีมเขี้ยวพยัคฆ์ต่างก็กำลังใช้กล้องส่องหางไกลสอดส่องดู บริเวณรอบๆ

“หัวหน้า มีสัตว์ประหลาดอยู่บริเวณนี้ค่อนข้างมาก เพราะงั้น น่าจะยากถ้าจะไม่รบกวนสัตว์ประหลาดในรัศมี 10 ไมล์ของเจ้านักล่านั่น” ชายวัยกลางคนตาเดียวกล่าวด้วยอาการขมวดคิ้ว หัวหน้า แข็งแกร่งของทีมเขี้ยวพยัคฆ์ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน ทันใดนั้น สายตา ของเขาก็ไปปะทะเข้ากับทีมค้อนอัคคีหี่กำลังฬดนัวเนียกับพวกโอ ซีล็อตในระยะไกล

“นั่นมันทีมค้อนอัคคีนี่” หัวหน้าทีมเขี้ยวพยัคฆ์กล่าวพร้อมกับเลิกคิ้ว “พวกเขาก็มาเมืองชนบทแบบนี้ด้วยเหรอ?”

“ทีมค้อนอัคคีอาจมานี่เพราะพาเด็กใหม่หลัวเฟิงมาด้วย” ชาย วัยกลางคนตาเดียวกล่าว “คนที่ใช้ค้อนคู่นั่นใช่เกาเฟิงแน่ๆ เกา เฟิงมีพลังมากจริงๆ เขากำลังจัดการตัวบัญชาการขั้นต่ำอยู่ ฉัน เคยได้ยินว่าพลังของเขาอยู่ในระดับแม่ทัพขั้นกลางแล้ว เพียงแต่ ความเร็วยังขาดไปหน่อย ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นแค่ข่าวลือซะด้วย”

จางเจ๋อหู่ที่มีดาบขนาดใหญ่เหน็บอยู่ด้านหลังตาเป็นประกาย เขาใช้กล้องส่องหางไกลล่องดูเหตุการณ์ แล้วกล่าวออกมาอย่างยินดี “ใช่ทีมค้อนอัคคีจริงๆ ด้วย ไอ้เด็กหลัวเฟิงก็อยู่ที่นั่น ดูสภาพ มันจะยังดีอยู่ซะด้วย!” แววป่าเถื่อนผ่านวาบในสายตาของจางเจ๋อหู่

“หัวหน้า กระต่ายน้อยนั่นมันทำให้ผมต้องเสียเงินร้อยล้านหยวน!” จางเจ๋อหู่กล่าว “ฉวยโอกาสจัดการมันเถอะ!” 100 ล้าน เป็นเงินมากทีเดียวสำหรับจางเจ๋อหู่ อย่างไรเขาเป็นแค่นักรบขั้นสูง เขาต้องเสี่ยงชีวิตถึง 2 ปีกว่าจะได้เงินจำนวนนั้นมา

“ฆ่าเขาเหรอ?”

สมาชิกคนอื่นๆ ประหลาดใจเล็กน้อย

หัวหน้าทีมเขี้ยวพยัคฆ์ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วก็หัวเราะ “เป็น ความคิดที่ดี! อาเสี่ยว อาตง นายสองคนใช้สไนเปอร์จัดการตัวเป้ง ของทีมซะ จากนั้นก็ยิงสัตว์ประหลาด 2 ตัวที่อยู่ใกล้ๆ เขา! เราอยู่ ในที่ไกล พวกสัตว์ประหลาดมันไม่รู้แน่ว่าเรายิงจากที่ไหน”

“พวกนั้นมันเป็นสัตว์ประหลาดชั้นต่ำไม่ฉลาด พอมันโดนยิง มันก็จะคิดว่าคนที่อยู่ตรงหน้ามันนั่นแหละที่ยิงมัน!”

หัวหน้าทีมเขี้ยวพยัคฆ์หัวเราะเยือกเย็น “ต่อจากนั้น สัตว์ ประหลาดฝูงอื่นที่อยู่รอบๆ ก็จะพุ่งเข้าไปหาทีมค้อนอัคคีอย่างเร็ว! การสังหารบริเวณกว้างจะดึงดูดฝูงสัตว์ประหลาดอีกจำนวนมากให้ กรูกันเข้าไปห้อมล้อมพวกนั้น และจะทำให้บริเวณอื่นมีสัตว์ ประหลาดน้อยลง เมื่อเป็นแบบนั้น พวกเราก็เดินข้ามหลายเมตรไป ได้สบายๆ เลย!”

สมาชิกคนอื่นๆ ของทีมนิ่งงันไปเล็กน้อย

ลงมือกับนักสู้ทีมอื่น พวกเขาเคยทำมาก่อน เพียงแต่ปกติพวก เขาจะทำเพียงเพื่อต้องการแย่งชิงวัตถุดิบ แต่ในกรณีนี้…

…………….

“อาตง ช่วยฉันจัดการไอ้หลัวเฟิงหน่อย ยิงมันให้ตายในนัดเดียว แก้แค้นให้พี่น้อง” จางเจ๋อหู่ขบกรามแน่น

“ลงมือเถอะ!^,, หัวหน้าทีมเขี้ยวพยัคฆ์สั่งการ

“ครับ หัวหน้า”

สมาชิกผู้ใช้อาวุธร้อนทั้ง 2 คนต่างก็ไม่รอช้า บนเส้นทางแห่ง ความเป็นและความตาย พวกเขาเคยฆ่าทั้งสัตว์ประหลาดและ มนุษย์มามากนักต่อนักแล้ว

“หึๆ หลัวเฟิง” จางเจ๋อหู่ยืนมองดูทีมค้อนอัคคีที่ฆ่าโอซีล็อ ตสองหางตายไปแล้วอยู่บนขอบดาดฟ้า เขายิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “กล้ามายุ่งกับเงินของฉัน ฉันจะเอาชีวิตแก! ไปเสียใจในนรกซะเถอะ!”

สไนเปอร์ 2 กระบอกติดตั้งเสร็จแล้ว

มือปืนทั้งสองเข้าประจำที่แล้ว และพวกเขาก็เลือกใช้กระสุน เจาะเกราะพลังสูงซะด้วย พวกเขาเลื่อนศูนย์จับไปที่เป้าหมาย จากนั้นก็พยักหน้าให้กับหัวหน้าเป็นสัญญาณว่าเตรียมพร้อมแล้ว

“วูบ!” หัวหน้าทีมเขี้ยวพยัคฆ์โบกมือเป็นสัญญาณ

มือปืนทั้งสองลั่นไกออกไปพร้อมๆ กัน!

“ปัง!”

“ปัง!”

เสียงดังต่ำๆ ดังขึ้นจากสไนเปอร์ทั้ง 2 กระบอก หัวกระสุน เจาะเกราะพุ่งตรงไปยังทีมค้อนอัคคีที่กำลังง่วนชำแหละซากโอ ซีล็อตสองหางอยู่ เสียงยิงดังขึ้น แต่กระสุนวิ่งเร็วเป็นหลายเท่าของ เสียงนั่น สมาชิกทีมค้อนอัคคียังไม่ทันได้ยินเสียงปืน กระสุนก็ไปถึงแล้ว!