ตอนที่ 536 นิกายดาบสายน้ำ
“มองใบหน้าที่กำลังพอใจของคุณสิ” บาบาต้าเย้ยหยัน
“ผมจะไม่พอใจได้ยังไง” หลัวเฟิงยกแก้วไวน์และยกเทวรูปสัตว์ขึ้นมา
เช่นเดียวกับการมองไปอวกาศที่กว้างใหญ่ มันราวกับความฝันที่เต็มไปด้วยฝุ่นละอองและหมอก อุกาบาตยังสามารถเห็นได้ทุกที่
วิญญาณถูกยกขึ้นเมื่อมองไปยังอวกาศที่ไม่สิ้นสุด การมองไปยังเทวรูปสัตว์ เขาได้สัมผัสถึงการมีชีวิตอยู่ของสัตว์ประหลาดโบราณที่กำลังคำราม
สัตว์ประหลาดมันเต็มไปด้วยพลังของกฎต้นกำเนิด
“ผมสามารถพึ่งพามันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง รูปปั้นนี้ทำให้ความ
เข้าใจกรงเล็บที่ 1 เร็วขึ้น สร้างเส้นทางที่ง่ายยิ่งขึ้น”
“ผมต้องการที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของจักรวาล และนี่จะปูทางไปสู่มัน”
“รางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกแม่น้ำเลือดคือ รูปปั้นเทวรูปสัตว์นี้”
เผ่าโมชาในรูปร่างหลัวเฟิงชุดดำปรากฎขึ้นมา รับรูปปั้นและหายเข้าไปในโลกภายใน
อสูรเขาทองที่เหมือนกับเทือกเขาสีดำ ขนาดใหญ่กำลังยืนขึ้น หลัวเฟิงชุดดำวางรูปปั้นไว้บนหลังมือขวา และมันเข้าไปยังแหวนมิติของอสูรเขาทอง
อสูรเขาทองมีแหวนมิติของตัวเอง เมื่อได้รับการฝึกฝนหลายๆ อย่าง ถ้าต้องการก็ใช้สมบัติที่ตัวเองเก็บไว้กลืนกิน
แหวนมิติมันถูกเก็บไว้ช่องเกล็ดบนหน้าอก
———
ภายในห้องควบคุมยานอวกาศเผ่าหุ่นยนต์
หลัวเฟิงออกคำสั่ง “มุ่งไปยังเมืองมานา”
“เมืองมานา?” บาบาต้า อ้าปากตกใจ
หลัวเฟิงมองภาพเสมือนของบาบาต้าที่อยู่ด้านข้างและพยักหน้า
“ผมได้เอานาคี ไปฝากไว้ที่เมืองมานา ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
บ้างในช่วง 80 ปี ผมได้มอบสมบัติให้กับเขาบ้าง สมบัติสามารถเปลี่ยนใจคนได้”
“ก่อนที่จะจากไปผมต้องการไปดู และไปทางวังสวรรค์ทลาย ด้วย”
พื้นที่อาณาเขตเมืองเนินกลืนกินอยู่ใกล้กับวังสวรรค์ทลาย
หลัวเฟิงมุ่งหน้ากลับไปยังวังสวรรค์ทลาย ก่อนที่จะเดินทางไปหานาคี
ยานเผ่าหุ่นยนต์ได้บินกลายเป็นลำแสงในอวกาศ
ปืนใหญ่ทำลายดวงดาว ได้ทำปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ไว้ที่ซาก
โบราณสถานแห่งเทพ
บาจี และฉี้เหงียว พร้อมคนคุ้มกันเลือดมากกว่า 90 คนยืนอยู่ขอบปล่องภูเขาไฟ
ท้องฟ้าสั่น
บาจี ฉี้เหงียว และคนคุ้มกันทั้งหมดมองขึ้นไป เงาปรากฎขึ้นกลางอากาศชายชราที่ดูแข็งแกร่งในชุดเกราะสีเทา ผมของเขาตั้งตรง
ตัวของเขาส่องแสง ปรากฏเป็นพลังงานเหมือนสายฟ้ารอบๆ ตัว
“ทำความเคารพ ท่านเทพอมตะ” บาจี ทำความเคารพ
“ท่านเทพอมตะ”
คนคุ้มกันทั้งหมดคุกเข่าลง ฉี้เหงียว ก้มหน้าลง
ชายชราชุดเกราะเทาก้มมองไปยังปล่องภูเขาไฟขนาด 10 กิโลเมตร ตาเหมือนกับดวงอาทิตย์ ยิงออกมาเป็นสองเสาแสง ตรงลึกลงไปยังปล่องภูเขาไฟ เห็นทั้งหมดในปล่องถูเขาไฟ
บาจี นั้นในด้านตำแหน่งเทียบกับระดับอมตะ แต่ด้านพลังอำนาจระดับอมตะเหนือกว่า
“ปล่องภูเขาไฟนี้ ไม่รู้สึกถึงการโจมตีของกฎต้นกำเนิด ด้านหลังการ
โจมตีอันน่ากลัวนี้ เทียบได้กับพลังเต็มที่ของระดับอมตะ เทคโนโลยี
อาวุธของคนภายนอกเท่านั้นที่สร้างระดับนี้ได้”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นฝีมือของคนนอกจริงๆ” บาจี พยักหน้า
“เรื่องนี้ร้ายแรงมาก…ศาลเจ้าอมตะได้พูดคุยเกี่ยวกับการต่อสู้สมัย
โบราณ ข้อมูลที่เราได้เก็บรวบรวมจากภายคนภายนอก อาวุธที่มีพลังเทียบเท่ากับระดับอมตะ…มันไม่น่าเป็นไปได้”
มนุษย์ในจักรวาลมีความก้าวหน้ามาก อาวุธที่เทียบเท่าระดับอมตะ
สร้างด้วยความมั่งคั่งจำนวนมาก
เพียงหนึ่งเดียวที่บรรลุจุดสูงสุดของเทคโนโลยี คือเผ่าพันธุ์หุ่นยนต์
“ไม่กี่ปีนี้ คนนอกได้เข้ามายังทวีปแม่น้ำเลือดของเราบ่อยๆ เราจับและฆ่าพวกเขาทั้งหมดเท่าที่เราทำได้ แต่เวลานี้คนๆ นี้ มีอาวุธที่ทรงอำนาจเช่นนี้ได้เข้ามาในโลกของเรา เขาจะต้องมีสถานะที่สูงมาก”
“อืม”บาจี พยักหน้า
“นอกจากนี้ยานของยูค และคูหยาน สัญญาณได้ถูกตัดขาด มันเป็นจุดจบที่น่าเศร้า”
“ศัตรูได้ทำการโจมตีระยะไกลฆ่าทั้งคู่ ด้วยระดับเทคโนโลยีนี้ ทั้งสอง
คงไม่สามารถป้องกันได้แม้แต่คุณบาจี ก็คงมีโอกาสรอดแค่ 1%”
บาจี ร่างกายสั่น
อาวุธทางเทคโนโลยี มีพลังมากแค่ไหน?
“คอยระวังตัวให้มาก”
“คุณเป็นอัจฉริยะที่หายากในรอบล้านๆ ปี ของทวีปแม่น้ำเลือด ถ้าคุณถูกฆ่าด้วยอาวุธนั้น จะเป็นการสูญเสียที่เลวร้ายที่สุด”
บาจี พยักหน้า เขากัดฟันอย่างไม่พอใจ และถาม “เราเพียงต้องอดทนกับเรื่องนี้ โดยไม่สามารถตอบโต้ได้?”
“แก้แค้น คุณหมายถึงการแก้แค้นหรือ?” ชายชราเกราะสีเทามองไปที่บาจี
ความรู้สึกจำยอมที่อยู่ภายใน หากไม่มีประสบการ์ในการต่อสู้อันเก่าแก่กับคนภายนอก มันยากที่จะจินตนาการถึงประสิทธิภาพของคนภายนอกได้ว่ามีมากเพียงใด ศาลเจ้าอมตะก็ไม่อาจรักษาไว้ได้
และเขาก็เป็นผู้รอดชีวิตจากสงครามครั้งนั้น
กลับไปตอนนั้นเขายังเป็นแค่ระดับห้วงมิติเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนรวม
อย่างจริงจังในการต่อสู้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปนานแล้ว
ทว่าเขาก็รู้ความลับหลายอย่างจากการต่อสู้ครั้งนั้น
“พลังของทวีปแม่น้ำเลือดของเรายังอ่อนแอมากเกินไป เราไม่สามารถแก้แค้นได้ เราทำแค่ฝึกฝนให้ดีเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างต้องอาศัยพลัง”
“สำหรับเรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องกังวลกับมัน คนนอกมักจะไม่ส่งคนที่
มีความสำคัญมา ศาลเจ้าอมตะของเราก็จะไม่ประมาทเช่นกัน ถ้าเราจับเขาได้เราก็จะได้รู้ความลับเพิ่มเติมจากคนๆ นั้น” ชายชราสวมเกราะตอบ
กว่าล้านๆ ปีที่ศาลเจ้าอมตะได้จับอัจฉริยะจากจักรวาลได้เล็กน้อย
บาจี พยักหน้า
ชายชราเกราะเทากลายเป็นสายฟ้าหายไปในท้องฟ้าในพริบตา ความเร็วของชายชราคนนั้นเร็วกว่าความเร็วของยานที่ศาลเจ้าอมตะสร้างขึ้น
“นายท่าน” สองกัปตันคนคุ้มกันเทพเลือดเข้ามา คนอื่นๆ ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างบาจี กับระดับอมตะ
“ผมต้องการให้พวกคุณทั้งหมดส่งข้อความ ไปยังผู้นำโลกทั้งหมด
ตรวจสอบข่าวเกี่ยวกับ 97”บาจี มองไปยังสองกัปตัน
“นายท่าน” กัปตันหมายเลขหนึ่งทำความเคารพ
“เราได้ส่งข้อความออกไปแล้ว เราต้องตรวจสอบเป็นการส่วนตัว
หรือไม่ ผมสงสัยว่า 97 ยังคงอยู่ในพื้นที่”
“เราไม่มีเวลาตรวจสอบ” บาจี ส่ายหัว
“ถ้าเขาทรยศข้า จะไม่มีที่สำหรับเขาอยู่ในทวีปแม่น้ำเลือด”
97 เขาได้สร้างความเกลียดชังทิ้งไว้ให้บาจี เขาได้ยกย่อง 97 มาก เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกทรยศ
ยานเผ่าพันธุ์หุ่นยนต์ที่ปลอมเป็นอุกาบาต บินประมาณ 2 เดือนในที่สุดก็ถึงพื้นที่เมืองมานา
“นายท่านเรามาถึงเมืองมานา แล้ว” AI ในยานพูด
หลัวเฟิงที่นั่งไขว้ขาอยู่ในห้องควบคุมกำลังฝึกฝนเขาลืมตาและยิ้ม “เจ้าหนูนาคี ผมหวังว่าคุณยังมีชีวิตอยู่”
ร่ายกายมนุษย์โลกนั่งอยู่ในยาน และปล่อยให้ร่างกายเผ่าโมชานออกไป ก่อนที่จะบินกลับไปยังอวกาศ
หลัวเฟิงชุดดำเดินในถนนอันหรูหราในเมืองมานา
“มันเป็นเวลาสองเดือนนับตั้งแต่ผมได้ยิงปืนใหญ่ ผมเชื่อว่าต้องมี
ผลกระทบแน่นอน ด้วยเหตุผลความปลอดภัยจึงให้แกนหลักอยู่ใน
อวกาศ มันก็จะไม่มีความสูญเสียเลย”
หลัวเฟิงชุดดำผ่อนคลายมากแม้อยู่ในสถานะการที่เลวร้าย ร่างกายเผาโมชานกลายเป็นฝุ่น ก็ใช้พลังงานเล็กน้อย สร้างร่างกายใหม่ได้ง่ายๆ ตราบเท่าที่แกนหลังยังสบายดีอยู่ ร่างกายทั้งสามนั้นก็ย่อมไม่มีวันสิ้นสุด
แกนกลางเป็นร่างที่แท้จริงของหลัวเฟิง
“ข้างหน้าคือนิกายดาบสายน้ำ”
หลัวเฟิงได้เดินซื้อขนมขบเคี้ยวเล็กน้อยขณะที่เดินไปตามถนน คอยมองดูรอบๆ
“ผมสั่งนาคี อย่างเคร่งครัดว่าไม่ให้ออกจากสถานที่นี้ จนกว่าจะถึง
ระดับเมฆ เขาควรจะฟังผม”
หลังจากนั้น
หลัวเฟิงได้ยืนอยู่บนถนน มองไปที่คฤหาสน์สุดหรูที่มีป้ายติดอยู่ตรงประตู
“นี่คือบ้านพักของเจ้านาย อย่ามาขวางทางเข้าหลบไป”
“ไอ้เจ้าชุดดำนั้น หลบออกไปข้างๆ”
สองคนคุ้มกันประตูสั่ง
หลัวเฟิงมองสองคนคุ้มกันด้วยความไม่พอใจ
สองคนคุ้มกันรู้สึกเหมือนแผ่นดินและท้องฟ้าหายไป หนุ่มชุดดำ
ตรงหน้าเขาได้ปล่อยความกดดันที่ทำให้ทั้งคู่กำลังสลาย
“ผมขอถามคุณ ที่นี่คือนิกายดาบสายน้ำ”
“แต่มันถูกทำลายไปนานแล้ว”
ทั้งคู่พูดอย่างตกใจ
หลัวเฟิงจ้องมอง “บอกรายละเอียดผมเกี่ยวกับนิกายดาบสายน้ำ”
“ครับ ครับ”
“เราจะบอก”
สองคนคุ้มกันบอกรายละเอียดถึงที่นิกายดาบสายน้ำ ได้ถูกทำลาย เพราะมีคนมาแก้แค้นในภายหลัง