ตอนที่ 591 หลัวเฟิง พบกับ โบแลน

เมื่อตอนที่ โม่หรั่วลอบทำร้ายเขาในภูเขาปีศาจ เขาไม่มีหลักฐานอะไร

เขายังไม่ได้ระบายความโกรธที่อยู่ภายในเขาออกไป ทุกหมัดที่หนัก

หน่วงเต็มไปด้วยความโกรธ ทำให้เขาไม่ระมัดระวัง

“เจ้าหนูนี้ จริงๆ เลย…” โม่หรั่วได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจากการชกบนใบหน้า เขาไม่สามารถป้องกันได้เนื่องจากแขนขาเขาหัก

เขาพยายามอยู่ไม่กี่วินาที ก็เข้าใจว่าไม่มีทางต่อต้านหมัดของหลัวเฟิง

“หลัวเฟิง” โม่หรั่วคำรามออกมาจากภายใน พร้อมกับออกจากจักรวาลเสมือน

หลัวเฟิงโจมตีพื้นหินจนเกิดรอยแยก และลุกขึ้นยืน

ที่โต๊ะอาหารด้านข้าง ต่างตกใจจากเห็นการณ์ที่เกิดขึ้น แม้แต่ระดับ

อมตะที่ดูสดใสก็ยังขมวดคิ้ว

“มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ทำเรื่องหยาบคายต่อหน้าทุกคน” หลัวเฟิงยืนขึ้นพร้อมกับเปิดเผยรอยยิ้มแห่งความสุขให้กับคนในกลุ่ม

การต่อสู้ในจักรวาลเสมือนไม่มีความหมายอะไรกับพวกเขา ไม่ว่าจะสู้

กันเท่าไรก็จะไม่มีใครตาย ดังนั้นองค์กรจักรวาลเสมือนจึงไม่ใส่ใจ

อะไรเกี่ยวกับมัน

อัจฉริยะหรือระดับสูง สนใจเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของพวกเขา พวกเขาจะไม่ทำสิ่งเหล่านี้ ทว่าหลัวเฟิงทำมัน

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่ผมได้กระทำ อย่างรุนแรง” หลัวเฟิงคิด

ระดับอมตะยืนขึ้นจากโต๊ะ ส่ายหัวและมองหลัวเฟิง “จริงๆ เลย ศิษย์ของจักรพรรดิทรูหยัน ช่างเหมือนอาจารย์ บางครั้งก็ควบคุมตัวเองได้ ผมขอตัวก่อน”

เขาก็ออกไปทันที

“คุณกล้าทำมันจริงๆ” ลงยูพูดและมองที่หลัวเฟิง

จากการโจมตีก่อนหน้านี้ ทำให้เขาเห็นว่าความบ้าคลั่งอยู่ลึกเข้าไปในกระดูกของเขา

“ถ้าผมไม่ต่อยเขา ผมคงไม่รู้สึกดีหลังจากนี้” หลัวเฟิงหัวเราะเสียงดังและเดินกลับไปยังที่นั่ง

“ผมรู้สึกดีมากตอนนี้ ความไร้ยางอายของ โม่หรั่ว ถ้าผมไม่ระบาย

ออกไป ผมคงไม่สามารถทนมันได้”

“ไร้ยางอาย?” ลงยูขมวดคิ้ว

ด้วยการรวบรวมข้อมูลและการพูดคุยช่วงสั้นๆ เขาควรจะเป็นคนดี

“อืม โม่หรั่วนั้นช่างเจ้าเล่ห์” คีลู่ฟูได้พูดออกมาในทันที ทำให้ทุกคน

ต่างจ้องมองเขา

“ผมเคยลำบากเพราะมันนิดหน่อย จากที่เห็นแล้วคุณน่าจะมีโอกาสแพ้มากขึ้น” คีลู่ฟูมองไปยังหลัวเฟิง

“ผมเกือบที่จะตายนิดหน่อย” หลัวเฟิงพูดกวน

โม่หรั่วกลับไปยังคฤหาสน์ในภูมิภาคตั้งต้นของตัวเอง

“หลัวเฟิงนี่กล้าที่จะทำจริงๆ ต่อหน้าอมตะระดับสูง เขายังกล้าที่จะทำอีก” โม่หรั่วอับอายจากการต่อสู้

การโจมตีในจักรวาลเสมือนไม่สามารถฆ่าใครได้ แต่หลัวเฟิงโหดเหี้ยม ทำลายแขนขาเขาทันที ทำให้เขาไม่มีวิธีโจมตีกลับ

ไม่มีการบาดเจ็บของร่างกาย แต่มันสร้างความเสียหายจากความอัปยศ

“หลัวเฟิง เจ้าหลัวเฟิง…” โม่หรั่วกัดฟันจากความแค้น

หลังจากการชุมนุมจบลง หลัวเฟิงกำลังโกรธอยู่ภายใน แต่ก็มีความสุข

วันต่อมา ได้เริ่มต้นการแข่งขันอย่างเป็นทางการ คู่แข่งคนแรกของหลัวเฟิงคือ โบแลน

โม่หรั่วนั่งอยู่ภายในความมืดของห้องฝึกฝน เปิดหน้าจอเลือกดูการ

ต่อสู้ หลัวเฟิงกับโบแลน ก่อนหน้านี้เขาโดนทำให้บาดเจ็บรุนแรงจึงไม่กล้าที่จะดูแคลนโบแลน

เขารู้แล้วว่าหลัวเฟิงแข็งแกร่งแค่ไหน จึงได้ตระหนักถึงความสำคัญในการต่อสู้ของ หลัวเฟิงและโบแลน

“ใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน หวังว่าโบแลนจะสั่งสอนบทเรียนให้กับหลัวเฟิง”

ทั้งสองคนต่อสู้กันบนอากาศเหนือทะเลที่มองไม่เห็นจุดจบ พวกเขา

ปะทะกันอย่างต่อเนื่องไม่ได้หยุด

“หลัวเฟิงสามารถต่อสู้กับโบแลนได้อย่างสูสี ไม่ดีแล้ว หลัวเฟิงกำลังจะกลายเป็นผู้ชนะ” โม่หรั่วขมวดคิ้ว

———

ท้องฟ้าและพื้นดินถูกปกคลุมด้วยพลังงานจากโลกแห่งดาบ

พลังงานดาบนับไม่ถ้วนได้ไหลเวียน โดยมีหลัวเฟิงยืนบนกระสวยเมฆดำ กำลังรวบรวม 2 พลังงานตรงหน้า ห่างออกไป โบแลนในชุดคลุมสีขาวที่มีเลือดไหล กำลังเหนื่อย มีบาดแผลจำนวนมากตามร่างกายนั้นแทบย้อมชุดสีขาวให้กลายเป็นสีแดง

“หลัวเฟิง คุณแข็งแกร่งขึ้นจากเมื่อก่อน”

“คุณก็แข็งแกร่งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เรามาจบการต่อสู้นี้กันเถอะ”

“เข้ามา”

เมื่อหลัวเฟิงสร้างบาดแผลที่รุนแรงไว้กับโบแลนก่อนหน้านี้ ทำให้การต่อสู้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

สองคลื่นพลังงานดาบที่ผสมเข้ากับกฎต้นกำเนิดทองและอวกาศ มันได้โจมตีทั้งสองด้านของโบแลนอย่างรวดเร็ว

โบแลนที่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงทำการหลบอย่างรวดเร็ว ทำให้ได้รับ

ผลกระทบจากบาดแผล เขาป้องกันพลังงานดาบจากอีกด้านแทบไม่ได้ จนทำให้อีกด้านเข้ามาเจาะผ่านหน้าผากของเขา

โลกแห่งดาบกระจายตัวออกมาเป็นแสงสีทองขนาดเล็กมากมาย มันบินกลับไปยังแท่งสีทองที่อยู่บนหลังของหลัวเฟิง

ร่างกายของโบแลนได้ตกลงจากท้องฟ้า ดิ่งลงสู่ท้องทะเล

หลัวเฟิงไม่ใช้กำลังทั้งหมดเพื่อจัดการกับโบแลน แต่ใช้เพียงส่วนหนึ่งเพื่อสนุกกับการต่อสู้ แต่ความเร็วในการพัฒนาของโบแลนก็น่าตกใจ

เขาสามารถใช้พลังงานจิตวิญญาณได้ 300 เท่า จากแต่ก่อนกับอาวุธนันเชียน เพื่อสร้างพลังงานดาบ 2 ชุดเพื่อฆ่าโบแลน

“แม้ว่าผมจะผ่านสะพานสรรค์ระดับ 7 ก่อนหน้าเขา ถ้าผมไม่ได้รับ

เทคนิคสืบทอด ผมอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

ความแข็งแกร่งของโบแลนนั้นอาจเทียบได้กับหยูฟงในตอนนี้

เขาเพิ่งผ่านสะพานสรรค์ระดับที่ 7 เพียงแค่สองปี แต่ความแข็งแกร่ง

ของเขาก็ใกล้เคียงกับ โม่หรั่ว หลัวเฟิงต้องใช้พลังงานจิตวิญญาณเต็มที่ในการเอาชนะ

“อาจารย์พูดถูกแล้ว พรสวรรค์ของโบแลนในกฎอวกาศเป็นสิ่งที่น่า

เหลือเชื่อ”

หลัวเฟิงถูกเคลื่อนย้ายออก

การต่อสู้รอบแรกของหลัวเฟิง ชนะ 1 แพ้ 0 เสมอ 0

———-

โม่หรั่วดูการถ่ายทอดการต่อสู้ของ หลัวเฟิงและโบแลน เงียบๆภายในห้องฝึกฝน

“ผมสามารถที่จะเอาชนะโบแลน แต่เมื่อเทียบกับหลัวเฟิงแล้วมันเป็นการต่อสู้ที่ลำบาก ผมไม่อาจชนะได้โดยไม่มีปัญหา”

“การต่อสู้รอบที่สอง คู่ต่อสู้ของผมคือหลัวเฟิง”

“หลัวเฟิง ผมจะทำให้คุณลิ้มรสกับความสิ้นหวังในการต่อสู้นี้”

———-

หลัวเฟิงได้ดูการต่อสู้ของคู่อื่น ภายในห้องฝึกฝนในคฤหาสน์

โม่หรั่วพบกับลงยู มันเป็นชัยชนะอย่างรวดเร็ว

คีลู่ฟูพบกับหยูฟง มันเป็นชัยชนะของคีลู่ฟู เป็นการต่อสู้ที่ทำให้เขา

ลำบากเล็กน้อย

“คีลู่ฟูนั้นแข็งแกร่งเช่นเคย”

“แม้พลังจิตวิญญาณของผมจะแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจากเดิม แต่ความเข้าใจของผมยังไม่พอที่จะเข้าถึงโลกแห่งดาบขั้นที่ 2”

“ตอนนี้ผมถึงจุดสูงสุดของขั้นที่ 1”

อาวุธนันเชียนระดับที่ 6 ถูกแบ่งออกเป็น 3 ระดับ

ระดับที่ 1 เป็นการรวมพลังงานดาบ แบ่งออกมาเป็น 1 สาย 2 สาย 3 สาย

ระดับที่ 2 เป็นการควบแน่นพลังจากทุกมุม ตัวอย่างเช่นการรวมตัวอยู่ที่หลังคู่ต่อสู้และฆ่าเขา

ระดับที่ 3 เป็นการรวมกันของพลังงานโลกแห่งดาบทั้งหมด ลงภายใน 1 ดาบ

ปัจจุบันหลัวเฟิงอยู่เพียงระดับที่ 1 มันเกิดขึ้นจากพลังงานจิตวิญญาณที่เพิ่มขึ้น เขาติดอยู่ที่ขีดจำกัดของความเข้าใจกฎ

“หลัวเฟิง การแข่งขันรอบที่ 2 ของคุณกำลังจะเริ่ม คู่แข่งของคุณคือ โม่หรั่ว” เสียงจากระบบจักรวาลเสมือนดังขึ้นภายในหู

เขาถูกส่งตัวไป การต่อสู้รอบที่สองเริ่มขึ้นแล้ว