ตอนที่ 785 สมควรตาย
เป็นการต่อสู้ครั้งแรก สำหรับทดสอบเทคนิคดาบใหม่ ดูเหมือนกำลังจะถูกต้อนจนมุม แต่มันก็เป็นสภาพที่ทำให้เขาใช้งานทักษะได้ถึงจุดสูงสุด
หลัวเฟิงใช้กระหน่ำเดิน และพลังงานแม่น้ำเลือด เพื่อจะไม่ต้องเพิ่มเวลาในการต่อสู้อีก
ร่างของหลัวเฟิงบิดเบี้ยวกลายเป็น 3 ร่าง
12 อมตะได้ล้อมเขาบังคับให้ต้องทำการโจมตีทีละคน
ดาบของหลัวเฟิงเจาะไปด้านหน้าสร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมาในอวกาศ และเจาะไปที่หน้าผากของหญิงเผ่าสตาร์ไลท์
ดาบของหลัวเฟิงราวกับสายฟ้าพุ่งไปที่ 1 ในอมตะเผ่ามังกรนิรันดร์ ต่อมาก็ถูกหั่นครึ่งทันที
หลัวเฟิงเปลี่ยนใช้ 7 เทคนิคดาบไปมา รวมกับเทคนิคเคลื่อนไหวและ
พลังงานแม่น้ำเลือด เข้าต่อกรกับ 12 อมตะ
พวกเขากำลังพ่ายแพ้และเริ่มถูกกดดัน
“ไม่ดีแล้ว ด้ายชีวิตสตาร์ไลท์ ถูกทำลาย” อมตะเผ่าสตาร์ไลท์ พูด
ออกมาด้วยอาการร้อนรน ด้ายชีวิตสตาร์ไลท์ ที่คอยกดดันในตอนแรกไม่มีอยู่อีกแล้ว
หลัวเฟิงยิ้มกว้าง “พืชกลืนดารา”
พืชอมตะเริ่มขยายตัวอย่างบ้าคลั่งจะถึงขนาด 1 แสนกิโลเมตร ใบไม้นับไม่ถ้วนที่เหมือนกับฟันเริ่มห่อตัวรอบ 12 อมตะ พวกเขาเริ่มทำการโจมตีอย่างบ้าคลั่งไปที่พืชอมตะ ทำให้มันต้องหดตัวอีกครั้ง
ช่วงที่พวกเขากำลังตั้งใจโจมตีพืชระดับอมตะ เป็นการต้อนรับโศก
นาฎกรรมอีกครั้ง
2 อมตะเผ่ามังกรนิรันดร์ ก็ถูกฉีกขาดออกเป็นชิ้นด้วยหลัวเฟิง และชิ้นส่วนก็ถูกกินโดย พืชกลืนดารา
อมตะคนอื่นพยายามที่จะหยุดหลัวเฟิง เน้นการโจมตีไปที่ พืชกลืนดารา ทำให้พวกเขาเริ่มสูญเสียไปช้าๆ และในที่สุดพวกเขาก็จะต้องตาย
บางคนเริ่มได้รับบาดเจ็บรุนแรง จนไม่สามารถที่จะดันพืชอมตะ
กลับไปได้อีกสุดท้ายก็จะถูกมันกลืนกิน
“ไป”
“หนี แยกย้ายกันไปเร็วเข้า”
อมตะทั้งหมดต่างรู้ดีว่ายิ่งต่อสู้ยิ่งเลวร้าย เขาเกือบจะไม่มีโอกาสช่วย
หนึ่งในอมตะเผ่ามังกรนิรันดร์ ก่อนที่จะหลบหนี
พืชอมตะได้กลืนกินหนึ่งในอมตะ
“จะหนี?”
หลัวเฟิงจ้องไปยัง 11 อมตะที่ทำการหลบหนีไปใน 11 ทิศทาง ทำให้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือก 1 ในนั้น
หลัวเฟิงใช้การเคลื่อนไหวกระหน่ำเดิน เข้าหาอมตะที่โชคร้าย เป็นหนึ่งในอมตะเผ่าคาวู เขาถูกหลัวเฟิงผ่าออกครึ่ง
“ทำไมต้องเป็นข้า” อมตะทั้งโกรธและรู้สึกย่ำแย่
“หยุดอยู่ตรงนั้น”
หลัวเฟิงขยายพลังโลกภายใน ระดับห้วงมิติทั่วไปจะมีขนาดโลกภายในที่ 1 หมื่นกิโลเมตร แต่หลัวเฟิงมีขีดจำกัดอยู่ที่ 90 ล้านกิโลเมตร เมื่อเขาทำแบบนั้นก็จะเป็นการบันทึกภาพแล้วประกาศออกไปให้ทุกคนรู้ว่าโลกภายในของเขามีขนาด 90 ล้านกิโลเมตร
หลัวเฟิงจึงไม่เคยคิดที่จะทำเกินไปกว่านั้น
อมตะเผ่าคาวู ได้ถูกปกคลุมจากพลังโลกของหลัวเฟิง อมตะถูกกดดันจากมัน เขารู้สึกถึงพลังที่มีประสิทธิภาพปกคลุมรอบตัว ถึงเขาจะบินได้แต่ความเร็วของเขาก็ลดลงไปอย่างเห็นได้ชัดจน พืชกลืนดารารุดเข้ามาตามจับเขาจากด้านหลัง
พืชอมตะเริ่มขยายตัวเข้าคลุมอมตะเผ่าคาวู ฟันจำนวนมากได้เริ่มล้อมเขา อมตะเผ่าคาวู เริ่มใช้ค้อนสายฟ้าของเขาอย่างบ้าคลั่ง ทุกการโจมตีได้ต่อต้านใบไม้ให้ออกไป
ใบไม้สีทองได้เปิดเส้นทางให้หลัวเฟิงได้เข้าไปหาอมตะเผ่าคาวู
“มนุษย์” อมตะเผ่าคาวู โกรธ แต่เขาก็รู้ว่ามันจบลงแล้ว
“แกฆ่าข้าไม่ได้ ฆ่าไม่ได้” อมตะเผ่าคาวู ได้ปล่อยเสียงออกมาอย่าง
เจ็บปวด มันทำให้พื้นที่รอบๆ เกิดการสั่น
“ทำไมถึงไม่ได้” หลัวเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา “เหตุผลอาจจะเป็นเพราะคุณเป็นศิษย์ หรือญาติของอัศวินบางคนของเผ่าคาวู”
“ผมอาจจะถูกเอาผิดถ้าฆ่าคุณใช่ไหม ดูเหมือนว่ามันจะไม่ถูก…ถ้าคุณไม่มีภูมิหลังอะไรบางอย่าง คุณก็ไม่น่าจะมีสมบัติใด”
อมตะเผ่าคาวู พูดออกมาอย่างเร่งรีบ “อมตะระดับผู้บัญชาการ ที่เรียกว่าศิลา เป็นผู้อาวุโสของข้า”
“อ้า ศิลาจาก 12 อมตะระดับผู้บัญชาการ เขาเป็นผู้อาวุโสของคุณงั้น
เรอะ” หลัวเฟิงหัวเราะเยาะ
ชื่อศิลาเป็นที่มีชื่อเสียงในหมู่อมตะระดับผู้บัญชาการ
“ดี ดีมาก” หลัวเฟิงพยักหน้า
ดวงตาของอมตะรู้สึกว่ามีความหวังบ้าง แม้ว่าเขาจะมีขนาดใหญ่กว่า
มนุษย์ตรงหน้าที่ราวกับเป็นจุด ทว่าจุดตรงหน้าเขามีพลังพอที่จะฆ่าเขาได้ง่ายๆ
“นั่นยิ่งทำให้คุณสมควรตายมากยิ่งขึ้น”
แสงจากดาบของหลัวเฟิงตัดผ่านพื้นที่สร้างรอยขาดขึ้นมาในอวกาศ
ภาพสัตว์เทพโผล่ขึ้นมา และกรงเล็บผสานเข้ากับดาบฟันผ่านอมตะเผ่าคาวู จนเขาส่งเสียงร้องอันสิ้นหวัง
เมื่อดาบได้เข้าถึงตัวอมตะเผ่าคาวู เขาต้องการที่จะทำลายตัวเองแต่
ร่างกายของเขาถูกจัดการแบ่งออกเป็นชิ้นๆ ก่อน การทำลายตัวเองของเขาล้มเหลว ทำให้ใบไม้สีทองเริ่มกลืนกินชิ้นส่วนของเขา
พระราชวังที่ดูโบราณในทะเลทราย มันถูกเผาไหม้ในเกาะหมอก ไม่มี
ใครรู้ว่ามันถูกสร้างขึ้นเมื่อใด
อมตะเผ่าคาวู สูง 12 เมตรได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ เขาเป็นหนึ่งใน 12อมตะระดับผู้บัญชาการ เขาเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งที่สุดในเกาะหมอก เขาได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากน้อยชายตัวน้อยของเขา
“หลงซู” อมตะยืนขึ้นทันที
เขาได้เปิดข้อความขึ้นมาทันที “มันคือระดับห้วงมิติ พืชกลืนดารา แก้
แค้นให้ข้าด้วย!!”
หลังจากนั้นก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกต่อไป ไม่ว่าจะพยายามติดต่อเขา
อย่างไร
“หลงซูตายแล้ว” ตาของอมตะเต็มไปด้วยความโกรธ
“เจ้าระดับห้วงมิติ พืชกลืนดารา!!”
“เจ้ามนุษย์ แกจะต้องตาย” เสียร้องของเขาทำให้ทั้งวังเกิดการ
สั่นสะเทือน
แม้จะไม่ใช่พี่น้องทางสายเลือด แต่พวกเขาก็มาจากชนเผ่าเดียวกันและรุ่นเดียวกัน ทำให้ทั้งสองมักจะออกสำรวจด้วยกันและรับคำสั่งของระดับสูงพร้อมกัน
แม้เขาจะนำหน้า แต่หลงซูก็ตามหลังเขามาอย่างใกล้ชิด เขาจึงปล่อยให้หลงซูเข้าร่วมกับทีมอื่นๆ ของเขา
พืชกลืนดาราระดับอมตะอาจจะส่งผลให้ระดับนายพลกลัว แต่อมตะ
ระดับผู้บัญชาการไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมัน
“แกจะต้องตาย จะต้องตาย” ตาของเขาส่องแสง
“ข้าเคยให้ของที่ประทับวิญญาณกับเขาไว้ ถ้ามนุษย์กล้าที่จะเก็บมันไว้…แสดงว่ามันกำลังรนหาที่ตาย”
เขารีบจับความรู้สึกถึงวิญญาณที่ผนึกไว้ทันที และพุ่งออกไปยังท้องฟ้า ตัดผ่านทะเลทรายไปพันกิโลเมตร หลังจากนั้นก็รีบมุ่งหน้าไปยังความรู้สึกของวิญญาณที่ผนึก
———-
หลังจากกินอมตะ พืชกลืนดาราก็หดตัวกลับเข้าไปยังแขนหลัวเฟิง
“มีอะไรพิเศษบ้าง” หลัวเฟิงนำสองแหวนโลกของอมตะเผ่าคาวู มาหาของพิเศษที่อาจจะอยู่ในนั้นสักชิ้น
“หลัวเฟิง ผู้อาวุโสของเขาอยู่ในเกาะหมอก มันมีความเป็นไปได้มากที่เขาจะให้ของที่ได้ประทับวิญญาณไว้จะได้ช่วยเหลือได้ตลอดเวลา มันน่าจะมีอยู่ในของต่างๆ ในนี้” บาบาต้ากล่าว
“มีสิดี” หลัวเฟิงยิ้ม
“ร้อยปีแล้วที่ยังไม่ได้พบอมตะระดับผู้บัญชาการในเกาะหมอก ตอนนี้มีโอกาสก็ต้องใช้มันเรียกเขามาหา”
“มันจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เห็นความแตกต่างระหว่างระดับผู้
บัญชาการกับร่างมนุษย์โลก และยังอยากรู้ว่าอสูรเขาทองสามารถที่จะฆ่าระดับผู้บัญชาการได้ไหม”
“ลองสุ่มหาสถานที่สักแห่ง และรอสักครึ่งเดือนหรืออาจจะหนึ่งเดือน”
“ถ้าศิลายังไม่มา ผมจะกลับ” หลัวเฟิงกล่าว
หลัวเฟิงบินไปราวสิบล้านกิโลเมตรเพื่อหาถ้ำ เมื่อเข้าเข้าไปในถ้ำ ก็คิดเกี่ยวกับการต่อสู้ก่อนหน้า การต่อสู้ได้ทำให้เขาได้รับแรงบันดาลใจที่จะขัดเกลาเทคนิค 7 ดาบใหม่
เทคนิค 7 ดาบของเขายังคงพัฒนาต่อไปเมื่อความเข้าใจของเขาเติบโตขึ้น
“เหมือนว่าการเคลื่อนไหวกระหน่ำเดิน ของอสูรเขาทองจะใช้ปีกของ
มัน”
“แม้ว่าจะเรียนรู้มัน ร่างกายมนุษย์ก็ยังทำได้ไม่ถึงครึ่งของอสูรเขาทอง”
“มันยังคงต้องปรับแต่งต่อไป เพื่อให้เหมาะสมกับร่างกายมนุษย์ใช้” หลัวเฟิงพึมพำ
หลัวเฟิงใช้เวลาขัดเกลาเทคนิคอย่างต่อเนื่องในถ้ำ โดยที่อมตะระดับผู้บัญชาการค่อยๆ เข้าใกล้เขาโดยการใช้ยานอวกาศ