ตอนที่ 945 : สัตว์เทพอสูรผู้พิทักษ์

เกาะบัวฮิเนียล ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเป็นล้านกิโลเมตร ที่อยู่ห่างจากแสงเหล่านั้น

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

อัศวิน, หลัวเฟิง และ ทรูหยัน ได้มาที่เกาะเหมือนกับลำแสงสามเส้น

“มีวังมากมายที่นี่” หลัวเฟิง พูดขึ้นและมองไปยังวังที่ตั้งอยู่ที่พื้นและบนภูเขา เขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากวังในทั่วทุกพื้นที่ เขาคิ้วขมวด “ดูเหมือนว่าจะมีผู้ที่แข็งแกร่งมากมายพำนักอยู่ที่นี่”

“ดูนั่นสิ” อัศวินพูดขึ้นและชี้ไปที่ท้องฟ้า

ทั้งสองได้เงยหน้าขึ้นไปมอง

“หือ?” หลัวเฟิง พูดขึ้น

เขาเห็นรัศมีที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งเกาะ รัศมีนั้นทำการขยายตัวออก ก่อนที่จะหายไปและจากนั้นรัศมีใหม่ก็จะเกิดขึ้น รัศมีอันใหม่ทำการล้อมรอบอันเก่าไว้เหมือนกับคลื่นน้ำ มันเกิดและหายไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า

รัศมีแต่ล่ะอันนั้นเกิดมาจากเส้นพลังของกฎ…กฎเวลา, อวกาศ, ทอง, ไม้, ดิน ,น้ำ, ไฟ, ลม, สายฟ้าและแสง กฎแต่ละอันนั้นผสมเข้าด้วยกันในเส้นพลังงานนั้นซึ่งทำให้รัศมีนั้นสมบูรณ์ หลัวเฟิง อึ้ง เขาตระหนักได้ว่ารัศมีนั้นคือการแสดงออกถึงกฎของจักรวาล

“เจ้าสองคน!” อัศวินตะโกนขึ้นมา

หลัวเฟิง และ ทรูหยัน กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“นี่มัน…นี่มัน…” ทรูหยัน แทบพูดอะไรออกมาไม่ออก “มันเกินไปแล้ว!”

“นี่คือส่วนนอกของกฎ” อัศวินมองไปยังรัศมีด้านนอก “โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาลนั้นมีความแข็งแกร่งอันดับหนึ่งของจักรวาลและรับหน้าที่ดูแลการทำงานของกฎในจักรวาลและมันก็ได้รับการปกป้องจากกฎ”

หลัวเฟิง อึ้ง การดูแลการทำงานของกฎในจักรวาล?

“เขตลับของโรงเรียนเรานั้นมีสิ่งมีชีวิตและสมบัติพิเศษ” อัศวิน พูดขึ้นด้วยความมั่นใจ “ทะเลสาบห้าสีเองก็เป็นรางวัลที่ได้จากกฎของจักรวาล สิ่งที่เราทำคือทำตามกฎและโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาลนั้นก็คือนิยามของกฎของจักรวาล”

“มันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไง” หลัวเฟิง พึมพำ

“เจ้าไม่เชื่อรึ?” อัศวินพูดขึ้น “เจ้าจะเข้าใจหลังจากที่อาศัยอยู่ที่นี่สัก 100 ล้านปี”

อัศวินมองไปที่ หลัวเฟิง และ ทรูหยัน

“100 ล้านปี?” หลัวเฟิง ตะลึง

“มากับข้า” อัศวินพูดขึ้น “สิ่งแรกที่ต้องทำ คือต้องสร้างวังบนเกาะแห่งนี้ก่อน”

อัศวินเดินไปพร้อมกับ หลัวเฟิง และ ทรูหยัน ก้าวหนึ่งคือ 1,000 กม. และไม่นานพวกเขาก็ไปถึงที่หมาย พวกเขาเห็นวังและสิ่งมีชีวิตของทุกเผ่าพันธุ์เดินอยู่ในเกาะ มีเป็นพันล้านเผ่าพันธุ์และทุกคนต่างก็ดูลึกลับ และมีรูปร่างและบุคลิกที่แตกต่างกันไป หลัวเฟิง เห็นว่ามีสิ่งมีชีวิตพิเศษด้วย

“มีคนอยู่ที่นี่กี่คนกัน?” หลัวเฟิง สงสัย

“นอกจากเจ้าของเกาะแล้ว ทุกคนที่นี่ล้วนแต่เป็นศิษย์“ อัศวินพูดขึ้น “งานของข้าคือพาพวกเจ้ามาที่นี่และข้าจะกลับไป มีศิษย์มากมายที่นี่ ซึ่งเจ้าสามารถคำนวณได้ด้วยตัวเอง มีศิษย์มนุษย์แค่เพียงไม่กี่ร้อยคนตั้งแต่ที่เกิดจักรวาลมา และเมื่อเจ้ารวมจักรวาลเข้าด้วยกัน? มันเป็นจักรวาลที่เสมอภาคและเหรียญนั้นก็มีการแจกจ่ายทั่วทุกที่ มีกว่าร้อยล้านเผ่าพันธุ์ในจักรวาลและเมื่อคิดรวมกันแล้วก็จะทำให้เหล่าศิษย์เป็นหมื่นล้านคน”

“หมื่นล้าน?” หลัวเฟิง มองไปที่อัศวิน

“มีมากขนาดนั้นเลยรึ?” ทรูหยัน พบว่ามันยากที่จะเชื่อได้

“จักรวาลนี้กว้างใหญ่และมนุษย์เป็นเพียงแค่หนึ่งในเผ่าพันธุ์ทั้งหมด” อัศวินอธิบาย “มีแค่เทพอสูรบรรพกาลเท่านั้นที่รู้ว่ามีศิษย์กี่คนที่นี่ แน่นอนว่ามีเพียงแค่ 100 ล้านชีวิตที่อยู่บนเกาะแห่งนี้”

“100 ล้าน?” หลัวเฟิง สงสัย “แล้วพวกที่เหลือล่ะ?”

“ถ้าศิษย์ตายไป เจ้าแห่งจักรวาล จะทำการปรับเปลี่ยนเวลาเพื่อดึงเขากลับคืนมาดีกว่าเอาเหรียญกลับมา มันใช้ทรัพยากรไปมากในการเอาเหรียญกลับมาและแม้แต่เจ้าแห่งจักรวาลเองก็ต้องใช้จ่ายไปจำนวนมาก” อัศวินพูดต่อ “ศิษย์แต่ละคนมาที่นี่พร้อมกับเหรียญและเมื่อเจ้าก้าวเข้ามาที่นี่แล้ว เหรียญกับชีวิตเจ้าจะผูกพันกัน เหรียญนั้นจะแตกสลายไปเมื่อเจ้าตายและมันจะไม่มีทางกลับมาใช้ใหม่ได้ ศิษย์หลายคนได้ตายไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้นถึงมีเพียงแค่ 100 ล้าน”

อัศวินอธิบายจนจบ

พวกเขาเดินไปที่พื้นดินข้างๆ กับแม่น้ำ อัศวินได้พูดขึ้น “เจ้าสองคนสร้างวังขึ้นมาที่นี่ จำไว้ว่าแต่ละวังนั้นจะกว้างรึยาวได้ไม่เกิน 1 กม. แม้แต่เผ่าพันธุ์ปีศาจและสัตว์อสูรท้องฟ้าเองก็ต้องลดขนาดตัวให้เข้ากับวัง ไม่มีข้อยกเว้น”

หลัวเฟิง และ ทรูหยัน พยักหน้า พวกเขาไม่เห็นวังไหนที่มีขนาดเกิน 1 กม. เลย

“อีกอย่าง! เจ้าสามารถที่จะทิ้งสิ่งของไว้ในวังได้เพื่อที่เจ้าจะได้เทเลพอร์ทผ่านจักรวรรดิเทพมาที่นี่ได้” อัศวินพูดขึ้นมา “เจ้ามาที่เกาะแห่งนี้ได้ตามต้องการนอกซะจากว่าเจ้าจะตาย หากเจ้ามีทาสวิญญาณ อย่าเอาพวกเขาเข้ามา พวกเขาจะโดนทำลายโดยทะเลสาบ เก็บพวกเขาไว้ในวังเพราะมันเป็นวังของเจ้า อย่าเอาพวกเขาออกมาด้านนอก แน่นอนว่าพวกพืชและสิ่งมีชีวิตเหล็กนั้นเป็นข้อยกเว้น”

“เราเข้าใจแล้ว” หลัวเฟิง และ ทรูหยัน ทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

“มากับข้า” อัศวินพูดขึ้นมาและทำการนำทางต่อ

******

หลังจากนั้นสักพักพวกเขาก็ได้มาถึงภูเขาที่สูงที่สุดซึ่งเป็นที่ตั้งของวัง

หอคอยที่มีพื้นที่กว่าพันตารางกิโลเมตร

“เจ้าของเก่านี้ไม่เหมือนกับพวกเจ้าที่มีข้อจำกัด” อัศวินชี้ไปที่วังหอคอยและพูดขึ้น “นั่นคือวังของเจ้าของ ไปกันเถอะ”

พวกเขาพากันเดินขึ้นไปที่ภูเขา

“ดูนั่น” อัศวินชี้ขึ้นไปที่ท้องฟ้า

ทั้งสองคนต่างก็ได้มองตามอัศวิน

“นั่นอะไร?”

หลัวเฟิง เห็นบางอย่างที่คาดไม่ถึง เขาเห็นรอยแตกด้านในทะเลสาบ ด้านในมีวังที่สวยงามและมีขนาดใหญ่ตั้งไว้อยู่ มีวังเล็กๆ 8 วังล้อมอรอบวังหลักที่ส่องแสงอยู่

“นั่นคือศูนย์กลางของโรงเรียน” อัศวินพูดขึ้นด้วยท่าทีชื่นชม “นั่นคือวังที่ใหญ่ที่สุดซึ่งเป็นวังเทพอสูรบรรพกาลที่ซึ่งเทพอสูรบรรพกาลอาศัยอยู่ แม้ว่าจะมีเทพอสูรบรรพกาลเพียง 3 คนแต่มีเพียงคนเดียวที่อยู่ที่นี่ วังทั้งแปดที่อยู่โดยรอบนั้นคือวังสัตว์เทพอสูรที่ซึ่งมีสัตว์เทพอสูรพำนักอยู่และมีวังหลายสิบวังล้อมรอบวังสัตว์เทพอสูรแต่ละวังเอาไว้ซึ่งเป็นวังคุ้มกันสัตว์เทพอสูร”

“ด้านนอกวังสัตว์เทพอสูร” อัศวินพูดต่อ “มี 72 ดินแดน มีแค่ 63 แห่งในมุมมองของเรา แน่นอนว่ามีนายพลทั้ง 72 พำนักอยู่ที่นั่น แต่ละดินแดนนั้นใหญ่พอๆ กับ เกาะบัวฮิเนียล มีดวงดาว 3,000 ดวงที่ขอบและพวกนั้นคือโลกดวงดาวทั้ง 3,000 แห่งซึ่งมีศาสดาอาศัยอยู่ พวกนี้คือแกนหลักของโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล” อัศวิน ถอนหายใจออกมา “นอกจากที่ศูนย์กลางเหล่านี้แล้วก็ยังมีเกาะมากมายบนทะเลสาบห้าสี และมีสมาชิกย่อยมากมายของโรงเรียนอาศัยอยู่ที่นั่น”

“สมาชิกย่อย?” ทั้ง หลัวเฟิง และ ทรูหยัน ต่างก็แสดงสีหน้าช็อกออกมา

“ใช่ พวกเขาคือว่าที่ศาสดาและนายพลศักดิ์สิทธิ์และเป็นศิษย์ที่ทรงพลังของสัตว์เทพอสูร” อัศวินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “มนุษย์ เจ้าคิดว่ามีอาหารฟรีๆ ในจักรวาลรึไง? จำไว้ว่ามันเป็นจักรวาลที่เสมอภาค และโรงเรียนของเราไม่ใช่วัดการกุศล เราต้องใช้จ่ายไปจำนวนมากกับคริสตัลสืบทอดของศาสดา และดินแดนแห่งการสืบทอดของนายพล และสัตว์เทพอสูร แน่นอนว่าพวกเจ้าต้องจ่าย”

“แต่…” อัศวินพูดต่อ “โรงเรียนไม่ได้สนใจพวกอ่อนแอมากนัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกคนที่ได้รับการสืบทอดของศาสดาและนายพลถึงไม่ต้องทำงานให้กับโรงเรียนยกเว้นเพียงแค่ว่าจะได้รับการสืบทอดที่สมบูรณ์ แต่เมื่อได้รับการสืบทอดที่สมบูรณ์แล้ว ดินแดนแห่งการสืบทอดนั้นก็จะสลายไป ของนายพลเองก็เช่นกัน”

ใจของ หลัวเฟิง หล่นวูบ เขานึกถึงตอนที่เขาได้ยินบางอย่างคล้ายๆ กันเรื่องดินแดนแห่งการสืบทอดในสมุดบันทึกปีศาจ…หากใครได้รับการสืบทอดที่สมบูรณ์แล้ว ทั้งดินแดนจะล่มสลายไป

“ตัวแทนของเหล่าศาสดาและนายพลที่ได้รับการสืบทอดที่สมบูรณ์ทุกคน” อัศวินพูดขึ้น “สำหรับพวกที่เลือกเส้นทางสัตว์เทพอสูร ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ไปถึงระดับสูงสุดและใกล้การสืบทอดที่สมบูรณ์ จำไว้ว่าโรงเรียนต้องใช้จ่ายจำนวนมากเพื่อการสืบทอดสัตว์อสูรเทพและพวกคนที่อยู่ในเส้นทางนั้นก็ต้องเสียสละมากกว่าเดิม พวกนั้นคือสมาชิกย่อย”